γράφει : Τόλης Χριστοφοράκης
Η χρυσή 10ετία της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ήταν αναμφίβολα αυτή που ακολούθησε το έπος της Πορτογαλίας το 2004. 21 χρόνια μετά, φαίνεται πως δεν θα μιλάμε για μια ακόμη χρυσή 10ετία αλλά για μια χρυσή - ολόκληρη - εποχή.
Οι πληροφορίες από τα χαμηλότερα κλιμάκια του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο Εθνικής, αναφέρουν ότι οι φουρνιές που ακολουθούν αυτή των Τζόλη, Ντέλια και Καρέτσα, οι σημερινοί 14άρηδες και 15άρηδες δηλαδή, όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από την 11άδα που παρέταξε το απόγευμα της Κυριακής ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην Γλασκώβη αλλά έχουν να προσφέρουν και πολλά περισσότερα στα ζητούμενα του σημερινού ποδοσφαίρου.
Όντως, αν σκεφτεί κανείς πως σε αυτή την Εθνική δεν έχει βρει ακόμη δίχτυα ο Τζίμας, που πρόσφατα πήρε μεταγραφή για την Πρέμιερ Λιγκ και την Μπράιτον αλλά και ο Κωστούλας, ο οποίος είναι πλέον βασικός και αναντικατάστατος στον Ολυμπιακό, τότε εύκολα θα θεωρήσει ότι αυτές οι πληροφορίες είναι αληθινές. Όμως αυτό είναι κάτι που θα φανεί. Για την ώρα υπάρχει μόνο το αίσθημα της απόλαυσης.
Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει ή να υποβιβάσει την κατάκτηση του EURO το 2004. Ακόμη και οι πικρόχολοι. Αυτοί οι τοξικοί, οι οποίοι αυξάνονται μέσω των social media, δεν τολμούσαν να ψελλίσουν για το...αντιποδόσφαιρο του Ότο Ρεχάγκελ. Κοινή σκέψη βέβαια όλων μας, ότι θα θέλαμε να απολαύσουμε λίγο καλύτερο ποδόσφαιρο. Και έφτασε η ώρα. Όχι μόνο να απολαύσουμε αλλά να ανυπομονούμε για την επόμενη διακοπή των πρωταθλημάτων για να δούμε ξανά την Εθνική.
Η άνοδος στην Elite του Nations League πέρα από το γόητρο, σφραγίζει και την αγωνιστική άνοδο μιας ομάδας, η οποία μετά από εκείνη την χρυσή 10ετία, είχε "συνηθίσει" να χάνει από τα Ν.Φερόε και να μην μπορεί να πλησιάσει καν σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Η εικόνα της όμως στον αγωνιστικό χώρο του "Χάμπτεν Παρκ", σφράγισε την αλλαγή στάτους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει την πολυτέλεια, 7 από τους 11 του αρχικού σχήματος να αγωνίζονται σε κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, κάτι που σημαίνει πως έχουν κάνει ένα με την καθημερινότητά τους, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί το ποδόσφαιρο σήμερα. Τρέξιμο, πίεση, ένταση, παιχνίδι με τη μία επαφή. Η ελευθερία που δίνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στους ποδοσφαιριστές του, σε συνδυασμό με την δικαιοσύνη που αποδίδει στα αποδυτήρια, δημιουργεί ένα εκρητικό κοκτέιλ, που είναι έτοιμο να μεθύσει κάθε αντίπαλο που θα πάρει γεύση.
Λευκορωσία, Δανία, Σκωτία, είναι οι τρεις ομάδες που θα πρέπει να προσπεράσει η Ελλάδα για να βρεθεί στο Μουντιάλ το καλοκαίρι του 2026. Άραγε υπάρχει κανείς που που πιστεύει ότι μετά από τη νίκη επί της Σκωτίας, θα είμαστε εκτός τελικής φάσης; Οι πιθανότητες αυτή η ομάδα να μείνει εκτός Μουντιάλ είναι ελάχιστες. Είναι τέτοιο το ταλέντο της, που η όποια έλλειψη εμπειρίας καταργείται ακόμη και ως επιχείρημα των πλέον απαισιόδοξων. Το δύσκολο άλλωστε ήταν να επαναφέρει στον Έλληνα φίλαθλο την θέρμη και το ενδιαφέρον για την Εθνική. Ναι, αυτό ήταν το πιο δύσκολο γιατί δυστυχώς το τοξικό ελληνικό πρωτάθλημα, έχει δηλητηριάσει και τους πιο υγιείς φιλάθλους. Με τον κόσμο στο πλευρό τους, αυτά τα πιτσιρίκια θα προσφέρουν απλόχερα ποδοσφαιρικό μπούλινγκ σε πολλούς αντιπάλους. Οι επόμενοι 15 μήνες θα είναι γεμάτοι από γαλανόλευκους πανηγυρισμούς. Δεδομένο!
Όντως, αν σκεφτεί κανείς πως σε αυτή την Εθνική δεν έχει βρει ακόμη δίχτυα ο Τζίμας, που πρόσφατα πήρε μεταγραφή για την Πρέμιερ Λιγκ και την Μπράιτον αλλά και ο Κωστούλας, ο οποίος είναι πλέον βασικός και αναντικατάστατος στον Ολυμπιακό, τότε εύκολα θα θεωρήσει ότι αυτές οι πληροφορίες είναι αληθινές. Όμως αυτό είναι κάτι που θα φανεί. Για την ώρα υπάρχει μόνο το αίσθημα της απόλαυσης.
Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει ή να υποβιβάσει την κατάκτηση του EURO το 2004. Ακόμη και οι πικρόχολοι. Αυτοί οι τοξικοί, οι οποίοι αυξάνονται μέσω των social media, δεν τολμούσαν να ψελλίσουν για το...αντιποδόσφαιρο του Ότο Ρεχάγκελ. Κοινή σκέψη βέβαια όλων μας, ότι θα θέλαμε να απολαύσουμε λίγο καλύτερο ποδόσφαιρο. Και έφτασε η ώρα. Όχι μόνο να απολαύσουμε αλλά να ανυπομονούμε για την επόμενη διακοπή των πρωταθλημάτων για να δούμε ξανά την Εθνική.
Η άνοδος στην Elite του Nations League πέρα από το γόητρο, σφραγίζει και την αγωνιστική άνοδο μιας ομάδας, η οποία μετά από εκείνη την χρυσή 10ετία, είχε "συνηθίσει" να χάνει από τα Ν.Φερόε και να μην μπορεί να πλησιάσει καν σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Η εικόνα της όμως στον αγωνιστικό χώρο του "Χάμπτεν Παρκ", σφράγισε την αλλαγή στάτους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει την πολυτέλεια, 7 από τους 11 του αρχικού σχήματος να αγωνίζονται σε κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, κάτι που σημαίνει πως έχουν κάνει ένα με την καθημερινότητά τους, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί το ποδόσφαιρο σήμερα. Τρέξιμο, πίεση, ένταση, παιχνίδι με τη μία επαφή. Η ελευθερία που δίνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στους ποδοσφαιριστές του, σε συνδυασμό με την δικαιοσύνη που αποδίδει στα αποδυτήρια, δημιουργεί ένα εκρητικό κοκτέιλ, που είναι έτοιμο να μεθύσει κάθε αντίπαλο που θα πάρει γεύση.
Λευκορωσία, Δανία, Σκωτία, είναι οι τρεις ομάδες που θα πρέπει να προσπεράσει η Ελλάδα για να βρεθεί στο Μουντιάλ το καλοκαίρι του 2026. Άραγε υπάρχει κανείς που που πιστεύει ότι μετά από τη νίκη επί της Σκωτίας, θα είμαστε εκτός τελικής φάσης; Οι πιθανότητες αυτή η ομάδα να μείνει εκτός Μουντιάλ είναι ελάχιστες. Είναι τέτοιο το ταλέντο της, που η όποια έλλειψη εμπειρίας καταργείται ακόμη και ως επιχείρημα των πλέον απαισιόδοξων. Το δύσκολο άλλωστε ήταν να επαναφέρει στον Έλληνα φίλαθλο την θέρμη και το ενδιαφέρον για την Εθνική. Ναι, αυτό ήταν το πιο δύσκολο γιατί δυστυχώς το τοξικό ελληνικό πρωτάθλημα, έχει δηλητηριάσει και τους πιο υγιείς φιλάθλους. Με τον κόσμο στο πλευρό τους, αυτά τα πιτσιρίκια θα προσφέρουν απλόχερα ποδοσφαιρικό μπούλινγκ σε πολλούς αντιπάλους. Οι επόμενοι 15 μήνες θα είναι γεμάτοι από γαλανόλευκους πανηγυρισμούς. Δεδομένο!
