Το πολυαναμενόμενο EuroLeague Final-4 του Βελιγραδίου είναι προ των πυλών και το BN Sports σας θυμίζει τους αθλητές που θα λάβουν μέρος και έχουν περάσει από τα μέρη μας.
Σε ρυθμούς Final 4 μπαίνει σιγά-σιγά η «γηραιά ήπειρος» με το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς να απέχει μόλις λίγα 24ωρα. Έπειτα από πέντε χρόνια απουσίας, μια ελληνική ομάδα θα βρεθεί εκεί με τον Ολυμπιακό να διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή.
Στη διοργάνωση όμως αυτή θα λάβουν μέρος τόσο η κάτοχος του τίτλου Εφές Ανατολού όσο και οι κορυφαίες ισπανικές, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης. Το BN Sports σκιαγραφεί τις περιπτώσεις παικτών των τριών αυτών φιναλίστ που αγωνίστηκαν στην Ελλάδα, δίνοντας βάση στο διάστημα παραμονής τους στη χώρα μας.
Νάιτζελ Ουίλιαμς – Γκος (Ρεάλ Μαδρίτης)
Η πρώτη μεταγραφή του Ολυμπιακού στη Μπλατ εποχή (2018-19). Ο Αμερικανό-Ισραηλινός προπονητής διέκρινε στο πρόσωπό του έναν αθλητή με πολλές δυνατότητες με την παρουσία του Γκος στο «Λιμάνι» να κρίνεται σε γενικές γραμμές θετική.
Οι «ερυθρόλευκοι» τον πίστευαν πολύ, παρά την έλλειψη παραστάσεων από το υψηλότερο επίπεδο και του προσέφεραν κλειστό τριετές (!) συμβόλαιο, πράγμα ασυνήθιστο ως προς την πολιτική των Αγγελόπουλων για ξένο αθλητή. Η απειρία του όμως καθώς και η μέτρια συνολικά χρονιά της ομάδας δεν του επέτρεψαν να ξεδιπλώσει όλο του ταλέντο.
Οι αριθμοί του έδειξαν ότι ο Ντέιβιντ Μπλατ δεν είχε λαθέψει αλλά και ταυτόχρονα πως ο Γκος δεν ήταν έτοιμος για το ρόλο που του δόθηκε. Τρία χρόνια μετά, πιο ώριμος και πιο μεστός, αποτελεί βασικό γρανάζι του ροτέισον του Πάμπλο Λάσο και είναι έτοιμος για την πρώτη του συμμετοχή σε Final Four.
Νικ Καλάθης (Μπαρτσελόνα)
Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι συστάσεις είναι περιττές. Ο Νικ Καλάθης αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους φίλους του Παναθηναϊκού, προσφέροντας πάρα πολλά στην οκταετία που φόρεσε τη φανέλα με το «τριφύλλι».
Η θητεία του στα πράσινα χωρίστηκε σε δυο περιόδους. «Αμούστακος» αρχικά, δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, όταν όμως το κατάφερε έγινε το ιδανικό συμπλήρωμα του Δημήτρη Διαμαντίδη και βοήθησε τον Παναθηναϊκό να κατακτήσει την τελευταία του EuroLeague (2011).
To καλοκαίρι του 2015 η μοίρα των δυο πλευρών ξαναέσμιξε. Ο Νικ Καλάθης επέστρεψε στους «πράσινους» για να γίνει ο φυσικός τους ηγέτης στη μετά 3D εποχή και αρχικώς αμφισβητήθηκε. Ο ίδιος όμως, πήρε την ομάδα στις «πλάτες» του όταν κανένας άλλος δε μπορούσε, προσέφερε τίτλους, εκτόξευσε την στατιστική του και έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού.
Μπράιαντ Ντάνστον (Εφές Ανατολού)
Τον δένουν ισχυροί δεσμοί με την Ελλάδα παρόλο που έχει φύγει από τα μέρη μας από το 2015. Σε αυτό, σημαντικό ρόλο παίζει η σύζυγος του Άννα Καβάσιλα καθώς και ο πρώην συμπαίκτης του στον Ολυμπιακό, φίλος και νονός του, Κώστας Σλούκας, ο οποίος τον βάφτισε χριστιανό για να μπορεί να νυμφευθεί την αγαπημένη της καρδιάς του.
Ο Ντάνστον ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη το 2010. Τρία χρόνια αργότερα προτιμήθηκε από τον κόουτς Μπαρτζώκα ως ιδανικό αντικαταστάτη του Κάιλ Χάινς και όσο δύσκολο και αν ήταν αυτό, τα κατάφερε την πρώτη του χρονιά στα «ερυθρόλευκα» όντας εξαιρετικός τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση.
Τη χρονιά 2014-15 αν και είχε μείνει πίσω στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης, ανέκαμψε μέσα στη χρονιά και βοήθησε τα μέγιστα τον Ολυμπιακό να φτάσει μέχρι το χαμένο τελικό της Μαδρίτης και να πάρει το εγχώριο πρωτάθλημα. Δεν τα βρήκε όμως με τους Αγγελόπουλους στην ανανέωση του συμβολαίου λόγω χρονικής διάρκειας, κατακτώντας εις διπλούν το βραβείο του κορυφαίου αμυντικού στην Ευρώπη. Εν τέλει, έφυγε για την Κωνσταντινούπολη και εξελίχθηκε σε σημαία της Εφές.
Κρις Σίνγλετον (Εφές Ανατολού)
Το 2019 η τουρκική συνοικία με ελληνικό παρελθόν μεγάλωσε στην Εφές Ανατολού, όταν ο Κρις Σίνγλετον έβαλε την υπογραφή του σε συμβόλαιο συνεργασίας. Το προηγούμενο καλοκαίρι άφηνε τον Παναθηναϊκό σε μια συνεργασία με υψηλές πτήσεις αλλά και ανάμεικτα συναισθήματα.
Ο Αμερικανός αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της επίθεσης των «πρασίνων» τη διετία 2016-18 και βασικό παράγοντα στη διατήρηση των εγχώριων σκήπτρων. Όμως κάτι οι φήμες περί συζητήσεων με τη Φενέρμπαχτσε εν μέσω της σεζόν, κάτι οι «κακές οι γλώσσες» περί νυχτοπερπατημάτων, δεν του επέτρεψαν να γίνει ποτέ σύνθημα στα χείλη της κερκίδας.
Τα δυο χρόνια παραμονής του στην Αθήνα, ο Αμερικανός έκανε τη δουλεία του αλλά μέχρι εκεί. Η παρουσία του ήταν στα πλαίσια του στυγνού επαγγελματισμού και δεν έφυγε ποτέ από αυτό. Ως εκ τούτου, ο Παναθηναϊκός με την αποχώρησή του για Βαρκελώνη, έχασε μια ποιοτική λύση που όμως δε «δέθηκε» ποτέ με το σύλλογο.
Μάνος Φυρογένης
