γράφει : Φανης Τσοκανάς
Η Εθνική δεν παίζει μόνο για την πρόκριση, αλλά και για να «χτίσει» μία νέα γενιά οπαδών της. Οι μεγαλύτερες την «αγκάλιασαν» ξανά, και τέτοιες βραδιές, που τις περιμένεις πώς και πώς, είναι οι κατάλληλες για να την ερωτευτούν και οι μικρότερες.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Το ρολόι μετρά αντίστροφα εδώ και ημέρες. Όχι μόνο σήμερα. Είναι η εικόνα της Εθνικής Ελλάδας εδώ και δύο χρόνια, είναι ο αντίπαλος, είναι το γεμάτο γήπεδο. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι το διακύβευμα.
Η πρώτη «μάχη» της Εθνικής Ελλάδας στον δρόμο προς την επιστροφή της στις μεγάλες διοργανώσεις. Κάτι που μάλλον το λάβαμε ως δεδομένο στην αρχή της νέας χιλιετίας και το «κυνηγάμε» εδώ και δέκα χρόνια. Τέτοια ευκαιρία σαν τη φετινή, όμως, πότε θα ξαναβρούμε;
Η άποψή μου δεν αλλάζει. Αν μας έλεγαν να επιλέξουμε αντί των προκριματικών, τα Play Offs του Nations League, απέναντι σε Καζακστάν και έπειτα σε Γεωργία ή Λουξεμβούργο, θα παίρναμε το δεύτερο σενάριο, χωρίς σκέψη. Το είπε και ο ίδιος ο Πογέτ, άλλωστε.
Η μη πρόκριση, λοιπόν, θα είναι αποτυχία. Υπάρχει, όμως, κάτι, στο οποίο η Εθνική Ελλάδας έχει πετύχει ήδη.
Δεν έφερε απλώς τον κόσμο δίπλα της και πάλι, αλλά τον έκανε να ανυπομονεί για μία βραδιά της, όπως κάποτε. Και μην ξεγελιέστε, δεν ήταν μόνο τα σπουδαία ραντεβού του EURO 2004.
Ήταν η νίκη με την Αρμενία το 2002, ήταν το «διπλό» στην Ουκρανία το 2009, ήταν τα μπαράζ με τη Ρουμανία το 2013. Ματς «χρυσάφι», απέναντι σε «μικρούς».
Το επίπεδο της προσμονής εξαρτάται αποκλειστικά, από το τι περιμένεις.
Απόψε, λοιπόν, περιμένουμε πολλά. Και ας αφήσουμε στην άκρη τους 30αρηδες, 40αρηδες, 50αρηδες και ούτω καθεξής.
Σκεφτείτε απλώς, πως ένα παιδί γεννημένο το 2010, δηλαδή 14 ετών τώρα, όχι μόνο δεν έχει ζήσει την παρουσία της Εθνικής σε μεγάλη διοργάνωση, αλλά και τέτοιες βραδιές, που τις περιμένεις πώς και πώς.
Εκτός από μία πρόκριση, λοιπόν, η Εθνική διεκδικεί και το «χτίσιμο» μίας νέας γενιάς οπαδών της.
Οι μεγαλύτερες την «αγκάλιασαν» ξανά. Ήρθε η ώρα να την ερωτευτούν και οι μικρότερες.
www.bnsports.gr
Το ρολόι μετρά αντίστροφα εδώ και ημέρες. Όχι μόνο σήμερα. Είναι η εικόνα της Εθνικής Ελλάδας εδώ και δύο χρόνια, είναι ο αντίπαλος, είναι το γεμάτο γήπεδο. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι το διακύβευμα.
Η πρώτη «μάχη» της Εθνικής Ελλάδας στον δρόμο προς την επιστροφή της στις μεγάλες διοργανώσεις. Κάτι που μάλλον το λάβαμε ως δεδομένο στην αρχή της νέας χιλιετίας και το «κυνηγάμε» εδώ και δέκα χρόνια. Τέτοια ευκαιρία σαν τη φετινή, όμως, πότε θα ξαναβρούμε;
Η άποψή μου δεν αλλάζει. Αν μας έλεγαν να επιλέξουμε αντί των προκριματικών, τα Play Offs του Nations League, απέναντι σε Καζακστάν και έπειτα σε Γεωργία ή Λουξεμβούργο, θα παίρναμε το δεύτερο σενάριο, χωρίς σκέψη. Το είπε και ο ίδιος ο Πογέτ, άλλωστε.
Η μη πρόκριση, λοιπόν, θα είναι αποτυχία. Υπάρχει, όμως, κάτι, στο οποίο η Εθνική Ελλάδας έχει πετύχει ήδη.
Δεν έφερε απλώς τον κόσμο δίπλα της και πάλι, αλλά τον έκανε να ανυπομονεί για μία βραδιά της, όπως κάποτε. Και μην ξεγελιέστε, δεν ήταν μόνο τα σπουδαία ραντεβού του EURO 2004.
Ήταν η νίκη με την Αρμενία το 2002, ήταν το «διπλό» στην Ουκρανία το 2009, ήταν τα μπαράζ με τη Ρουμανία το 2013. Ματς «χρυσάφι», απέναντι σε «μικρούς».
Το επίπεδο της προσμονής εξαρτάται αποκλειστικά, από το τι περιμένεις.
Απόψε, λοιπόν, περιμένουμε πολλά. Και ας αφήσουμε στην άκρη τους 30αρηδες, 40αρηδες, 50αρηδες και ούτω καθεξής.
Σκεφτείτε απλώς, πως ένα παιδί γεννημένο το 2010, δηλαδή 14 ετών τώρα, όχι μόνο δεν έχει ζήσει την παρουσία της Εθνικής σε μεγάλη διοργάνωση, αλλά και τέτοιες βραδιές, που τις περιμένεις πώς και πώς.
Εκτός από μία πρόκριση, λοιπόν, η Εθνική διεκδικεί και το «χτίσιμο» μίας νέας γενιάς οπαδών της.
Οι μεγαλύτερες την «αγκάλιασαν» ξανά. Ήρθε η ώρα να την ερωτευτούν και οι μικρότερες.
www.bnsports.gr
