Μία τέτοια μέρα σαν και σήμερα, το 1996, ο Παναθηναϊκός υπέγραψε στο Άμστερνταμ μία από τις «χρυσές» σελίδες της ιστορίας και ο Θανάσης Κολιτσιδάκης εξιστορεί αποκλειστικά στο BN Sports εκείνη τη βραδιά…
Συνέντευξη στον Νότη Χάλαρη
Η ιστορία του Παναθηναϊκού έχει αρκετές επιχρυσωμένες σελίδες στο βιβλίο του. Ο κόσμος του «τριφυλλιού» έχει ζήσει κορυφαίες στιγμές και οι ευρωπαϊκές πορείες της ομάδας έχουν μείνει στα χρονικά ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μία από αυτές, είναι αναμφίβολα και η 3η Απρίλιου του 1996.
Πριν από 26 χρόνια, ο Παναθηναϊκός «άλωσε» το «Ντε Μέερ» του Άγιαξ και έκανε όλη την Ελλάδα να βγει στους δρόμους. Η ατάκα του Χρήστου Σωτηρακόπουλου «ο Βαζέχα παγώνει το Άμστερνταμ» παραμένει μέχρι και σήμερα στα αυτιά όλων. Ήταν η στιγμή που ο Γιώργος Δώνης κουβάλησε τη μπάλα σε όλο το γήπεδο, έδωσε στον Κριστόφ Βαζέχα και εκείνο με εκπληκτικό πλασέ, έκανε το 1-0 για τους Πράσινους.
Ο Θανάσης Κολιτσιδάκης, το βασικό στόπερ του συνόλου του Ρότσα, θυμάται αυτή την «χρυσή» βραδιά και την μοιράζεται αποκλειστικά στο BN Sports. Ο Κλάιφερτ, η στιγμή του γκολ και η «πίεση» που δεν επέτρεψε να πάει η ομάδα… τελικό.
Αναλυτικά είπε:
- Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή που θυμάστε μέχρι σήμερα;
«Σίγουρα την στιγμή του γκολ. Την κούρσα του Δώνη και το γκολ του Βαζέχα. Θυμάμαι τον πανηγυρισμό του, που ήταν σαν να μην το πίστευε»
- Εκείνη την στιγμή το πιστεύατε ότι σκοράρατε επί του Άγιαξ;
«Κοιτάξτε ήμασταν μία ομάδα που πιστεύαμε τα πάντα. Είχαμε κάνει μία πολύ καλή πορεία και είχαμε πίστη ότι μπορούμε να κερδίσουμε οποιονδήποτε αντίπαλο. Για αυτό είχαμε φτάσει και μέχρι τα ημιτελικά. Για αυτό και κερδίσαμε εκεί μέσα, απέναντι σε μία ομάδα που σίγουρα ήταν από τις καλύτερες ομάδες του Άγιαξ στην ιστορία του»
- Πριν το ματς, στα αποδυτήρια. Πως ήταν το κλίμα;
«Σε όλα τα παιχνίδια γενικά ήμασταν πολύ χαλαροί. Είτε ομίλους, είτε νοκ άουτ. Τα διασκεδάζαμε τα ματς. Ήμασταν και μία πολύ καλή παρέα μεταξύ μας και δεν είχαμε άγχος, ούτε πίεση. Στο μόνο ματς που νιώσαμε πίεση ήταν στο εντός με τον Άγιαξ και για αυτό το χάσαμε κιόλας. Στα άλλα ματς παίζαμε ελεύθερα και αυτό συνέβαλλε και ο προπονητής μας ο Ρότσα. Έτσι ερχόντουσαν και τα αποτελέσματα. Δεν κάναμε κάτι ιδιαίτερο πριν τον ημιτελικό. Το αντιμετωπίζαμε σαν όλα τα άλλα και μας βγήκε»
- Για τον Άγιαξ τι ξέρατε;
«Γνωρίζαμε πως ήταν μία εξαιρετική ομάδα. Είχε ιδιαίτερους ποδοσφαιριστές. Από τον τερματοφύλακας μέχρι τον φορ ήταν ένας και ένας όλοι. Τότε υπήρχε το Man-to-Man. Εγώ είχα πάρει από τον Ρότσα, τον πιτσιρικά τότε, τον Κλάιφερτ και ο Καλιτζάκης τον Κανού. Προσπαθούσαμε να μην τους αφήσουμε να κάνουν πολλά-πολλά και να μην πετύχουν γκολ. Τα καταφέραμε πολύ καλά μαζί με τον Ουζουνίδης και δεν πέτυχαν κάποιο γκολ. Οπότε πήραμε τη νίκη με το γκολ του Βαζέχα»
- Ποιος παίκτης του Άγιαξ σας έκανε περισσότερο εντύπωση;
«Τον Λιτμάνεν θα έλεγα. Που μας έβαλε και το πρώτο γκολ στην Αθήνα. Ήταν ο κορυφαίος παίκτης του Άγιαξ»
- Την ώρα του γκολ του Βαζέχα, τι νιώσατε;
«Εκείνη τη στιγμή δεν νιώθεις κάτι. Χαρά σίγουρα και τρομερά συναισθήματα αλλά ο έντονος πανηγυρισμός είναι στο τέλος. Όταν καταλαβαίνεις ότι κέρδισες. Πανηγυρίζαμε όλοι μαζί, αγκαλιαστήκαμε, ένας χαμός στα αποδυτήρια. Τι να σου πω τώρα; Ότι ακολουθεί μετά από μία τόσο μεγάλη νίκη. Και στο αεροπλάνο, παντού»
- Πως σας υποδέχθηκε ο κόσμος μετά;
«Η ομάδα τότε ήταν πάρα πολύ καλή. Πήραμε και το πρωτάθλημα την ίδια σεζόν. Ο κόσμος ήταν πολύ κοντά μας. Μετά από κάθε νίκη ήταν στο αεροδρόμιο και μας περίμενε. Και στο γήπεδο ήταν παρών. Ήταν ωραίες στιγμές και θυμάμαι που είχε βγει όλος ο κόσμος στην Ομόνοια, στην Αθήνα. Ήταν μεγάλες στιγμές για τον Παναθηναϊκό και την Ελλάδα»
- Μετά τη νίκη, πιστέψατε ακόμα παραπάνω ότι μπορείτε να φτάσετε στον μεγάλο τελικό; Να επαναλάβετε τον άθλο του 1971;
«Εννοείται πως το πιστεύαμε. Αυτό το 1-0 θα έλεγα πως μας φόρτωσε με πίεση και άγχος. Όλο αυτό που έγινε με το Ολυμπιακό Στάδιο στην Αθήνα, που ήταν γεμάτο και ο κόσμος ζητούσε να πάμε στον μεγάλο τελικό, ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Παίζαμε, βέβαια, απέναντι σε μία πολύ καλή ομάδα, ίσως και καλύτερη από εμάς. Χάσαμε μεγάλη ευκαιρία να πάμε σε έναν τελικό και αυτό που λέγαμε, ήταν πως αν πάμε τελικό, θα το πάρουμε κιόλας. Πιστεύαμε πως την είχαμε την Γιουβέντους. Ήταν πιο πολύ στα μέτρα μας αντί του Άγιαξ»
- Το κλειδί της νίκης;
«Νομίζω το στήσιμο της ομάδας από τον Ρότσα και ότι αυτό που ζήτησε, βγήκε στο 100%. Ήμασταν απόλυτα συγκεντρωμένοι, λειτουργήσαμε σωστά και αυτό φάνηκε και στη νίκη»
- Θεωρείτε πως είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας σας
«Δεν θα έλεγα η κορυφαία. Είναι από τις κορυφαίες. Η μεγαλύτερη είναι η πρόκριση με την Εθνική Ελλάδας στα τελικά του Μουντιάλ του 1994»
