Ο Ούρμπεν Μπραμς δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή και ο Αντώνης Μανίκας μοιράζεται στο BN Sports όσα θυμάται από τον μακροβιότερο προπονητή στην ιστορία του Πανιώνιου.
Στην εποχή μας, οι προπονητές στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μακροημερεύουν στους πάγκους των ομάδων τους. Η πίστωση χρόνου ή η υπομονή προς το πρόσωπο ενός κόουτς είναι κάτι παραπάνω από σπάνιο στην χώρα μας. Κάτι τέτοιο, ωστόσο δεν ισχύει στην περίπτωση του Ούρμπεν Μπραμς.
Πρόκειται για το μακροβιότερο προπονητή στην ιστορία του Πανιώνιου, ο οποίος απεβίωσε πριν λίγα 24ωρα σε ηλικία 88 ετών. Παρέμεινε στον «κυανέρυθρο» πάγκο για τρία χρόνια (1985-88) και έφερε την «επανάσταση» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με το σύστημα του 4-5-1.
Ένας από τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν υπό τις εντολές του Βέλγου προπονητή, είναι ο Αντώνης Μανίκας. Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας εξιστορεί στο BN Sports όσα έζησε με τον έμπειρο τεχνικό σε εκείνη την τριετία αλλά και τους λόγους που κατάφερε να παραμείνει για τόσο μεγάλο διάστημα στον πάγκο της ομάδας. Η κουλτούρα που έκανε την διαφορά, το νέο σύστημα και η απίστευτη ιστορία με τον Μίκη Θεοδωράκη.
Αναλυτικά είπε:
- Τι είναι αυτό που θυμάστε και σας έκανε εντύπωση από τον Ούρμπεν Μπραμς;
«Ήταν ένας άνθρωπος που είχε διαφορετική κουλτούρα από τα ελληνικά δεδομένα. Θυμάμαι που από την πρώτη στιγμή, ήθελε να υπάρχει πειθαρχία και οργάνωση στον Πανιώνιο, κάτι για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν πρωτόγνωρο, ειδικά στην ομάδα μας. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν το βάρος που έριξε στις διατάσεις. Μέχρι τότε, κάναμε σπάνια αλλά ο Βέλγος ήθελε πάντα και σε κάθε προπόνηση να κάνουμε».
- Πως ήταν οι πρώτες μέρες του Βέλγου στον Πανιώνιο; Λόγω των ιδιαίτερων ιδεών και φιλοσοφίας;
«Την στιγμή που την παρέλαβε η ομάδα βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση και διαδέχθηκε τον Αλέφαντο. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει μία τάξη και να προσπαθήσει με τις ιδέες και την φιλοσοφία του, να ανεβάσει επίπεδο τον σύλλογο. Από την αρχή φάνηκε η διαφορά και μέρα με την μέρα, μας έδινε όλο και περισσότερο το πνεύμα νικητή. Προσωπικά από την πρώτη στιγμή με βοήθησε πάρα πολύ. Του είμαι πραγματικά ευγνώμων για όσα με δίδαξε».
- Πως ήταν σαν άνθρωπος μέσα στα αποδυτήρια;
«Ήθελε να υπάρχει οργάνωση και πειθαρχία. Ειδικά με το πρώτο. Ήταν τελειομανής σε όλα. Μέχρι και το παραμικρό τον στράβωνε, για αυτό και προτιμούσε άπαντες να προσπαθούμε για το καλύτερο. Στις ήττες στεναχωριόταν πάρα πολύ αλλά στις επιτυχίες, μας έδινε ώθηση να συνεχίσουμε ακόμα ψηλότερα. Από την άλλη ήταν πολύ μορφωμένος σαν άνθρωπος. Λίγοι συνάδελφοι του τότε, είχαν την εξυπνάδα και τον τρόπο που σκεφτόταν».
- Μία ιστορία που θυμάστε με τον Βέλγο προπονητή;
«Υπάρχουν δύο ιστορίες. Η πρώτη ήταν το 1987, όταν παίζαμε στην Τουλούζη της Γαλλίας για το Κύπελλο UEFA. Πριν τον αγώνα, έγινε αντιληπτό πως οι τάπες των παπουτσιών δεν ήταν οι κατάλληλες για τον συγκεκριμένο αγώνα. Αυτό είχε αποτέλεσμα να μην κάνουμε καθόλου ζέσταμα και να μπούμε να παίξουμε. Αυτή η έλλειψη οργάνωσης είχε εκνευρίσει πολύ τον Μπραμς. Την ίδια στιγμή, ήρθε στα αποδυτήρια ο Μίκης Θεοδωράκης, όμως ο Βέλγος δεν τον αναγνώρισε και έγινε ένα μικρό σκηνικό μεταξύ τους. Βέβαια, μόλις ο Ούρμπεν κατάλαβε ποιος ήταν ένιωσε πάρα πολύ άσχημα.
Ένα άλλο συμβάν, είναι σε ένα ματς με τον Ολυμπιακό. Παρότι είχαμε από τις καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος, είχαμε ηττηθεί με βαρύ σκορ. Έτσι, η διοίκηση ήταν έτοιμη να καταλογίσει τις ευθύνες για αυτούς που έκαναν τα λάθη στον αγωνιστικό χώρο. Στο τέλος του ματς, ένας παράγοντας μπήκε στα αποδυτήρια και ζήτησε από τον Μπραμς να δει την κασέτα του αγώνα. Ο Βέλγος την πέταξε στα σκουπίδια και του είπε πως όλοι φταίμε για την ήττα. Εκεί ήταν που μας έκανε να τον εμπιστευτούμε και να καταλάβουμε πως μπορούμε να βασιστούμε πάνω του».
- Πιστεύετε πως έφερε την επανάσταση με τον τρόπο του με το 4-5-1;
«Το 4-5-1 ήταν πολύ καινούργιο για εμάς. Ωστόσο κατάλαβα πως το επέλεξε με βάση τους ποδοσφαιριστές που είχε στα χέρια του. Ήταν πολύ έξυπνος προπονητής και είχε αποδείξει πως μπορεί να μας ανεβάσει επίπεδο. Το συγκεκριμένο σύστημα κούμπωσε άριστα πάνω στο ρόστερ και τις επιλογές που είχε, κάτι που τον δικαίωσε κατά κάποιον τρόπο».
- Τι ήταν αυτό που τον έκανε τον μακροβιότερο προπονητή στην ιστορία και γιατί πλέον, δεν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα;
«Ας μην κρυβόμαστε. Για να παραμείνει ένας προπονητής στον πάγκο ελληνικής ομάδας, πρέπει να φέρνει επιτυχίες. Αυτό είναι το «κλειδί», όπως ήταν και τότε. Ο Μπραμς πήρε μία ομάδα που είχε πάει δύο σερί χρονιές στα μπαράζ του υποβιβασμού και την μετέτρεψε σε μία υπολογίσιμη δύναμη. Είχαμε τερματίσει 5οι και 8οι από εκεί που βρισκόμασταν στις τελευταίες θέσεις».
Νότης Χάλαρης
www.bnsports.gr