Η λάμψη στο σκοτάδι των κατεχόμενων, ανήκει δικαιωματικά στην ομάδα της Κερύνειας…
Σχετικά Άρθρα
Η Νίκαια πανηγυρίζει: Οι Ματσούκας, Μάναλης και Σινγκ μιλούν στο BN Sports για την άνοδο του Ιωνικού!
Ιούλιος του 1974. Η Κερύνεια βλέπει τον τούρκικο στρατό να εισβάλλει και να διώχνει κάθε ελληνοκύπριο που ζούσε στην περιοχή. Μέσα σε λίγα 24ωρα, η πόλη πέφτει στα χέρια των Τούρκων και μέχρι σήμερα θεωρείται κατεχόμενη. Ωστόσο, το ποδόσφαιρο είναι αυτό που χάρισε μετά από αρκετά χρόνια, ξανά χαμόγελο στη περιοχή.
Ο λόγος είναι ο τοπικός σύλλογος. Η ΠΑΕΕΚ (Ποδοσφαιρική Αθλητική Ένωση Επαρχίας Κερύνειας) κατάφερε να πάρει τη μεγάλη άνοδο στην πρώτη κατηγορία της Κύπρου για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μία ομάδα που ιδρύθηκε το 1953 και μέχρι σήμερα, δεν είχε καταφέρει ποτέ να βρεθεί στα μεγάλα «σαλόνια».
Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Κύπρο, η άνοδος κρίθηκε στη τελευταία αγωνιστική. Ο Άρης Λεμεσού ήθελε απλώς τη νίκη για να επιβεβαιώσει την παρουσία του στην πρώτη κατηγορία. Από την άλλη, η ΠΑΕΕΚ φιλοξένησε τον Οθέλλο Αθηαίνου, με τους γηπεδούχους να θέλουν απλώς έναν βαθμό για να γράψουν ιστορία.
Στο ημίχρονο, όμως, η Κερύνεια ζούσε… εφιάλτη. Οι φιλοξένουμενοι ήταν μπροστά στο σκορ με 0-2 (!) και όλα έδειχναν πως μία μεγάλη ευκαιρία, είχε χαθεί. Η αυτοθυσία των ποδοσφαιριστών στο δεύτερο μέρος και το «χρυσό» γκολ του Φράγκου στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, πρόσφερε στην ομάδα μία θέση στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Ένας από τους πρωταγωνιστές της σεζόν, είναι αναμφίβολα ο Βαλάντης Καπαρτής. Ο 29χρονος μεσοεπιθετικός αποκτήθηκε τον περασμένο Γενάρη από τη Καρμιώτισσα και μέσα σε έξι μήνες κατάφερε να ματώσει 12 φορές τα αντίπαλα δίχτυα σε συνολικά 15 συμμετοχές. Ο ίδιος, εξιστορεί στο «BN Sports» την πορεία της ομάδας μέχρι το σημείο των πανηγυρισμών αλλά και τις τελευταίες, κρίσιμες στιγμές πριν την ισοφάριση.
- Πήγες στη ΠΑΕΕΚ μέσα στη σεζόν και μέσα σε έξι μήνες ήσουν από τους πρωταγωνιστές της ανόδου. Πως αισθάνεσαι για αυτό;
«Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος που επέλεξα να έρθω στη ΠΑΕΕΚ. Είναι αρκετά δύσκολο να αφήνεις μία ομάδα πρώτης κατηγορίας, όπως ήταν η Καρμιώτισσα για να πας στη Β’. Ωστόσο, το project και το γεγονός πως ήθελε να κάνει πρωταθλητισμό, μου άρεσαν και με έκαναν αν την επιλέξω. Τελικά, δικαιώθηκα για την επιλογή μου και είμαι υπερήφανος που βοήθησα την ομάδα να ανέβει κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της»
- Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας, κατά την γνώμη σου, και φτάσατε μέχρι τη μεγάλη άνοδο;
«Θεωρώ ότι το μυστικό σε αυτή τη μεγάλη επιτυχία, είναι η υγεία που βγάζει η ομάδα σε όλους τους τομείς. Το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια, είναι πολύ σημαντικό για μία ομάδα, ειδικά όταν κάνει πρωταθλητισμό»
- Στο ημίχρονο της τελευταίας αγωνιστικής, χάνατε με 2-0 αλλά στο δεύτερο μέρος καταφέρατε να το γυρίσετε σε 2-2 και να πανηγυρίσετε την άνοδο. Τι άλλαξε στα αποδυτήρια;
«Η ώθηση που μας έδωσε ο προπονητής. Ουσιαστικά μας μετέδωσε το πάθος του και μας έδωσε παράδειγμα από μεγάλες ανατροπές που έχουν γίνει σε τελικούς Champions League. Για παράδειγμα, μας είπε για εκείνον του 1999, όταν η Μπάγερν Μονάχου νίκαγε με 1-0 και στο 90’, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με δύο γκολ, κατέκτησε το τρόπαιο. Με αυτόν τον τρόπο μας εξήγησε πως πρέπει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας και να με υπομονή, να παλέψουμε μέχρι το τέλος»
- Πως ήταν τα συναισθήματά σου εκείνη τη στιγμή, όταν είδες τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα για το 2-2 της ομάδας σου;
«Με το που είδα τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα, αμέσως γονάτισα στο έδαφος. Δεν πίστευα πως καταφέραμε να το γυρίσουμε και να βρεθούμε με προβάδισμα για άνοδο. Δεν ήταν πλέον όνειρο»
- Πόσο βαρύτητα έχει το γεγονός πως η Κερύνεια είναι ομάδα από τα κατεχόμενα και φυσικά, πόσο σημαντικό που ανεβήκατε στη μεγάλη κατηγορία;
«Ο πρόεδρος και όλο το διοικητικό συμβούλιο κατάγονται από την Κερύνεια. Πάντα μιλούν με υπερηφάνεια και συγκίνηση για αυτήν την ιστορική πόλη, που δυστυχώς είναι τουρκοκρατούμενη. Οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές γνωρίζουμε όλη την ιστορία αυτής της περιοχής και το γεγονός πως δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει ομάδα στη μεγάλη κατηγορία της Κύπρου. Έτσι γνωρίζαμε τη βαρύτητα και τη σημασία αυτού του αγώνα. Ενός αγώνα που αν τα καταφέρναμε, ξέραμε ότι θα γράψουμε τα ονόματά μας, με χρυσά γράμματα στην ιστορία. Άρα καταλαβαίνεις πόσο βαριά ήταν η φανέλα την ώρα του αγώνα»
- Είχες αγωνιστεί ξανά στην ΠΑΕΕΚ το 2016. Είχες φανταστεί ποτέ, πως μετά από πέντε χρόνια, θα ήσουν βασικός κρίκος για να ανέβει στην Α’;
«Όντως ήμουν και το 2016 στην ομάδα. Τα πρόσωπα στη διοίκηση και την τεχνική ηγεσία ήταν τα ίδια και μέσα σε έξι μήνες, με βοήθησαν να πάρω μία καλή μεταγραφή. Ωστόσο, αν μου έλεγες τότε, πως σε πέντε χρόνια, η ομάδα θα ανέβαινε, με τόσες δυσκολίες, θα σου έλεγα πως δεν γίνεται. Στο ποδόσφαιρο, βέβαια, ισχύει ο κανόνας πως όλα γίνονται και είμαι περήφανος που αποτέλεσα μέλος αυτής της ομάδας και την βοήθησα να ανέβει»
- Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για του χρόνου και αν έχεις δεχθεί πρόταση από Ελλάδα;
«Πάντα δουλεύω για το καλύτερο και δεν τα παρατάω ποτέ. Ευελπιστώ ότι θα αγωνιστώ, θα βάλω πολλά γκολ με την ομάδα της ΠΑΕΕΚ και θα την βοηθήσω να παραμείνει στην 1η κατηγορία. Στο ποδόσφαιρο, με σκληρή δουλειά και αφοσίωση, μπορείς να κάνεις ακόμα και αυτό που δεν περιμένεις. Όσο για την Ελλάδα, δεν είχα ποτέ κάποια επίσημη πρόταση»
«Το κλέψιμο των ονείρων μας ένα πρωινό στις 20 Ιουλίου το 1974, δεν μας σκότωσε, μας έκανε δυνατούς να συνεχίσουμε!». Με αυτά τα λόγια, η ΠΑΕΕΚ πανηγύρισε την πιο μεγάλη στιγμή της τεράστιας ιστορίας της και έδωσε μία απάντηση για το θέμα των κατεχόμενων.
Νότης Χάλαρης
