γράφει : Φανης Τσοκανάς
Βαθιά μέσα μας, όλοι γνωρίζουμε πως οι πιθανότητες να «πάθει» Άγιαξ η Μπάγερ Λεβερκούζεν, είναι περισσότερες από το να κάνει το... 4/4 στα challenges της φετινής σεζόν. Με το πρώτο κομμάτι του παζλ, πήρε μία ρεβάνς. Το δείχνει η φωτογραφία των Μπάλακ και Βιρτς. Όσον αφορά στα υπόλοιπα; Ο χρόνος θα δώσει τις απαντήσεις. Δεδομένα, όμως, υπάρχει ένα «κλειδί» στις εξελίξεις.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
«Κάπου θα σταματήσει». «Η Μπάγερν θα το πάρει ξανά, με κάποιον μαγικό τρόπο, όπως πάντα». «Δεν τα κατάφερε με Μπερμπάτοφ, Λούσιο, Μπάλακ, θα το κάνει τώρα;»
Απέναντι σε όσους έβλεπαν μία «φούσκα», το βράδυ της Κυριακής (14/04), ήρθε και η μαθηματική επιβεβαίωση.
Η Μπάγερ Λεβερκούζεν κατέκτησε την πρώτη Bundesliga της ιστορίας της, αποβάλλοντας μία «ρετσινιά» 20+ ετών. Κυρίως, από εκείνο το εφιαλτικό φινάλε της σεζόν 2001/02. Όταν μέσα σε 11 ημέρες, από τις 4 έως τις 15 Μαΐου, βρέθηκε από το κυνήγι του treble, στο απόλυτο «μηδέν», χάνοντας πρωτάθλημα, κύπελλο και Champions League, εξαιτίας του έργου τέχνης του Ζινεντίν Ζιντάν, στο Χάμπντεν Παρκ.
Αυτήν τη φορά, όμως, όλα είναι διαφορετικά. Το πρώτο κομμάτι του παζλ, εξασφαλίστηκε ήδη. Πέντε αγωνιστικές πριν το φινάλε, μάλιστα! Πώς αλλιώς να γινόταν, μετά από ένα συγκλονιστικό αήττητο σερί 43 αγώνων, σε όλες τις διοργανώσεις, που ακόμη «τρέχει»;
Δεν χωρά συζήτηση, αν είναι το πιο σημαντικό. Ευρωπαϊκό και Κύπελλο Γερμανίας, είχε στη «φτωχή» της τροπαιοθήκη. Bundesliga, όμως, ποτέ!
Η πρώτη μου αντίδραση, μετά την εμφατική «πεντάρα» επί της Βέρντερ, ήταν να τρέξω στα social media των αστέρων της ομάδας του τότε.
Μπάλακ, Ζε Ρομπέρτο, Μπερμπάτοφ, Λούσιο, Πλασέντε. Όλοι είχαν στηθεί μπροστά από τις τηλεοράσεις τους ή έδωσαν το «παρών» στην Μπάι Αρένα. Ήταν ένα «άτυπο» reunion. Σωματικά ίσως βρίσκονταν αλλού. Πνευματικά, όμως, ο στόχος ήταν και πάλι κοινός.
Εκτός από ένα πρωτάθλημα-απωθημένο για τον κόσμο της Μπάγερ Λεβερκούζεν, μάλλον ήταν και μίας μορφής άτυπη εξιλέωση για μία «χρυσή» φουρνιά ποδοσφαιριστών, που στον απόηχο της αποτυχίας και των... Neverkusen, «έσπασε».
Μέσα σε δύο χρόνια, οι Ζε Ρομπέρτο, Λούσιο και Μπάλακ, ήταν στην Μπάγερν Μονάχου, ενώ οι Νόιβιλ και Μπαστούρκ έφυγαν ως ελεύθεροι.
Όλοι αυτοί, με μοναδική εξαίρεση τον Νόιβιλ που λόγω της θέσης του στην Γκλάντμπαχ, έπρεπε να κρατήσει τους... τύπους, γιόρτασαν σαν να ήταν δική τους επιτυχία, αυτήν την κατάκτηση. Είπαμε. Μία «βόλτα» στα social media τους, αρκεί.
«Παίκτης της σεζόν» έγραψε ο Μίκαελ Μπάλακ για τον Φλόριαν Βιρτς, κρατώντας τον αγκαλιά. Έντεκα γκολ και δέκα ασίστ σε 29 ματς στο γερμανικό πρωτάθλημα, για έναν 20χρονο που αποδεικνύει, πως υπάρχουν και εκ γενετής ηγέτες. Δεν τους «φτιάχνει» μόνο το πέρασμα των ετών.
Κι εδώ ακριβώς, από αυτήν την ανάρτηση, δίνεται η τέλεια «πάσα».
Προφανώς, η σεζόν έχει πολύ δρόμο. Το όνειρο του treble είναι μία τεράστια πρόκληση. Ακόμα και αν την φέρει εις πέρας, όμως, κάνοντας το 3/3, πράγμα διόλου απίθανο, θα βρει μπροστά της μία ακόμα μεγαλύτερη: αυτήν της διατήρησης του κορμού του ρόστερ, αλλά και του «αρχιτέκτονά» της, Τσάμπι Αλόνσο, στον πάγκο.
Εδώ και μήνες, οι «σειρήνες» για το μισό της ρόστερ, έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Δεν ξέρω τι μπορεί να προσφέρει στον Γκριμάλδο, τον Φρίμπονγκ ή τον Μπονιφέις, για παράδειγμα, ώστε να παραμείνουν σε αυτήν και τη νέα σεζόν. Πολλά θα εξαρτηθούν και από την απόφαση του Αλόνσο, που σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα και τις εξαγγελίες του, θα παραμείνει στην θέση του.
Βαθιά μέσα μας, όμως, όλοι γνωρίζουμε πως οι πιθανότητες να «πάθει» Άγιαξ η Μπάγερ Λεβερκούζεν, είναι περισσότερες από το να κάνει το... 4/4 στα challenges της φετινής σεζόν.
Και γιατί λέμε Άγιαξ; Γιατί παραδοσιακά, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση ως αυτός που «παράγει» ή ανακαλύπτει ποδοσφαιριστές, ενθουσιάζει εντός κι εκτός συνόρων, αλλά ανά 2-3 χρόνια, ξαναχτίζει το ρόστερ του, εξαιτίας των ομαδικών πωλήσεων.
Τελευταίο παράδειγμα, η ομαδάρα της σεζόν 2018/19, που αποκλείστηκε από τον τελικό του Champions League από την Τότεναμ και συγκεκριμένα τον Λούκας Μόουρα, στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Ο χρόνος θα δώσει την απάντηση. Η παραμονή του Τσάμπι Αλόνσο, όμως, δεδομένα θα είναι το «κλειδί» για τις εξελίξεις.
www.bnsports.gr
«Κάπου θα σταματήσει». «Η Μπάγερν θα το πάρει ξανά, με κάποιον μαγικό τρόπο, όπως πάντα». «Δεν τα κατάφερε με Μπερμπάτοφ, Λούσιο, Μπάλακ, θα το κάνει τώρα;»
Απέναντι σε όσους έβλεπαν μία «φούσκα», το βράδυ της Κυριακής (14/04), ήρθε και η μαθηματική επιβεβαίωση.
Η Μπάγερ Λεβερκούζεν κατέκτησε την πρώτη Bundesliga της ιστορίας της, αποβάλλοντας μία «ρετσινιά» 20+ ετών. Κυρίως, από εκείνο το εφιαλτικό φινάλε της σεζόν 2001/02. Όταν μέσα σε 11 ημέρες, από τις 4 έως τις 15 Μαΐου, βρέθηκε από το κυνήγι του treble, στο απόλυτο «μηδέν», χάνοντας πρωτάθλημα, κύπελλο και Champions League, εξαιτίας του έργου τέχνης του Ζινεντίν Ζιντάν, στο Χάμπντεν Παρκ.
Αυτήν τη φορά, όμως, όλα είναι διαφορετικά. Το πρώτο κομμάτι του παζλ, εξασφαλίστηκε ήδη. Πέντε αγωνιστικές πριν το φινάλε, μάλιστα! Πώς αλλιώς να γινόταν, μετά από ένα συγκλονιστικό αήττητο σερί 43 αγώνων, σε όλες τις διοργανώσεις, που ακόμη «τρέχει»;
Δεν χωρά συζήτηση, αν είναι το πιο σημαντικό. Ευρωπαϊκό και Κύπελλο Γερμανίας, είχε στη «φτωχή» της τροπαιοθήκη. Bundesliga, όμως, ποτέ!
Η πρώτη μου αντίδραση, μετά την εμφατική «πεντάρα» επί της Βέρντερ, ήταν να τρέξω στα social media των αστέρων της ομάδας του τότε.
Μπάλακ, Ζε Ρομπέρτο, Μπερμπάτοφ, Λούσιο, Πλασέντε. Όλοι είχαν στηθεί μπροστά από τις τηλεοράσεις τους ή έδωσαν το «παρών» στην Μπάι Αρένα. Ήταν ένα «άτυπο» reunion. Σωματικά ίσως βρίσκονταν αλλού. Πνευματικά, όμως, ο στόχος ήταν και πάλι κοινός.
Εκτός από ένα πρωτάθλημα-απωθημένο για τον κόσμο της Μπάγερ Λεβερκούζεν, μάλλον ήταν και μίας μορφής άτυπη εξιλέωση για μία «χρυσή» φουρνιά ποδοσφαιριστών, που στον απόηχο της αποτυχίας και των... Neverkusen, «έσπασε».
Μέσα σε δύο χρόνια, οι Ζε Ρομπέρτο, Λούσιο και Μπάλακ, ήταν στην Μπάγερν Μονάχου, ενώ οι Νόιβιλ και Μπαστούρκ έφυγαν ως ελεύθεροι.
Όλοι αυτοί, με μοναδική εξαίρεση τον Νόιβιλ που λόγω της θέσης του στην Γκλάντμπαχ, έπρεπε να κρατήσει τους... τύπους, γιόρτασαν σαν να ήταν δική τους επιτυχία, αυτήν την κατάκτηση. Είπαμε. Μία «βόλτα» στα social media τους, αρκεί.
«Παίκτης της σεζόν» έγραψε ο Μίκαελ Μπάλακ για τον Φλόριαν Βιρτς, κρατώντας τον αγκαλιά. Έντεκα γκολ και δέκα ασίστ σε 29 ματς στο γερμανικό πρωτάθλημα, για έναν 20χρονο που αποδεικνύει, πως υπάρχουν και εκ γενετής ηγέτες. Δεν τους «φτιάχνει» μόνο το πέρασμα των ετών.
Κι εδώ ακριβώς, από αυτήν την ανάρτηση, δίνεται η τέλεια «πάσα».
Προφανώς, η σεζόν έχει πολύ δρόμο. Το όνειρο του treble είναι μία τεράστια πρόκληση. Ακόμα και αν την φέρει εις πέρας, όμως, κάνοντας το 3/3, πράγμα διόλου απίθανο, θα βρει μπροστά της μία ακόμα μεγαλύτερη: αυτήν της διατήρησης του κορμού του ρόστερ, αλλά και του «αρχιτέκτονά» της, Τσάμπι Αλόνσο, στον πάγκο.
Εδώ και μήνες, οι «σειρήνες» για το μισό της ρόστερ, έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Δεν ξέρω τι μπορεί να προσφέρει στον Γκριμάλδο, τον Φρίμπονγκ ή τον Μπονιφέις, για παράδειγμα, ώστε να παραμείνουν σε αυτήν και τη νέα σεζόν. Πολλά θα εξαρτηθούν και από την απόφαση του Αλόνσο, που σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα και τις εξαγγελίες του, θα παραμείνει στην θέση του.
Βαθιά μέσα μας, όμως, όλοι γνωρίζουμε πως οι πιθανότητες να «πάθει» Άγιαξ η Μπάγερ Λεβερκούζεν, είναι περισσότερες από το να κάνει το... 4/4 στα challenges της φετινής σεζόν.
Και γιατί λέμε Άγιαξ; Γιατί παραδοσιακά, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση ως αυτός που «παράγει» ή ανακαλύπτει ποδοσφαιριστές, ενθουσιάζει εντός κι εκτός συνόρων, αλλά ανά 2-3 χρόνια, ξαναχτίζει το ρόστερ του, εξαιτίας των ομαδικών πωλήσεων.
Τελευταίο παράδειγμα, η ομαδάρα της σεζόν 2018/19, που αποκλείστηκε από τον τελικό του Champions League από την Τότεναμ και συγκεκριμένα τον Λούκας Μόουρα, στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Ο χρόνος θα δώσει την απάντηση. Η παραμονή του Τσάμπι Αλόνσο, όμως, δεδομένα θα είναι το «κλειδί» για τις εξελίξεις.
www.bnsports.gr
