Η πρώτη γυναίκα Ολυμπιονίκης, η πρώτη γυναίκα χρυσή Ολυμπιονίκης, Βούλα Πατουλίδου μιλά στο BN Sports για την απουσία θεατών από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για το ποιες είναι οι ελπίδες μας για μετάλλιο, ενώ φυσικά, θυμάται την κορυφαία στιγμή στην καριέρα της τον Αύγουστο του 1992 στη Βαρκελώνη.
Είναι η αθλήτρια που έφερε το πρώτο μετάλλιο και μάλιστα χρυσό, στο στίβο μετά από 80 χρόνια και τον Κωνσταντίνο Τσικλητήρα. Είναι εκείνη που έχει συνυφασμένο το όνομά της με τη φράση «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο».
Αυτή η σπουδαία αθλήτρια, η Βούλα Πατουλίδου μιλά στο BN Sports για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο στους οποίους θα είναι απών ο κόσμος, λέγοντας πως δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε τόσο αποστειρωμένους αγώνες. Επίσης, σχολιάζει το γεγονός της περσινής αναβολής, αλλά και την προσθήκη νέων αθλημάτων στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός.
Ακόμα, αναπολώντας τις μέρες δόξας, συγκίνησης και απερίγραπτης χαράς, δηλώνει πως η Βαρκελώνη είναι η πόλη στην οποία ξαναγεννήθηκε και πως ανατριχιάζει όταν βλέπει την κούρσα του τελικού. Επιπλέον, τονίζει πως πρέπει να ελπίζεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. «Κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να ονειρεύεσαι», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πώς θα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς την παρουσία κόσμου;
«Δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ευχηθεί κάποιος. Ακόμα και τιμωρημένος να είσαι και παίζεις κεκλεισμένων των θυρών, λες υπάρχει κόσμος απέξω, υπάρχουν οι δικοί σου άνθρωποι, ακούς κάποιες φωνές. Τώρα νομίζω οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι τόσο αποστειρωμένοι, όσο δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε.
Παρόλα αυτά όμως, οι Ολυμπιακοί είναι μία κοσμοθεωρία, η οποία θα αντέξει παρά τις δυσκολίες. Ο σκοπός είναι τα παιδιά που έχουν προετοιμαστεί, που ανέβαλαν για έναν χρόνο τον πολύ συγκεκριμένο προγραμματισμό τους, να θυμηθούν όλη αυτή τη διαδικασία, να τιμήσουν τον αγώνα και την έννοια και να μπορέσουν να αντέξουν, ώστε αυτά που έχουν δουλέψει, να τα ζήσουν και ας είναι με άδειες κερκίδες. Εμείς πάλι θα τους δούμε και θα τους χειροκροτούμε».
Οπότε σωστά πραγματοποιούνται φέτος οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
«Μην ξεχνάμε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα πολύ μεγάλο χρηματο-οικονομικό γεγονός. Είναι πάρα πολλά τα χρήματα, πάρα πολλές οι χορηγίες, άρα δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να πάρει ακύρωση, γιατί αναβολή πήρε. Ίσως με πολύ μεγάλη προσοχή, με την απόλυτη αποστείρωση και έτσι όπως τους βιώνουν τώρα, να γίνονται. Ακόμη και με αυτό τον τρόπο τουλάχιστον, δεν αφήνεις αυτό το απόλυτο κενό των Ολυμπιακών Αγώνων, έτσι όπως είθισται να πραγματοποιούνται κάθε τέσσερα χρόνια. Έστω τώρα γίνονται σε πέντε, αλλά γίνονται».
Σε ποιους αθλητές πιστεύετε ότι έχουμε ελπίδες για μετάλλιο;
«Έχουμε σε πολλούς. Δεν είναι ένας, δεν είναι δύο. Ευτυχώς, μικρή η χώρα μας αλλά... Πέρα από τα φαβορί, Πετρούνιας, Στεφανίδη και να μην αδικήσω και τα άλλα παιδιά, είναι αθλητές που πηγαίνουν με μετοχές για μετάλλιο. Όχι όπως εμείς, που δεν μας ήξεραν.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και οι κρυφές δυνάμεις, αυτές που εμείς δεν μπορούμε να τις υπολογίσουμε, αλλά οι ίδιοι ξέρουν ότι από τη στιγμή που έχουν δουλέψει και παλεύουν, είναι επιτρεπτό και είναι επιβεβλημένο να ονειρευτούν μια διάκριση».
Βλέπουμε ότι προστίθενται και θα προστίθενται νέα αθλήματα στους Ολυμπιακούς. Συμφωνείτε με αυτή την ιδέα;
«Τώρα αν έλεγα όχι, οι περισσότεροι θα μου πουν ότι είσαι πίσω από την εποχή σου. Δεν αντιλέγω στην προσθήκη, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή ορισμένα αθλήματα να τα "ζυγίζουμε", δηλαδή εάν είναι μόνο επικοινωνία ή έχουν και το αγωνιστικό. Παραδείγματος χάριν, γιατί όλα είναι χρήμα και τηλεοπτικός χρόνος, στις εκκινήσεις του στίβου πλέον υπάρχει μόνο μία εκκίνηση και φεύγεις. Ο τηλεοπτικός χρόνος ήταν αυτός που το ανάγκασε να γίνει, ενώ παλιότερα μπορούσες να κάνεις μέχρι και δύο άκυρες. Δηλαδή σε λίγο ίσως δούμε ότι στο μήκος θα έχεις δύο άλματα, στο άλμα εις ύψος δεν θα έχεις τρεις προσπάθειες σε κάθε ύψος. Βλέπεις ότι περιορίζονται, προκειμένου να μπουν κάποια άλλα αθλήματα, τα οποία είναι "επινοήσεις" της εποχής, "αναγκαιότητα" της εποχής; Δεν ξέρω».
Βέβαια πέρα από τους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν γινόταν να μην αναφερθούμε και σε αυτούς του 1992 στη Βαρκελώνη.
Τι σημαίνει η Βαρκελώνη για εσάς;
«Η Βαρκελώνη είναι μία πόλη που... νομίζω ξαναγεννήθηκα, ξαναβαφτίστηκα».
Όταν ακούτε «Ολυμπιακοί Αγώνες», τι σας έρχεται στο μυαλό;
«Η απόλυτη αίσθηση, ο συγκερασμός όλων των συναισθημάτων στο βάθρο. Και το βάθρο δεν είναι δεύτερος, τρίτος. Για μένα, τουλάχιστον έτσι όπως το βίωσα, το βάθρο είναι να ακούσεις τον Εθνικό Ύμνο. Εκεί που αναρωτιόμουν, πώς αισθάνεται αυτός ο αθλητής; Σας πληροφορώ ότι η αίσθηση είναι ανεπανάληπτη, μη συγκρίσιμη. Δεν ξέρω αν θα υπήρχε δεύτερη φορά θα ήταν με την ίδια δυναμική των συναισθημάτων, αλλά αυτό το μία φορά και τίποτε άλλο, είναι η πρώτη εικόνα που μου έρχεται όταν ακούω "Ολυμπιακοί Αγώνες".
Όταν βλέπετε την κούρσα του τελικού πώς νιώθετε;
«Ανατριχιάζω! Είναι σαν μια άλλη να τρέχει, αλλά είμαι εγώ, γιατί θυμάμαι το κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου, πού ήμουν, πώς ήμουν, τι συναίσθημα κυριαρχούσε».
Ήσασταν και η πρώτη γυναίκα χρυσή ολυμπιονίκης!
«Νομίζω ήμουν από τους πρώτους ανθρώπους που ακούστηκε αυτό που είπε και ο Αντετοκούνμπο, ότι πρέπει να ελπίζεις και ότι μπορείς. Κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να ονειρεύεσαι. Η ψυχή δεν ξέρεις πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει και νομίζω ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα του τερματισμού, του βάθρου και των δηλώσεων στις 6 Αυγούστου του 1992.
Ακόμα και αναφορικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Βούλα Πατουλίδου έχει γράψει ένα παραμύθι για αυτούς, που κυκλοφόρησε φέτος, με τίτλο «Για την Ελλάδα» από τις εκδόσεις Δίαυλος. Το παραμύθι μεταδίδει το αληθινό πνεύμα, τις αξίες και τα πανανθρώπινα μηνύματα των Ολυμπιακών Αγώνων στους μικρούς αναγνώστες. Μέσα από μία αφήγηση που "τρέχει" σαν παιδί σε αλάνα, οι πιο αγαπημένοι πρωταγωνιστές - μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων ζωντανεύουν αξίες όπως η ειρήνη, η φιλία, η ευγενής άμιλλα και ο αλληλοσεβασμός».
Φωτεινή Κρεμαστιώτη
www.bnsports.gr
Αυτή η σπουδαία αθλήτρια, η Βούλα Πατουλίδου μιλά στο BN Sports για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο στους οποίους θα είναι απών ο κόσμος, λέγοντας πως δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε τόσο αποστειρωμένους αγώνες. Επίσης, σχολιάζει το γεγονός της περσινής αναβολής, αλλά και την προσθήκη νέων αθλημάτων στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός.
Ακόμα, αναπολώντας τις μέρες δόξας, συγκίνησης και απερίγραπτης χαράς, δηλώνει πως η Βαρκελώνη είναι η πόλη στην οποία ξαναγεννήθηκε και πως ανατριχιάζει όταν βλέπει την κούρσα του τελικού. Επιπλέον, τονίζει πως πρέπει να ελπίζεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. «Κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να ονειρεύεσαι», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πώς θα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς την παρουσία κόσμου;
«Δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ευχηθεί κάποιος. Ακόμα και τιμωρημένος να είσαι και παίζεις κεκλεισμένων των θυρών, λες υπάρχει κόσμος απέξω, υπάρχουν οι δικοί σου άνθρωποι, ακούς κάποιες φωνές. Τώρα νομίζω οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι τόσο αποστειρωμένοι, όσο δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε.
Παρόλα αυτά όμως, οι Ολυμπιακοί είναι μία κοσμοθεωρία, η οποία θα αντέξει παρά τις δυσκολίες. Ο σκοπός είναι τα παιδιά που έχουν προετοιμαστεί, που ανέβαλαν για έναν χρόνο τον πολύ συγκεκριμένο προγραμματισμό τους, να θυμηθούν όλη αυτή τη διαδικασία, να τιμήσουν τον αγώνα και την έννοια και να μπορέσουν να αντέξουν, ώστε αυτά που έχουν δουλέψει, να τα ζήσουν και ας είναι με άδειες κερκίδες. Εμείς πάλι θα τους δούμε και θα τους χειροκροτούμε».
Οπότε σωστά πραγματοποιούνται φέτος οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
«Μην ξεχνάμε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα πολύ μεγάλο χρηματο-οικονομικό γεγονός. Είναι πάρα πολλά τα χρήματα, πάρα πολλές οι χορηγίες, άρα δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να πάρει ακύρωση, γιατί αναβολή πήρε. Ίσως με πολύ μεγάλη προσοχή, με την απόλυτη αποστείρωση και έτσι όπως τους βιώνουν τώρα, να γίνονται. Ακόμη και με αυτό τον τρόπο τουλάχιστον, δεν αφήνεις αυτό το απόλυτο κενό των Ολυμπιακών Αγώνων, έτσι όπως είθισται να πραγματοποιούνται κάθε τέσσερα χρόνια. Έστω τώρα γίνονται σε πέντε, αλλά γίνονται».
Σε ποιους αθλητές πιστεύετε ότι έχουμε ελπίδες για μετάλλιο;
«Έχουμε σε πολλούς. Δεν είναι ένας, δεν είναι δύο. Ευτυχώς, μικρή η χώρα μας αλλά... Πέρα από τα φαβορί, Πετρούνιας, Στεφανίδη και να μην αδικήσω και τα άλλα παιδιά, είναι αθλητές που πηγαίνουν με μετοχές για μετάλλιο. Όχι όπως εμείς, που δεν μας ήξεραν.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και οι κρυφές δυνάμεις, αυτές που εμείς δεν μπορούμε να τις υπολογίσουμε, αλλά οι ίδιοι ξέρουν ότι από τη στιγμή που έχουν δουλέψει και παλεύουν, είναι επιτρεπτό και είναι επιβεβλημένο να ονειρευτούν μια διάκριση».
Βλέπουμε ότι προστίθενται και θα προστίθενται νέα αθλήματα στους Ολυμπιακούς. Συμφωνείτε με αυτή την ιδέα;
«Τώρα αν έλεγα όχι, οι περισσότεροι θα μου πουν ότι είσαι πίσω από την εποχή σου. Δεν αντιλέγω στην προσθήκη, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή ορισμένα αθλήματα να τα "ζυγίζουμε", δηλαδή εάν είναι μόνο επικοινωνία ή έχουν και το αγωνιστικό. Παραδείγματος χάριν, γιατί όλα είναι χρήμα και τηλεοπτικός χρόνος, στις εκκινήσεις του στίβου πλέον υπάρχει μόνο μία εκκίνηση και φεύγεις. Ο τηλεοπτικός χρόνος ήταν αυτός που το ανάγκασε να γίνει, ενώ παλιότερα μπορούσες να κάνεις μέχρι και δύο άκυρες. Δηλαδή σε λίγο ίσως δούμε ότι στο μήκος θα έχεις δύο άλματα, στο άλμα εις ύψος δεν θα έχεις τρεις προσπάθειες σε κάθε ύψος. Βλέπεις ότι περιορίζονται, προκειμένου να μπουν κάποια άλλα αθλήματα, τα οποία είναι "επινοήσεις" της εποχής, "αναγκαιότητα" της εποχής; Δεν ξέρω».
Βέβαια πέρα από τους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν γινόταν να μην αναφερθούμε και σε αυτούς του 1992 στη Βαρκελώνη.
Τι σημαίνει η Βαρκελώνη για εσάς;
«Η Βαρκελώνη είναι μία πόλη που... νομίζω ξαναγεννήθηκα, ξαναβαφτίστηκα».
Όταν ακούτε «Ολυμπιακοί Αγώνες», τι σας έρχεται στο μυαλό;
«Η απόλυτη αίσθηση, ο συγκερασμός όλων των συναισθημάτων στο βάθρο. Και το βάθρο δεν είναι δεύτερος, τρίτος. Για μένα, τουλάχιστον έτσι όπως το βίωσα, το βάθρο είναι να ακούσεις τον Εθνικό Ύμνο. Εκεί που αναρωτιόμουν, πώς αισθάνεται αυτός ο αθλητής; Σας πληροφορώ ότι η αίσθηση είναι ανεπανάληπτη, μη συγκρίσιμη. Δεν ξέρω αν θα υπήρχε δεύτερη φορά θα ήταν με την ίδια δυναμική των συναισθημάτων, αλλά αυτό το μία φορά και τίποτε άλλο, είναι η πρώτη εικόνα που μου έρχεται όταν ακούω "Ολυμπιακοί Αγώνες".
Όταν βλέπετε την κούρσα του τελικού πώς νιώθετε;
«Ανατριχιάζω! Είναι σαν μια άλλη να τρέχει, αλλά είμαι εγώ, γιατί θυμάμαι το κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου, πού ήμουν, πώς ήμουν, τι συναίσθημα κυριαρχούσε».
Ήσασταν και η πρώτη γυναίκα χρυσή ολυμπιονίκης!
«Νομίζω ήμουν από τους πρώτους ανθρώπους που ακούστηκε αυτό που είπε και ο Αντετοκούνμπο, ότι πρέπει να ελπίζεις και ότι μπορείς. Κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να ονειρεύεσαι. Η ψυχή δεν ξέρεις πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει και νομίζω ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα του τερματισμού, του βάθρου και των δηλώσεων στις 6 Αυγούστου του 1992.
Ακόμα και αναφορικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Βούλα Πατουλίδου έχει γράψει ένα παραμύθι για αυτούς, που κυκλοφόρησε φέτος, με τίτλο «Για την Ελλάδα» από τις εκδόσεις Δίαυλος. Το παραμύθι μεταδίδει το αληθινό πνεύμα, τις αξίες και τα πανανθρώπινα μηνύματα των Ολυμπιακών Αγώνων στους μικρούς αναγνώστες. Μέσα από μία αφήγηση που "τρέχει" σαν παιδί σε αλάνα, οι πιο αγαπημένοι πρωταγωνιστές - μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων ζωντανεύουν αξίες όπως η ειρήνη, η φιλία, η ευγενής άμιλλα και ο αλληλοσεβασμός».
Φωτεινή Κρεμαστιώτη
www.bnsports.gr
