γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Για τον Τερίμ δεν νομίζω πως χρειάζεται να γράψω κάτι καινούργιο γιατί και τη μέρα που ανακοινώθηκε, πήρα ξεκάθαρη θέση πως ήταν άκομψος ο τρόπος απομάκρυνσης του Γιοβάνοβιτς, και ο Τούρκος τεχνικός ήταν ξεπερασμένος στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Φυσικά, μόλις ανακοινώθηκε η στήριξη του από τη διοίκηση πριν το Πάσχα, σας έγραψα πως ήταν πια μόνο θέμα χρόνου το πότε θα φύγει, όπως σε όλες τις διαψεύσεις που… αυτοδιαψεύδονται! Λέγεται «ξυράφι του Όκαμ», το να επιβεβαιώνεται το προφανές που έχεις μπροστά σου! Αλλά ειδικά στον Παναθηναϊκό ιστορικά επιμένουν λανθασμένα να μην το αντιλαμβάνονται!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ένα βήμα μπροστά και δυο πίσω. Ο Παναθηναϊκός εκεί που πηγαίνει όλα αυτά τα χρόνια, να κάνει κίνηση προς τα εμπρός, οι αποφάσεις τον στέλνουν πίσω και ίσως πιο πίσω από εκεί που ήταν πριν. Έγραφα σε αυτή τη στήλη πριν την πρόσληψη Γιοβάνοβιτς, όταν μόλις είχε απομακρυνθεί ο Μπόλονι το 2021, πως ο Γιάννης Αλαφούζος έχει παρασυρθεί σε λάθος επιλογές, αλλά ιστορικά είναι στο DNA του Παναθηναϊκού να μην φέρεται καλά σε προπονητές που πρόσφεραν πολλά. Από την εποχή του του Αποστόλου Νικολαΐδη και του Αντώνη Μαντζαβελάκη, μετά επί εποχής Γιώργο Βαρδινογιάννη και στη συνέχεια στην πιο καινούργια περίοδο της πολυμετοχικότητας και έπειτα, του Γιάννη Αλαφούζου. Αλλάζουν τα ονόματα δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ οι συμπεριφορές!
Στο μυθιστόρημα «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» ο συγγραφέας Λιούις Κάρολ έχει συμπεριλάβει μία από τις ωραιότερες ατάκες. «Όταν δεν ξέρεις που πηγαίνεις τότε όλοι οι δρόμοι μοιάζουν να είναι σωστοί». Στον Παναθηναϊκό, και πριν από τον Γιάννη Αλαφούζο για να μη νομίζει κανείς πως είναι φαινόμενο των 8 προηγούμενων ετών το πρόβλημα, όταν ψάχνουν για προπονητή αυτό ακριβώς έχουν στο μυαλό τους. Δεν γνωρίζουν τον προορισμό, οπότε κάθε τεχνικός στην αρχή τους ενθουσιάζει. Και μετά τον απορρίπτουν! Μόνη διαφορά μεγάλου ονόματος που ήρθε και απέτυχε παταγωδώς και άμεσα, είναι ο Φατίχ Τεριμ, που από την αρχή σε όποιον καταλάβαινε έμοιαζε μια αποτυχημένη επιλογή.
Για να καταλάβετε πάντως την παράνοια που επικρατεί ιστορικά στο «τριφύλλι» με προπονητές, αρκεί να σας πω κάποιος που ασχολείται επισταμένα πως τρία δυο από τα πιο πετυχημένα προπονητικά ονόματα στην ιστορία του σπορ, από τους κοσμοπολίτες στον 20ο αιώνα, ο Κροάτης Ίβιτς και ο Ούγγρος Γκούτμαν πέρασαν (και δεν έμειναν ούτε 100 μέρες) από τον πάγκο του τριφυλλιού!
Ο Μπέλα Γκούτμαν, ήταν ο… Μουρίνιο της εποχής του. Ένας από τους πρωτοπόρους του συστήματος 4-2-4 που η Ουγγαρία χρησιμοποιούσε υπό τον Σέμπες, με την τεράστια ομάδα του Πούσκας και του Τσίμπορ, ο Γκούτμαν πήρε τίτλους στην χώρα του (Ούιπεστ) την Ιταλία (Μίλαν) την Βραζιλία (Σάο Πάολο) και την Πορτογαλία (Μπενφίκα, Πόρτο) και την Ουρουγουάη (Πενιαρόλ). Το 1961 και το 1962 έφτασε με την Μπενφίκα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό, μετά τον Μπόμπεκ το 1967, ουδείς κατάλαβε τι περίμεναν από αυτόν. Σε δύο μήνες, με την ομάδα δεύτερη και μετά από αποκλεισμό από την Μπάγερν στο Κυπελλούχων απολύθηκε!
Ο Τόμισλαβ Ίβιτς το 1986 ήρθε επί Γιώργου Βαρδινογιάννη για να πάει τον ΠΑΟ μακριά στην Ευρώπη. Ο αποκλεισμός από τον Ερυθρό Αστέρα, στον πρώτο γύρο έφερε γκρίνια. Ο Κροάτης που είχε κατακτήσει νταμπλ με την Χάιντουκ, τον Άγιαξ, την Άντερλεχτ και που είχε κρατήσει την Αβελίνο τρία χρόνια στην ιταλική Α’ εθνική, έμεινε 99 μέρες στην Παιανία, προσπαθώντας να εφαρμόσει το.. επαναστατικό 3-5-2.
Πήγε μετά στην Πόρτο με την οποία έκανε το σύστημα γνωστό σε όλο τον κόσμο, πήρε σε 18 μήνες ένα νταμπλ, ένα Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο (που σήμερα λένε παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων) και συνέχισε για άλλες πολιτείες, κατακτώντας και το γαλλικό πρωτάθλημα με την Μαρσέιγ και το Κύπελλο με την Παρί Σεν Ζερμέν. Όσοι δούλεψαν μαζί του, τότε στην Παιανία, θυμούνται πόσο σπουδαίος ήταν. Ο Δημήτρης Σαραβάκος μάλιστα, αρθρογραφώντας στη SPORTDAY και ο Γιάννης Κυράστας, όπου βρισκόταν, παραδεχόταν πως ο Ίβιτς ήταν μπροστά δέκα χρόνια από την εποχή του προπονητικά!
Η λίστα με αυτούς που πέρασαν και βγήκαν… άχρηστοι στον Παναθηναϊκό μοιάζει ατελείωτη. Ο Στέφαν Κόβατς που οδήγησε τον Άγιαξ του Κρόιφ σε δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα Διηπειρωτικό και ένα Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης το ‘72 και το ‘73, μία δεκαετία μετά δέχτηκε τόσο βρώμικο πόλεμο στην Παιανία από τον ελληνικό Τύπο που έφυγε δακρυσμένος μέσα σε πέντε μήνες!
Περιμένοντας στο... ακουστικό τους
Ο Αυστριακός Χέλμουτ Σενέκοβιτς, περιζήτητος στην Ευρώπη το 1980, αν και παρέλαβε την ομάδα διαλυμένη τον Οκτώβριο, με τρεις ήττες σε πέντε ματς, την έβγαλε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αλλά ποτέ δεν του απάντησε κανείς αν θα έμενε και την επόμενη σεζόν!
Σενάριο που είχε συμβεί και μία χρονιά πριν όταν ο Ιταλός Πεζάολα (πρωταθλητής με την Φιορεντίνα και Κυπελλούχος με Μπολόνια και Νάπολι), μπόρεσε να καλύψει μέσα σε έξι μήνες διαφορά επτά βαθμών από την κορυφή, αλλά ο ΠΑΟ έχασε στο τέλος τον τίτλο. Μάταια περίμενε στο τηλέφωνο του τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να τον φωνάξει να συζητήσουν για ανανέωση της συνεργασίας. Τελικά έμαθε από τον Τύπο πως ο ΠΑΟ είχε προσλάβει άλλον τεχνικό!
Αλλά και αυτοί που πέτυχαν στο τριφύλλι, ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν με σεβασμό. Ο Πούσκας απολύθηκε άκομψα το 1974, μαθαίνοντας από την... τηλεόραση την απόλυση του, αφού ο αείμνηστος Απόστολος Νικολαΐδης δεν τον φώναξε ποτέ για να του εξηγήσει τους λόγους της απομάκρυνσης του. Ο Γιάτσεκ Γκμοχ που οδήγησε τον σύλλογο στο πρώτο του τίτλο μετά από επτά χρόνια, το 1984 και ένα χρόνο μετά το 1985 τον έφτασε μία ανάσα από τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, απομακρύνθηκε επειδή ήταν φανερό πως ενοχλούσε τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, η μεγάλη του δημοφιλία ανάμεσα στους οπαδούς!
Απόλυση μετά από νταμπλ!
Ο Τσεχοσλοβάκος Πίτεε Πάκερτ κατέκτησε το Νταμπλ το 1985-86 και μάλιστα επικρατώντας στον τελικό του Κυπέλου Ελλάδας 4-0 του Ολυμπιακού. Ωστόσο όταν κλήθηκε την επόμενη μέρα στα γραφεία της οικογένειας Βαρδινογιάννη στο Σύνταγμα, ο ίδιος περίμενε ανανέωση του συμβολαίου ή κάποιο πριμ, για να πληροφορηθεί πως είχε αντικατασταθεί και πως μπορούσε να περάσει από το λογιστήριο να πάρει την αποζημίωση του!
Φυσικά ούτε με τους Έλληνες προπονητές ο Παναθηναϊκός φέρθηκε ποτέ καλά. Ο Λάκης Πετρόπουλος ποτέ δεν εκτιμήθηκε για αυτά που είχε προσφέρει στο σύλλογο, ο Βασίλης Δανιηλ αν και προκρίθηκε στο Κυπέλλου UEFA στα προημιτελικά το 1988 αντικαταστάθηκε πριν τις αναμετρήσεις με την Μπριζ από το Σουηδό Μπένγκτσον, ο οποίος ήταν κάτοχος του τροπαίου με τη Γκέτεμποργκ λίγους μήνες πριν! Και φυσικά και ο Μπένγκτσον, απομακρύνθηκε ως αποτυχημένος δύο χρόνια αργότερα, αν και είχε κατακτήσει δύο σερί Κύπελλα Ελλάδας.
Ο τελευταίος προπονητής του Παναθηναϊκού που κατέκτησε το νταμπλ, ο Νίκος Νιόπλιας απομακρύνθηκε μερικούς μήνες μετά την επιτυχία, κάτι που βίωσε κάποτε και ο Γιάννης Κυράστας, ο οποίος είχε ουσιαστικά δημιουργήσει την ομάδα που έφτασε στα προημιτελικά του Champions League το 2001-2002, αφού η ήττα από τον ΠΑΟΚ τον Δεκέμβριο εκείνης της σεζόν έφερε ρήξη στις σχέσεις του με τη διοίκηση.
Από τον Παναθηναϊκό έφυγε βράδυ και ο Ίβιτσα Όσιμ, παρότι δημιούργησε ουσιαστικά την ομάδα που παρέλαβε ο Χουάν Ραμόν Ρότσα και την απογείωσε, κατακτώντας το νταμπλ και την πήγε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League! Και αυτός φυσικά ακολούθησε το δρόμο όλων των υπολοίπων….
Η ιστορία του Παναθηναϊκού θαρρείς πως είναι γραμμένη με στιγμές παράνοιας σχετικά με την αντιμετώπιση των προπονητών. Ο Γιάννης Αλαφούζος πρέπει τώρα άμεσα να διορθώσει το τεράστιο λάθος που έγινε τον Δεκέμβριο. Και όποιος έρθει να έχει προοπτική και αξία, όπως ο Γιοβάνοβιτς, όταν ήρθε πριν τρία χρόνια!
