O Κωνσταντίνος Λάμπρου στο BN Sports: «Τίποτα δεν μου έχει χαριστεί στην Ολλανδία - Πολύ ικανός προπονητής ο Τεν Χάαγκ αλλά θέλει άλλη διαχείριση στην Αγγλία»

Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη

Έφυγε μικρό παιδί από την Ελλάδα για να κυνηγήσει το όνειρο του στην Ολλανδία και από τότε δεν ξαναγύρισε παρά μόνο για διακοπές. Πέρασε δοκιμαστικά στον Άγιαξ και την Τσέλσι, το ταλέντο του αναγνωρίστηκε από τη Φέγενορντ και κάπου εκεί κατάλαβε το λόγο για τον οποίο επέλεξε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Το όνομα του Κωνσταντίνου Λάμπρου δεν είναι και το πιο γνωστό στην Ελλάδα για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν παιδάκι όταν αποχωρίστηκε την πατρίδα (ούτε καν 14!). Όμως η πορεία του στην Ολλανδία δείχνει ότι πρόκειται για έναν πολύ ικανό τερματοφύλακα, ο οποίος έχει φτιάξει το δικό του δρόμο στη «Χώρα της Τουλίπας».

Ο Έλληνας πορτιέρο έχει υπάρξει μέλος σπουδαίων συλλόγων της χώρας, με τους οποίους έχει ζήσει αξέχαστες στιγμές. Μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί και με δυο από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ολλανδικού ποδοσφαίρου τη σημερινή εποχή. Τον Ρόναλντ Κούμαν και τον Έρικ τεν Χάαγκ. Σε όλα αυτά αναφέρθηκε στο BN Sports, ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής του, σε μια όμορφη και ειλικρινή συζήτηση.

«Ένιωθα πολύ οικεία κάτω από τα δοκάρια – Μου πέρασε το μικρόβιο ο πατέρας μου»

• Κώστα θα ξεκινήσουμε την κουβέντα μας κάνοντας ένα flashback και επιστρέφοντας τότε που ξεκίνησαν όλα. Αρχικά πως ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;

«Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε δημιουργηθεί η πρώτη σχολή ποδοσφαίρου στη Χαλκίδα τότε, του Σούλη Παππά. Μου το πρότεινε ο πατέρας μου, εγώ το δοκίμασα και έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με το άθλημα. Ένιωθα πολύ οικεία μέσα στον αγωνιστικό χώρο και κάτω από τα δοκάρια».

• Έπαιζε κάποιος από το στενό οικογενειακό σου κύκλο;

«Ναι, έπαιζε ο μπαμπάς εκείνα τα χρόνια στα ερασιτεχνικά οπότε υπήρχαν ήδη κάποιες εικόνες από το γήπεδο. Μου πέρασε το μικρόβιο και το έκανα πολύ ευχάριστα, το αγάπησα».

• Η επιλογή σου να γίνεις τερματοφύλακας πως προέκυψε;

«Η αλήθεια είναι πως από μικρό παιδί αυτή η θέση μου άρεσε, δεν ξέρω γιατί. Σίγουρα στην πορεία που έπαιζα και εγώ ποδόσφαιρο ήταν κάποια ονόματα που ξεχώριζα και έγιναν εν μέρει πρότυπο μου. Όλα τα παιδάκια θέλουν να μοιάσουν σε κάποιον. Τότε ήταν ο Κασίγιας, ο Ελευθερόπουλος στον Ολυμπιακό. Όμως δεν φόρεσα τα γάντια για χάρη τους, αργότερα προέκυψε».

«Σε ένα καλοκαιρινό τουρνουά προέκυψαν οι επαφές με τον Άγιαξ και τα δοικμαστικά»

• Από τη Χαλκίδα, στον Άγιαξ. Πως άνοιξε αυτή η πόρτα του εξωτερικού;

«Γίνονταν κάποια τουρνουά τότε που τα διοργάνωνε ο Γιώργος ο Καζιάνης, ένας Έλληνας μάνατζερ. Θυμάμαι στο πρώτο τουρνουά ήμουν αρκετά μικρός, ήταν για τους 89άρηδες, δυο χρόνια μεγαλύτερους. Είχε γίνει στη Ριζούπολη και εγώ είχα πάει εκεί με την ομάδα του Ατρομήτου και εκεί προέκυψαν οι πρώτες επαφές με τον Άγιαξ».

• Το έναυσμα δηλαδή όσων ακολούθησαν ήταν αυτά τα τουρνουά;

«Ναι. Ήταν και άλλες μεγάλες ομάδες του εξωτερικού, όπως η Μπάγερ Λεβερκούζεν, η Πάρμα, η Βαλένθια. Το πρώτο τουρνουά ήταν καλοκαίρι θυμάμαι και το χειμώνα θα γινόταν ξανά. Συμμετείχα σε δυο-τρία τουρνουά και καμπ με προπονητές του Άγιαξ στην Ελλαδα, στο Λουτράκι και έτσι πήραμε από κοινού την απόφαση με τους γονείς μου, να ακολουθήσω το όνειρο μου».

«Από μικρός ήθελα να γίνω επαγγελματίας – Είχα πει στον εαυτό μου ότι μια μέρα θα παίξω Α’ Εθνική»

• Ήσουν μικρό παιδί τότε, μόλις 12 χρονών. Όταν αποφασίσατε να μεταβείτε στο Άμστερνταμ, έστω για τα δοκιμαστικά, πως ένιωσες;

«Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος. Είχα μπει στο τρυπάκι ότι θέλω να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, παρόλο που ήμουν πολύ μικρός. Είχα πει στον εαυτό μου ότι μια μέρα θέλω να παίξω στην Α’ Εθνική. Παράλληλα είχα και την ανέμελη παιδική συνείδηση. Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν μια πολύ σοβαρή και σημαντική ευκαιρία. Όταν γυρίζω το χρόνο πίσω είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα. Από τη μία χαρά και περηφάνια για αυτά που έχω πετύχει μέχρι σήμερα, από την άλλη έχασα στιγμές οικογενειακές και τα παιδικο-εφηβικά μου χρόνια. Τουλάχιστον πέτυχα το στόχο και λέω χαλάλι τις θυσίες τις δικές μου και κυρίως των γονιών μου».

• Καθοριστική απόφαση για το μέλλον σου. Πόσο δύσκολη όμως ήταν και στην ουσία της η ίδια η μετάβαση;

«Σίγουρα είχε τις δυσκολίες της. Άλλη κουλτούρα, διαφορετική νοοτροπία, δεν ήξερα τη γλώσσα. Δεν ήξερα τότε τι εστί και τραυματισμός. Στα 14-15 μου έπαθα μερική ρήξη έσω χιαστού. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ελπίζαμε με την ακαδημία του Άγιαξ και τελείωσα τη σεζόν σε μια ερασιτεχνική ομάδα στο Άμστερνταμ. Είχα απογοητευτεί αλλά και πεισμώσει. Μου είχε πει η μητέρα μου αν θέλω να φύγουμε πίσω για Ελλάδα αλλά της είχα απαντήσει ότι αυτό θα συμβεί μόνο αν πετύχω τους στόχους μου. Και μετά από 16 χρόνια, είμαι ακόμα εδώ».

«Δεν μου έχει χαριστεί τίποτα στην Ολλανδία – Χρωστάω πολλά στους γονείς μου»

• Η επιμονή σου δηλαδή σε κράτησε και το πείσμα σου;

«Όντως! Πραγματικά δεν μου έχει χαριστεί τίποτα στην Ολλανδία. Και δεν το λέω συχνά, ούτε για να παινέψω τον εαυτό μου. Δούλεψα πολύ σκληρά αλλά ότι έκανα, έγινε με πολύ μεράκι και πολλή αγάπη. Μ ’αρέσει τόσο πολύ το ποδόσφαιρο».

Risky dummy by Kostas Lamprou. ? #kostaslamprou #lamprou #ajax #afcajax #afca #eredivisie #excaja@koslamprou ❌❌❌ pic.twitter.com/xIX4BMHG4T

— Foquintha (@Foquintha) May 8, 2018

• Πριν συνεχίσουμε την αναδρομή σου στα νεανικά σου χρόνια στην Ολλανδία, θα ήθελα να σε ρωτήσω για την Τσέλσι. Αληθεύει ότι είχες πάει και εκεί για δοκιμαστικά;

«Ναι είχα πάει και στην Αγγλία το 2004, μετά από ένα καλοκαιρινό τουρνουά στη Βάρη. Είμασταν ταλέντα από διάφορα σημεία της Ελλάδας και παίζαμε με ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Ίντερ, ο Άγιαξ, ο Ολυμπιακός. Στο πρώτο παιχνίδι παίζαμε με τους Ιταλούς και χάσαμε 2-0. Αλλά θυμάμαι έκανα καταπληκτική εμφάνιση, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Και ήταν ένας κύριος που παρακολουθούσε το ματς και είχε ρωτήσει τον μάνατζερ που διοργάνωνε το τουρνουά «Ποιος είναι αυτός ο μικρός;». Και αποδείχθηκε πως ήταν από την Τσέλσι, η οποία λίγο αργότερα με φώναξε για δοκιμαστικά».

«Έχω φωτογραφία με το Μουρίνιο από τα δοκιμαστικά μου στην Τσέλσι – Η δυναμική του συλλόγου δεν είχε καμία σχέση με το τώρα»

• Πόσο έκατσες εκεί και πως ήταν η εμπειρία σου;

«Αν δεν κάνω λάθος ήταν μια εβδομάδα ή δυο. Θέλανε να κάτσω και άλλη μια εβδομάδα. Τώρα ακριβώς τι και πως έγινε δεν ξέρω. Ήμουν πολύ μικρός εγώ τότε, ο μπαμπάς και ο βοηθός του μάνατζερ μιλούσαν. Τότε όμως δεν είχε καμία σχέση ο σύλλογος με τη δυναμική του τώρα. Οι εγκαταστάσεις των ακαδημιών φαντάσου ήταν παμπάλαιες. Ήταν ακριβώς την ίδια περίοδο με την εμπλοκή του Αμπράμοβιτς και την έλευση του Μουρίνιο. Μάλιστα θυμάμαι κιόλας ότι έχω και φωτογραφία με τον Πορτογάλο με μακρύ μαλλί, αφάνα εγώ, μετά από κάποιο παιχνίδι εσωτερικό που είχαμε κάνει και είχε έρθει να παρακολουθήσει».

• Και μεταγραφή στη Ρόμα σου εύχομαι, να τον ξανασυναντήσεις…

« (Γέλια) Φαντάζεσαι; Εντάξει όλα αυτά ήταν όμορφες εμπειρίες και στο τέλος λες πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ακόμα και με αυτό το λίγο, ήμουν οκ. Δεν ένιωσα ποτέ στενοχώρια, ούτε πίεση από τους γονείς μου. Καμιά τους φράση δεν συμπεριλάμβανε τη λέξη ΠΡΕΠΕΙ. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις παρά τις όποιες δυσκολίες».

«Με βοήθησε το γραφείο του Ραιζίνγκερ και του Ντάβιντς – Φοβερές αναμνήσεις στη Φέγενορντ»

• Από την κακή λοιπόν πρώτη χρονιά στον Αίαντα, για λίγο στην ερασιτεχνική και από εκεί στη Φέγενορντ. Πως προέκυψε η ομάδα του Ρότερνταμ;

«Έπρεπε να κάνω το step-up. Αν ήταν να παίζω σε μη επαγγελματικό επίπεδο, το έκανα και στην Ελλάδα. Τη δεύτερη φορά που πέρασα δοκιμαστικά στον Άγιαξ, είχα μείνει για κάποιες μέρες στους γονείς του Μίκαελ Ραιζίνγκερ. Ο Άγιαξ έκανε διάφορα τέτοια γιατί ήθελαν να σε δουν και ως άνθρωπο, όχι μόνο αγωνιστικά. Όταν λοιπόν έφτασα στο αδιέξοδο, επικοινώνησα μαζί τους. Σπαστά αγγλικά, λίγες λέξεις στα ολλανδικά, μήπως και με φέρουν σε επικοινωνία με τον μάνατζερ του γιού τους, να με δει και αν αξίζω να μου βρει μια ομάδα. Όντως ήρθα σε επικοινωνία, ήταν γραφείο μάνατζερ από τα μεγαλύτερα στη χώρα αν όχι το μεγαλύτερο, είχε και τον Ντάβιντς, με επικεφαλή τον Σίνγκιλε, τον Σουριναμέζο που είχε σωθεί στο αεροπορικό δυστύχημα. Θυμάμαι είχε έρθει σε κάποιο από τα τελευταία παιχνίδια ο βοηθός του Σίνγκιλε να με δει, του άρεσα, έψαχναν στην Κ-17 της Φέγενορντ έναν ακόμα τερματοφύλακα, πήγα δυο μέρες για δοκιμαστικά και με κράτησαν. Πριν από εκεί σημειωτέων είχα πάει και στη Σπάρτα Ρότερνταμ για να με δουν. Είχα πάει καλά αλλά φοβήθηκαν λόγω του πρόσφατου τραυματισμού μου. Όπως είπαμε όμως, όλα γίνονται για κάποιο λόγο».

• Έμεινες πολλά χρόνια στο Ρότερνταμ, με κάποιους δανεισμούς μεν αλλά άνηκες στην ομάδα για εννιά χρόνια. Τι αναμνήσεις έχεις;

«Φοβερές αναμνήσεις. Με δέχθηκαν και με «αγκάλιασαν» με τον καλύτερο τρόπο. Ήταν πάντα δίπλα μου σε ό,τι χρειαζόμουν. Εννιά πανέμορφα χρόνια. Την πρώτη σεζόν ήμουν ηλικιακά στην Κ-17, τη δεύτερη σεζόν πήγα κατευθείαν στην Κ-19 και τον τρίτο χρόνο είχα ξεκινήσει προετοιμασία με την πρώτη ομάδα. Ήμουν πολύ μικρός, μόλις 17 ετών και θυμάμαι μια σταλιά τότε εγώ πιτσιρικάς, μπήκα στα αποδυτήρια και βλέπω γύρω μου τεράστια μεγέθη. Είχε γυρίσει ο Ρόι Μακάι, ο Τζιοβάνι Φαν Μπρόχορστ, ο Γιον Νταλ Τόμασον από τη Μίλαν. Έζησα φανταστικές στιγμές και με άτομα που ακόμα και σήμερα έχω κρατήσει επαφές. Είμαι πολύ περήφανος γιατί πέρα από την αγωνιστική τους αξία ήταν και φανταστικοί χαρακτήρες.»

«Στα 17 μου από σπόντα βρέθηκα σε αποστολή στην Σουηδία, ήταν απίστευτο»

• Οπότε από ότι καταλαβαίνω, ακροβατούσες μεταξύ πρώτης ομάδας και ομαδας νέων;

«Σωστά. Ήμουν μεταξύ πρώτης ομάδας και δεύτερης. Προπονήσεις και με τους δυο, κάποιες φορές κατέβαινα και έπαιζα και στα παιχνίδια Κ-19 που με έπαιρνε ηλικιακά. Ήμουν παντού και πουθενά. Στα 17 μου ας πούμε πήγα εσπευσμένα σε μια προπόνηση της ανδρών λόγω τραυματισμού του πρώτου γκολκίπερ και μεσοβδόμαδα φεύγαμε γιατί παίζαμε προκριματικά για το Κύπελλο UEFA, στη Σουηδία. Ήταν η πρώτη μου αποστολή με την πρώτη ομάδα, ο Βενιαμίν που λέμε και στο δωμάτιο ήμουν με τον άλλο τερματοφύλακα, τον Ρομπ Φαν Ντάικ, ο οποίος ήταν 40 χρονών και έκανε και το ντεμπούτο του σε ευρωπαϊκό παιχνίδι».

• Και μετά δανεισμός στην Εξέλσιορ, ο οποίος διακόπηκε σύντομα. Σωστά;

«Ναι, πήγα στο Εξέλσιορ τότε που η ομάδα ανέβηκε. Εγώ ήμουν 17 στα 18 και σκέφτηκα ότι θα πάρω περισσότερες εμπειρίες, όχι όμως ότι θα ήμουν και βασικός. Και ξαφνικά, ενώ ο προπονητής μου είχε πει στην προετοιμασία ότι ήμουν η πρώτη επιλογή αλλά θα έφερναν και κάποιον πιο έμπειρο για να με πλαισιώσει, τελικά μια εβδομάδα πριν την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων, από βασικό με έκανε τρίτο στην ιεραρχία. Δεν ήμουν καν αποστολή. Δούλευα πραγματικά σκληρά, δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη. Η Φέγενορντ το είδε και τα Χριστούγεννα διέκοψε το δανεισμό μου εκεί».

• Και την επόμενη σεζόν; Ήσουν κανονικά μέρος του ροτέισον;

«Είχε έρθει ο Κούμαν το καλοκαίρι και ήμουν σταθερά δεύτερος τερματοφύλακας. Με εκείνον έκανα και το ντεμπούτο μου σε ένα ματς Κυπέλλου την πρώτη του χρονιά και τη δεύτερη πήρα αρκετά παιχνίδια, 14 στον αριθμό αν δεν κάνω λάθος, το 2012/13. Έπαιξα και στο Klassiker της Ολλανδίας, Φέγενορντ-Άγιαξ, που είχαμε έρθει 2-2 στην έδρας μας. Πραγματικά φανταστική εμπειρία».

«Ο Κούμαν καταλάβαινε την ψυχοσύνθεση του προπονητή»

• Πως ήταν ο Κούμαν σαν προπονητής όσο τον έζησες;

«Πολύ καλός! Και σαν άνθρωπος, δεν ήταν ψυχρός όπως τον έλεγαν πολλοί. Ίσα ίσα που καταλάβαινε την ψυχοσύνθεση του ποδοσφαιριστή. Αν έκανες καλά τη δουλεία σου, δεν είχες ποτέ θέμα μαζί του. Εμένα με εμπιστεύτηκε κιόλας, πήρα τα παιχνίδια και είχα κάνει κάποια καλά ματς. Είχαμε καλή σχέση. Θα σου πω και μια ιστορία για του λόγου το αληθές. Είχα χτυπήσει το χέρι μου, πονούσε ο καρπός μου και έπρεπε να πάω να κάνω εξετάσεις στο νοσοκομείο και ο γιατρός μου έκλεισε για Παρασκευή. Αλλά εμάς, μας είχε δώσει ο Κούμαν τριήμερο ρεπό και είχα κλείσει εισιτήρια για να γυρίσω Ελλάδα. Ρώτησα το γιατρό αν μπορούσα να το αναβάλω και με έστειλε στον κόουτς. Πήγα στο γραφείο του να τον ρωτήσω και μου είπε ότι ήξερε τι θα τον ρωτούσα και ότι δυστυχώς δεν γινόταν να αναβληθούν οι εξετάσεις. Δεν πέρασαν όμως παρά λίγα δευτερόλεπτα και γέλασε. Μου είπε να πάω στους δικούς μου και πως η εξέταση θα γίνει αργότερα. Αυτός ήταν ο Κούμαν, σε καταλάβαινε».

«Συμφωνήσαμε όλες οι πλευρές ότι θα ήταν καλύτερο να φύγω για να πάρω παιχνίδια»

• Πήρες τα παιχνίδια αλλά δεν υπήρχε η ανάλογη συνέχεια παρόλο που έκατσες συνολικά σχεδόν μια δεκαετία στο σύλλογο. Γιατί συνέβη αυτό και δεν μονιμοποιήθηκες;

«Είχα ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο αλλά έπαιξα 2-3 παιχνίδια μόνο. Πρώτος τερματοφύλακας ήταν ο Μούλντερ, τον οποίο πίστευαν αρκετά. Ήταν καιρός να πάρω κάποια συνεχόμενα παιχνίδια στα πόδια μου και συμφωνήσαμε να κάνω ένα βήμα πίσω από άποψη μεγέθους ομάδας αλλά να έχω μια σταθερότητα. Μου έκαναν ένα χρόνο ακόμα συμβόλαιο, με έδωσαν δανεικό στη Βίλεμ και έπειτα δεν με ανανέωσαν».

• Σου είπαν κάτι συγκεκριμένο όταν δεν ανανέωσαν το συμβόλαιο σου;

«Με φώναξε ο τεχνικός διευθυντής στο γραφείο του και μου εξήγησε ότι δε θα ήμουν βασικός. Τότε μάλιστα είχαν αγοράσει και τον Κένεθ Φερμέερ από τον Άγιαξ, ήταν πρωταθλητής, Ολλανδός και έπαιζε και στην Εθνική. Του είχαν κάνει μεγάλο συμβόλαιο και δε γινόταν να πάρεις εύκολα τη θέση του. Κάπως έτσι μου πρότειναν να μείνω στη Βίλεμ, η οποία με ήθελε πάρα πολύ. Έκανα ένα διετές συμβόλαιο και σε μια τριετία έκανα πάνω από 100 ματς».

• Οπότε σου έκανε καλό ο δανεισμός σου εκεί;

«Ναι, σίγουρα. Πέρασα τρία φοβερά χρόνια στο Τίλμπουργκ, έχω κάνει πολλούς φίλους και ήταν επιλογή μου να μην ανανεώσω γιατί ήθελα να κάνω το βήμα παραπάνω».

«Από το πουθενά προέκυψε ο Άγιαξ – Τον επέλεξα λόγω μεγέθους»

• Πως προέκυψε ο Άγιαξ ξανά; Είχες κάνει κάποιες συζητήσεις μέσα στη χρονιά;

«Όχι! Περίμενα κάποιες προτάσεις που άργησαν να έρθουν και από το πουθενά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον προπονητή τερματοφυλάκων του Άγιαξ, με τον οποίο είχα συνεργαστεί και στην ακαδημία της Φέγενορντ. Μου εξήγησε ότι στον Αίαντα είχαν κάποια προβλήματα τραυματισμού και ότι ήθελαν να με εντάξουν, αρχικά για ένα χρόνο, στην ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι πήγα σαν τρίτος αν και είχα και άλλες προτάσεις, από την Εξέλσιορ ή την Χάγη αλλά το συζήτησα και με τους δικούς μου και κατέληξα εκεί λόγω μεγέθους και ανεκπλήρωτου πρώτου περάσματος από το σύλλογο».

DONE DEAL: Kostas Lamprou has joined @AFCAjax on a free transfer, signing a one-year contract. pic.twitter.com/M7YRHcpTa7

— Squawka News (@SquawkaNews) August 1, 2017

• Θεωρείς πως έπραξες σωστά;

«Όταν σε καλεί ο Άγιαξ, πας. Και εκ του αποτελέσματος ήταν ένα όμορφο ταξίδι. Την πρώτη χρονιά ήμουν κυρίως στη δεύτερη ομάδα, στις ρεζέρβες αλλά έκανα κάποια πολύ καλά παιχνίδια. Στα μέσα της σεζόν ήρθε ο Τεν Χααγκ, ο οποίος με εκτιμούσε αρκετά. Έκανα και το ντεμπούτο μου με την ομάδα τελευταία αγωνιστική. Ο σύλλογος με ανανέωσε, είχα θέση αναπληρωματικού πίσω μόνο από τον Ονάνα. Ο κίπερ που είχαν αγοράσει έμεινε πιο πίσω στην επιλογή και τον έδωσαν και δανεικό μετά από μια σεζόν. Έπαιξα σε 5-6 αναμετρήσεις μόνο αλλά έζησα φανταστικές εμπειρίες, ειδικά με εκείνη την τρελή πορεία που κάναμε στο Champions League».

«Πολύ ικανός προπονητής ο Τεν Χάαγκ – Θέλει διαφορετική διαχείριση στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ»

• Μιας που ανέφερες τον Έρικ Τεν Χάαγκ, πως τον έζησες εσύ; Θεωρείς ότι μπορεί να ανταποκριθεί στο επίπεδο της Premier League και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;

«Στο θέμα της τακτικής και στο πως δουλεύει, είναι φοβερός. Ένας πολύ ικανός προπονητής. Δεν ξέρω στο θέμα της επικοινωνίας πως θα τα πάει και λόγω γλώσσας. Γιατί είναι διαφορετικά τα μεγέθη. Έχει να διαχειριστεί και σούπερ σταρ, δεν θα είναι εύκολη η δουλειά του και η προσαρμογή του. Πιστεύω ότι θα κάνει τελείως διαφορετική διαχείριση σε σχέση με την Ολλανδία. Είναι πολύ ποιοτικός και έχει όλα τα φώτα για να πετύχει».

«Είχαμε ένα πολύ δεμένο σύνολο στον Άγιαξ – Έζησα το όνειρο κάθε παιδιού»

• Ποιο ήταν το μυστικό εκείνης της φουρνιάς;

«Το ταλέντο και το δέσιμο που υπήρχε μεταξύ μας. Κάναμε αρκετά πράγματα και εκτός γηπέδου, είχαμε ταιριάξει πολύ. Παιδιά που πήραν μεγάλες μεταγραφές. Έζησα το όνειρο κάθε μικρού παιδιού. Το μόνο που ελαφρώς με στενοχωρεί είναι ότι δεν πήρα λίγα λεπτά, έστω, στο Champions League αλλά μπορεί να έρθει αργότερα αυτό. Το εύχομαι και το θέλω ακόμα. Ήταν όμως μια αξέχαστη εμπειρία».

• Ήσουν και στον πάγκο σε αρκετές από αυτές τις αναμετρήσεις αν δεν κάνω λάθος;

«Ναι, με Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους. Θυμάμαι μάλιστα τελευταία αγωνιστική των ομίλων με τη Μπάγερν Μονάχου που παίζαμε στην έδρα μας, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να ξεκινήσω. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο παίζαμε στο Τσβόλε, τραυματίστηκε ο Ονάνα και τον αντικατέστησα. Είχαμε κερδίσει 2-1 και είχα πάρει και κάποια χρήσιμα λεπτά συμμετοχής σε περίπτωση που αγωνιζόμουν με τη Μπάγερν αλλά τελικά ο Αντρέ δεν είχε κάτι ιδιαίτερο και ήταν πίσω στην ώρα του».

???? Kostas Lamprou! ⤵️
'Trots om voor #Ajax te spelen' pic.twitter.com/g5AxPYBksL

— AFC Ajax (@AFCAjax) July 2, 2018

• Ποια είναι η άποψη σου για τον Ονάνα μιας που τον έχεις ζήσει κιόλας; Είναι έτοιμος για το βήμα παραπάνω;

«Τον τελευταίο χρόνο έχουν γίνει αρκετά είναι η αλήθεια γύρω από το όνομα του. Όταν παίζαμε μαζί, ήμασταν μαζί στο δωμάτιο και είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Φοβερός τερματοφύλακας, με έκρηξη, δύναμη. Ειδικά τότε, τη σεζόν 2018/19 ήταν καταπληκτικός, Μετά έγινε ότι έγινε, δεν ξέρω ακριβώς πως και τι και εν τέλει δεν έφυγε με τον καλύτερο τρόπο».

«Άτυχη επιλογή η Φίτεσε – Ευχαριστημένος στη Βάαλβαϊκ – Υψηλότερο το επίπεδο στη Τσβόλε αλλά κάναμε τραγική εκκίνηση»

• Και μετά Φίτεσε. Εκ του αποτελέσματος μπορείς να πεις ότι ήταν μια άτυχη επιλογή;

«Ναι, δεν αποδείχθηκε η καλύτερη επιλογή. Πίστευα ότι θα πάρω περισσότερα λεπτά συμμετοχής  αλλά εντάξει ο Ρέμκο Πάσφεϊρ έκανε καταπληκτική σεζόν, την οποία εξαργύρωσε με μεταγραφή στον Άγιαξ στα 38 του. Είχαμε πολύ καλή σχέση, καταπληκτικός άνθρωπος. Θα μπορούσα να είχα πάει και στη Σπάρτα αλλά πιθανότατα ήμουν επηρεασμένος από το όνομα. Δεν το μετανιώνω βέβαια αλλά ήταν μια χαμένη χρονιά».

• Έπειτα ακολούθησε η Βάαλβαϊκ. Γεμάτη σεζόν, πολλές συμμετοχές. Πως ήταν η χρονιά σου εκεί;

«Πάρα πολύ καλή σεζόν, φοβερή. Θα μπορούσα να είχα ανανεώσει, με ήθελαν, όμως εγώ επέλεξα να κάνω το βήμα παραπάνω στη Τσβόλε. Θεώρησα και είναι όντως υψηλότερο επίπεδο».

• Γιατί όμως η ομάδα δεν τα κατάφερε και υποβιβάστηκε;

« Είμασταν άτυχοι στον πρώτο γύρο, κάναμε πολύ άσχημη πορεία. Μέχρι που ήρθε ο καινούργιος προπονητής και άλλαξε όλη η εικόνα μας. Πραγματικά λες και εμφανίστηκε άλλη ομάδα στον αγωνιστικό χώρο. Δυστυχώς στο τέλος όμως παλέψαμε αλλά δεν τα καταφέραμε».

• Και τώρα;

«Παρά τη δύσκολη σεζόν το κλίμα στο σύλλογο ήταν εξαιρετικό και αν μέναμε θα ήθελα να συνεχίσω. Η αλήθεια είναι όμως πως τώρα η κατάσταση είναι διαφορετική. Θα δούμε, είναι νωρίς ακόμα. Πάντως δεν το πίστευα πως θα υποβιβαζόμασταν. Παρά τις δυσκολίες, η Τσβόλε ήταν μια πολύ σωστή επιλογή».

«Νιώθω και την Ολλανδία πατρίδα μου – Αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο να παίξω στην Ελλάδα – Θα χαρώ πολύ αν κληθώ ξανά από την Εθνική»

• Κωνσταντίνε, η ζωή σου να είναι χωρισμένη στα δυο. Θεωρείς πως έχεις δυο πατρίδες;

«Ναι, σίγουρα. Ξέρεις όταν έρχομαι Ελλάδα λέω πως βρίσκομαι επιτέλους σπίτι. Οικογένεια, θάλασσα που μου λείπει πολύ. Και όταν παίρνω το αεροπλάνο για την Ολλανδία νιώθω και πάλι σπίτι. Με βοήθησε πολύ η Ολλανδία. Ουσιαστικά έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα».

• Το ενδεχόμενο να παίξεις στην Ελλάδα, υπάρχει στο μυαλό σου;

«Δεν το βγάζω ποτέ από το μυαλό μου. Αφήνω ανοικτό το ενδεχόμενο να γυρίσω και να παίξω ποδόσφαιρο. Αν έρθει κάποια πρόταση που να μου αρέσει και αισθάνομαι πως μου ταιριάζει, γιατί όχι;».

• Υπήρχε κάποια πρόταση ως τώρα; Κάτι «χειροπιαστό»;

«Όχι, δεν είχα κάποια κρούση. Είχαν ακουστεί κάποια πράγματα αλλά δεν επισημοποιήθηκε κάτι».

• Εκτός Ολλανδίας; Έφτασες κοντά σε κάποιο άλλο πρωτάθλημα;

«Υπήρχαν κάποιες πιθανές περιπτώσεις από την Ισπανία, αλλά τίποτα επίσημο. Θα με ενδιέφερε βέβαια πολύ. Είναι ένα όνειρο που θα ήθελα να πραγματοποιήσω, να παίξω στη La Liga».

• Παρακολουθείς καθόλου τις ελληνικές ομάδες;

«Για να είμαι ειλικρινής ελάχιστα τη φετινή σεζόν. Μπαίνω στο livescore για να έχω μια εικόνα αλλά δεν το έχω κάνει όχι. Σε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις προσπαθώ περισσότερο».

• Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Έχεις παίξει με τη γαλανόλευκη των Νέων. Στην ανδρών όμως δεν έχει έρθει ακόμα κάποια συμμετοχή. Είναι ανοικτή η πόρτα σου;

« Φυσικά! Θα ήταν χαρά μου. Το έχω στο μυαλό μου και θα το ήθελα. Η μόνη κλήση που είχα ήταν το 2012, με τον Φερνάντο Σάντος προπονητή για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Ήμουν στον πάγκο με τη Βοσνία στο Καραϊσκάκη και τη Σλοβενία εκτός έδρας. Ήλπιζα ότι θα έρθουν και άλλες μελλοντικά, όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αν κληθώ να φορέσω τη γαλανόλευκη θα το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση».

«Έργο Σλοτ η φετινή πορεία της Φέγενορντ – Έχει επανέλθει σε υψηλά στάνταρ το ολλανδικό ποδόσφαιρο»

• Η ομάδα που πέρασες σχεδόν μια δεκαετία, πρωταγωνιστεί φέτος στην Ευρώπη. Παρακολουθείς την πορεία της; Ήταν κάτι που φαινόταν να έρχεται;

«Καταρχάς έχουν πολύ καλό προπονητή. Ο Άρνε Σλοτ είναι εξαιρετικός μάνατζερ. Είχε δείξει κάποια δείγματα γραφής με την AZ και τώρα το έχει πάει κάποια βήματα παραπάνω με τη Φέγενορντ. Έχει μεγάλο μερίδιο επιτυχίας στην πορεία της ομάδας αν και δε φαινόταν εξ’ αρχής ότι θα μπορούσαν να φτάσουν τόσο μακριά».

• Είναι και μια γενικότερη όμως άνθιση του ολλανδικού ποδοσφαίρου. Θεωρείς θα παραμείνει σε αυτό το υψηλό επίπεδο;

«Θέλω να πιστεύω πως θα κρατήσουν αυτό το υψηλό τέμπο. Είχε κάνει μια κοιλιά το ολλανδικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια όμως έχει επιστρέψει πλέον. Όπως και εμείς με τον Άγιαξ το 2018-19, στην τρελή εκείνη πορεία. Και φέτος με τη Μπενφίκα αδίκησαν τους εαυτούς τους. Κρίμα γιατί έχουν πολύ ποιότητα σαν ομάδα. Και η PSV έχει πολύ καλή ομάδα, πιστεύω θα είναι πιο ανταγωνιστική ακόμα του χρόνου. Θα μπαίνει και απευθείας ο πρωταθλητής στους ομίλους του Champions League, πολύ σημαντικό».

• Θα τα καταφέρει η Φέγενορντ να χριστεί πρωταθλήτρια Ευρώπης;

«Εδώ που έφτασε πιστεύω πως ναι. Η Ρόμα είναι μεγάλη ομάδα αλλά έχει τις πιθανότητές της και η Φέγενορντ. Το μόνο που φοβάμαι είναι ο Μουρίνιο και η τάση που έχουν οι ολλανδικές ομάδες απέναντι στις ιταλικές που τα βρίσκουν λίγο σκούρα. Ένα ματς είναι, όλα μπορούν να συμβούν».

«Έχω μέλλον ακόμα στο ποδόσφαιρο – Θα ήθελα να δοκιμάσω και στο MLS»

• Ποια είναι τα μελλοντικά σου πλάνα; Στον ποδοσφαιρικό χώρο και εκτός αυτού;

«Βλέπω τον εαυτό μου στα γήπεδα για αρκετά χρόνια ακόμα. Θα ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου και εκτός Ολλανδίας. Να ζήσω καινούργιες εμπειρίες. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Όπως είπα Ισπανία θα ήθελα πολύ αλλά δεν αγχώνομαι, έχω δρόμο ακόμα, είμαι μικρός για τερματοφύλακας. Αργότερα θα ήθελα να παίξω και στο MLS στην Αμερική. Ότι φέρει το μέλλον, σκέφτομαι διάφορα πράγματα».

www.bnsports.gr