Χτυποκάρδια στα θρανία ή πιο σωστά, στα δημοσιογραφικά έδρανα της «Mercedes-Benz Arena». Αυτή η πρόταση συνοψίζει λίγο ή πολύ τη χθεσινή ημέρα. Βασικά το τελείωμα της χθεσινής ημέρας. Το παιχνίδι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τσεχία ήταν χωρίς αμφιβολία το πιο έντονο που έχω βιώσει live, όχι μόνο τα τρία τελευταία χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά μάλλον γενικά στη ζωή μου.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Βασιλική Καραμούζα
Όσο πλησίαζαν τα λεπτά για το τζάμπολ επικρατούσε ένας άκρατος ενθουσιασμός. Το γήπεδο ήταν σχεδόν γεμάτο, αλλά πολύ πιο… ζωντανό από τα προηγούμενα ματς Υπήρχε ένα τρομερό vibe στην ατμόσφαιρα, το οποίο δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Μπορεί να έφταιγε και η μουσική. Τι Ελένη Φουρέιρα, τι συρτάκι, τι Αγάθωνας, τι Νίκος Οικονομόπουλος (με χορό από τις cheerleaders παρακαλώ), τι Σάκης Ρουβάς. Από όλα είχε ο DJ. Και για να μην απορείτε, αυτό συμβαίνει εδώ στο Βερολίνο σε κάθε ματς. Οι μουσικές επιλογές προσαρμόζονται ανάλογα με τις ομάδες που βρίσκονται κάθε φορά στο παρκέ.
Λίγο μετά τα μέσα της τέταρτης περιόδου και τα γαλλικά που αντάλλαξαν Ιτούδης – Γκίνσμπουργκ (μη με ρωτήσετε τι ακριβώς ειπώθηκε, δεν τους έκανε κοντινό δυστυχώς η κάμερα για να δω από το Jumbotron) η καρδιά μου άρχισε να πηγαίνει στη θέση της. Όλων μας δηλαδή. Και στους παίκτες και στον πάγκο και στην εξέδρα. Φαινόταν στα πρόσωπα του κόσμου η ανακούφιση. Θυμάμαι δε σε κάποια φάση, το βλέμμα μου έπεσε στις court side θέσεις, εκεί που κάθονται οι επίσημοι και είδα τον πρόεδρο της ΕΟΚ Βαγγέλη Λιόλιο όρθιο να πανηγυρίζει με τρομερή θέρμη.
Μετά τη λήξη, οι μισοί Έλληνες έφυγαν τρέχοντας για τα αποδυτήρια και οι άλλοι μισοί σταματούσαν σε κάθε δημοσιογράφο που βρισκόταν στη μεικτή ζώνη για να που δύο λόγια (ή και παραπάνω). Λαρεντζάκης και Παπαπέτρου έμειναν τελευταίοι (μαζί με τον κόουτς). Βλέπετε είχαν μεγάλη…ζήτηση μετά την εμφάνισή τους, που εν πολλοίς μας χάρισε την νίκη. Όταν μπήκαν δε κι αυτοί στα αποδυτήρια εκεί να δείτε φωνές και χαμό. Η ομάδα είναι δεμένη και αυτό κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Μακάρι να συνεχίσει έτσι μέχρι τέλους και κάθε φορά να βρίσκει πρωταγωνιστές σε νέα πρόσωπα, γιατί όλοι αξίζουν αυτή την αστερόσκονη, ειδικά όταν δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για τη φανέλα με το εθνόσημο.
ΥΓ. Τσεχία, you had one job. Τι τους βάζεις τους τελευταίους δύο πόντους; Άστο στο 94-86 να γίνει το καρέ με ίδια αποτελέσματα να τρελαθούμε όλοι.
Βασιλική
www.bnsports.gr
Όσο πλησίαζαν τα λεπτά για το τζάμπολ επικρατούσε ένας άκρατος ενθουσιασμός. Το γήπεδο ήταν σχεδόν γεμάτο, αλλά πολύ πιο… ζωντανό από τα προηγούμενα ματς Υπήρχε ένα τρομερό vibe στην ατμόσφαιρα, το οποίο δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Μπορεί να έφταιγε και η μουσική. Τι Ελένη Φουρέιρα, τι συρτάκι, τι Αγάθωνας, τι Νίκος Οικονομόπουλος (με χορό από τις cheerleaders παρακαλώ), τι Σάκης Ρουβάς. Από όλα είχε ο DJ. Και για να μην απορείτε, αυτό συμβαίνει εδώ στο Βερολίνο σε κάθε ματς. Οι μουσικές επιλογές προσαρμόζονται ανάλογα με τις ομάδες που βρίσκονται κάθε φορά στο παρκέ.
Κλείνει η παρένθεση και επιστρέφουμε στο άγχος. Οι Τσέχοι παραδοσιακά μας βάζουν δύσκολα τα τελευταία χρόνια. Ακόμα κι αν οι Έλληνες διεθνείς δεν ήθελαν να το παραδεχτούν και έλεγαν ότι το παρελθόν είναι παρελθόν και το παρόν παρόν, το ήξεραν και οι ίδιοι καλά βαθιά μέσα τους. Κι αυτό βγήκε προς τα έξω αν με ρωτάτε. Πως το λένε «μας βγήκε η ψυχή»; Αυτό ακριβώς...Και συρτάκι στη Meecedes-Benz Arena??#BNSportsgr #HellasBasketball #EuroBasket pic.twitter.com/uCKV5PlAmJ
— BN Sports (@BNsportsGr) September 11, 2022
Λίγο μετά τα μέσα της τέταρτης περιόδου και τα γαλλικά που αντάλλαξαν Ιτούδης – Γκίνσμπουργκ (μη με ρωτήσετε τι ακριβώς ειπώθηκε, δεν τους έκανε κοντινό δυστυχώς η κάμερα για να δω από το Jumbotron) η καρδιά μου άρχισε να πηγαίνει στη θέση της. Όλων μας δηλαδή. Και στους παίκτες και στον πάγκο και στην εξέδρα. Φαινόταν στα πρόσωπα του κόσμου η ανακούφιση. Θυμάμαι δε σε κάποια φάση, το βλέμμα μου έπεσε στις court side θέσεις, εκεί που κάθονται οι επίσημοι και είδα τον πρόεδρο της ΕΟΚ Βαγγέλη Λιόλιο όρθιο να πανηγυρίζει με τρομερή θέρμη.
Μετά τη λήξη, οι μισοί Έλληνες έφυγαν τρέχοντας για τα αποδυτήρια και οι άλλοι μισοί σταματούσαν σε κάθε δημοσιογράφο που βρισκόταν στη μεικτή ζώνη για να που δύο λόγια (ή και παραπάνω). Λαρεντζάκης και Παπαπέτρου έμειναν τελευταίοι (μαζί με τον κόουτς). Βλέπετε είχαν μεγάλη…ζήτηση μετά την εμφάνισή τους, που εν πολλοίς μας χάρισε την νίκη. Όταν μπήκαν δε κι αυτοί στα αποδυτήρια εκεί να δείτε φωνές και χαμό. Η ομάδα είναι δεμένη και αυτό κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Μακάρι να συνεχίσει έτσι μέχρι τέλους και κάθε φορά να βρίσκει πρωταγωνιστές σε νέα πρόσωπα, γιατί όλοι αξίζουν αυτή την αστερόσκονη, ειδικά όταν δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για τη φανέλα με το εθνόσημο.
ΥΓ. Τσεχία, you had one job. Τι τους βάζεις τους τελευταίους δύο πόντους; Άστο στο 94-86 να γίνει το καρέ με ίδια αποτελέσματα να τρελαθούμε όλοι.
Βασιλική
www.bnsports.gr
