Τον Φίλιππο Συρίγο τον γνώρισα, δημοσιογραφικά, στην... τρυφερή ηλικία των 19 ετών.
Γράφει ο Γιάννης Ψαράκης
Σε εκείνη την αλήστου μνήμης πρώτη συγκέντρωση των μελών της δημοσιογραφικής ομάδας του θρυλικού περιοδικού «Τρίποντο», ένα από τα πολλά «παιδιά» του. Έμελλε, δε, να συνεργαστώ μαζί του με εξαίρεση κάποια λίγα χρόνια μετά τη διάλυση της παρέας του «Τ» (την οποία ο αείμνηστος είχε προβλέψει κατά την αποχώρησή του κάποια χρόνια πριν το τελευταίο του τεύχος) μέχρι λίγο πριν φύγει από κοντά μας. Σαν σήμερα 14 Οκτωβρίου, οκτώ χρόνια πριν.
Ο «μουσάτος» όπως τον αποκαλούσαμε μεταξύ μας με τον Νίκο, τον Δημήτρη, τον Ηλία, τον γιό του Γιώργο στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ. Είναι στις κουβέντες μας, στις ιστορίες που κάθε λίγο και λιγάκι αναδύουμε από το παρελθόν και θυμόμαστε με ένα πλατύ χαμόγελο, είναι τα… μπινελίκια του που ακόμη ηχούν στα αυτιά μας, είναι η μεθοδικότητα και η επαγγελματική προσέγγιση σε κάθε τι με το οποίο καταπιανόταν. Και δεν ήταν απλά τελειομανής, απαιτούσε (δεν ήθελε απλά) όσοι συνεργάζονται μαζί του να ξεπερνούν τον εαυτό τους. Και έτσι γίναμε όλοι μας καλύτεροι. Και ας τα ακούγαμε για ψύλλου πήδημα. Άλλωστε όπως ακόμη συζητάμε μεταξύ μας, αν ο Φίλιππος δεν σε έβριζε πάει να πει ότι δεν ασχολούταν μαζί σου, άρα δεν είχες λόγο ύπαρξης δίπλα του, στην ομάδα του.
Ο Φίλιππος Συρίγος είναι ακόμη γύρω μας και ας λείπει φριχτά από τη δημοσιογραφική πιάτσα. Από τις μεταδόσεις, από τα αιχμηρά κείμενά του. Ακόμη θυμάμαι να μου απαγγέλει (!) σε ένα διάδρομο στο γήπεδο της Αττάλεια το 1999 το περιβόητο κείμενο για τον «άνθρωπο που έβλεπε τα τρένα να περνούν» με αποδέκτη της κριτικής για την αποτυχία της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ τον Κώστα Πετρόπουλο. Ή τη φορά που ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε μπλέξει στην κίνηση της Αττικής Οδού και δεν έφτασε έγκαιρα για την post Euroleague εκπομπή της Παρασκευής στη Nova και ο Φίλιππος δεν πτοήθηκε και απεύθυνε ερωτήσεις στον «αόρατο» «Αρτζι» και απαντούσε ο ίδιος ως Πεδουλάκης!
Σταματάω όμως εδώ γιατί αν αρχίσω να αραδιάζω ιστορίες από την μπασκετική… κρύπτη δεν θα τελειώσουν ποτέ, χώρια που οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι Νίκος Παπαδογιάννης και Δημήτρης Καρύδας που τον γνώριζαν σαν την παλάμη του αν κάνουν ρελάνς θα γράψουν εγκυκλοπαίδεια.
Αντ’ αυτού ας θυμηθούμε ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του σε μεταδόσεις ή εκπομπές, όσες τουλάχιστον διασώζονται στο διαδίκτυο.
Πρώτη και καλύτερη η περιβόητη… κλοπή. Από το Μπαρτσελόνα-Άρης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1988
«Ο Γιουγκοσλάβος είναι μόνο για το Παλέ ντε Σπορ»… Σούμποτιτς το ανάγνωσμα
All time classic: Φίλιππος vs Ναβάρο και Ρέγες (aka μάσκα και βατραχοπέδιλα)
Ότι ήταν αθυρόστομος off air δεν τον εμπόδιζε να το κάνει και on air
33 χρόνια πριν στις «Αθλητικές Συναντήσεις» με τον ανερχόμενο τότε μίμο Γιώργο Μητσικώστα να κάνει τον… Συρίγο
Φινάλε με τι άλλο; Με τη «μπάλα στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα…»
www.bnsports.gr
