γράφει : Φανης Τσοκανάς
Ο Αθανασιάδης, που «έσβησε» τους αριθμούς από τον πίνακα, για την πρώτη φορά του Ματίας Αλμέιδα στην Ελλάδα, και ο Ολυμπιακός, που μάταια περιμένουν κάποιοι.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Κάποιες στιγμές ορόσημο μέσα στη σεζόν, είναι η χαρά των αριθμών. Το τέλος του πρώτου γύρου, η ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας.
Στη μετάβαση προς τα Play Offs, είχε «πέσει» το μάτι μου σε μία καρτέλα της NOVA, που έδειχνε τους βαθμούς τους οποίους συγκέντρωσε κάθε ένας από τους διεκδικητές του τίτλου, στα ματς που ήταν ανώτερος. Και αντιστοίχως αυτούς που έχασε.
Το «καλύτερος» και «χειρότερος» είχε οριοθετηθεί μέσω της διαφοράς των ομάδων στα xGoals. Χρειαζόταν, αν δεν κάνω τρομερό λάθος, μια «απόσταση» περίπου στο 0.8, για να θεωρηθεί κάποιος «καλύτερος» ή «χειρότερος». Η ΑΕΚ, πάντως, και στις δύο κατηγορίες, ήταν «χαμένη».
Συγκεκριμένα, είχε 20 ματς (στα 26), στα οποία ήταν ανώτερη και είχε χάσει δέκα βαθμούς (1-1 με Κηφισιά, 2-2 με Παναιτωλικό, δύο φορές με Πανσερραϊκό και 3-3 με Άρη). Κανείς από τους ανταγωνιστές της δεν είχε παρόμοιες απώλειες. Και παράλληλα, στο ένα ματς που ήταν «χειρότερη», εκείνο με τον ΟΦΗ, δεν πήρε τίποτα.
Απέναντι στον Ολυμπιακό, τα xGoals κατά της ήταν στο 2,5 και τα υπέρ της στο 1,3. Δεν χωρά ιδιαίτερη ανάλυση. Ήταν ματς-καθρέφτης με το περσινό 1-3 των «ερυθρολεύκων» στο φινάλε της κανονικής διάρκειας.
Οι Πειραιώτες είχαν περισσότερες ευκαιρίες και πιο ποιοτικές. Η ΑΕΚ είχε τις δικές της καλές στιγμές, αλλά έως την έμπνευση του Μάνταλου και την εκτέλεση του Ελίασον, είχε και τον Αθανασιάδη, όποτε τον χρειάστηκε.
Παρουσιάστηκε πανέτοιμος ψυχολογικά. Κάτι που πιστώνεται και ο ίδιος και το τεχνικό τιμ, που «δούλεψε» μαζί του. Είναι νωπές ακόμη οι μνήμες από την εντονότατη κριτική που του ασκήθηκε, μέσα στη σεζόν.
Δεν είναι εύκολο να «μπεις» σε ντέρμπι και να το κρίνεις σε μεγάλο βαθμό. Ειδικά η επέμβαση στο πλασέ του Ελ Κααμπί, δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, είναι τεράστια. Και γιατί διατηρεί το 0-0 στο ημίχρονο, και ως προς τον βαθμό δυσκολίας της.
Ο Αθανασιάδης είναι ένας βασικός λόγος, λοιπόν, που ο Αλμέιδα πανηγύρισε νίκη στην Ελλάδα, σε ματς το οποίο βάσει αριθμών, δεν άξιζε να κερδίσει. Ίσως υπάρχουν κι άλλα, τα οποία κρίθηκαν στο όριο. Τέτοιας διαφοράς, όμως, και να πήρε τους τρεις βαθμούς; Κανένα.
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, από την άλλη, έστησε σωστά την ομάδα του, έκανε πολλά πράγματα για να την ξαναβάλει με αξιώσεις στη διεκδίκηση του τίτλου, αλλά στο τέλος της βραδιάς, ο Ολυμπιακός ήταν στο -8 από την κορυφή. Και στα Play Offs, με τόσα ντέρμπι και μαζεμένα, όπου όλοι «καίγονται», τέτοιες διαφορές δύσκολα καλύπτονται.
Είναι ξεκάθαρο, ωστόσο, πως ο Ολυμπιακός έχει έναν σοβαρό άνθρωπο και προπονητή στον πάγκο του. Όπως κι αν καταλήξει η σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη, όποια αποτελέσματα κι αν έρθουν.
Ο «Ολυμπιακός του Καρβαλιάλ», επειδή κάποιοι αναρωτήθηκαν μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό και μάταια περιμένουν στη συνέχεια των Play Offs, δεν υπάρχει πια.
www.bnsports.gr
Κάποιες στιγμές ορόσημο μέσα στη σεζόν, είναι η χαρά των αριθμών. Το τέλος του πρώτου γύρου, η ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας.
Στη μετάβαση προς τα Play Offs, είχε «πέσει» το μάτι μου σε μία καρτέλα της NOVA, που έδειχνε τους βαθμούς τους οποίους συγκέντρωσε κάθε ένας από τους διεκδικητές του τίτλου, στα ματς που ήταν ανώτερος. Και αντιστοίχως αυτούς που έχασε.
Το «καλύτερος» και «χειρότερος» είχε οριοθετηθεί μέσω της διαφοράς των ομάδων στα xGoals. Χρειαζόταν, αν δεν κάνω τρομερό λάθος, μια «απόσταση» περίπου στο 0.8, για να θεωρηθεί κάποιος «καλύτερος» ή «χειρότερος». Η ΑΕΚ, πάντως, και στις δύο κατηγορίες, ήταν «χαμένη».
Συγκεκριμένα, είχε 20 ματς (στα 26), στα οποία ήταν ανώτερη και είχε χάσει δέκα βαθμούς (1-1 με Κηφισιά, 2-2 με Παναιτωλικό, δύο φορές με Πανσερραϊκό και 3-3 με Άρη). Κανείς από τους ανταγωνιστές της δεν είχε παρόμοιες απώλειες. Και παράλληλα, στο ένα ματς που ήταν «χειρότερη», εκείνο με τον ΟΦΗ, δεν πήρε τίποτα.
Απέναντι στον Ολυμπιακό, τα xGoals κατά της ήταν στο 2,5 και τα υπέρ της στο 1,3. Δεν χωρά ιδιαίτερη ανάλυση. Ήταν ματς-καθρέφτης με το περσινό 1-3 των «ερυθρολεύκων» στο φινάλε της κανονικής διάρκειας.
Οι Πειραιώτες είχαν περισσότερες ευκαιρίες και πιο ποιοτικές. Η ΑΕΚ είχε τις δικές της καλές στιγμές, αλλά έως την έμπνευση του Μάνταλου και την εκτέλεση του Ελίασον, είχε και τον Αθανασιάδη, όποτε τον χρειάστηκε.
Παρουσιάστηκε πανέτοιμος ψυχολογικά. Κάτι που πιστώνεται και ο ίδιος και το τεχνικό τιμ, που «δούλεψε» μαζί του. Είναι νωπές ακόμη οι μνήμες από την εντονότατη κριτική που του ασκήθηκε, μέσα στη σεζόν.
Δεν είναι εύκολο να «μπεις» σε ντέρμπι και να το κρίνεις σε μεγάλο βαθμό. Ειδικά η επέμβαση στο πλασέ του Ελ Κααμπί, δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, είναι τεράστια. Και γιατί διατηρεί το 0-0 στο ημίχρονο, και ως προς τον βαθμό δυσκολίας της.
Ο Αθανασιάδης είναι ένας βασικός λόγος, λοιπόν, που ο Αλμέιδα πανηγύρισε νίκη στην Ελλάδα, σε ματς το οποίο βάσει αριθμών, δεν άξιζε να κερδίσει. Ίσως υπάρχουν κι άλλα, τα οποία κρίθηκαν στο όριο. Τέτοιας διαφοράς, όμως, και να πήρε τους τρεις βαθμούς; Κανένα.
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, από την άλλη, έστησε σωστά την ομάδα του, έκανε πολλά πράγματα για να την ξαναβάλει με αξιώσεις στη διεκδίκηση του τίτλου, αλλά στο τέλος της βραδιάς, ο Ολυμπιακός ήταν στο -8 από την κορυφή. Και στα Play Offs, με τόσα ντέρμπι και μαζεμένα, όπου όλοι «καίγονται», τέτοιες διαφορές δύσκολα καλύπτονται.
Είναι ξεκάθαρο, ωστόσο, πως ο Ολυμπιακός έχει έναν σοβαρό άνθρωπο και προπονητή στον πάγκο του. Όπως κι αν καταλήξει η σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη, όποια αποτελέσματα κι αν έρθουν.
Ο «Ολυμπιακός του Καρβαλιάλ», επειδή κάποιοι αναρωτήθηκαν μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό και μάταια περιμένουν στη συνέχεια των Play Offs, δεν υπάρχει πια.
www.bnsports.gr
