γράφει : Φανης Τσοκανάς
Μια συζήτηση όχι για να τεθεί θέμα σύγκρισης, μεταξύ προσωπικοτήτων, αλλά γιατί πλέον, το ελληνικό ποδόσφαιρο βλέπει πως (και πώς) μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Χωρίς φόβο και λογικές, που έχουν πάψει να αποδίδουν.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Ακόμα και το 2-4 στο Μπέρμιγχαμ, δεν προϊδέαζε για ό,τι θα ακολουθούσε στο Καραϊσκάκης. Ο Μεντιλίμπαρ «πάντρεψε» τις ιδιαιτερότητες της ρεβάνς, καθώς είχε τον «αέρα» των δύο τερμάτων, με τις αδυναμίες/εμμονές του αντιπάλου του, στο πρώτο παιχνίδι.
Οι τέσσερις του Ολυμπιακού, που πίεζαν την άμυνα της Άστον Βίλα, παρέμειναν ψηλά, έστω κι αν υποχώρησαν ελάχιστα μέτρα μέσα στο γήπεδο. Ο Έμερι δεν άλλαξε πλάνο, συνέχισε να ζητά την ανάπτυξη με build-up, αλλά ήταν τόσο σωστά κλεισμένοι οι διάδρομοι, που αυτήν τη φορά, απείλησε ακόμα λιγότερο.
Τακτικά, ο Ολυμπιακός έχει κάνει το τέλειο ματς, στην πιο μεγάλη βραδιά της ιστορίας του. Έως την επόμενη, γιατί σε λιγότερο από 20 ημέρες, θα ζήσει κάτι μοναδικό, με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι εξίσου σημαντικό, όμως, πως το έχει κάνει απέναντι στον «ειδικό» τέτοιων καταστάσεων, Ουνάι Έμερι.
Δεν πέρασε ούτε μία εβδομάδα, από τη δημοσίευση της λίστας των 50 καλύτερων προπονητών του κόσμου, σύμφωνα με το παγκοσμίου φήμης FourFourTwo. Υπήρχαν «συνδετικοί κρίκοι» με την Ελλάδα: ο Ερνέστο Βαλβέρδε, λόγω Ολυμπιακού, και ο Αμπέλ Φερέιρα, λόγω ΠΑΟΚ. Δεν τελείωναν εκεί, όμως.
Ο Έμερι ήταν το Νο.5 της λίστας! Ακόμα κι αν το FourFourTwo, και το κάθε FourFourTwo, δεν είναι ποδοσφαιρικό «ευαγγέλιο», αυτόν τον προπονητή, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ τον «έδεσε» κόμπο και τον φιλοδώρησε με έξι γκολ! Και όχι σε ματς ομίλων, αλλά στα ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Για να προλάβω τις παρανοήσεις. Η συζήτηση δεν γίνεται για να τεθεί θέμα σύγκρισης: «ποιος είναι καλύτερος προπονητής από τον άλλον». Άλλωστε, πιστεύω πως το 90% στην επιτυχία ή την αποτυχία των προπονητών, εξαρτάται από την προσαρμογή τους στο εκάστοτε περιβάλλον.
Η συζήτηση γίνεται γιατί, πλέον, το ελληνικό ποδόσφαιρο βλέπει πως (και πώς) μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Χωρίς φόβο, εντός κι εκτός έδρας. Χωρίς τη λογική, «να φύγει η μπάλα από τα πόδια μου, όσο πιο γρήγορα γίνεται». Χωρίς 90 και 180 λεπτά, μαζικής άμυνας και... κυνηγητού, που εξουθενώνει τους παίκτες.
Πριν το Μεντιλίμπαρ vs Έμερι, είχαμε τις μεγάλες νίκες του ΠΑΟΚ, ειδικά κόντρα στην Άιντραχτ, το «σφυροκόπημα» του Παναθηναϊκού στη Βιγιαρεάλ, αλλά και το Αλμέιδα vs Ντε Τζέρμπι. Και ο προπονητής της ΑΕΚ αποθεώθηκε, έστω κι αν κέρδισε μόνο το ένα ματς, για το ποδόσφαιρο που παρουσίασε στα δύο παιχνίδια, απέναντι στο Νο.12, στη λίστα που προαναφέρθηκε.
Αν αυτές οι θέσεις/άτυποι «τίτλοι», λένε κάτι, είναι πως είμαστε τυχεροί. Γιατί πλέον, υπάρχουν και πάλι άνθρωποι στην Ελλάδα, που μπορούν να βάλουν τους μεγαλύτερους συλλόγους στις σωστές ευρωπαϊκές ράγες. Γιατί με τακτικές... πούλμαν, ελάχιστοι προχωρούν. Και όλες οι ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων ετών, από μη παραδοσιακές δυνάμεις, σε Europa League και Europa Conference League, έπαιζαν επιθετικά. Βλέπε Κλαμπ Μπριζ, Άλκμααρ, Σεν Ζιλουάζ.
Πέρυσι, ήταν η χρονιά του Ματίας Αλμέιδα. Πήρε ένα πλήρως απαξιωμένο ρόστερ, και με μερικές πινελιές, μέσα σε έναν χρόνο, οδήγησε την ΑΕΚ στο νταμπλ. Φέτος, ακόμα κι αν γίνει το back-to-back ή κατακτήσει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου, ο Μεντιλίμπαρ έχει κόψει ήδη, πρώτος το νήμα.
Μέσα σε τρεις μήνες, δεν έβαλε απλώς τάξη στο «χάος» και είναι εντός της διεκδίκησης του πρωταθλήματος, αλλά σκαλί-σκαλί, πέτυχε κάτι «σκονισμένο» στα βιβλία της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ήδη, και μόνο με την παρουσία του σε ευρωπαϊκό τελικό, κατάφερε ό,τι μόνο πέντε (πλέον) προπονητές, στην ιστορία των διοργανώσεων της UEFA.
Αν στις 29 Μαΐου «σηκώσει» και το τρόπαιο, τότε το FourFourTwo, σίγουρα θα αναθεωρήσει τη λίστα του.
www.bnsports.gr
Ακόμα και το 2-4 στο Μπέρμιγχαμ, δεν προϊδέαζε για ό,τι θα ακολουθούσε στο Καραϊσκάκης. Ο Μεντιλίμπαρ «πάντρεψε» τις ιδιαιτερότητες της ρεβάνς, καθώς είχε τον «αέρα» των δύο τερμάτων, με τις αδυναμίες/εμμονές του αντιπάλου του, στο πρώτο παιχνίδι.
Οι τέσσερις του Ολυμπιακού, που πίεζαν την άμυνα της Άστον Βίλα, παρέμειναν ψηλά, έστω κι αν υποχώρησαν ελάχιστα μέτρα μέσα στο γήπεδο. Ο Έμερι δεν άλλαξε πλάνο, συνέχισε να ζητά την ανάπτυξη με build-up, αλλά ήταν τόσο σωστά κλεισμένοι οι διάδρομοι, που αυτήν τη φορά, απείλησε ακόμα λιγότερο.
Τακτικά, ο Ολυμπιακός έχει κάνει το τέλειο ματς, στην πιο μεγάλη βραδιά της ιστορίας του. Έως την επόμενη, γιατί σε λιγότερο από 20 ημέρες, θα ζήσει κάτι μοναδικό, με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι εξίσου σημαντικό, όμως, πως το έχει κάνει απέναντι στον «ειδικό» τέτοιων καταστάσεων, Ουνάι Έμερι.
Δεν πέρασε ούτε μία εβδομάδα, από τη δημοσίευση της λίστας των 50 καλύτερων προπονητών του κόσμου, σύμφωνα με το παγκοσμίου φήμης FourFourTwo. Υπήρχαν «συνδετικοί κρίκοι» με την Ελλάδα: ο Ερνέστο Βαλβέρδε, λόγω Ολυμπιακού, και ο Αμπέλ Φερέιρα, λόγω ΠΑΟΚ. Δεν τελείωναν εκεί, όμως.
Ο Έμερι ήταν το Νο.5 της λίστας! Ακόμα κι αν το FourFourTwo, και το κάθε FourFourTwo, δεν είναι ποδοσφαιρικό «ευαγγέλιο», αυτόν τον προπονητή, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ τον «έδεσε» κόμπο και τον φιλοδώρησε με έξι γκολ! Και όχι σε ματς ομίλων, αλλά στα ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Για να προλάβω τις παρανοήσεις. Η συζήτηση δεν γίνεται για να τεθεί θέμα σύγκρισης: «ποιος είναι καλύτερος προπονητής από τον άλλον». Άλλωστε, πιστεύω πως το 90% στην επιτυχία ή την αποτυχία των προπονητών, εξαρτάται από την προσαρμογή τους στο εκάστοτε περιβάλλον.
Η συζήτηση γίνεται γιατί, πλέον, το ελληνικό ποδόσφαιρο βλέπει πως (και πώς) μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Χωρίς φόβο, εντός κι εκτός έδρας. Χωρίς τη λογική, «να φύγει η μπάλα από τα πόδια μου, όσο πιο γρήγορα γίνεται». Χωρίς 90 και 180 λεπτά, μαζικής άμυνας και... κυνηγητού, που εξουθενώνει τους παίκτες.
Πριν το Μεντιλίμπαρ vs Έμερι, είχαμε τις μεγάλες νίκες του ΠΑΟΚ, ειδικά κόντρα στην Άιντραχτ, το «σφυροκόπημα» του Παναθηναϊκού στη Βιγιαρεάλ, αλλά και το Αλμέιδα vs Ντε Τζέρμπι. Και ο προπονητής της ΑΕΚ αποθεώθηκε, έστω κι αν κέρδισε μόνο το ένα ματς, για το ποδόσφαιρο που παρουσίασε στα δύο παιχνίδια, απέναντι στο Νο.12, στη λίστα που προαναφέρθηκε.
Αν αυτές οι θέσεις/άτυποι «τίτλοι», λένε κάτι, είναι πως είμαστε τυχεροί. Γιατί πλέον, υπάρχουν και πάλι άνθρωποι στην Ελλάδα, που μπορούν να βάλουν τους μεγαλύτερους συλλόγους στις σωστές ευρωπαϊκές ράγες. Γιατί με τακτικές... πούλμαν, ελάχιστοι προχωρούν. Και όλες οι ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων ετών, από μη παραδοσιακές δυνάμεις, σε Europa League και Europa Conference League, έπαιζαν επιθετικά. Βλέπε Κλαμπ Μπριζ, Άλκμααρ, Σεν Ζιλουάζ.
Πέρυσι, ήταν η χρονιά του Ματίας Αλμέιδα. Πήρε ένα πλήρως απαξιωμένο ρόστερ, και με μερικές πινελιές, μέσα σε έναν χρόνο, οδήγησε την ΑΕΚ στο νταμπλ. Φέτος, ακόμα κι αν γίνει το back-to-back ή κατακτήσει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου, ο Μεντιλίμπαρ έχει κόψει ήδη, πρώτος το νήμα.
Μέσα σε τρεις μήνες, δεν έβαλε απλώς τάξη στο «χάος» και είναι εντός της διεκδίκησης του πρωταθλήματος, αλλά σκαλί-σκαλί, πέτυχε κάτι «σκονισμένο» στα βιβλία της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ήδη, και μόνο με την παρουσία του σε ευρωπαϊκό τελικό, κατάφερε ό,τι μόνο πέντε (πλέον) προπονητές, στην ιστορία των διοργανώσεων της UEFA.
Αν στις 29 Μαΐου «σηκώσει» και το τρόπαιο, τότε το FourFourTwo, σίγουρα θα αναθεωρήσει τη λίστα του.
www.bnsports.gr
