γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
«Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει. Όμως αυτός που δεν αγωνίζεται, έχει ήδη χάσει», έγραφε ο Μπρεχτ, πριν από σχεδόν έναν αιώνα και ο Ολυμπιακός, το έκανε πραγματικότητα, αφού ούτε απογοητεύτηκε από το ποιον είχε αντίπαλο, ούτε φοβήθηκε. Και όχι μόνο πήρε ένα αποτέλεσμα που θα άφηνε «ανοιχτή» τη ρεβάνς, αλλά τώρα έχει ένα σημαντικό προβάδισμα δύο γκολ. Τέσσερα γκολ και εκτός έδρας, σε έναν ημιτελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου! Ακούγεται τρελό, αλλά είναι αληθινό!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος του Ολυμπιακού, δεν θα περίμενε ούτε αυτήν την κατάληξη, αλλά ούτε και με αυτήν την εξέλιξη στο πρώτο ματς με την Άστον Βίλα, για τα ημιτελικά του Europa Conference League. Γιατί σε πόσες και πόσες ομάδες, «κόβονται» τα πόδια, μόλις δουν τον γηπεδούχο -και μάλιστα αυτόν τον γηπεδούχο- να επιστρέφει από το 0-2 και το ματς να έχει άλλα 40' μπροστά του;
Σαφώς, και σε καίρια χρονικά σημεία, ο Ολυμπιακός είχε και την τύχη με το μέρος του. Αμέσως μετά την «κρύα» ισοφάριση του Ντιαμπί, εκεί όπου το ματς έμοιαζε να γύριζε εις βάρος του, ήρθε το χέρι του Ντάγκλας Λουίζ και άμεσα, έκανε το 2-3 και ξαναπήρε το προβάδισμα.
Ακόμη πιο νωρίς στο ματς, εκεί που κινδύνεψε να βρεθεί πίσω στο σκορ στο 9', αλλά ακυρώθηκε το γκολ της Βίλα για φάουλ στον Ιμπόρα και επτά λεπτά αργότερα, βρέθηκε να προηγείται, με τον Ελ Κααμπί να καλύπτεται για χιλιοστά.
Επίσης, η τύχη του έκλεισε ξανά το μάτι στην κόντρα στο σουτ του Έσε, αλλά και όταν ήρθε η στιγμή που ίσως αποδειχθεί «κλειδί», στην υπόθεση-πρόκριση.
Η Άστον Βίλα κέρδισε ένα πέναλτι από φάση που ξεκίνησε από εκτέλεση πλαγίου και ο Ντάγκλας Λουίζ, ένας παίκτης που δεν είχε χάσει πέναλτι φέτος, «έστησε» την μπάλα στα έντεκα βήματα. Είναι δεδομένο, πως όσα συνέβησαν πριν από την εκτέλεση, τον απορρύθμισαν. Αστόχησε, οι Άγγλοι δεν μείωσαν και ο Ολυμπιακός, όχι μόνο διατήρησε το προβάδισμα, αλλά δεν απειλήθηκε! Και τώρα πια, όλα για τη ρεβάνς είναι στο χέρι του.
Εδώ ισχύει, όμως, πως την τύχη σου την κυνηγάς! Ακριβώς ό,τι έκανε ο Ολυμπιακός. Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, πήρε πίσω από την τύχη, πολλά πράγματα από αυτά που του έχει στερήσει στο παρελθόν, σε πάμπολλες ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.
Για τον αέρα που πήρε την μπάλα από τα χέρια του Ελευθερόπουλου, στο παιχνίδι με την Γιουβέντους το 1999, για την ατυχία με την Σεβίλλη και το γκολ του Σούκερ στο τέλος, για το γκολ στο Άνφιλντ με τη Λίβερπουλ από τον Τζέραρντ, αλλά και ακόμη πιο πίσω, για τη σφαγιαστική διαιτησία του Παλοτάι στην Πάτρα στο 3-0 με την Άντερλεχτ, σε ένα μεσημέρι που έπρεπε να ανατραπεί το 5-1 του πρώτου ματς. Για όλα αυτά, πήρε χθες μαζί, με τόκο πίσω έχω την εντύπωση, τις ατυχίες!
Στο καθαρά αγωνιστικό, από την αρχή του ματς, δεν κλείστηκε στην άμυνά του. Όσο η τετράδα των Ελ Κααμπί, Τσικίνιο, Φορτούνη και Ποντένσε είχε «ανάσες», πίεζε ασφυκτικά την άμυνα της Βίλα, δυσκολεύοντάς την και αναγκάζοντάς την σε λάθη. Ακόμα και όταν κατάφερναν οι παίκτες του Έμερι να «σπάσουν» αυτήν τη γραμμή και να περάσουν την μπάλα προς την επίθεση, οι επιστροφές ήταν ταχύτατες. Η νίκη αυτή, μην κρυβόμαστε πίσω απ’το δάχτυλό μας, ήρθε γιατί ακριβώς Ολυμπιακός είχε σχέδιο από τον προπονητή του. Ο Μεντιλίμπαρ πιστώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο αυτού του απίθανου 2-4.
Στη ρεβάνς οφειλει να παίξει και πάλι μυαλωμένα. Η αίσθηση μου είναι ότι πρέπει να παίξει σαν να είναι ισοπαλία το πρώτο παιχνίδι και όχι ότι έχει προβάδισμα δύο τερμάτων. Να επιβάλλει το παιχνίδι του και να πάει για νίκη.
Είναι κακός σύμβουλος στο πίσω μέρος του μυαλού, το να έχεις την σκέψη ότι διατηρείς προβάδισμα. Και μπορεί στη ρεβάνς, πλέον, να καταφέρει αυτό που δεν έχει συμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο για πάνω από μισό αιώνα: το να πάει μία ελληνική ομάδα σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης!
Και μιας και ξεκινήσαμε με μία ρήση του Μπρεχτ, ακόμα μία περιγράφει, ακριβώς την ανάγκη του τι πρέπει να διαχειριστεί στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός: «Τώρα που ξεπεράσαμε τη δυσκολία των βουνών, μπροστά μας είναι η πρόκληση των πεδιάδων!»
www.bnsports.gr
Ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος του Ολυμπιακού, δεν θα περίμενε ούτε αυτήν την κατάληξη, αλλά ούτε και με αυτήν την εξέλιξη στο πρώτο ματς με την Άστον Βίλα, για τα ημιτελικά του Europa Conference League. Γιατί σε πόσες και πόσες ομάδες, «κόβονται» τα πόδια, μόλις δουν τον γηπεδούχο -και μάλιστα αυτόν τον γηπεδούχο- να επιστρέφει από το 0-2 και το ματς να έχει άλλα 40' μπροστά του;
Σαφώς, και σε καίρια χρονικά σημεία, ο Ολυμπιακός είχε και την τύχη με το μέρος του. Αμέσως μετά την «κρύα» ισοφάριση του Ντιαμπί, εκεί όπου το ματς έμοιαζε να γύριζε εις βάρος του, ήρθε το χέρι του Ντάγκλας Λουίζ και άμεσα, έκανε το 2-3 και ξαναπήρε το προβάδισμα.
Ακόμη πιο νωρίς στο ματς, εκεί που κινδύνεψε να βρεθεί πίσω στο σκορ στο 9', αλλά ακυρώθηκε το γκολ της Βίλα για φάουλ στον Ιμπόρα και επτά λεπτά αργότερα, βρέθηκε να προηγείται, με τον Ελ Κααμπί να καλύπτεται για χιλιοστά.
Επίσης, η τύχη του έκλεισε ξανά το μάτι στην κόντρα στο σουτ του Έσε, αλλά και όταν ήρθε η στιγμή που ίσως αποδειχθεί «κλειδί», στην υπόθεση-πρόκριση.
Η Άστον Βίλα κέρδισε ένα πέναλτι από φάση που ξεκίνησε από εκτέλεση πλαγίου και ο Ντάγκλας Λουίζ, ένας παίκτης που δεν είχε χάσει πέναλτι φέτος, «έστησε» την μπάλα στα έντεκα βήματα. Είναι δεδομένο, πως όσα συνέβησαν πριν από την εκτέλεση, τον απορρύθμισαν. Αστόχησε, οι Άγγλοι δεν μείωσαν και ο Ολυμπιακός, όχι μόνο διατήρησε το προβάδισμα, αλλά δεν απειλήθηκε! Και τώρα πια, όλα για τη ρεβάνς είναι στο χέρι του.
Εδώ ισχύει, όμως, πως την τύχη σου την κυνηγάς! Ακριβώς ό,τι έκανε ο Ολυμπιακός. Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, πήρε πίσω από την τύχη, πολλά πράγματα από αυτά που του έχει στερήσει στο παρελθόν, σε πάμπολλες ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.
Για τον αέρα που πήρε την μπάλα από τα χέρια του Ελευθερόπουλου, στο παιχνίδι με την Γιουβέντους το 1999, για την ατυχία με την Σεβίλλη και το γκολ του Σούκερ στο τέλος, για το γκολ στο Άνφιλντ με τη Λίβερπουλ από τον Τζέραρντ, αλλά και ακόμη πιο πίσω, για τη σφαγιαστική διαιτησία του Παλοτάι στην Πάτρα στο 3-0 με την Άντερλεχτ, σε ένα μεσημέρι που έπρεπε να ανατραπεί το 5-1 του πρώτου ματς. Για όλα αυτά, πήρε χθες μαζί, με τόκο πίσω έχω την εντύπωση, τις ατυχίες!
Στο καθαρά αγωνιστικό, από την αρχή του ματς, δεν κλείστηκε στην άμυνά του. Όσο η τετράδα των Ελ Κααμπί, Τσικίνιο, Φορτούνη και Ποντένσε είχε «ανάσες», πίεζε ασφυκτικά την άμυνα της Βίλα, δυσκολεύοντάς την και αναγκάζοντάς την σε λάθη. Ακόμα και όταν κατάφερναν οι παίκτες του Έμερι να «σπάσουν» αυτήν τη γραμμή και να περάσουν την μπάλα προς την επίθεση, οι επιστροφές ήταν ταχύτατες. Η νίκη αυτή, μην κρυβόμαστε πίσω απ’το δάχτυλό μας, ήρθε γιατί ακριβώς Ολυμπιακός είχε σχέδιο από τον προπονητή του. Ο Μεντιλίμπαρ πιστώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο αυτού του απίθανου 2-4.
Στη ρεβάνς οφειλει να παίξει και πάλι μυαλωμένα. Η αίσθηση μου είναι ότι πρέπει να παίξει σαν να είναι ισοπαλία το πρώτο παιχνίδι και όχι ότι έχει προβάδισμα δύο τερμάτων. Να επιβάλλει το παιχνίδι του και να πάει για νίκη.
Είναι κακός σύμβουλος στο πίσω μέρος του μυαλού, το να έχεις την σκέψη ότι διατηρείς προβάδισμα. Και μπορεί στη ρεβάνς, πλέον, να καταφέρει αυτό που δεν έχει συμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο για πάνω από μισό αιώνα: το να πάει μία ελληνική ομάδα σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης!
Και μιας και ξεκινήσαμε με μία ρήση του Μπρεχτ, ακόμα μία περιγράφει, ακριβώς την ανάγκη του τι πρέπει να διαχειριστεί στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός: «Τώρα που ξεπεράσαμε τη δυσκολία των βουνών, μπροστά μας είναι η πρόκληση των πεδιάδων!»
www.bnsports.gr
