Από τους κορυφαίους Κυπρίους ποδοσφαιριστές του 21ου αιώνα, που αποφάσισε να «κρεμάσει» τα παπούτσια του και να αφήσει πίσω ένα μοναδικό έργο. Ο Γιώργος Μερκής μοιράστηκε όλη την πορεία του στα γήπεδα, στο BN Sports.
20 ολόκληρα χρόνια καριέρας. Δεν άφησε ποτέ την αγαπημένη του Κύπρο και τίμησε την κάθε φανέλα όσο λίγοι. Αμυντικός παλιάς κοπής, με απίστευτο ταλέντο και μοναδική ποιότητα, που έφτασε να γράφεται με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία δύο ομάδων.
Ο Γιώργος Μερκής αποφάσισε να βάλει τέλος στην καριέρα του μετά από 20 χρόνια πορείας και να κλείσειένα ιδιαίτερο κεφάλαιο που θα μείνει χαραγμένο στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου. Ο 50 φορές διεθνής Κύπριος εξιστόρησε αποκλειστικά στο «BN Sports» όσα έζησε σε αυτό το υπέροχο ταξίδι.
Τα πρώτα βήματα στον Απόλλωνα Λεμεσού, το κύπελλο μετά από 10 χρόνια αλλά και η δύσκολη στιγμή να αλλάξει φανέλα και να βάλει αυτή του ΑΠΟΕΛ. Ο δυσκολότερος αντίπαλος και η κορυφαία στιγμή της καριέρας του, συνδυάστηκε με τα συναισθήματα που είχε όσο το μπράτσο ήταν τυλιγμένο από το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε Απόλλωνα Λεμεσού, ΑΠΟΕΛ και Εθνική.
Αναλυτικά είπε:
- Σε τι ηλικία ξεκίνησες το ποδόσφαιρο και τι σε έκανε να κάνεις τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα;
«Ξεκίνησα από τις ακαδημίες του Απόλλωνα Λεμεσού σε ηλικία έξι ετών. Ο πατέρας μου ήταν με ώθησε σε αυτό, καθώς ήταν αθλητής στο άλμα εις ύψος. Ήμουν συνέχεια με μία μπάλα στα χέρι. Στον Απόλλωνα ένιωσα πως ήταν ένα από τα μεγάλα μου όνειρα να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα. Αυτό ήθελα να πετύχω και τα κατάφερα»
- Έμεινες εκεί για σχεδόν 15 χρόνια ως επαγγελματίας και 26 σαν ποδοσφαιριστής. Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή που έζησες;
«Έμεινα πολλά χρόνια εκεί. Πέρασα και καλές και κακές στιγμές αλλά πάρα πολλές που έμειναν χαραγμένες στην μνήμη μου. Η πιο δυνατή, ήταν το γκολ κόντρα στον ΑΠΟΕΛ, στον τελικό κυπέλλου το 2010. Με την βοήθεια αυτού του τέρματος, πήραμε το κύπελλο μετά από 10 χρόνια και με βοήθησε στην μετέπειτα καριέρα μου»
- Πως είναι το συναίσθημα να σου εμπιστεύεται μία ομάδα το περιβραχιόνιο;
«Το να σου εμπιστεύονται το περιβραχιόνιο, είναι μεγάλη τιμή. Δεν σε κάνει καλύτερο ή πιο σημαντικό από τους συμπαίκτες αλλά, αντιθέτως, μεγαλώνουν οι ευθύνες απέναντι στην ομάδα και τον κόσμο της. Πρέπει να είσαι πρότυπο που θα εμπνέει τους συμπαίκτες σου μέσα και έξω από το γήπεδο. Ήταν χαρά και τιμή που φόρεσα το περιβραχιόνιο του Απόλλωνα, του ΑΠΟΕΛ και της Εθνικής Κύπρου»
- Τον Γενάρη του 2016, αποκτήθηκες από τον ΑΠΟΕΛ. Πως ήταν αυτή η μετάβαση και αλλαγή της ζωής σου και πως ήταν το κλίμα μόλις έπαιξες για πρώτη φορά κόντρα στον Απόλλωνα;
«Το 2016 μετακόμισα στην Λευκωσία και πήρα μεταγραφή στον ΑΠΟΕΛ. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας μου αλλά έπρεπε να γίνει αυτό που έγινε. Όταν έπαιξα κόντρα στον Απόλλωνα, το κλίμα ήταν πολύ βαρύ. Ένιωθα τρομερή αμηχανία και είχα άγχος γιατί άκουγα βρισιές, αποδοκιμασίες και άλλα τέτοια. Όμως προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου και με την βοήθεια των συμπαικτών μου τα πήγα καλα.»
- Με τον ΑΠΟΕΛ έπαιξες για πρώτη φορά και ομίλους Champions League. Πως νιώθει ένας ποδοσφαιριστής όταν ακούει αυτόν τον ύμνο πριν το ματς και παίζει κόντρα σε τέτοιους ποδοσφαιριστές;
«Ήταν ένα τεράστιο όνειρο να παίξω σε αυτή την διοργάνωση και με τον ΑΠΟΕΛ το πέτυχα. Είναι ανατριχιαστικό να ακούς τον ύμνο του Champions League και να βρίσκεσαι στον αγωνιστικό χώρο»
- Έχεις κατακτήσει πολλά τρόπαια στην καριέρα σου. Ποιο ξεχωρίζεις;
«Πιστεύω πως το πρωτάθλημα με τον ΑΠΟΕΛ, την σεζόν 2015/16, είναι αυτό που θα μείνει για πάντα στην μνήμη μου. Ο λόγος ήταν πως, είχα αποκτηθεί από την ομάδα με οκτώ μήνες αποχή και στο τέλος, τους δικαίωσα όλους με τις επιδόσεις μου»
- Είχε ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα; Και αν ναι, ποια ήταν και ποια υποστηρίζεις;;
«Είχα μία ανεπίσημη πρόταση από τον Πανιώνιο το 2003, όμως δεν προχώρησε σε κάτι επίσημο ή προχωρημένο. Μου αρέσει ο Ολυμπιακός αλλά υποστηρίζω τον Άρη»
- Σαν αμυντικός, πως αντιμετωπίζεις τις περιόδου που η ομάδα δυσκολεύεται να κρατήσει το μηδέν ή παίζει απέναντι σε δυνατές επιθέσεις;
«Πάντα προσπαθούσα, σε τέτοιες περιπτώσεις, να είμαι ψύχραιμος και να καθοδηγώ με την εμπειρία μου τους συμπαίκτες μου. Κάποτε καταφέρναμε το στόχο μας, κάποτε όχι»
- Για εσένα ποιος ήταν το δυσκολότερος αντίπαλος;
«Είχα την ευλογία να παίξω κόντρα σε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, που ο καθένας είχε την δική του δυσκολία. Θεωρώ πως ο Αντούριθ της Μπιλμπάο ήταν ένας εξαιρετικός φορ που δώσαμε πολλές μάχες και με δυσκόλεψε πιο πολύ από όλους.»
- Με την Εθνική Κύπρου έπαιξε σε πάνω από 50 παιχνίδια. Ποιες στιγμές κρατάς με το εθνόσημο;
«Με την Εθνική Κύπρου έπαιξα σε 50 αγώνες. Εκτός από τα θετικά αποτελέσματα που είχαμε σε κάποιους αγώνες, κρατάω τις στιγμές που τραγουδούσαμε τον εθνικό ύμνο πριν την ώρα του αγώνα. Μου θύμιζε το έθνος μας και από που προερχόμαστε, νιώθοντας υπερήφανος Ελληνοκύπριος»
- Ποια η γνώμη σου για το ελληνικό ποδόσφαιρο και αν θα ήθελες να είχες αγωνιστεί κάποια στιγμή;
«Το ελληνικό ποδόσφαιρο μου αρέσει πάρα πολύ και το παρακολουθώ. Για εμένα, ο Ολυμπιακός έφτασε σε άλλα επίπεδα. Προσπαθούν και οι υπόλοιπες ομάδες αλλά ο Ολυμπιακός έχει μία σταθερότητα. Για αυτό μου αρέσει κιόλας. Αν ήταν να αγωνιστώ, θα ήθελα μόνο με τον Άρη»
- Όταν αποφάσισες να κρεμάσεις τα παπούτσια σου, ποιες ήταν οι σκέψεις που έκανες;
«Όταν αποφάσισα να κρεμάσω τα παπούτσια μου, οι σκέψεις που έκανα ήταν από την μία, ότι πέτυχα τόσα πολλά στο επίπεδο που αγωνίστηκα και φεύγω γεμάτος με υγεία από τους αγωνιστικούς χώρους και από την άλλη, η σκέψη μου ήταν ότι μία πορεία και μία ρουτίνα, μίας ολόκληρης ζωής, έφτανε στο τέλος και θα μου έλειπε κάθε στιγμή από κάθε συνήθεια που είχα»
Νότης Χάλαρης
www.bnsports.gr
