Ο Ασημάκης Χατζηνικολάου, ο Έλληνας δημοσιογράφος που έχει συνδέσει τη ζωή του με την Μπάγερν Μονάχου, όντας ένα από τα αρχαιότερα μέλη του συλλόγου, μίλησε στο BN Sports με αφορμή τον θάνατο του Γκερντ Μίλερ.
«Το έλεγα και το λέω, πως η Μπάγερν, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη δική μου ζωή και της οικογένειάς μου. Άλλωστε, είμαι ένα από τα αρχαιότερα μέλη του συλλόγου και από το 1963 που ιδρύθηκε η Bundesliga, δεν έχανα παιχνίδι. Είμαι ευτυχής που τα βίωσα όλα αυτά, ως κομμάτι μίας μεγάλης οικογένειας».
Με αυτά τα λόγια, ο δημοσιογράφος και επίτιμο μέλος της Μπάγερν Μονάχου, περιέγραψε τη σχέση του με τη «Mia San Mia». Υπήρξε υπεύθυνος του αθλητικού προγράμματος της ελληνικής εκπομπής του ραδιοφώνου της Βαυαρίας, από το 1963 μέχρι το 2002, γεγονός που τον κατατάσσει ανάμεσα στους λίγους Έλληνες -αν όχι τον μόνο- που έχει παρακολουθήσει σε τέτοιο βαθμό τον πρώτο σκόρερ (523 γκολ) στην ιστορία των Βαυαρών.
Με αυτά τα λόγια, ο δημοσιογράφος και επίτιμο μέλος της Μπάγερν Μονάχου, περιέγραψε τη σχέση του με τη «Mia San Mia». Υπήρξε υπεύθυνος του αθλητικού προγράμματος της ελληνικής εκπομπής του ραδιοφώνου της Βαυαρίας, από το 1963 μέχρι το 2002, γεγονός που τον κατατάσσει ανάμεσα στους λίγους Έλληνες -αν όχι τον μόνο- που έχει παρακολουθήσει σε τέτοιο βαθμό τον πρώτο σκόρερ (523 γκολ) στην ιστορία των Βαυαρών.
Ο Ασημάκης Χατζηνικολάου μίλησε στο BN Sports για τον θρυλικό Γκερντ Μίλερ, φώτισε άγνωστες πτυχές του και μοιράστηκε ανέκδοτες ιστορίες από την αρχή έως και το τέλος του «Der Bomber der Nation».
-Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη, όταν ακούσατε την είδηση του θανάτου του Γκερντ Μίλερ;
«Είπα πως ησύχασε. Ηρέμησε! Όχι τόσο από πόνους, αλλά λόγω του Αλτσχάιμερ. Η νόσος πρέπει να του παρουσιάστηκε πριν από 7-8 χρόνια, γιατί θυμάμαι πως τον είχαν αναδείξει ως τον καλύτερο παίκτη της Bundesliga, όταν συμπληρώνονταν πενήντα χρόνια από την ίδρυσή της και δεν ήταν σε θέση να το παραλάβει ο ίδιος. Είχε πάει ο συμπαίκτης του Πολ Μπράιτνερ».
-Υπήρχε στήριξη προς το πρόσωπό του, όλα αυτά τα χρόνια της νόσου;
«Του συμπαραστάθηκε πολύ η Μπάγερν. Τόσο στα τελευταία του χρόνια, όσο και στο πρόβλημα αλκοολισμού που αντιμετώπισε, στέλνοντάς τον -τότε- σε κέντρο αποτοξίνωσης. Τον στήριξε δίνοντάς του εργασία, ως προπονητής της δεύτερης ομάδας. Όταν απομακρύνθηκε από αυτόν τον ρόλο για λόγους υγείας, βρέθηκε σε ένα ίδρυμα, μία ιδιωτική κλινική έξω από το Μόναχο, με τα έξοδα -ανεπίσημα- να τα έχει αναλάβει η Μπάγερν, γιατί ο Τύπος αποσιωπά τέτοιες περιπτώσεις, δεν τους δίνει έκταση.
Τον επισκεπτόταν συχνά η γυναίκα του, αλλά και παλιοί του συμπαίκτες, όπως ο Ούλι Χένες, αλλά και ο αρχηγός της Μπάγερν, κάποτε, Βέρνερ Ολκ. Το πρόβλημα ήταν πως δεν μπορούσαν να αντιληφθούν συχνά, αν τους αναγνώριζε. Βέβαια, ο Ολκ μου είχε εκμυστηριευθεί, πως τον επισκέφθηκε μία μέρα και φεύγοντας άκουσε να τον φωνάζει 'Adler', που σημαίνει 'Αετέ' στα γερμανικά, από το 'Αετός του Γκίζινγκ' που ήταν το παρατσούκλι του.
Βέβαια υπήρχαν και άνθρωποι που δεν τον αντιμετώπισαν με τον ίδιο τρόπο. Θυμάμαι άλλο ένα επεισόδιο, την εποχή που η Μπάγερν Μονάχου αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Σε ένα συμβούλιο κάποιοι έθεσαν ερώτηση, για το γεγονός πως ο σύλλογος πληρώνει τόσα χρήματα για έναν άνθρωπο που δεν είναι καν πρώτος προπονητής. Όμως, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ σηκώθηκε και τους είπε: 'Ντροπή σας κύριοι! Αν δεν υπήρχε ο Γκερντ Μίλερ, κανείς μας δεν θα ήταν εδώ!»
-Πώς τον βιώσατε ως άνθρωπο;
«Ήταν πολύ απλός και μετρημένος στις κουβέντες του. Δεν του άρεσε η δημοσιότητα, δεν τον έβρισκε κανείς σε κοσμικές εκδηλώσεις και παρά την επιτυχία του, έμεινε συνεσταλμένος. Η ζωή του ήταν από το σπίτι στο γήπεδο και από το γήπεδο στο σπίτι. Ζούσε σε μία ωραία περιοχή του Μονάχου και ως εκεί. Ήταν ένας άνθρωπος που κανείς, ποτέ, δεν του κράτησε κακία».
-Παρακολουθήσατε τον Γκερντ Μίλερ από την πρώτη, μέχρι την τελευταία μέρα της καριέρας του. Τι σήμαινε για εσάς, ως ποδοσφαιριστής;
«Το παρατσούκλι που είχε ως 'Der Bomber der Nation', που σημαίνει 'ο βομβαρδιστής του έθνους' στα γερμανικά, τα λέει όλα. Είχε το ένστικτο του γκολτζή σε τρομακτικό βαθμό. Σπάνια τον θυμάμαι να σκοράρει εκτός περιοχής. Σχεδόν ποτέ. Θυμάμαι στις φάσεις που κατέληγαν γκολ και δεν υπήρχε καλή ορατότητα από τις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου, βάζαμε στοιχήματα ότι το έβαλε ο Μίλερ και σχεδόν πάντα, ερχόταν η επιβεβαίωση από τα μεγάφωνα».
-Υπάρχει κάποιος σημερινός ποδοσφαιριστής που θα μπορούσε να τον πλησιάσει;
«Αν και είναι ακόμη αρχή, ίσως ο Χάαλαντ της Ντόρτμουντ. Ωστόσο, τα ρεκόρ του είναι τρομερά δύσκολο να 'σπάσουν'. Φάνηκε και στην περίπτωση του Λεβαντόφσκι που ξεπέρασε το φράγμα των 40 γκολ, κάτι που συζητιόταν για πολλά χρόνια και έγινε μόλις πέρυσι. Από την κατάρριψη αυτού του ρεκόρ, αν κάποιος πρέπει πραγματικά να κρατήσει κάτι, είναι τα λόγια της γυναίκας του, που είπε πως αν ήταν σε θέση να αντιληφθεί το επίτευγμα του Λεβαντόφσκι, σίγουρα θα χαιρόταν και θα έσπευδε να τον συγχαρεί. Αυτός ήταν ο Γκερντ Μίλερ και είμαι σίγουρος πως θα τιμηθεί, όπως του αρμόζει».
Φάνης Τσοκανάς
