γράφει : Θοδωρής Βασίλης
Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά γενικότερα στη ζωή υπάρχει και το ακόμα χειρότερο. Τι θα προτιμούσες; Να περπάταγες, αλλά να κούτσαινες από το ένα πόδι, ή να ήσουνα σε αναπηρικό καροτσάκι; Η απάντηση είναι προφανής. Όπως προφανής είναι στο ερώτημα αν προτιμούσες να είχες ένα μάτι η πέντε βαθμούς μυωπία ή να ήσουν τυφλός. Ακριβώς έτσι και με την Εθνική. «Μην κάνετε κριτική γιατί η ομάδα ήταν στα τάρταρα πριν και τώρα έφτασε σε αυτό το σημείο. Ούτε αχάριστοι πρέπει να είμαστε ούτε κριτική να κάνουμε στον ούτε υπερβολικές και παράλογες απαιτήσεις να έχουμε», λένε ορισμένοι.
Σαφώς κι ο καθένας πρέπει να μάθει να ζει με τα προβλήματα του. Αυτό σημαίνει οτι θα πρέπει να είσαι κι ευχαριστημένος; Σαφώς από το να είσαι αδιάφορος είναι καλύτερο να διεκδικείς κάτι, έστω και αν χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία. Σαφώς και είναι προτιμότερο να είσαι δεύτερος από το να έχεις πάει σπίτι σου από νωρίς. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να μιλήσεις όταν οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να γράψεις μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που θα μνημονεύεται για χρόνια. Δε νομίζω ότι είναι κακό να γράψει κάποιος πως στο χθεσινό ματς όλες οι συνθήκες ήταν υπέρ της Εθνικής Ελλάδας. Χωρίς εννιά βασικούς η Αγγλία, και να παίζεις για τρία αποτελέσματα, ο τρόπος που ήρθε η ήττα πρέπει να μας αναγκάσει να κάνουμε μια μικρή αυτοκριτική.
Το που έχει φτάσει αυτή η Εθνική το αναγνωρίζουμε όλοι. Οι εποχές Ρανιέρι με την απόλυτη απαξίωση της «γαλανόλευκης» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Αυτή η Εθνική έδωσε ξανά σε όλους μας την ελπίδα, έφτιαξε ξανά την σχέση με τον κόσμο (είναι αδιανόητο και απίστευτη χαρά πως στο ΟΑΚΑ βρέθηκαν άνθρωποι από όλα τα μέρη της χώρας) και κυρίως πως κάτι καλό φτιάχνεται.
Αυτό όμως δεν αναιρεί πως χθες χάθηκε μια χρυσή ευκαιρία. Ισως το άγχος, ίσως ο εφησυχασμός από τις πολλές απουσίες των Άγγλων και τα καρφιά του Κέιν προς τους συμπαίκτες του, ίσως η πίεση που αυτόματα δημιούργησαν άθελα τους οι 60.000 που κατέκλεισαν τις εξέδρες, να λειτούργησαν αρνητικά στην χθεσινή προσπάθεια. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η Εθνική μας έδωσε ξανά την ευκαιρία να ξαναχτίσουμε την σχέση μας με την ομάδα η οποία είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτου τελικού αποτελέσματος.
Η κριτική όμως πάει σε αυτούς που προσπαθούν να καλύψουν ακόμα και κάτι που είναι λάθος. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να το παίζει πατριώτης ή μηδενιστής όσον αφορά την Εθνική Ελλάδας, γλείφοντας την μία ή την άλλη πλευρά. Ιερές αγελάδες υπάρχουν μόνο στην Ινδία. Όποιος θέλει να λιβανίζει είναι ελεύθερος να το κάνει. Είναι θέμα επιλογής, αλλά και γενικότερα στάση ζωής.
Η Εθνική έχει μπει ξανά στις καρδιές και δεν περιμέναμε το χθεσινό αποτέλεσμα για να χαρούμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα κλείνουμε τα μάτια, ειδικά όταν οι συνθήκες ήταν ιδανικές και οι διεθνείς δεν βρέθηκαν σε καλό βράδυ. Συμβαίνει και θα συμβαίνει και στους καλύτερους.
Δεν είναι κακό η καλοπροαίρετη κριτική για τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα και να μην κολλάνε σε βολικά ψέματα. Να τολμάνε και να φτάνουνε σε άβολες αλήθειες ακόμα και αν δεν τους αρέσει, αφού πάνω απ' όλα είναι το γενικό καλό. Και σε αυτή την περίπτωση το γενικό καλό είναι η Εθνική Ελλάδας.
www.bnsports.gr
