Πάλι καλά, που δεν έπαιξε ο Τσιλούλης

Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς

Είναι να απορείς με την έκταση που έχει πάρει η «υπόθεση Τσιλούλη» στην ΑΕΚ. Λες και είναι η πρώτη ή η τελευταία φορά, που ένας ποδοσφαιριστής, συμφωνεί με άλλη ομάδα, μέσω του νόμου Μποσμάν. Εκτός κι αν δεν αντέχουμε ούτε αυτόν και οδεύουμε προς κατάργηση ή περιορισμούς.

Διάβασα πως δημιουργείται αθέμιτος ανταγωνισμός, επειδή δεν έπαιξε απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά το έπραξε με τους ανταγωνιστές της. Αλήθεια, τι νόημα έχει να «ανοίξει» αυτή η συζήτηση, για έναν και μόνο ποδοσφαιριστή;

Γιατί αν είναι να την κάνουμε, δεν θα πρέπει να απαριθμήσουμε τους ποδοσφαιριστές διεκδικητών του πρωταθλήματος, που αγωνίζονται ως δανεικοί σε μικρότερες ομάδες και στα ματς απέναντι στην ομάδα στην οποία ανήκουν, δεν παίζουν, αλλά το κάνουν, απέναντι στους υπόλοιπους διεκδικητές; Θα χάσουμε το μέτρημα. Είτε κοιτάμε το «τώρα», είτε το «πριν». Και προφανώς, ας μην βάλουμε στην «εξίσωση», πόσοι ποδοσφαιριστές αυτήν τη στιγμή, μπορεί να έχουν συμφωνήσει με άλλους συλλόγους, χωρίς να έχει γίνει γνωστό. 

 

Ήταν επιλογή άλλων να μην αγωνιστεί, δεν προκύπει από κάπου πως το ζήτησε ο ίδιος, και από την κουβέντα που ξεκίνησε, λοιπόν, το μόνο που κρατάω, είναι ότι ευτυχώς, ο Τσιλούλης δεν έπαιξε! 

 

Γιατί αν σήμερα, χωρίς να έχει παίξει χθες, υπάρχει τέτοια συζήτηση, τι θα γινόταν αν έπαιζε, και δεν είχε καλή απόδοση; Τι θα γινόταν αν ήταν αυτός, αντί του Τόσιτς, που έχασε την μπάλα στο κέντρο, πριν το 0-2 της ΑΕΚ; Τι θα γινόταν αν έχανε μία μεγάλη ευκαιρία, όπως στο ματς της Λαμίας με τον Παναθηναϊκό;

Πάλι καλά, λοιπόν, γιατί θα ήταν αμαρτία, να βλέπει το όνομά του να φιγουράρει σε  ακόμα περισσότερα άρθρα και αναρτήσεις, ένας ποδοσφαιριστής που έως το 2018 δεν είχε παίξει στην πρώτη κατηγορία και σήμερα θα έπρεπε να είναι χαρούμενος, μετά από τόση υπομονή και επιμονή, επειδή στα 29 του, θα κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. 

 

Αλλά ποιος τα «μετράει» αυτά;

www.bnsports.gr