Το διακύβευμα τεράστιο, η αγωνία στο… κόκκινο εξού και τα «μυθικά» - ενίοτε – παιχνίδια των Final-4 της Ευρωλίγκα. Η 35η έκδοση της συνόδου κορυφής πλησιάζει και το BN Sports ξεχωρίζει τα δικά του 4+1 αξέχαστα ματς.
Σχετικά Άρθρα
Το πεταχτάρι του Πρίντεζη στη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία (video)
Παναθηναϊκός: Στο καμίνι του ΟΑΚΑ, με υψηλό καλεσμένο τον Γκάλη, πρωταθλητής Ευρώπης για 4η φορά (video)
Οι κόποι ενός επτάμηνου (πλέον) συρρικνωμένοι σε ένα τριήμερο. Αυτή είναι η αλήθεια/άγρια ομορφιά/αδικία του format της διοργάνωσης, όπως θέλετε πείτε το. Οι 4 φιναλίστ της διοργάνωσης έχουν χύσει… τόνους ιδρώτα για να βρεθούν στο σπουδαιότερο ραντεβού της σεζόν, εκεί όπου κρίνεται ο τίτλος και κανένα σύνολο που φτάνει ως εκεί δεν σκέφτεται τη φυγή με άδεια χέρια. Άλλωστε σε δύο μονά παιχνίδια όλα μπορούν να συμβούν και η ιστορία των Final-4 της EuroLeague το έχει δείξει και με το παραπάνω.
Αφού λοιπόν «σφραγίστηκαν» και οι τέσσερις θέσεις για το Κάουνας, εκεί όπου θα βρίσκεται και ο Ολυμπιακός, το BN Sports επιχειρεί να σας βάλει σε κλίμα φαίναλ-φορ, ενθυμούμενο τα παιχνίδια εκείνα που είναι αδύνατον να ξεχαστούν (με μια ευαισθησία φυσικά στο ελληνικό στοιχείο). Από τον «εμφύλιο» στο Βερολίνο και τα ρεκόρ της Μακάμπι, στο 4ο «αστέρι» του Παναθηναϊκού στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, το… σκαμπίλι του Χριάπα και το «πεταχτάρι» του Πρίντεζη. Παιχνίδια που κόβουν την «ανάσα» περνούν από το… φιλμ και ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, συναρπάζουν.
? On this DAY in 2012…
— OLYMPIACOS BC (@Olympiacos_BC) May 13, 2023
Olympiacos won its second ever EuroLeague championship, after beating CSKA Moscow (61-62) in the Final!!!#OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFight pic.twitter.com/C8PhQtx5Ry
Το… έπος της πόλης (Ολυμπιακός – ΤΣΣΚΑ Μόσχας 62-61, 2012)
Το παιχνίδι εκείνο που έχουν να… διηγούνται (και τους έκανε γηραιότερους με την εξέλιξή του) οι απανταχού φίλοι του Ολυμπιακού. Όσα χρόνια κι’ αν περάσουν, όσες παρουσίες και να γράψουν ακόμα οι «ερυθρόλευκοι» σε Final-4 και τελικούς, όποιος έχει ζήσει το παιχνίδι της Πόλης κόντρα στη σπουδαία, με τάσεις αυτοκτονίας, ΤΣΚΚΑ Μόσχας, θεωρεί την 13η του Μάϊου την ημέρα της «Δευτέρας Παρουσίας», το μεγαλύτερο θαύμα στους αιώνες των αιώνων.
Για να συμβεί αυτό έπρεπε οι παίκτες του Ίβκοβιτς να μην τρομάξουν βλέποντας το θεριό από πάνω, στο -19 (53-34) με 12’ στο ρολόι να απομένουν. Με περίσσιο θάρρος και θράσος και την πολύτιμη συνεισφορά των αμούστακων ακόμα Παπανικολάου, Μάντζαρη και Σλούκα, ο Ολυμπιακός «ροκάνισε» τη διαφορά, έτρεξε ένα επιμέρους 28-8, βλέποντας τον κατά τα άλλα σταθερό από τη «γραμμή της φιλανθρωπίας» Σισκάουσκας να αστοχεί και στις δύο βολές και με το «πεταχτάρι» του Γιώργου Πρίντεζη, ολοκλήρωσαν μια μυθική ανατροπή.
Το Βερολίνο που θύμισε… (ανεκπλήρωτη) Πόλη (Φενέρμπαχτσε – ΤΣΣΚΑ Μόσχας 96 – 101 παρ., 2016)
Η πολύπαθη ΤΣΣΚΑ Μόσχας έψαχνε την… εξιλέωσή της και παρότι είδε ξανά το «τραίνο» να έρχεται, σκόρπισε τα φαντάσματα και ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά μετά το 2008. Ο τελικός κόντρα στη Φενέρμπαχτσε ήταν ο απόλυτος «πόλεμος των άστρων» στα χαρτιά και σε τέτοιον εξελίχθηκε. Μία μάχη μέχρις εσχάτων που στο τέλος πανηγύρισε ο Ιτούδης και η αρμάδα του.
Το τελευταίο πεντάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου στο Βερολίνο έδειχνε πως η «ρωσική αρκούδα» θα είχε εύκολη λεία (το 35-29 έγινε 50-30 στο 20’) με τον Τεόντοσιτς σε μεγάλα κέφια. Παρόλα αυτά, ακόμα και αν οι ρωσικές «μηχανές» δεν λειτουργούσαν στον ίδιο ρυθμό στην τρίτη περίοδο, η ΤΣΣΚΑ κρατούσε απόσταση ασφαλείας. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Η αρμάδα του Ομπράντοβιτς με αντεπίθεση διαρκείας ισοφάρισε σε 81-81, 43’’ με τον Ντίξον για να προσπεράσει και με τον Σλούκα (2 ελεύθερες βολές). Στην τελευταία επίθεση και παρότι η Φενέρ πήγαινε να ξυπνήσει τους… εφιάλτες της ΤΣΣΚΑ, ο Χριάπα, σαν απομηχανής θεός με 2’’ και ένα σκαμπίλι στη μπάλα από το άστοχο τρίποντο του Ντε Κολό έστειλε το ματς στην παράταση.
Εκεί οι Ρώσοι είχαν το μομέντουμ και με καθοριστικές άμυνες κατέκτησαν την κούπα που πήγαν να χάσουν μέσα από τα χέρια τους ξανά.
Στο… φλεγόμενο ΟΑΚΑ, «ράφτηκε» το 4ο αστέρι ( Παναθηναϊκός – ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93-91, 2007)
Η αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού ήταν στο… χτίσιμό της και η 4η κατάκτηση της Ευρωλίγκα μέσα σε 11 χρόνια υποδήλωνε μία ανωτερότητα, ένα εμφατικό know how που είχαν αναπτύξει στο «πράσινο στρατόπεδο». Και αυτό το επιβεβαίωσαν και στο «σπίτι» τους το 2007, παρά τα… όργια του Παπαλουκά που λίγο έλειψε να τους στερήσει τη χαρά. Δεν συνέβη όμως και αυτό διότι ο πολυμήχανος Ζέλικο Ομπράντοβιτς έβγαλε «λαγούς από το σακούλι» του (Τομάσεβιτς, Χατζηβρέτας, Βούγιανιτς) και έστω και οριακά έκαμψε την σθεναρή αντίσταση μιας ΤΣΣΚΑ Μόσχας που πάλεψε μέχρι τέλους. Όλα αυτά έλαβαν χώρα ανήμερα των γενεθλίων του «3D» του Παναθηναϊκού, Δημήτρη Διαμαντίδη.
Οι «πράσινοι» διατηρούσαν μία συνεχή διαφορά λίγο κάτω από τη διψήφια τιμή σε όλη την τελευταία περίοδο, ωστόσο η ομάδα του Μεσίνα δεν έλεγε να παραιτηθεί (89-85, 34’’ και 91-88 στα 8’’ με κάρφωμα του «Τεό»). Ο Σισκάουσκας ωστόσο με κρύο αίμα στο φινάλε (είχε χάσει πριν δύο βολές) «σφράγισε» το τέταρτο ευρωπαϊκό του Παναθηναϊκού σε ένα ΟΑΚΑ που… σειόταν από 20 χιλιάδες φίλους της ομάδας.
Ένας «αιώνιος εμφύλιος» σκέτη… διαφήμιση (Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 82-84, 2009 ημιτελικός)
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να ξεχάσει. Με φιλάθλους και των δύο ομάδων στις κερκίδες της «Ο2 Arena» και χωρίς να ανοίξει… μύτη, οι εύρωστοι Έλληνες, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα βρίσκονταν πιθανότατα στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης αν η κλήρωση δεν τους έφερνε αντιμέτωπους νωρίτερα. Ωστόσο θέση υπήρχε μόνο για έναν εκ των δύο «αιωνίων» και αυτοί που χαμογέλασαν στο τέλος ήταν οι «πράσινοι».
Το ματς ήταν ντέρμπι, ανάλογο του ρόστερ των δύο ομάδων. Ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος που… ξεμάκραινε για λίγο, όμως οι παίκτες του Γιαννάκη είχαν πάντα την απάντηση. Το «τριφύλλι» προηγήθηκε με 81-74 και έδειχνε πως «καθάρισε τη μπουγάδα» παρόλα αυτά οι Πειραιώτες απάντησαν και πάλι με τις βολές του Μπουρούση και ισοφάρισαν (82-82), 1’10’’ για το τέλος. Ο Πέκοβιτς έβαλε ξανά μπροστά τον Παναθηναϊκό, οι άστοχες επιθέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, μέχρι που το αριστερό hook του Μπουρούση στο φινάλε βρήκε σίδερο και ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να στείλει το ματς στην παράταση.
Η Μακάμπι που προσγειώθηκε από το… διάστημα (Μακάμπι Τελ Αβίβ – Φορτιτούντο Μπολόνια 118-74, 2004)
To rewind αυτό σε αξέχαστα παιχνίδια των Final-4 της Ευρωλίγκα ολοκληρώνεται με μία διαφορετική συνθήκη από τις υπόλοιπες. Το σασπένς και η αγωνία ήταν αυτά που ξεχώριζαν τις προηγούμενες αναμετρήσεις και τα συναισθήματα αυτά δίνουν πλέον τη θέση τους σε αυτό του θαυμασμού. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ του Πίνι Γκέρσον «διέλυσε» στο Ισραήλ τη Μπολόνια Σκίπερ με εξωπραγματικό μπάσκετ και απίστευτη ευστοχία, με τον τελικό του 2004 να μπαίνει στα «βιβλία της ιστορίας» για το πλήθος των ρεκόρ που καταρρίφθηκαν (13 στο σύνολο).
Η υπερηχητική Μακάμπι των Βούισιτς, Πάρκερ, Γιασικεβίτσιους, Μπλούθενταλ έκανε ρεκόρ επιθετικής συγκομιδής τόσο στο ημίχρονο (55) όσο και στο φινάλε (118), μοίρασε 31 ολόκληρες τελικές πάσες, ευστόχησε στο 73% των διπόντων που επιχείρησε (28/38) και στο 61% των τριπόντων (14/23), επικρατώντας εν τέλει με τη μεγαλύτερη διαφορά που έχει καταγραφεί σε τελικό (44 πόντους). Κατευθείαν από το… διάστημα είχε κατέβει εκείνη η «ομάδα του λαού» με τον Ρέπεσα να βαδίζει στο «Γιαντ Ελιάου» σκεπτόμενος και ανήμπορος να αντιδράσει σε τέτοια ποσοστά.
Μάνος Φυρογένης
