γράφει : Maverick
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ θα μείνει στην ιστορία ως ο κορυφαίος πρόεδρος από άποψης τίτλων, στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης και είναι εκπληκτικό, αν κάποιος αντιληφθεί πως ακόμα και η μυθική φυσιογνωμία του Δον Σαντιάγο Μπερναμπέου, κατέκτησε 33 τρόπαια με τον σύλλογο, ένα λιγότερο, δηλαδή από τους 34 τίτλους στην θητεία του ανθρώπου, που παραλίγο να τινάξει τα πάντα στον «αέρα» το 2021, με τη δημιουργία της ESL.
Γράφει ο Maverick
Ξεκινάμε από την πρώτη εξήγηση, βέβαια: πως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν θα είχε δημιουργήσει ποτέ τον μύθο της, χωρίς τον Μπερναμπέου και την εμβληματική του παρουσία. Μπορεί ο Πέρεθ, όμως, να ξεπεράσει σε μέγεθος τον Μπερναμπέου; Ακούγεται πολύ δύσκολο, αλλά κάποτε ακουγόταν αδιανόητο, και όταν τις προσεχείς ημέρες, το 36ο τρόπαιο πρωταθλητή της La Liga θα προστεθεί και επίσημα στη συλλογή της, αυτό το επίτευγμα θα συνιστά ένα νέο ορόσημο στην ιστορία της ομάδας.
Ο Πέρεθ ανέλαβε το καλοκαίρι του 2000, με μια διακοπή μεταξύ της παραίτησής του το 2006 και της επανεκλογής του το 2009. Ο πρώτος τίτλος του, ήταν το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν (2000-2001) και ακολούθησαν άλλα 6 πρωταθλήματα. Επιπλέον, κατέκτησε επτά Ισπανικά Σούπερ Καπ, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, πέντε Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, πεντε ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, τρία Κύπελλα Ισπανίας, και -το κορυφαίο- έξι (!) Κύπελλα Ευρώπης στην εποχή του Champions League. Αν υπολογίσει κανείς, πως αυτή η ομάδα έχει δημιουργήσει τον μύθο της γύρω από αυτό το κύπελλο, το γεγονός του ότι από τον θάνατο του Μπερναμπέου και μετά, είχε ακόμα έξι κύπελλα μέχρι το 1998, όταν πήρε το πρώτο της νέας εποχής, το σχέδιο του Πέρεθ από εκεί και έπειτα, ήρθε και μετέτρεψε την Ρεάλ σε υπερδύναμη!
Σύμφωνα με τους κορυφαίους δημοσιογράφους από Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, ακόμα και στην Ελλάδα, όπως ήταν ο Γιάννης Διακογιάννης, κατά τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων της Ευρώπης, ο Μπερναμπέου ήταν πρωτοπόρος και όραματιστής! Ο Δον Σαντιάγο κατάλαβε ότι η κατασκευή του καλύτερου γηπέδου στον κόσμο και η συγκέντρωση των κορυφαίων ποδοσφαιριστών, ήταν η ιδανική στρατηγική για να οικοδομηθεί η παγκόσμια επιτυχία. Το εκανε πράξη και αυτό που απολαμβάνει σήμερα η Ρεάλ Μαδρίτης, άρχιζε να χτίζεται από τότε στη δεκαετία του '60.
Ο Μπερναμπέου εκμεταλλεύτηκε εκείνη την εποχή τις συγκυρίες. Ο Φράνκο ήθελε την Ισπανία πρωταγωνίστρια τότε, και κυρίως μία ομάδα από την Μαδρίτη, και ο Μπερναμπέου με την δυναμική του, την εξυπνάδα του και τα χρήματά του, μπόρεσε και έφτιαξε το γήπεδο και αυτήν την ομάδα που θα μπορούσε να κυριαρχήσει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, παίρνοντας ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά: Ντι Στέφανο, Πούσκας, Σανταμαρία, Κοπά και Χέντο ήταν οι πρωταγωνιστές, και ένας από τους παίκτες εκείνης της εποχής, ο Μουνιόθ, ανέλαβε από το 1960 ως προπονητής και πήγε ως το 1974, με επιτυχίες.
Η πιο δύσκολη επιλογή, που παραδέχτηκε ο ίδιος ο Μπερναμπέου ότι έκανε ποτέ, ήταν η απομάκρυνση του Μουνιόθ εκείνο το καλοκαίρι, αλλά επέλεξε πολύ σωστά τον αντικαταστάτη. Πήγε ο ίδιος στο Βελιγράδι να δει πού ακριβώς ζούσε, σε ποιο σπίτι έμενε και να φάει μαζί με την οικογένεια του υποψηφίου αντικαταστάτη, που ήταν ο Μίλαν Μίλιανιτς, η τεράστια φυσιογνωμία εκείνη την εποχή του γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου, δημιουργός της ομάδας του Ερυθρού Αστέρα που πρωταγωνιστούσε κάθε χρόνο, και της εθνικής Γιουγκοσλαβίας. Ο Μίλιανιτς κατάφερε να φτιάξει μία ομάδα τα επόμενα τέσσερα χρόνια που πήρε τίτλους, αλλά με τον θάνατο του Δον Σαντιάγο το 1978, ο συλλογος μπήκε σε εσωστρέφεια.
Ένας τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1981, υπό τις οδηγίες ενός άλλου εμβληματικού Γιουγκοσλάβου, του Βουγιαντίν Μποσκόφ, έκανε αρκετό κόσμο να μπερδευτεί πιστεύοντας πως η Ρεάλ Μαδρίτης έβρισκε τον δρόμο της, αλλά ήρθε η κυριαρχία των Βάσκων. Με τέσσερις σερί τίτλους τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80, δύο από την Σοσιεδάδ και δύο από την Αθλέτικ Μπιλμπάο, μαζί με την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Μπαρτσελόνα που μπέρδεψε τα πράγματα αρκετά για την Ρεάλ, έπρεπε να έρθουν δύο τρόπαια στο Κύπελλο UEFA, για να πάρει πάλι κάτι σε διεθνές επίπεδο. Μία εξαιρετική φουρνιά ποδοσφαιριστών, όμως, εκείνη του Μπουτραγένιο, του Μίτσελ, του Γκορντίγιο, του Γκαγιέγκο, του Σάντσες, του Χουανίτο και του Σαντιγιάνα, έμεινε χωρίς καν συμμετοχή στον τελικό του Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Η κατάκτηση του τροπαίου του Champions League το 1998, στο Άμστερνταμ, με το γκολ του Μιγιάτοβιτς επί της Γιουβέντους, σηματοδότησε το τέλος μιας αναμονής 32 ολόκληρων ετών. Ακολούθησε και ο επόμενος τίτλος στην ισπανική μονομαχία, εκείνη με την Βαλένθια στο Παρίσι και έπειτα, άρχισε η εποχή του Πέρεθ.
Δημιούργησε τους «Galacticos» στην επιστροφή του και ήρθε ακόμη ένα τροπαιο το 2002, με το απίθανο γκολ του Ζιντάν στη Γλασκώβη, κόντρα στη Λεβερκούζεν. Μπορεί να πήρε χρόνια για να φτιάξει την επόμενη δυναστεία, αν και ενδιάμεσα η ομάδα που είχε με τον Μουρίνιο θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κατακτήσει το τρόπαιο. Κυρίως την χρονιά που η Ρεάλ πήρε το πρωτάθλημα με το ρεκόρ των 100 και πλέον βαθμών. Η πρώτη ομάδα που το κατάφερε ποτέ και μάλιστα, κόντρα στο απίστευτο συγκρότημα που είχε δημιουργήσει ο Γκουαρδιόλα με την Μπαρτσελόνα.
Το μεγάλο «στοίχημα» του Πέρεθ ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ενώ τα πρώτα χρόνια έδειχνε ότι δεν του βγήκε, με τον ερχομό του Αντσελότι, άλλαξαν τα πάντα, και το 2014 στη Λισαβώνα, η Ρεάλ πήρε το Κύπελλο με αντίπαλο την Ατλέτικο Μαδρίτης. Σε εκείνον τον τελικό, βέβαια, το μεγάλο παιχνίδι ήταν του Ντι Μαρία και του Μπέιλ.
Και έπειτα, έκανε και πάλι την καλύτερη επιλογή, όταν έδωσε την ομάδα στον Ζιντάν. Τα τρία συνεχόμενα τρόπαια, κάτι που δεν έχει πετύχει κανείς από την δεκαετία του '70, μετέτρεψαν την Ρεάλ σε φόβητρο πριν γυρίσει ο Αντσελότι και κατακτήσει ακόμα ένα Champions League, σε έναν τελικό, όμως, που η εικόνα ήταν κακή και έπρεπε να χάσει από τη Λίβερπουλ στο Παρίσι. Όμως, αυτό ακριβώς έχει καταφέρει ο Πέρεθ όλα αυτά τα χρόνια: να ξανακάνει τη Ρεάλ φόβητρο. Να υπάρχει ως φαβορί, κάθε χρόνο στη διοργάνωση.
Και μπορεί να μην του βγήκε αυτή η κίνηση για την ευρωπαΐκή Super League, ωστόσο, στην UEFA εξακολουθούν και τον βλέπουν ταυτόχρονα ως εχθρό, αλλά και ως εκείνον που δεν θέλουν με τίποτα να τον αποχωριστούν! Γιατί η Ρεάλ είναι ουσιαστικά η ίδια η διοργάνωση.
Το να καταφέρει κάποιος να γίνει τόσο σημαντικός, όσο υπήρξε κάποτε ο Μπερναμπέου για την Ρεάλ, μπορεί πριν από 20 χρόνια να ακουγόταν ως επιστημονική φαντασία, αλλά πλέον, με αυτά που έχει πετύχει ο Πέρεθ είναι η απόλυτη πραγματικότητα!
www.bnsports.gr
Ξεκινάμε από την πρώτη εξήγηση, βέβαια: πως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν θα είχε δημιουργήσει ποτέ τον μύθο της, χωρίς τον Μπερναμπέου και την εμβληματική του παρουσία. Μπορεί ο Πέρεθ, όμως, να ξεπεράσει σε μέγεθος τον Μπερναμπέου; Ακούγεται πολύ δύσκολο, αλλά κάποτε ακουγόταν αδιανόητο, και όταν τις προσεχείς ημέρες, το 36ο τρόπαιο πρωταθλητή της La Liga θα προστεθεί και επίσημα στη συλλογή της, αυτό το επίτευγμα θα συνιστά ένα νέο ορόσημο στην ιστορία της ομάδας.
Ο Πέρεθ ανέλαβε το καλοκαίρι του 2000, με μια διακοπή μεταξύ της παραίτησής του το 2006 και της επανεκλογής του το 2009. Ο πρώτος τίτλος του, ήταν το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν (2000-2001) και ακολούθησαν άλλα 6 πρωταθλήματα. Επιπλέον, κατέκτησε επτά Ισπανικά Σούπερ Καπ, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, πέντε Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, πεντε ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, τρία Κύπελλα Ισπανίας, και -το κορυφαίο- έξι (!) Κύπελλα Ευρώπης στην εποχή του Champions League. Αν υπολογίσει κανείς, πως αυτή η ομάδα έχει δημιουργήσει τον μύθο της γύρω από αυτό το κύπελλο, το γεγονός του ότι από τον θάνατο του Μπερναμπέου και μετά, είχε ακόμα έξι κύπελλα μέχρι το 1998, όταν πήρε το πρώτο της νέας εποχής, το σχέδιο του Πέρεθ από εκεί και έπειτα, ήρθε και μετέτρεψε την Ρεάλ σε υπερδύναμη!
Σύμφωνα με τους κορυφαίους δημοσιογράφους από Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, ακόμα και στην Ελλάδα, όπως ήταν ο Γιάννης Διακογιάννης, κατά τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων της Ευρώπης, ο Μπερναμπέου ήταν πρωτοπόρος και όραματιστής! Ο Δον Σαντιάγο κατάλαβε ότι η κατασκευή του καλύτερου γηπέδου στον κόσμο και η συγκέντρωση των κορυφαίων ποδοσφαιριστών, ήταν η ιδανική στρατηγική για να οικοδομηθεί η παγκόσμια επιτυχία. Το εκανε πράξη και αυτό που απολαμβάνει σήμερα η Ρεάλ Μαδρίτης, άρχιζε να χτίζεται από τότε στη δεκαετία του '60.
Ο Μπερναμπέου εκμεταλλεύτηκε εκείνη την εποχή τις συγκυρίες. Ο Φράνκο ήθελε την Ισπανία πρωταγωνίστρια τότε, και κυρίως μία ομάδα από την Μαδρίτη, και ο Μπερναμπέου με την δυναμική του, την εξυπνάδα του και τα χρήματά του, μπόρεσε και έφτιαξε το γήπεδο και αυτήν την ομάδα που θα μπορούσε να κυριαρχήσει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, παίρνοντας ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά: Ντι Στέφανο, Πούσκας, Σανταμαρία, Κοπά και Χέντο ήταν οι πρωταγωνιστές, και ένας από τους παίκτες εκείνης της εποχής, ο Μουνιόθ, ανέλαβε από το 1960 ως προπονητής και πήγε ως το 1974, με επιτυχίες.
Η πιο δύσκολη επιλογή, που παραδέχτηκε ο ίδιος ο Μπερναμπέου ότι έκανε ποτέ, ήταν η απομάκρυνση του Μουνιόθ εκείνο το καλοκαίρι, αλλά επέλεξε πολύ σωστά τον αντικαταστάτη. Πήγε ο ίδιος στο Βελιγράδι να δει πού ακριβώς ζούσε, σε ποιο σπίτι έμενε και να φάει μαζί με την οικογένεια του υποψηφίου αντικαταστάτη, που ήταν ο Μίλαν Μίλιανιτς, η τεράστια φυσιογνωμία εκείνη την εποχή του γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου, δημιουργός της ομάδας του Ερυθρού Αστέρα που πρωταγωνιστούσε κάθε χρόνο, και της εθνικής Γιουγκοσλαβίας. Ο Μίλιανιτς κατάφερε να φτιάξει μία ομάδα τα επόμενα τέσσερα χρόνια που πήρε τίτλους, αλλά με τον θάνατο του Δον Σαντιάγο το 1978, ο συλλογος μπήκε σε εσωστρέφεια.
Ένας τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1981, υπό τις οδηγίες ενός άλλου εμβληματικού Γιουγκοσλάβου, του Βουγιαντίν Μποσκόφ, έκανε αρκετό κόσμο να μπερδευτεί πιστεύοντας πως η Ρεάλ Μαδρίτης έβρισκε τον δρόμο της, αλλά ήρθε η κυριαρχία των Βάσκων. Με τέσσερις σερί τίτλους τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80, δύο από την Σοσιεδάδ και δύο από την Αθλέτικ Μπιλμπάο, μαζί με την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Μπαρτσελόνα που μπέρδεψε τα πράγματα αρκετά για την Ρεάλ, έπρεπε να έρθουν δύο τρόπαια στο Κύπελλο UEFA, για να πάρει πάλι κάτι σε διεθνές επίπεδο. Μία εξαιρετική φουρνιά ποδοσφαιριστών, όμως, εκείνη του Μπουτραγένιο, του Μίτσελ, του Γκορντίγιο, του Γκαγιέγκο, του Σάντσες, του Χουανίτο και του Σαντιγιάνα, έμεινε χωρίς καν συμμετοχή στον τελικό του Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Η κατάκτηση του τροπαίου του Champions League το 1998, στο Άμστερνταμ, με το γκολ του Μιγιάτοβιτς επί της Γιουβέντους, σηματοδότησε το τέλος μιας αναμονής 32 ολόκληρων ετών. Ακολούθησε και ο επόμενος τίτλος στην ισπανική μονομαχία, εκείνη με την Βαλένθια στο Παρίσι και έπειτα, άρχισε η εποχή του Πέρεθ.
Δημιούργησε τους «Galacticos» στην επιστροφή του και ήρθε ακόμη ένα τροπαιο το 2002, με το απίθανο γκολ του Ζιντάν στη Γλασκώβη, κόντρα στη Λεβερκούζεν. Μπορεί να πήρε χρόνια για να φτιάξει την επόμενη δυναστεία, αν και ενδιάμεσα η ομάδα που είχε με τον Μουρίνιο θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κατακτήσει το τρόπαιο. Κυρίως την χρονιά που η Ρεάλ πήρε το πρωτάθλημα με το ρεκόρ των 100 και πλέον βαθμών. Η πρώτη ομάδα που το κατάφερε ποτέ και μάλιστα, κόντρα στο απίστευτο συγκρότημα που είχε δημιουργήσει ο Γκουαρδιόλα με την Μπαρτσελόνα.
Το μεγάλο «στοίχημα» του Πέρεθ ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ενώ τα πρώτα χρόνια έδειχνε ότι δεν του βγήκε, με τον ερχομό του Αντσελότι, άλλαξαν τα πάντα, και το 2014 στη Λισαβώνα, η Ρεάλ πήρε το Κύπελλο με αντίπαλο την Ατλέτικο Μαδρίτης. Σε εκείνον τον τελικό, βέβαια, το μεγάλο παιχνίδι ήταν του Ντι Μαρία και του Μπέιλ.
Και έπειτα, έκανε και πάλι την καλύτερη επιλογή, όταν έδωσε την ομάδα στον Ζιντάν. Τα τρία συνεχόμενα τρόπαια, κάτι που δεν έχει πετύχει κανείς από την δεκαετία του '70, μετέτρεψαν την Ρεάλ σε φόβητρο πριν γυρίσει ο Αντσελότι και κατακτήσει ακόμα ένα Champions League, σε έναν τελικό, όμως, που η εικόνα ήταν κακή και έπρεπε να χάσει από τη Λίβερπουλ στο Παρίσι. Όμως, αυτό ακριβώς έχει καταφέρει ο Πέρεθ όλα αυτά τα χρόνια: να ξανακάνει τη Ρεάλ φόβητρο. Να υπάρχει ως φαβορί, κάθε χρόνο στη διοργάνωση.
Και μπορεί να μην του βγήκε αυτή η κίνηση για την ευρωπαΐκή Super League, ωστόσο, στην UEFA εξακολουθούν και τον βλέπουν ταυτόχρονα ως εχθρό, αλλά και ως εκείνον που δεν θέλουν με τίποτα να τον αποχωριστούν! Γιατί η Ρεάλ είναι ουσιαστικά η ίδια η διοργάνωση.
Το να καταφέρει κάποιος να γίνει τόσο σημαντικός, όσο υπήρξε κάποτε ο Μπερναμπέου για την Ρεάλ, μπορεί πριν από 20 χρόνια να ακουγόταν ως επιστημονική φαντασία, αλλά πλέον, με αυτά που έχει πετύχει ο Πέρεθ είναι η απόλυτη πραγματικότητα!
www.bnsports.gr
