γράφει : Maverick
Η τελευταία φάση στο ματς που έγινε στο Λεβερκούζεν, περιλαμβάνει αυτά που κάνει σωστά φέτος η ομάδα του Τσάμπι Αλόνσο και ακριβώς όλα αυτά, που μεταβάλλουν τη φετινή Μπάγερν σε ρόλο δευτεραγωνιστικό: κόρνερ στο τέλος και ο Νόιερ πάει μπροστά, λες και θα σκοράρει γκολ που θα ισοφαρίζει, ενώ η Μπάγερν χάνει 2-0. Γκολ και 3-0 στην αντεπίθεση από μια αήττητη ομάδα, έτοιμη για το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της!
Γράφει ο Maverick
Αυτό το ματς, δεν χανόταν με τίποτα και χάρηκα που επέμενε να πάμε να το δούμε μαζί ένας φίλος, δικηγόρος Γερμανός που συνεργάζεται με εμάς στη Νίκαια, για θέματα μεταγραφών. Με είχε προειδοποιήσει πηγαίνοντας προς το γήπεδο, πως η φετινή έκδοση της Μπάγερ Λεβερκούζεν είναι η κορυφαία που έχει δει και του έλεγα πως εκείνη η φοβερή φουρνιά του Μπάλακ και του Μπαστούρκ το 2002, που έφτασε στον τελικό του Champions League ήταν ξεχωριστή. «Θα δεις πως αυτή η ομάδα είναι πολύ ανώτερη» έλεγε. Δεν περίμενα πως θα δω αυτό το απόλυτο ποδόσφαιρο και μια Μπάγερν θέατρο σκιών!
Ο Τούχελ αντί να του πει του Νόιερ, σε αυτή την τελευταία φάση, να κάτσει στα αυγά του, συμφωνεί λες και θα ισοφαρίσει! Αλλά και να του έλεγε να μην πάει μπροστά, έχω την εντύπωση πως ο Νόιερ, που τα καλά του χρόνια πέρασαν και πλέον η Μπάγερν έτσι κι αλλιώς χρειάζεται τερματοφύλακα, θα τον αγνοούσε επιδεικτικά. Και η Λεβερκούζεν στην αντεπίθεση βρήκε κενό τέρμα με τον Φριμπόνγκ από πλάγια θέση και πολύ δύσκολη γωνία, να πλασάρει και να σκοράρει στην κενή εστία. 3-0 και ένας απόλυτος θρίαμβος.
Τι ομάδα έχει φτιάξει μέσα σε ενάμιση χρόνο εκεί ο Αλόνσο; Ξεκινώντας το παιχνίδι από την άμυνα, από έναν τερματοφύλακα, τον Χραντέτσκι, που δεν είναι κάτι τρομερό και ιδιαίτερο, και σκέφτεσαι καμιά φορά τι θα μπορούσε να κάνει, αν είχε αυτός έναν τερματοφύλακα πολύ μεγάλης κλάσης! Έναν Έντερσον για παράδειγμα. Τρομακτική σκέψη!
Ο Γκριμάλντο είναι ο κορυφαίος αριστερός μέσος που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Το τελείωμα του στο γκολ για να πετύχει το 2-0 είναι εξαιρετικό. Ανεβοκατεβαίνει και δημιουργεί, με το 3-4-2-1 του Αλόνσο να του δίνει αυτή τη δυνατότητα. Ο Φλοριάν Βιρτζ είναι για μεγάλα πράγματα. Ο Ταπσομπά στην άμυνα που εξαφάνισε τον Μουζιάλα πραγματικά κυρίαρχος. Ο Φριμπόνγκ μπαίνοντας αλλαγή έκανε άνω κάτω την ευάλωτη Μπάγερν που πραγματικά είναι για λύπηση. Ποτέ δεν θεώρησα τον Τούχελ, όσα χρόνια παρακολουθώ ποδόσφαιρο και κάτι έχουν δει τα μάτια μου, κάτι ιδιαίτερο ως προπονητή, αλλά νομίζω ότι εδώ στην Μπάγερν έχει εκτεθεί πλέον πλήρως.
Επίσης πολύ καλός ήταν ο Στάνισιτς που ανήκει στη Μπάγερν (έτσι εξηγείται πως δεν πανηγύρισε το γκολ που άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη) και πολύ σπουδαία η εμφάνιση του Τζάκα. Πραγματικά καταπληκτική μεταγραφή για την Λεβερκούζεν ο πρώην αρχηγός της Άρσεναλ.
Αν σκεφτεί τώρα κάνεις τι παρέλαβε πριν από ενάμιση χρόνο ο Αλόνσο, με μία ομάδα κοντά στην ζώνη του υποβιβασμού, πως την μετέβαλε σε ομάδα που βγήκε στην Ευρώπη και φέτος είναι αήττητη σε κάθε μέτωπο, του βγάζεις το καπέλο. Ένας γεννημένος προπονητής, από την εποχή που ήταν παίκτης και το έβλεπες μέσα στο γήπεδο! Με θητεία δίπλα σε σπουδαίους προπονητές, από τον Μπενίτεθ, τον Μουρίνιο, τον Αντσελότι και τον Πεπ, αντιλαμβάνεσαι γιατί έχει ήδη αρχίσει το όνομά του να συζητιέται και στη Μπάγερν, αλλά και στη Λίβερπουλ, ενώ ακόμα και το καράβι που λέγεται Ρεάλ θα μπορούσε να τον έχει καπετάνιο, φεύγοντας ο Καρλέτο.
Αποχωρώντας από το γήπεδο το βράδυ του Σαββάτου (10/02), ολοκληρώνοντας αυτή τη μια βραδιά στο Λεβερκούζεν και επιστρέφοντας στο Ντίσελντορφ, για να πάρω την πτήση, σκέφτηκα πως ουσιαστικά είδα μια ιστορική στιγμή. Νομίζω ότι ήταν η βραδιά της αποκαθήλωσης της Μπάγερν μετά από τόσα χρόνια, έπειτα από το 2012 που είναι στην κορυφή. Από μία ομάδα που έκανε πρόβα τίτλου και πραγματικά είναι να την πιείς στο ποτήρι!
