Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Γιώργος Μαυρωτάς, μίλησε στο BN Sports με αφορμή τον «άθλο» της ομάδας πόλο γυναικών του Ολυμπιακού.
Σχετικά Άρθρα
Πόλο: Οι γυναίκες του Ολυμπιακού ένας κρίκος ακόμα στην αλυσίδα των ελληνικών επιτυχιών (video)
Τα «χρυσά» κορίτσια του Ολυμπιακού έγραψαν για ακόμη μία φορά... ιστορία στο ευρωπαϊκό πόλο, κατακτώντας τον τίτλο της Εuroleague για δεύτερη φορά και στο ρόστερ του συλλόγου υπήρχαν αποκλειστικά μόνο Ελληνίδες αθλήτριες.
Ένας από τους καταλληλότερους ανθρώπους για να μιλήσουν γι' αυτή την μεγάλη διάκριση είναι ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Γιώργος Μαυρωτάς. Πριν αναλάβει αυτή τη θέση βρέθηκε για αρκετά χρόνια στις πισίνες κα άφησε το δικό του «στίγμα» στην ανάπτυξη του αθλήματος στην Ελλάδα, αφήνοντας ως παρακαταθήκη αρκετές επιτυχίες, τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Αυτό που συνδέει τον Γιώργο Μαυρωτά με την επιτυχία της ομάδας του Χάρη Παυλίδη στην Βουδαπέστη είναι ότι και ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο το 1997, ως παίκτης της Βουλιαγμένης απέναντι στη Ρόμα με αμιγώς ελληνικό κορμό.
Ο Γιώργος Μαυρωτάς, μιλώντας στο BN Sports, θυμήθηκε λεπτομέρειες από εκείνο το βράδυ πριν από 24 χρόνια στο κλειστό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ και την παρομοίασε με την επιτυχία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ στο Ευρωμπάσκετ του 1987, ενώ την θεωρεί ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του.
Παράλληλα έδωσε τις δικές του συμβουλές στις νεαρές αθλήτριες του Ολυμπιακού για την επόμενη... ημέρα μετά την κατάκτηση του τίτλου, ενώ αναφέρθηκε και στην «απειλή» του ελληνικού πόλο.
Αναλυτικά ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Γιώργος Μαυρωτάς, δήλωσε στο BN Sports:
Πόσο σπουδαίο θεωρείτε το επίτευγμα μιας ελληνικής ομάδας να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, αν συνυπολογίσουμε τις δυσκολίες που προκάλεσε η πανδημία και κυρίως το γεγονός ότι αποτελείται από ελληνικό κορμό?
«Το θεωρώ πολύ σημαντικό για δύο λόγους: Καταρχήν έδειξε ότι μέσα στην πανδημία ο ελληνικός αθλητισμός μπορεί όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να φτάσει και σε κορυφές, αρκεί να υπάρχει οργάνωση, έλεγχος και πειθαρχία. Κατά δεύτερο, η αμιγώς ελληνική ομάδα δείχνει την άνοδο του ελληνικού γυναικείου πόλο και μου θύμισε τη δική μας κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού τίτλου το 1997 μόνο με Έλληνες παίκτες. Αν σκεφτούμε και το νεαρό της ηλικίας των παικτριών είναι και ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον».
Eίχατε κατακτήσει ως αθλητής με την Βουλιαγμένη έναν ευρωπαϊκό τίτλο το 1997 σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ. Τι θυμάστε από εκείνο το βράδυ και πόσο σημαντικός ήταν εκείνος ο τίτλος για να ανοίξει τον δρόμο προς τις επιτυχίες για το ελληνικό πόλο;
«Θυμάμαι ακόμα κάθε στιγμή του τελικού, και ειδικά τη στιγμή που έγειρε οριστικά την πλάστιγγα υπέρ μας, λίγο πριν το τέλος. Όπως θυμάμαι και το δέος από την παρουσία τόσου κόσμου (7000 θεατές) που ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς. Αυτή η επιτυχία νομίζω ανέβασε όλο το ελληνικό πόλο, όλους τους Έλληνες πολίστες, που πλέον κατάλαβαν ότι δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από τι μεγάλες δυνάμεις του χώρου και ότι μπορούν να τους κοιτούν όλους στα μάτια. Το ’97 για το πόλο ήταν ότι ήταν το αντίστοιχο ’87 για το μπάσκετ».
Ποιο θεωρείτε το μυστικό πίσω από τις διακρίσεις του ελληνικού πόλο, τόσο σε εθνικό, όσο και συλλογικό επίπεδο;
«Μεγάλο ρόλο παίζει η καλή παράδοση που έχει δημιουργηθεί και η ποιότητα των ανθρώπων (παικτών, προπονητών, παραγόντων). Είναι ένα άθλημα που χρειάζεται πολύ προπόνηση (το πιο απαιτητικό από τα ομαδικά αθλήματα) και μέσα από αυτό όλοι συνειδητοποιούν καλύτερα ότι για να φτάσεις στην επιτυχία πρέπει να ανέβεις από τα σκαλοπάτια. Δεν υπάρχει ασανσέρ και αυτό δημιουργεί καλύτερους χαρακτήρες. Επειδή επίσης δεν υπάρχουν χρήματα στο άθλημα πολλά παιδιά σπουδάζουν κιόλας για να ετοιμαστούν για την επόμενη μέρα μετά την αθλητική καριέρα και έτσι το επίπεδο είναι υψηλό».
Ποια στιγμή ή επιτυχία ξεχωρίζετε από την πολυετή καριέρα σας στις πισινές και γιατί;
«Τον ευρωπαϊκό τίτλο του ’97 γιατί ήταν game changer για το ελληνικό πόλο. Επίσης, τη συμμετοχή μου στη μικτή κόσμου το 1999 σαν μία προσωπική καταξίωση, αλλά και στο πρόσωπό μου μια καταξίωση της ελληνικής υδατοσφαίρισης».
Έχετε υπάρξει ο νεότερος αθλητής σε μία μεγάλη διοργάνωση, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λος Άντζελες (1984). Τι πιστεύετε θα αποκομίσουν τα νεαρά κορίτσια του Ολυμπιακού από αυτή την ξεχωριστή εμπειρία τους εκτός από το μετάλλιο;
«Είναι τεράστιο σχολείο ο αθλητισμός. Βασικότερο μάθημα είναι ότι με μεγάλη προσπάθεια, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Επίσης η καλλιέργεια της νοοτροπίας της ομάδας και πώς όλοι μαζί φτάνουμε κάπου, είναι πολύ σημαντικό και δεν πρέπει να το ξεχνάνε. Πρέπει όμως να παραμείνουν προσγειωμένες γιατί το βασικό ζητούμενο στον αθλητισμό είναι η διάρκεια. Από τους τίτλους τονώνεται η αυτοπεποίθηση και το βασικό είναι ότι δικαιώνονται οι κόποι ώστε να μπορούν αυτοί οι κόποι να επαναληφθούν με εμπιστοσύνη έτσι ώστε να μείνει κάποιος στην κορυφή».
Η Ελλάδα πιστεύετε διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές και συνθήκες για να «κρατήσει» εδώ τους νέους ταλαντούχους αθλητές στο πόλο;
«Έχει αρκετές αλλά χρειάζονται παραπάνω. Νομίζω ότι το κυρίαρχο στοιχείο για να κρατήσεις τους παίκτες/παίκτριες είναι ένα υγιές πρωτάθλημα με ανταγωνισμό και με μια στέρεη οικονομική βάση. Το δεύτερο ζητούμενο είναι η δυνατότητα για παράλληλες σπουδές, γιατί ο πρωταθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης. Μια "απειλή" που βλέπουμε τελευταία είναι ότι όλο και περισσότερα παιδιά πηγαίνουν για σπουδές στις ΗΠΑ, δημιουργώντας μια "αθλητική αιμορραγία" για τις ελληνικές διοργανώσεις».
Ποιος πιστεύετε είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο άθλημα δεν έχει την ανάλογη ανταπόκριση στην Ελλάδα με βάση τις επιτυχίες του;
«Το πόλο δεν είναι ένα μαζικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ που παίζεται εύκολα και από όλους, καθώς υπάρχουν ομάδες και υποδομές σε όλη την χώρα. Το πόλο είναι ένα άθλημα με παράδοση σε συγκεκριμένες περιοχές και μετρημένες υποδομές, αλλά παρ’ όλα αυτά έχει ένα πολύ καλό όνομα στη συνείδηση του Έλληνα φιλάθλου. Οπότε ο γονιός, αν έχει κολυμβητήριο κοντά του, πηγαίνει χωρίς δισταγμό το παιδί του να κάνει πόλο, γνωρίζοντας ότι είναι σε ένα υγιές περιβάλλον και μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά».
Νίκος Τσώτας
