Αποτελεί από τις «σπίθες» του κυπριακού ποδοσφαίρου για να χτίσει μία ανταγωνιστή Εθνική ομάδα στο μέλλον. Ο Χρήστος Σιέλης ψάχνει την καθιέρωσή του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μοιράζεται αποκλειστικά στο BN Sports την αξιοζήλευτη πορεία του μέχρι τον Βόλο ΝΠΣ.
Συνέντευξη στον Νότη Χάλαρη
Έχουμε αναφερθεί στον Λοϊζο Λοϊζου, στον Ιωάννη Κωστή (με τον Οκκά να λέει τα καλύτερα) και γενικά στα «διαμάντια» που έχει βγάλει η Κύπρος. Ανάμεσα σε αυτούς, δεσπόζει και το όνομα του Χρήστου Σιέλη. Ο 22χρονος αμυντικός βρίσκεται στον Βόλο ΝΠΣ από τον περασμένο Γενάρη και το βιογραφικό του, μόνο υποσχέσεις μπορεί να αφήσει στην ελληνική ομάδα.
Αρχηγός της Κ21 της Κύπρου και διεθνής με τους άντρες, για ένα ταλέντο που έφαγε την Αγγλία με το κουτάλι, πρωταγωνίστησε με το ΑΠΟΕΛ και έπαιξε στην Βουλγαρία πριν έρθει στη χώρα μας. Ο ίδιος, μιλάει αποκλειστικά στο BN Sports και μοιράζεται όλες τις στιγμές του στα γήπεδα της Ευρώπης αλλά και τον Τζον Τέρι.
Αναλυτικά είπε:
- Αρχικά, πες μου πότε έκανες τα πρώτα σου βήματα και ποιος σε επηρέασε;
«Το ποδόσφαιρο στην αρχή δεν μου άρεσε. Πήγαινα στις ακαδημίες επειδή έπαιζαν τα δύο μου αδέρφια και μόνο. Τους παρακολουθούσα και το είχαμε το ποδόσφαιρο στην οικογένεια αλλά εμένα δεν μου άρεσε τόσο. Πιο μετά, γύρω στα 6 με 7 άρχισα πιο εντατικά προπονήσεις και άρχισε να μου κάνει κλικ. Έπαιξα τρία με τέσσερα χρόνια στις ακαδημίες του Ολίμπικο στην Πάφο και στη συνέχεια ξεκίνησα δοκιμαστικά στην Αγγλία»
- Σε ποιες ομάδες έπαιξες εκεί;
«Πήγα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στην Τότεναμ, στη Μάντσεστερ Σίτι. Είχα γυρίσει αρκετές ομάδες από μικρός. Ήταν και ο ξάδερφός μου στη Γιουνάιτεντ αλλά λόγω των κανόνων δεν μπορούσα να μείνω. Πριν τα 16 απαγορεύεται να μείνεις μόνος και πρέπει να είναι μαζί και οι γονείς. Σαν οικογένεια είχαμε οικονομικά θέματα οπότε δεν μπορούσα να φέρω και τη μάνα μου μαζί, οπότε δεν πήγα. Τελικά κατέληξα στην Άρσεναλ, στην Ελλάδα. Έκανα δοκιμαστικά, τους άρεσα και ήταν όλα τα έξοδα μέσα, οπότε πήγα. Στην αρχή ήταν στο Λουτράκι και μετά πήγε στη Θεσσαλονίκη. Έμεινα για τέσσερα χρόνια και κάθε χρόνο έστελνε η ομάδα παίκτες στην Άρσεναλ για να δούμε πως είναι οι προπονήσεις και το κλίμα»
- Είχες φτάσει κοντά να μείνεις είχαν πάρει;
«Ναι, ναι. Είχα πάει 4-5 φορές εκεί. Έφυγα το 2016 για την Αγγλία. Για αρχή για δύο εβδομάδες και ο προπονητής με ήθελε να κάτσω. Έτσι έμεινα για δύο μήνες εκεί με scholarship και μετά πήγα σε ένα τουρνουά με την Κ19 της Άρσεναλ και ήμουν με τους Ρέις Νέλσον, τον Ενκέτια και άλλα αστέρια της. Ήμουν ο πιο μικρός του τουρνουά και με είδαν εκεί πως έπαιζα. Περίμενα για να δω αν θα πάρω συμβόλαιο»
- Τι πήγε στραβά και δεν έμεινες;
«Εγώ φοβόμουν μήπως δεν μου το προσφέρουν και μείνω χωρίς ομάδα. Πήγα σε άλλα δοκιμαστικά ώστε να έχω και δεύτερη επιλογή. Πήγα στη Μπρέντφορντ, στη Κρίσταλ Πάλας, στη Μπάρνσλεϊ και στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Τη κάθε εβδομάδα πήγαινα και σε κάποια. Η πρώτη με απέρριψε γιατί είχε γεμίσει το ρόστερ της και ήταν κακή επιλογή. Με τις υπόλοιπες έπαιξα ένα παιχνίδι και με την τελευταία, έπαιξα σε τρία.
Στο τελευταίο ματς, με είδε ένας προπονητής της Γκρίσμπι και μου έκανε πρόταση για να παίξω εκεί. Ήταν μία καλή επιλογή για εμένα. Έκανα δύο προπονήσεις με την Κ18 και μετά μπήκα στην πρώτη ομάδα. Ο προπονητής έφυγε μετά από λίγο και πήγε στην Στριούσμερι που ήταν μία κατηγορία πάνω και μόλις κατέβηκα Κύπρο για τα προκριματικά, με πήραν τηλέφωνο και με ζήτησαν από εκεί»
- Με την Άρσεναλ χάλασε;
«Δεν περίμενα να μάθω κιόλας. Περίμενα μέχρι τις 30 Ιουνίου την απάντηση, δηλαδή για ένα τεράστιο διάστημα και είναι αργά. Το πρόβλημα είναι πως αν είσαι στο scholarship, αν δεν υπογράψεις, μένεις ελεύθερος τον επόμενο Μάρτιο, οπότε δεν ήθελα να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Οπότε αγχώθηκα μήπως δεν βρω κάτι, γιατί δεν ήθελα να γυρίσω Κύπρο.»
- Τι ξεχώρισες στο αγγλικό ποδόσφαιρο;
«Ότι είναι πιο δυνατό. Πιο απαιτητικό. Οι ρυθμοί είναι εντελώς διαφορετικοί και δεν μπορείς να το συγκρίνεις με άλλη χώρα. Παίζουν ένα ποδόσφαιρο που θα το παίξουν μόνο στην Αγγλία και πουθενά αλλού. Είχαμε φουλ γυμναστήριο με βάρη, ακόμα και πριν το ματς. Ήταν απαιτητικό και στο πόσα ματς είχαμε. Παίζαμε σχεδόν 60 με 63 παιχνίδια την χρονιά. Τέταρτη και Σάββατο συνεχόμενα. Ήταν δύσκολο γενικά αλλά η διαφορά της Αγγλίας είναι πως ξεκινάνε με τα βασικά από την αρχή. Παράλληλα με τα scholarship, ο παίκτης θα συνεχίσει και το κολλέγιο. Δεν θα το σταματήσει. Οπότε μπορείς να πάρεις και πτυχίο στο πανεπιστήμιο»
- Η καλύτερη στιγμή σου στην Αγγλία;
«Όταν έπαιξα με τον Τζον Τέρι. Μόλις είχε υπογράψει στην Άστον Βίλα τότε και παίξαμε αντίπαλοι σε φιλικό αγώνα. Ήμουν 17 ετών τότε και ήταν το τοπ για εμένα. Όπως και όταν υπέγραψε το επαγγελματικό μου συμβόλαιο. Σαν αντίπαλος ο Τέρι θυμάμαι πως μιλούσε πολύ. Οργάνωνε την ομάδα και παρότι δεν έτρεχε πολύ, ήταν πάντα στην κατάλληλη θέση. Ήξερε που πρέπει να είναι»
- Έπειτα ήρθε η επιστροφή στην Κύπρο. Ήταν εύκολο να αφήσεις την Αγγλία και γιατί έγινε;
«Κοίτα, είχα ακόμα ένα χρόνο στην Αγγλία. Ο προπονητής είχε αλλάξει και δεν θα έπαιζα τα ίδια παιχνίδια όπως με τον προηγούμενο που με είχε επιλέξει. Ήρθε γρήγορα η πρόταση του ΑΠΟΕΛ. Κατέβηκα για διακοπές στην Κύπρο και ξαφνικά με ρώτησαν για το θέμα του ΑΠΟΕΛ. Για εμένα είναι τεράστια ομάδα και η μεγαλύτερη στην Κύπρο και τους είπα πως θα με ενδιέφερε. Μέσα σε μία μέρα είχαμε συμφωνήσει σκέψου. Είναι μία ομάδα που παίζει στην Ευρώπη, διεκδικεί τίτλους κλπ. Ήθελα να παίξω σε έναν τέτοιο σύλλογο»
- Ένιωσες στην Κύπρο πως η τριετία στην Αγγλία σε βοήθησε;
«Με βοήθησαν και τα δύο μαζί. Όταν ήρθα από την Αγγλία θεωρούμουν έτοιμος παίκτης στην Κύπρο. Παρότι ήμουν 19 ετών. Στο μόνο που δεν ήμουν, ήταν στα λεπτά συμμετοχής. Ειδικά όταν ήρθα, επειδή είχα να ανταγωνιστώ παίκτης κλάσης, με έκανε ακόμα καλύτερο. Θεωρώ πως το ΑΠΟΕΛ με εξέλιξε στον ποδοσφαιριστή που είμαι τώρα»
- Έχεις παίξει και στη Βουλγαρία πριν έρθεις στον Βόλο. Μέχρι να πάρεις μεταγραφή στην Ελλάδα, είχες ξανά πρόταση από ελληνική ομάδα;
«Είχα πολύ παλιά. Το 2015 ας πούμε, υπήρχαν συζητήσεις με τον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟΚ αλλά η πρώτη μου επιλογή ήταν η Αγγλία. Ήθελα να γίνω πιο δυνατός και να εξελίξω την ταχύτητά μου. Ήξερα πως εκεί μπορούσα ενώ είχα τις βάσεις από την Άρσεναλ. Μόνο με αυτές τις ομάδες υπήρξαν συζητήσεις»
- Έχεις αγωνιστεί τόσο σε Αγγλία, Κύπρο όσο και σε Βουλγαρία, Ελλάδα. Ποιες διαφορές έχεις εντοπίσει;
«Μπορώ να πω ότι η Αγγλία δεν συγκρίνεται με κανένα από αυτά. Είναι πιο γρήγορο, πιο κάθετο, πιο δυνατό. Στην Κύπρο ήταν πιο αργό και για εμένα ήταν μεγάλη αλλαγή λόγω Αγγλίας αλλά είναι πιο τεχνικό. Έχει παίκτες με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση οπότε δίνει βάρος σε αυτό. Τέλος, στην Βουλγαρία, το ποδόσφαιρο είναι «πάνω-κάτω». Κάνουνε επίθεση και αμέσως κάνουν αυτοί. Δεν είναι κοντρολαρισμένο. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν περίμενα ότι θα υπάρχουν τόσο καλοί ποδοσφαιριστές. Που μπορούν να παίξουν τη μπάλα κάτω»
- Με τον Βόλο ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό;
«Είχα 1,5 χρόνο ακόμα στην Βουλγαρία με τη Λέφσκι Σόφιας, όμως λόγω οικονομικών προβλημάτων της ομάδας δεν θα μπορούσα να μείνω. Δεν ήθελα να μείνω εκεί και να την βαραίνω με το συμβόλαιό μου. Είχα πει πως αν βρω κάτι άλλο θα φύγω. Με την Λέφσκι είχα δεθεί αρκετά. Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο στην Βουλγαρία, έψαχνα με τον μάνατζερ μου να βρούμε κάτι. Στο τέλος μου είπαν για τον Βόλο και με ζήτησαν άμεσα. Μέσα σε 2-3 μέρες μετακόμισα και υπέγραψα»
- Το μέλλον σου το βλέπεις στην Ελλάδα;
«Αυτή τη στιγμή δεν σκέφτομαι να φύγω. Προσπαθώ να εδραιωθώ στον Βόλο ΝΠΣ και να πάρω παιχνίδια. Είναι σημαντικό να παίζω και να πάρω ευκαιρίες για να επιστρέψω στην Εθνική ανδρών της Κύπρου. Υπάρχουν τεράστιες ομάδες στην Ελλάδα και θα ήταν τιμή μου να παίξω σε μία από τις έξι πρώτες»
- Υπάρχει κάποια στιγμή στην καριέρα σου που μετανιώνεις μέχρι σήμερα;
«Όχι, όχι. Δεν μετανιώνω για τίποτα στη ζωή μου και κάθε λάθος είναι ένας τρόπος για να μάθεις. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Να κάνεις λάθη και να μαθαίνεις. Θεωρώ πως από όλες τις επιλογές που έχω κάνει, όλα είναι σωστά για εμένα»
- Δυσκολότερος αντίπαλος της καριέρα σου;
«Δύσκολη ερώτηση για έχω συναντήσει αρκετούς και από υψηλό επίπεδο. Είχαμε παίξει με την Γουέστ Μπρομ και θα έλεγα τον Όλιβερ Μπερκ. Δεν έχω ξαναπαίξει με τέτοιο επιθετικό. Γρήγορος, δυνατός. Είχα μάθει πολλά απέναντί του. Τον θυμάμαι μέχρι και τώρα πως ήταν τοπ»
- Ποιο είναι το είδωλό σου και γιατί; Ποια είναι η ομάδα των ονείρων σου;
«Δεν έχω είδωλο να σου πω την αλήθεια. Είμαι χρόνια σε αυτό τον χώρο και είναι καλύτερο ένας παίκτης να διαμορφώνει τον δικό του παίκτη. Αν ήταν να διαλέξω έναν ποδοσφαιριστή ήταν ο Βίνσεντ Κομπανί της Μάντσεστερ Σίτι. Πιο πολύ για τον χαρακτήρα. Ήταν ένα ηγέτης. Τώρα για ομάδα των ονείρων, δεν γίνεται να μην πω Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το όνειρό μου είναι να παίξω στο Ολντ Τράφορντ»
