γράφει : Δημήτρης Μανάκος
Ηλιούπολη – Καλαμάτα. Ντεμπούτο Δημήτρη Σπανού. Δύσκολο ματς. Αμφισβήτηση, εσωστρέφεια, ένα «κλίμα» περίεργο λόγω της απόλυσης του Νίκου Αναστόπουλου. Λογικά όλα αυτά. Αλλά εγώ είδα μία ομάδα «ενωμένη» και έναν προπονητή που ζητούσε… ανάποδα πράγματα, από όσα ήθελε ο προκάτοχός του. Συζητούσε κατά βάση με έναν παίκτη του στο 90άλεπτο, δεν δεχόταν να συμβιβαστεί καν με ένα 2-0 εκτός έδρας!
Γράφει ο Δημήτρης Μανάκος
Πέρασαν κάτι περισσότερο από 24 ώρες από το φινάλε της 6ης αγωνιστικής της Super League 2 και την αναμέτρηση της Ηλιούπολης με την Καλαμάτα, στην έδρα της πρώτης.
Και για να είμαι ειλικρινής, ήθελα για πρώτη φορά, όντας δημοσιογράφος, να βρεθώ σε ένα γήπεδο Β’ Εθνικής και να καλύψω την αναμέτρηση. Να δω πώς ακριβώς είναι η ατμόσφαιρα, ο κόσμος, το ίδιο το γήπεδο, το επίπεδο των ομάδων. Διότι αυτό που γνωρίζετε ούτως ή άλλως άπαντες, το επιβεβαιώνω και εγώ: δεν έχει την παραμικρή σχέση ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι που παρακολουθείς από την τηλεόραση, με όσα βλέπεις και ακούς στο ίδιο το γήπεδο.
Αν θυμάστε καλά και αν δεν με πιστεύετε, μπορείτε να ανατρέξετε στο BN Sports, πριν από περίπου 10 ημέρες, είχα ασχοληθεί σε αυτήν εδώ την στήλη, με την απόλυση του Νίκου Αναστόπουλου από τη Μαύρη Θύελλα.
Και έλεγα ξεκάθαρα το εξής: πως αρχικά, καμία σοβαρή ομάδα διώχνει τον προπονητή της αήττητο. Πως καμία σοβαρή ομάδα απολύει έναν άνθρωπο που η ίδια έχει φέρει τρεις φορές, στις 23:30 το βράδυ. Και πως οτιδήποτε και αν είχε συμβεί εσωτερικά, παρότι οι πληροφορίες μου δεν επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο, τουλάχιστον επικοινωνιακά οφείλεις να το χειριστείς διαφορετικά.
Η Μαύρη Θύελλα δεν το έκανε. Και απέλυσε τον Νίκο Αναστόπουλο λιτά, ανακοινώνοντας ευθύς αμέσως τον αντικαταστάτη του. Είναι ο Δημήτρης Σπανός, που ξεκίνησε τη σεζόν στα Χανιά και έφυγε από την Κρήτη, αφήνοντας την ομάδα του στην τελευταία θέση. Δεν το επισημαίνω για να τον «ψέξω». Το επισημαίνω γιατί ισχύει ως γεγονός και οφείλουμε να μπούμε στη διαδικασία να εκλογικεύσουμε την επιλογή της Καλαμάτας.
Η αλήθεια είναι πως μέχρι και πριν την αναμέτρηση με την Ηλιούπολη, εγώ δεν μπορούσα να το κάνω. Κατά τη διάρκεια αυτής όμως, έβγαλα ένα «πόρισμα». Ο Νίκος Αναστόπουλος διέθετε την εξής λογική… Ήξερε πως το υλικό της Καλαμάτας είναι «πλούσιο». Συνεπώς, έλεγε πως γκολ θα βρει. Αν κρατήσει το «μηδέν» και η ομάδα του σκοράρει, τότε θα κερδίζει. Έτσι επικράτησε της Παναχαϊκής άλλωστε, στο τελευταίο του ματς. Και στα τρία από τα τέσσερα προηγούμενα, παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ, αντέδρασε. Ακριβώς επειδή η Καλαμάτα έχει το ρόστερ που αναφέρουμε, το οποίο μακράν, στα δικά μου μάτια, είναι το καλύτερο της κατηγορίας.
Ωστόσο, οι ιθύνοντες του συλλόγου δεν ήθελαν να συμβιβαστούν. Ήθελαν να δουν και καλό ποδόσφαιρο. Επένδυσε για αυτό ο κ. Πρασσάς και ένιωθε πως δεν θα έρθει προφανώς το ζητούμενο με τον Νίκο Αναστόπουλο.
Πάμε τώρα στο ματς με την Ηλιούπολη. Εγώ είδα μία «ομάδα». Με «ο» κεφαλαίο. Με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Μία φοβερή συνοχή, ένα μεγάλο πείσμα, πάθος για το αποτέλεσμα, γνώση πως ήρθε στην Αθήνα και πρέπει να κερδίσει. Και το έκανε. Πιο εύκολα από ό,τι δείχνει το τελικό αποτέλεσμα, με δύο γκολ σε επτά αγωνιστικά λεπτά.
Ο Σπανός έκανε και ζητούσε, ακριβώς το ανάποδο από αυτό που αντιλαμβανόμουν εγώ πως ζητά ο Αναστόπουλος. Ήθελε την μπάλα να κυκλοφορεί ταχύτερα. Ήθελε πιο άμεση ανάπτυξη. Ήθελε η μπάλα να πάει στον Μορέιρα και άπαντες να κινούνται. Και είχε ζητήσει ξεκάθαρα, όποιος ήταν γήπεδο καταλαβαίνει, από έναν συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή του να είναι ο… προπονητής εντός των τεσσάρων γραμμών!
Ποιος είναι αυτός; Ο Νίκος Αναστασόπουλος, με μεγάλη καριέρα στα γήπεδα της Stoiximan Super League. Αυτός μιλούσε στο διαιτητή. Αυτός επικοινωνούσε με τον πάγκο. Αυτός έπαιρνε την πρωτοβουλία να ελέγξει τον ρυθμό. Ένας εξαιρετικά μεστός ποδοσφαιριστής, «κοντρολαρισμένος», με βασικό προσόν του το μυαλό και τα ακούραστα πνευμόνια του.
Στο 2-0 λοιπόν, η Καλαμάτα ασυνείδητα πήγε να γυρίσει πίσω. Ο Σπανός φωνάζει στον Αναστασόπουλο… «Νίκο, δεν σου είπα να γυρίσουμε πίσω.» «Όχι, δεν γυρνάμε», του απαντά.
Πέντε λεπτά μετά, κάνει ο ίδιος λάθος. «Νίκο, σοβαρός, θα μπω μέσα!». Του «γνέφει» καταφυτικά ο ποδοσφαιριστής.
Δίχως να είμαι υπερβολικός, του απευθυνόταν διαρκώς. Πράγμα που δείχνει και πόσο τον εμπιστεύεται. Μιλούσε κατά βάση με αυτόν, με τον Γιώργο Βαλεριάνο, τον αρχηγό της ομάδας, αγκάλιασε και αποκάλεσε «παιχταρά μου» τον Μορέιρα, βγαίνοντας από το γήπεδο, «πόρωσε» όσους έμπαιναν μέσα, ώστε να διατηρηθεί το υπάρχον αποτέλεσμα!
Στο φινάλε, ο Δημήτρης Σπανός «ξέσπασε» και άρχισε να πανηγυρίζει με όλους. Όπως και οι παίκτες, με τους φίλους της Καλαμάτας που έκαναν το «δρομολόγιο» ως την Ηλιούπολη. Ναι, καταλάβατε και εσείς μήπως τώρα, τον λόγο που επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος coach;
Όχι; Στο 2-0 υπέρ του, σε εκτός έδρας αναμέτρηση, φώναζε σε έναν εκ των ποιοτικότερων ποδοσφαιριστών που διαθέτει, πως ΔΕΝ θέλει να γυρίσει η ομάδα του πίσω. End of story…
