γράφει : Δημήτρης Μανάκος
Τάκλιν στο 90’, ο ορισμός του «μέχρι τέλους», ένα γήπεδο που «ταυτίστηκε» με τον Γιώργο Βαλεριάνο. Αντίδραση… αρχηγού στο γκολ της Καλαμάτας! Μία πόλη πρέπει να είναι υπερήφανη. Και είναι. Αυτό είδα, αυτό σας περιγράφω! Σπουδαίο παιχνίδι στο γήπεδο της «Παραλίας», «πάλεψε» πολύ η ΑΕΚ του Νίκου Κωστένογλου.
Καλαμάτα – ΑΕΚ Β΄. Κρίσιμο παιχνίδι. Κοντινό ταξίδι από την Αθήνα. Εύκολος προορισμός. Γιατί να μην το κάνουμε ξανά;
Είχα βρεθεί στο γήπεδο, όπως σας είχα γράψει, στην αναμέτρηση με την Κηφισιά και γενικώς, η Super League 2 αποτελεί μία από τις κατηγορίες που το BN Sports παρακολουθεί στενά. Ουδείς, ίσως, στην Ελλάδα, γράφει και αναλύει πράγματα και ποδοσφαιρικές «συμπεριφορές» περισσότερο, οπότε, σκέφτηκα ότι ήταν ακόμη μία καλή ευκαιρία για «εξόρμηση».
Μεγάλη νίκη της Μαύρης Θύελλας. Αλλά αυτό το γνωρίζετε ήδη. Κρίσιμο παιχνίδι, όπως και κάθε άλλο στην κατηγορία, από την στιγμή που «παίζεται» μία άνοδος για… τρεις. Κάθε ένας εκ των Καλαμάτα, Κηφισιά και Πανιωνίου, οφείλει να κερδίζει και να παρακολουθεί τους άλλους δύο.
Και σε αυτήν την περίπτωση, το βάρος έπεφτε στην ομάδα του Δημήτρη Σπανού, η οποία γνώριζε πως αν κερδίσει, θα βρεθεί – έστω και προσωρινά – στην κορυφή της Super League 2.
Ποιος είπε, όμως, πως είναι εύκολο να συναντάς την Κηφισιά; Ο Νίκος Κωστένογλου έχει «φάει» με το «κουτάλι» τέτοιου είδους αναμετρήσεις και γνωρίζει πώς να το διαχειριστεί. Αυτό ακριβώς έκανε και στο γήπεδο της «Παραλίας». Έριξε τον ρυθμό, πήγε το ματς στην προσωπική μονομαχία, έβαλε τους παίκτες του πίσω από την μπάλα και διεκδίκησε τον βαθμό μέχρι τέλους.
Μία στιγμή… ποιότητας όμως, ήταν αρκετή. Ο Βαλεριάνος συνδυάστηκε υπέροχα, αρχικά με τον Μόρσεϊ και εν συνεχεία με τον Ντιγκινί. Και ελάχιστοι ποδοσφαιριστές στην κατηγορία, διαθέτουν αρτιότερα τελειώματα από τον πρώην ποδοσφαιριστή του Άρη και του Ατρομήτου, μεταξύ άλλων.
Το σουτ του ήταν άπιαστο και το 1-0 ήταν γεγονός. Από εκεί και πέρα, η Καλαμάτα έπρεπε να προασπίσει την εστία της. Όπως ακριβώς κάνει και στις τρεις, πιο πρόσφατες συναντήσεις της. Το κατάφερε! Και θα με ρωτήσετε για τον κορυφαίο παίκτη της… Πώς το είδα εγώ από το γήπεδο… Δεν ήταν ο Βαλεριάνος. Και ας τον συμπεριλαμβάνω στον τίτλο.
Προσωπικά, διέκρινα την απίστευτη εμφάνιση του Μουστακόπουλου, τον εκπληκτικό Μπακαγιόκο και δεδομένα, τον «μαχητικότατο» Ουές. Παρά ταύτα, το πάθος και η θέληση που χαρακτηρίζει τον Γιώργο Βαλεριάνο, που είναι και ο αρχηγός αυτής της ομάδας, μοιάζει… δυσεύρετη.
Κάθε μονομαχία σαν να είναι τελευταία. Κάθε φάση, σαν να εξαρτάται μία ολόκληρη αναμέτρηση από αυτήν. Κάθε πανηγυρισμός σαν να κρίνεται το πρωτάθλημα. Όλα στο «κόκκινο». Και το είδα μπροστά μου να συμβαίνει! Όταν ο Ντιγκινί έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, ο Βαλεριάνος γύρισε ευθύς αμέσως στην εξέδρα των φανατικών φίλων της ομάδας.
Και ξεσήκωσε, με χαρακτηριστική ευκολία, άπαντες που τον κοιτούσαν. Έχει κάνει την Καλαμάτα «έδρα». Έχει «συνδεθεί» με την πρόκληση της ανόδου. Και χαρακτηριστικότερη απόδειξη από τον τρόπο που κινείται, που πανηγυρίζει, που φωνάζει, που μαρκάρει, δεν υφίσταται.
Να είστε σίγουροι, πάντως, για κάτι… Μας το είχε «ομολογήσει» και στη συνέντευξη που είχαμε κάνει. Τάκλιν στο 90’ ή 3ο γκολ καριέρας; «Τάκλιν στο 90’». Θυμίζω, απλώς, πως στο βίντεο που παρακολουθείτε, δεν σκόραρε. Ναι, αλήθεια λέει. Τάκλιν στο 90’!
