Η χάλκινη πρωταθλήτρια Ευρώπης στο καράτε, Βίκυ Πανετσίδου μίλησε στο BN Sports για την πολύ μεγάλη επιτυχία της στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Γκαζιαντέπ της Τουρκίας, μία ακόμη στην πολύ πλούσια καριέρα της. Η 32χρονη Ελληνίδα αναφέρθηκε στο καράτε και την επίδραση που έχει στη ζωή της, την καριέρα της, τους στόχους της αλλά και την Βίκυ σαν άνθρωπο.
Συνέντευξη στον Αντώνη Κεφαλωνίτη
Μεγαλωμένη μέσα στο ντότζο, με τους γονείς της να της περνάνε το μικρόβιο του καράτε και εκείνη να το κάνει τρόπο ζωής, μόλις στα 17 της θα στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης και μια καριέρα γεμάτη μετάλλια και διακρίσεις θα αρχίσει. Η Βίκυ Πανετσίδου εδώ και πάνω από μία δεκαπενταετία υψώνει ψηλά, πολύ ψηλά, την ελληνική σημαία και σηκώνει στις πλάτες της ένα άθλημα πολύ ξεχωριστό όπως μας είπε και η ίδια.
- Χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Τουρκίας. Είναι το τέταρτο σε τέτοιο επίπεδο στην καριέρα σου. Πως νιώθεις που συνεχίζεις και πρωταγωνιστείς στο πιο υψηλό επίπεδο;
«Ήταν το τέταρτο μετάλλιό που κατακτώ σε επίπεδο γυναικών και το δεύτερο χάλκινο. Ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά και δικαίωση. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι κατάφερα σε μία τόσο δύσκολη χρονιά για μένα, με πολλούς τραυματισμούς, να φτάσω και πάλι στο βάθρο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι επί σειρά ετών στο πιο υψηλό επίπεδο, ειδικά για έναν αθλητή στη χώρα μας, που δεν έχει τη στήριξη που θα έπρεπε, επομένως ένιωσα πολύ μεγάλη δικαίωση για τους κόπους μου.
- Είσαι ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα; Υπήρχε κάποιος μεγαλύτερος στόχος;
«Εξ αρχής πήγα στην Τουρκία για ένα μετάλλιο, ό,τι χρώμα και αν θα ήταν αυτό, αν και μέσα μου ήθελα το χρυσό. Πέρυσι είχα βγει δεύτερη, υπήρξε μία αδικία στον τελικό, οπότε φέτος ήθελα να πάρω αυτό που στερήθηκα το 2021. Αυτό για το οποίο προετοιμαζόμουν τόσο καιρό ήταν ξεκάθαρα το βάθρο».
- Είσαι «μαθημένη» στο βάθρο, έχεις πολλές επιτυχίες στην καριέρα σου μέχρι τώρα και συνεχίζεις δυναμικά. Τι είναι αυτό που πιστεύεις έχει κάνει τη διαφορά μέχρι στιγμής και πρωταγωνιστείς στο καράτε; Φτάνει η σκληρή δουλειά;
«Δεν φτάνει μόνο η σκληρή δουλειά για να φτάσεις στην επιτυχία. Υπάρχει ένα τρίπτυχο στην ουσία. Το πρώτο που πρέπει να έχεις είναι το μυαλό, ειδικά σε ένα άθλημα τόσο στρατηγικό όσο το καράτε. Το δεύτερο είναι το σώμα, όπου πρέπει να το γυμνάζεις μέρα νύχτα και να το φροντίζεις καθημερινά. Τέλος το τρίτο είναι η ψυχή. Το να έχεις ψυχή δε μαθαίνεται, ούτε προπονείται. Με αυτή γεννιέσαι. Αν λοιπόν έχεις αυτά τα τρία τότε μπορείς να τα καταφέρεις!
Από μικρή προσπαθούσα να μάθω το σώμα μου. Έβλεπα αγώνες για να μάθω στρατηγικές και να εφαρμόσω ένα δικό μου σχέδιο. Ταξίδευα πάρα πολύ στο εξωτερικό για να κάνω προπονήσεις με διάφορους προπονητές και αθλητές. Την ψυχή την πήρα από τους γονείς μου, τους προπονητές μου. Εκείνοι μου έμαθαν ότι ουσιαστικά η ψυχή είναι αυτή που θα σε βοηθήσει όταν το σώμα δεν θα μπορεί να ακολουθήσει».
- Τι πιστεύεις κάνει το καράτε ξεχωριστό;
«Είναι όλη η φιλοσοφία του αθλήματος. Από τη πρώτη στιγμή που επισκέπτεσαι μία σχολή καράτε, νιώθεις όλον αυτόν τον σεβασμό που σου εμπνέει το άθλημα. Το καράτε είναι ξεχωριστό γιατί πλάθει το χαρακτήρα σου σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μαθαίνεις να σέβεσαι, να πειθαρχείς, να τιθασεύεις τα συναισθήματα σου».
- Τι σημαίνει για σένα αυτό το άθλημα; Ποιο είναι το μεγαλύτερο «μάθημα» που σου έχει δώσει;
«Ό,τι είμαι σήμερα, το οφείλω στο καράτε, από πολλές απόψεις. Το άθλημα αυτό μου έχει δώσει πάρα πολλά. Νομίζω το μεγαλύτερο μάθημα που μου έδωσε, είναι να βάζω έναν στόχο και να μη τα παρατάω ποτέ στην προσπάθειά μου να τον πετύχω. Οτιδήποτε και αν βρεθεί μπροστά μου, να μη χάνω την πίστη μου και να μη φοβάμαι να κάνω μεγάλα όνειρα. Όλα αυτά, μου τα έχει διδάξει το καράτε».
- Το καράτε δυστυχώς είναι ένα άθλημα χωρίς μεγάλη προβολή. Έχεις την στήριξη που χρειάζεσαι για να μπορείς να πρωταγωνιστείς;
«Προφανώς σε εμάς έπαιξε ρόλο ότι δυστυχώς το καράτε βγήκε από τα «Ολυμπιακά αθλήματα», με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πλέονι σημαντικές χορηγίες με ότι συνεπάγεται αυτό. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη προβολή. Το καράτε είναι ένα εντυπωσιακό άθλημα που δεν σε κάνει να βαριέσαι.
Η ομοσπονδία έχει κάνει ένα restart. Μας βοηθάει πλέον, τόσο στα Ευρωπαϊκά όσο και στα Παγκόσμια πρωταθλήματα. Ωστόσο, πρέπει να αγωνιζόμαστε σε περισσότερα τουρνουά για να μπορούμε να διατηρήσουμε και να βελτιώσουμε τη θέση μας στο παγκόσμιο Ranking. Αυτή είναι που μας δίνει συμμετοχή στα διεθνή πρωταθλήματα. Η Ομοσπονδία δεν μπορεί να καλύψει και αυτά τα τουρνουά, το οποίο είναι κατανοητό γιατί τα έξοδα είναι πολλά». 
«Το να βρίσκεσαι στην κορυφή τόσα χρόνια, είναι κάτι που απαιτεί θυσίες και κόπο. Το καράτε είναι άθλημα χωρίς μεγάλη προβολή και χωρίς στήριξη είναι δύσκολο να πρωταγωνιστείς. Είναι στενάχωρο να εκπροσωπείς την χώρα σου επάξια σε μεγάλες διοργανώσεις, να φέρνεις διακρίσεις και όταν γυρίζεις να μην υπάρχει η αντίστοιχη προβολή και στήριξη. Και δεν μιλάω μόνο για μένα αλλά για πολλά παιδιά σε διάφορα αθλήματα. Κάνεις ότι κάνεις για σένα πρώτα και για την χώρα σου και μία εβδομάδα μετά καταλαβαίνεις ότι είσαι τελικά μόνος σου, όπως ακριβώς και πριν πάρεις το μετάλλιο.
Είναι για μένα ιδιαίτερα λυπηρό, έπειτα από την πορεία που έχω κάνει, να μην έχω έναν χορηγό για να καλύψω τις ανάγκες μου ως αθλήτρια, όπως όλοι οι αθλητές υψηλού επιπέδου στο εξωτερικό. Πήγα να αγωνιστώ στο παγκόσμιο τουρνουά στην Πορτογαλία και τα πλήρωσα όλα από την τσέπη μου. Ένιωσα ερασιτέχνης. Δεν γίνεται με ένα Ευρωπαϊκό το χρόνο να πρωταγωνιστείς. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να αγωνίζομαι και του χρόνου. Δυστυχώς χωρίς στήριξη είναι αδύνατο. Και είναι κάτι που το λέω με τρομερή λύπη».
- Εκτός όμως από μία ικανότατη καρατέκα, είσαι προπονήτρια αλλά και δασκάλα και μάλιστα έχεις δουλέψει στο εξωτερικό. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία και τι σκέφτεσαι για το μέλλον;
«Η αλήθεια είναι ότι έχω τελειώσει το Παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κάποια στιγμή πήγα στην Ολλανδία και δούλεψα εκεί σαν βοηθός δασκάλου. Στην αρχή δεν μίλαγα καθόλου την γλώσσα ωστόσο με εμπιστεύτηκαν και μάλιστα τους υποσχέθηκα ότι σε δύο μήνες θα μιλούσα ολλανδικά, το έβαλα στόχο και τα κατάφερα. Νομίζω όμως πως δύσκολα θα έφευγα ξανά στο εξωτερικό. Αγαπώ την Ελλάδα.
Εδώ τώρα στη Βέροια που είναι και η βάση μου, είμαι προπονήτρια, διδάσκω και σε παιδάκια και σε ενήλικες. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, το ευχαριστιέμαι και δεν το βλέπω σαν δουλειά γιατί το υπεραγαπώ αυτό που κάνω. Η αλήθεια είναι έχω βλέψεις για το μέλλον, για να γίνω προπονήτρια της Εθνικής ομάδας, θα μου άρεσε πολύ. Στο παρελθόν έχω διατελέσει προπονήτρια της εθνικής ομάδας της Ολλανδίας, στις ηλικίες 10 έως 15 ετών, οπότε έχω μεγάλη εμπειρία πάνω σε αυτό».
- Υπάρχει κάτι για το οποίο είναι περήφανη η Βίκυ για τον εαυτό της;
«Κοιτώντας με στον καθρέφτη, αυτό για το οποίο είμαι περήφανη είναι η δύναμη ψυχής που έχω αποκτήσει. Είμαι περήφανη για τις διακρίσεις και τα μετάλλιά μου, αλλά περισσότερο γιατί τα κατάφερα όλα αυτά μέσα από μεγάλες δυσκολίες. Ο κάθε αθλητής έχει την δική του προσωπική ιστορία. Έτσι κι εγώ έχω τη δική μου και είναι αυτή που μου έδωσε την δύναμη ψυχής που έχω τώρα. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Θεωρώ πως ό,τι κάνουμε στη ζωή μας, μας διαμορφώνει σαν χαρακτήρες, είτε καλά είτε άσχημα».
- Επόμενος στόχος; Ως πιο έμπειρη στο καράτε, υπάρχει ταλέντο στην Εθνική ομάδα έτσι ώστε να περιμένουμε και άλλες επιτυχίες στο μέλλον;
«Στις 23 Ιουνίου ξεκινούν οι Μεσογειακοί Αγώνες στην Αλγερία, μία πολύ μεγάλη διοργάνωση. Θέλω να είμαι στον τελικό, είναι ένας μεγάλος στόχος για εμένα, όπως και το βάθρο φυσικά και ανυπομονώ γι’ αυτό.
Θέλουμε να δώσουμε συνέχεια στις επιτυχίες. Η Εθνική ομάδα «έσκισε» στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα! Φέραμε πέντε ευρωπαϊκά μετάλλια, δεν είναι εύκολο πράγμα αυτό. Νομίζω έχουμε μία φανταστική ομάδα, ο καθένας δουλεύει πολύ σκληρά, γι’ αυτό και έρχονται αυτά τα αποτελέσματα. Βλέπω τεράστιο μέλλον στο άθλημα και πιστεύω τα επόμενα χρόνια θα είμαστε εδραιωμένοι στις καλύτερες χώρες στον κόσμο. Αλλά με προϋπόθεση φυσικά να υπάρξει στήριξη στα παιδιά».
- Κίνημα #metoo. Υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό, τώρα το βλέπουμε και στη χώρα μας. Υπήρξε κάποια στιγμή που δέχθηκες κάποια άσχημη ή περίεργη συμπεριφορά μέσα στο χώρο;
«Στηρίζω πολύ αυτό το κίνημα. Προσωπικά μπορεί να μην έχω δεχθεί κάποια περίεργη συμπεριφορά μέσα στο χώρο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλα είναι ρόδινα. Θεωρώ απίστευτα άσχημο αυτό που συμβαίνει, ωστόσο συμβαίνει και οι άνθρωποι πρέπει να βγουν μπροστά, πρέπει να εκφράζονται, να μιλάνε όσο δύσκολο και αν είναι. Η ύπαρξη του #metoo έχει τεράστια σημασία γιατί δίνει το έναυσμα στα θύματα να μιλήσουν».
www.bnsports.gr
