Συνέντευξη στον Άλκη Τσαβδαρά
Ξεχώρισε με την επίδοσή του, όπως και με το μετάλλιο. Χάλκινο το χρώμα για τον Γιάννη Νυφαντόπουλο. Η κούρσα της μίας ανάσας. Τα 100 μέτρα είναι το στοιχείο του. Χρόνια τώρα. Καιρό, επίσης, περίμενε το συγκεκριμένο... χρόνο. Φλέρταρε μ’ αυτόν το 2018. Τώρα ήταν η στιγμή του Πρεβεζιάνου αθλητή. Τερμάτισε στην 3η θέση των Μεσογειακών Αγώνων του Οράν της Αλγερίας. Το κοντέρ σταμάτησε στο 10.28.
Αν και η επιστροφή του στα πάτρια εδάφη έπρεπε να είναι ήδη γεγονός, διάφορα θέματα τον κρατούν ακόμα στην Αλγερία, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής. Ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του και να αποκαλύψει στο BN Sports πως διαιχειρίστηκε τη συγκεκριμένη επιτυχία.
Γιάννη, συγχαρητήρια για την επίδοση και το χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες. Είναι διπλή η χαρά του ατομικού ρεκόρ, το οποίο συνδυάστηκε με το μετάλλιο;
«Όταν έρχεται ένα ρεκόρ από τους αγώνες που έχουμε θέσει ψηλά στους στόχους μας φέτος, η χαρά είναι διπλή και τριπλή. Ήταν βασικά σαν να ζούσαμε ένα deja vu, όπως τόνισε ο προπονητής μου. Διότι στην προηγούμενη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων, στην Ταραγόνα το 2018, είχα προκριθεί και πάλι με την 3η καλύτερη επίδοση. Βέβαια τότε ακυρώθηκα στον τελικό. Ο προπονητής μου είπε ότι κάτι σου χρωστούσε η μοίρα πριν από 4 χρόνια. Εγώ ξέρω πως αν τα πόδια δεν μπουν κάτω να τρέξουν, δε γίνεται δουλειά. Ευτυχώς ήρθε έτσι. Ήταν μία πλήρης επβεβαίωση το ρεκόρ και το μετάλλιο».
Πώς ένιωσες το βράδυ πριν από τις κούρσες και εν τέλει πώς κοιμήθηκες εκείνο το βράδυ μετά από την επιτυχία σου;
«Από τον προκριματικό αγώνα κιόλας ένιωθα "κενός". Δεν είχα έντονα συναισθήματα. Το κορμί μου ήταν σε καλή κατάσταση. Ήθελα μόνο να τρέξω. Αργότερα ήρθε η έκρηξη συναισθημάτων, όταν τερμάτισα. Ένιωσα λες και βάζω γκολ στη Λεωφόρο και πανηγυρίζω μπροστά στη Θύρα 13. Στο 90’ μάλιστα, γιατί το μετάλλιο ήρθε στα τελευταία μέτρα (γέλια).
Μετά υπήρχε πάλι ένα κενό. Προείχε η ανυπομονησία να επιστρέψω και να συνεχίσω τη δουλειά μου. Θέλω κι’ άλλα ρεκόρ, κι’ άλλες καλές εμφανίσεις. Ποτέ δε βάζω ταβάνι. Είμαι καλά, ειδικά τώρα και θέλω να εκμεταλλευτώ την καλή πορεία μου».
Η πρώτη ατάκα που σου μετέφερε ο κόουτς Περικλή Χατζηαναστασιάδη;
«Τον έψαχνα στην κερκίδα, δεν τον είδα. Νόμιζα ότι έπαθε ένα μικρό εγκεφαλικό (γέλια). Όχι, παραδόξως δεν είχαμε κάτι ιδιαίτερο. Μία αγκαλιά, τα συγχαρητήρια, τίποτα παραπάνω. Είμαστε 10 χρόνια μαζί πλέον. Συνεννοούμαστε με κλειστά τα μάτια. Είναι ο αθλητικός πατέρας μου, είμαστε φίλοι, περισσότεροι πλέον φίλοι, παρά συνεργάτες. Ίσως επειδή περιμέναμε την επίδοση του 10.20, δεν υπήρχε τόσο έντονος ενθουσιασμός. Ο συγκεκριμένος χρόνος ανήκει και σε εκείνον, συνάμα του δίνει κίνητρο να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά».
Ο πρώτος με τον οποίο μίλησες μετά τη λήξη του αγώνα;
«Με τους δικούς μου. Στην Πρέβεζα. Δεν το περίμεναν. Το μετάλλιο, την επιτυχία. Διότι το επίπεδο ήταν υψηλό. Τους αιφνιδίασα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μετά φυσικά με την κοπέλα μου και εν συνεχεία με τον Λυκούργο Τσάκωνα».
Συμμετοχή πρόσφατα στο Βαλκανικό πρωτάθλημα. Πέμπτη φορά νικητής στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Όλοι οι χρόνοι, όμως, απείχαν απ’ αυτόν του τελικού. Άρα κάτι βελτίωσες στο δρόμο προς Αλγερία.
«Ναι, έκανα κάτι λαθάκια στους προηγούμενους αγώνες. Πραγματοποίησα κάποια λαθάκια και τα βελτιώσαμε. Μου έδωσε ώθηση το γεγονός ότι αγωνίστηκα σε υψηλό επίπεδο, υήρχε δηλαδή ανταγωνισμός με τους Τούρκους αθλητές. Ο Χάρβεϊ είχε νικήσει και στην Ταραγόνα. Ο Γκουλίεφ είναι παγκόσμιος πρωταθλητής στα 200 μέτρα.
Κι’ όμως εκεί απελευθερώθηκα. Άφησα τα πόδια κάτω να πάνε γρήγορα, όπως συνηθίζω να λέω. Τα 100μ. δεν συγχωρούν τα λάθη. Τα 10.37 εύκολα πάνε προς τα κάτω και εύκολα προς το 10.67. Δύο φορές τώρα έχω τρέξει καλούς χρόνους και συνεχίζω. Η σταθερότητα είναι βασικό στοιχείο. Όσο τρέχεις καλά, νομοτελειακά θα έρθουν και οι καλοί χρόνοι».
Η διπλή χαρά στο ατομικό, θα αποτελούσε και τριπλή χαρά αν ερχόταν το μετάλλιο στη σκυταλοδρομία ή υπερτερεί η ικανοποίηση για το χρόνο;
«Κάπου ενδιάμεσα βρισκόμαστε, όντως. Νιώσαμε μία χαρμολύπη. Βελτιώσαμε την επίδοση 15ετίας την οποία κάναμε ήδη στο Ερζουρούμ (σ.σ. Βαλκανικό Σκυταλοδρομίας, 39.22). Στο Οράν τρέξαμε 39.10 και μπορούμε ακόμα καλύτερα, κάτω από 39.00. Οριακά δεν κατακτήσαμε το μετάλλιο. Αυτό μας άφησε μία πικρία. Αλλά γίνεται συντονισμένη δουλειά σε θέματα σκυταλοδρομίας με την Ομοσπονδία και τους αθλητές. Η λύπη κράτησε λίγο. Ευελπιστούμε στο Μόναχο να κατέβουμε και να πετύχουμε εκεί τους χρόνους που θέλουμε».
Θεωρείς ότι, γενικότερα, διανύεις την πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας σου;
«Ναι, σίγουρα. Οι συνεργασίες αυτή τη χρονιά σε προπόνηση και έξω από το γήπεδο είναι ιδανικές. Η ομάδα που έχει στηθεί είναι τρομερή. Αποδίδω σταθερά σε χρόνους και είμαι ευχαριστημένος. Γι’ αυτό άλλωστε ήρθε το ρεκόρ και όλα κυλούν ομαλά. Έχει σημασία να επικρατεί μία σταθερότητα, χωρίς σκαμπανεβάσματα. Είναι δείγμα πολύ καλής φόρμας. Και το 2018 ήμουν σταθερός όταν είχα κάνει τον αντίστοιχο χρόνο. Αλλά τώρα είμαι ακόμα πιο δυνατός».
Τι θα αποτελούσε για σένα μία ιδανική συνέχεια αυτής της σεζόν;
«Να συνεχίσω με νέο ή νέα ατομικό ρεκόρ, ποτέ δεν ξέρεις. Θέλω μία πολύ καλή παρουσία στο Μόναχο. Τόσο ατομικά, αλλά και με τη σκυτάλη για να διακριθούμε συνολικά. Να τελειώσουμε υγιείς όλοι μας στο γκρουπ, αλλά και στην Εθνική ομάδα».
www.bnsports.gr
