Συνέντευξη στον Αντώνη Νιανιά
Στην αρχαία ιστορία, γνωρίσαμε τον Αίαντα ως έναν μυθικό βασιλιά, που πρωταγωνίστησε στο Τρωικό πόλεμο για τα μάτια της Ωραίας Ελένης. Μερικούς αιώνες αργότερα, ο Αίας συστήθηκε ξανά, εμφανιζόμενος αυτή την φορά στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας. Και αρκετά χρόνια αργότερα έγινε ευρέως γνωστός στα πέρατα του κόσμου, χάρις στον θρυλικό Γιόχαν Κρόιφ και την παρέα του.
Και επειδή ο Άγιαξ δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του ονόματος του, αποφάσισε να τιμήσει το Άμστερνταμ με την παρουσία ελληνικού στοιχείου. Φέρνοντας από την Φίτεσε τον Νίκο Μαχλά, τον κορυφαίο τότε σκόρερ της Ευρώπης. Ο πάλαι άλλοτε διεθνής κρητικός μοιράστηκε αναμνήσεις και ευχήθηκε στην ομάδα με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ολλανδίας. Μία ιστορική αναδρομή, από το Ηράκλειο στο Άμστερνταμ, 20 χρόνια πίσω!
Νίκο, τι σημαίνει για 'σένα ο Άγιαξ;
«Ο Άγιαξ για μένα είναι ένα ποδοσφαιρικό σχολείο. Σχολείο που έχει βγάλει έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές και προπονητές όλων των εποχών, τον Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος άλλαξε όλο το ποδόσφαιρο. Ένα σωματείο που παράγει συνέχεια ποδοσφαιριστές και τρέφει με αυτούς ολόκληρη την Ευρώπη, ολόκληρο τον κόσμο. Ένας τεράστιος σύλλογος με φοβερές διακρίσεις. Είναι μεγάλη μου τιμή που έπαιξα σε αυτή την σπουδαία ομάδα!»
Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σου συμπαίκτες, οι πιο αξιομνημόνευτοι;
«Ζλάταν. Με τον Ζλάταν ήμασταν φίλοι και αγωνιστικά δεν υπήρχε! Φάνηκε άλλωστε και στην πορεία... Από εκεί και πέρα ο Κρίστιαν Κιβού, ο αμυντικός, κάναμε καλή παρέα. Είχα πολύ καλές σχέσεις και με άλλους σημαντικούς ποδοσφαιριστές. Τότε ήταν o διεθνής Νορβηγός Μπεργκντόλμο, ο Μπράιαν Λάουντρουπ, ένας εκπληκτικός χαρακτήρας και εξαιρετικός ποδοσφαιριστής. Η φουρνιά τότε ήταν πραγματικά φοβερή. Από κοντά και οι Ολλανδοί Φαν Ντερ Φαρτ, Φαν Ντερ Μέιντε και Σνάιντερ αλλά και ο Αιγύπτιος Μίντο. Πολύ καλός μου φίλος ο Βελάντζε, νυν προπονητής της Χαλ. Παίκτες παγκόσμιας κλάσης που έκαναν μεγάλη καριέρα.»
Η πιο χαρακτηριστική σου στιγμή από το πέρασμα στο Άμστερνταμ...
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου στιγμή, όταν πήγαμε στην Αμερική για προετοιμασία και παίξαμε με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό και την Άστον Βίλα. Έπειτα το σούπερ καπ, η πρώτη μου φορά στο Άμστερνταμ Αρένα! Πάντα μένουν οι πρώτες στιγμές, αυτές είναι που κυριαρχούν.»
Πως θα χαρακτήριζες του οπαδούς;
«Eίναι εκπληκτικοί. Κατ' αρχάς είναι άνθρωποι με πολλές ποδοσφαιρικές εικόνες, γιατί η ομάδα έχει φτάσει σε σημείο να παίξει το πιο ωραίο ποδόσφαιρο, να παράγει το total football. Έχει φτάσει σε σημείο να βελτιώσει και στην πορεία να τελειοποιήσει το άθλημα. Είδανε το 95/96 τον Άγιαξ να κατακτά το Champions League απέναντι στην Μίλαν. Όπως επίσης και την τωρινή ομάδα των τριών, τεσσάρων τελευταίων ετών.
Τους οπαδούς τους χαρακτηρίζω απίστευτους, είναι πραγματικά φανταστικοί. Έχουν μια πολύ διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων. Θα σου εξηγήσω για να καταλάβεις...Παίξαμε κάποτε κόντρα στο κλασικό 4-3-3 της ομάδας και παραταχθήκαμε με σύστημα 4-4-2. Κερδίσαμε την Τβέντε με σκορ 5-1 και μας γιούχαρε όλο το γήπεδο (σ.σ. γέλια). Να κερδίζεις με αυτό το σκορ και το γήπεδο να θέλει να παίζεις με το κλασικό σύστημα της ομάδας. Φαντάσου τι νοοτροπία έχουν.
Δεν θέλουν μόνο να βλέπουν τον Άγιαξ να κερδίζει αλλά να το κάνει και με εκκωφαντικό ποδόσφαιρο. Δεν ευχαριστιούνται αλλιώς!»
Μία ευχή για τα 122 χρόνια του Αίαντα!
«Εύχομαι να συνεχίσει έτσι, με την ίδια νοοτροπία, με γνώμονα μόνο το ποδόσφαιρο. Και για τα επόμενα 100 χρόνια να βγουν ακόμη περισσότεροι ποδοσφαιριστές, για το καλό του αθλήματος. Να συνεχίσει να ευημερεί αυτή η ομάδα, να διακρίνεται και να βγάζει όλα αυτά τα ταλέντα που μας γεμίζουν χαρά όταν τους βλέπουμε στα γήπεδα!»
