Από τη Μακάμπι μέχρι τα μισά των αγώνων της Παρασκευής, στην Εφές λίγο πριν το φινάλε και τελικά στη Μονακό. Η βραδιά της τελευταίας αγωνιστικής της Ευρωλίγκα θα μνημονεύεται για χρόνια όχι όμως για καλό λόγο…
Γράφει ο Γιάννης Ψαράκης
Ας ξεκινήσουμε όμως από τα καθ’ ημάς. Ο Ολυμπιακός μέσω της αδιάφορης Μπάγερν και της ανικανότητας της Ρεάλ να την κερδίσει βρέθηκε στη 2η θέση και από την καραμπόλα των αποτελεσμάτων προέκυψε ως αντίπαλός του η Μονακό. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές οι Μονεγάσκοι, πρωτάρηδες στη διοργάνωση είναι σαφώς προτιμότερος αντίπαλος σε σύγκριση με την περσινή τροπαιούχο Εφές ή την απρόβλεπτη και με βαρύ όνομα (με ότι αυτό συνεπάγεται) Μακάμπι. Θεωρώ πολύ δύσκολο αυτός ο Ολυμπιακός αν και εφόσον παραμείνουν οι παίκτες του υγιείς μέχρι τη Μεγάλη Τρίτη όταν αναμένεται να ξεκινήσουν τα πλέι-οφ να χάσει τρεις φορές μέσα σε δύο εβδομάδες από τη Μονακό.
Η ομάδα του Μπαρτζώκα διαθέτει και την εμπειρία, και το know how από προηγούμενες φορές που έχει φτάσει στα πλέι-οφ, και την έδρα και το ειδικό βάρος ως όνομα απέναντι σε μία αθλητική μεν, φουλ επιθετική αλλά και άπειρη Μονακό. Αρκεί να επισημάνω ότι μόνοι τους ο Πρίντεζης (34 αγώνες πλέι-οφ) και ο Σλούκας (32 αγώνες πλέι-οφ) μετράνε πολύ περισσότερους αγώνες πλέι-οφ από όλους τους παίκτες της Μονακό. Ήτοι 10 αγώνες καριέρας σε πλέι-οφ από τον Λεό Βέστερμαν, άλλοι τόσοι από τον Μάικ Τζέιμς (που θα είναι φυσικά το σημείο αναφοράς για την ομάδα του Ομπράντοβιτς) και 5 από τον Ουίλ Τόμας. Το όλον 25 αγώνες!
Ο καλός Ολυμπιακός παίζοντας σοβαρά και αποτελεσματικά στην άμυνα αν κάνει το 2-0 στο ΣΕΦ μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα θα πάει στο Πριγκιπάτο για δύο «ματς-μπολ» πρόκρισης και ένα από τα δύο λογικά θα το πάρει. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δεν θα επιτρέψει στη Μονακό (όπως έκανε στο ματς της κανονικής περιόδου στο ΣΕΦ) να πιστέψει στο ότι μπορεί, δεν θα την αφήσει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και ψυχολογία από τα πρώτα λεπτά των εντός έδρας αγώνων.
Πάμε όμως και σε όσα έγιναν το βράδυ της Παρασκευής στο φινάλε της κανονικής περιόδου και τα οποία διόλου τιμούν τη διοργάνωση. Και δυστυχώς δεν ήταν η πρώτη φορά που ομάδες έπαιξαν επιλέγοντας ή αποφεύγοντας αντίπαλο. Όπως πιστεύει ότι έκανε η Εφές. Που μέχρι λίγο πριν το φινάλε του αγώνα στο Βελιγράδι κέρδιζε αλλά μόλις έμαθε για την ήττα της Ρεάλ (από το +20…) κόντρα στη Μπάγερν κατέβασε τον… γενικό και έχασε ώστε να μην πάρει την 5η θέση και παίξει αντίπαλός της στα πλέι-οφ.
Έλα μου όμως που η τελική κατάταξη εξαρτάται πλέον από τη Μακάμπι και τον εξ αναβολής αγώνα της την Τετάρτη 13 Απριλίου με τη Φενέρμπαχτσε. Εκεί η “ομάδα του λαού” θα διαλέξει αντίπαλο. Με νίκη τη Ρεάλ ενώ αν… κάτσει να χάσει την Αρμάνι Μιλάνο. Και όπως και να ‘χει άλλο το ειδικό βάρος και η φανέλα ακόμη και αυτής της προβληματικής Ρεάλ και άλλο της Αρμάνι των προβλημάτων και των απουσιών.
Η Ευρωλίγκα εκτέθηκε για μία ακόμη φορά και ίσως εκτεθεί ξανά την ερχόμενη Τετάρτη σε ένα ματς που ίσως εξελιχθεί σε παρωδία. Ας ελπίσουμε ότι η επικείμενη (;) αλλαγή (;) σε πρόσωπα θα φέρει κυρίως την αλλαγή στην νοοτροπία των διοικήσεων των ομάδων και το πως αντιμετωπίζουν συνολικά τη διοργάνωση αφού όπως έχουμε ξαναπεί Ευρωλίγκα δεν είναι ο Μπερτομέου και ο κάθε Μπερτομέου αλλά οι ίδιες οι ομάδες-μέτοχοι.
