γράφει : Maverick
Ο τρόπος που έχασε τη ζωή του ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ιταλικού ποδοσφαίρου, τέτοιες ημέρες το 1977, είναι μια υπενθύμιση πως η ζωή έχει πολλά πρόσωπα. Το τραγικό είναι ένα από αυτά, και εκείνο που συνέβη το απόγευμα της 18ης Ιανουαρίου, στη Ρώμη, πριν από 47 χρόνια, ακόμα στοιχειώνει τους ανθρώπους που το βίωσαν. Ένας φίλος μου, ο γιος του τότε προπονητή της Λάτσιο, του εμβληματικού Τομάζο Μαεστρέλι, μου εξιστόρησε ένα βράδυ, το πώς συνέβη, και ομολογώ, πως παρότι ήξερα την ιστορία, έμεινα άφωνος!
Γράφει ο Maverick
Ο Λουτσιάνο Ρε Τσεκόνι είχε γεννηθεί στο Νερβιάνο -στην ενδοχώρα του Μιλάνου- το 1948. Ο πατέρας του ήταν εργάτης και ο ίδιος, βρήκε δουλειά στο εργαστήρι επεξεργασίας μετάλλων του ξαδέρφου του, αγωνιζόμενος, παράλληλα, στην τοπική ομάδα. Μέσος που έκανε πολλά χιλιόμετρα στο γήπεδο, σκόραρε σπάνια, αλλά ήταν -συνήθως- εντυπωσιακός ο τρόπος!
Ο Λουτσιάνο ήταν ψηλός και ξανθός. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Προ Πάτρια και στη συνέχεια, μεταγράφηκε στη Φότζια, που έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία. Εκεί, γνώρισε τον μέντορά του, τον Τομάζο Μαεστρέλι. Ο πατέρας του φίλου μου, που ήταν ο προπονητής που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της Λάτσιο, όταν πήγε στην Ρώμη το 1972, παίρνοντας και τον Ρε Τσεκόνι μαζί! Κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της ομάδας, το 1973-74, ράβοντας το Scudetto στη φανέλα και ο νεαρός χαφ, έχοντας 23 συμμετοχές στη δεύτερη σεζόν του στην ομάδα, είχε αποκληθεί «Τσεκονέτσερ»!
Σαφέστατα, η ξανθιά του κόμη και η εν γένει εμφάνισή του, έμοιαζε πολύ με τον Γερμανό σούπερ-σταρ της εποχής, Γκίντερ Νέτσερ.
Έγινε μέλος της εθνικής Ιταλίας, με την οποία έπαιξε σε δύο αγώνες, ενώ ο Φερούτσιο Βαλκαρέτζι τον πήρε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 (όπου έμεινε, όμως, στον πάγκο), αν και θα μπορούσε κάλλιστα να αγωνιζόταν πολύ περισσότερο.
Ο Ρε Τσεκόνι είχε παραδεχτεί πως δεν είχε ιδέα για την πολιτική, ωστόσο, του είχαν κολλήσει την ταμπέλα του φασίστα, εν μέρει, για την αγάπη του με τον αλεξιπτωτισμό, το λεγόμενο «παρά πέντε», μία ασχολία που είχε συνδεθεί στην Ιταλία με την ακροδεξιά. Στη Λάτσιο, ο Ρε Τσεκόνι είχε ενσωματωθεί στην ομάδα των «βορείων» και ο καλύτερός του φίλος ήταν ο Λουίτζι Μαρτίνι, ο οποίος είχε εκφράσει πολλές φορές ακροδεξιές θέσεις.
Ήταν τόσο δεμένοι, που τους αποκαλούσαν «δίδυμους». Πολλά στοιχεία για αυτό το κομμάτι, τα πήρα από το βιβλίο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου «Παιχνίδι χωρίς όρια», που κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ και η ιστορία του Ρε Τσεκόνι, ήταν ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου.
Ερχόμαστε στις 18 Ιανουαρίου του 1977, στις 7:30 το απόγευμα, όταν ο Ρε Τσεκόνι, ο συμπαίκτης του στην Λάτσιο, Πιέρο Γκεντίν και ένας φίλος τους, πήγαν να ρίξουν μια ματιά σε ένα κοσμηματοπωλείο, που δεν απείχε πολύ από το κέντρο της Ρώμης. Εκεί, συμβαίνει η στιγμή που επιβεβαιώνει πως όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος!
Ο Λουτσιάνο κάνει πλάκα και βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες, φώναξε: «Σταματήστε... Ληστεία!». Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, Μπρούνο Ταμποκίνι, είχε γυρισμένη την πλάτη του στους τρεις άνδρες, και αρχικά τράβηξε ένα όπλο και το έστρεψε στον Γκεντίν, ο οποίος σήκωσε ψηλά τα χέρια του! Στη συνέχεια έκανε το ίδιο και προς την πλευρά του Ρε Τσεκόνι, ο οποίος, όμως, δεν έκανε το ίδιο.
Ο κοσμηματοπώλης δεν δίστασε να τον πυροβολήσει από κοντινή απόσταση! Σε μία εποχή που η Ιταλία βίωνε την τρομοκρατία, οι ληστείες ήταν καθημερινό φαινόμενο και πολλοί καταστηματάρχες, είχαν πάρει τα μέτρα τους! Με την αστυνομία να έχει αποδειχθεί πολλές φορές εκείνη την εποχή, ανίκανη να αποτρέψει προβλήματα και να προστατέψει τους πολίτες, αυτό που έγινε ήταν απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη!
Ο Ρε Τσεκόνι πέφτοντας τραυματισμένος στο έδαφος ψέλλισε «... ήταν μόνο ένα αστείο, ήταν αστείο». Αυτές ήταν οι τελευταίες του λέξεις. Μισή ώρα αργότερα απεβίωσε. Ηταν μόλις 28 ετών. Φυσικά, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος συνελήφθη και κατηγορήθηκε για υπέρμετρη αυτοάμυνα!
Δείγμα του πόσο συχνά συνέβαιναν τέτοια πράγματα εκείνη την εποχή στην Ιταλία, είναι το γεγονός πως η δίκη έγινε μόλις 18 ημέρες μετά και αθωώθηκε! Όπως έγινε γνωστό στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ο ξανθός μέσος είχε προσπαθήσει να κάνει ένα αντίστοιχο αστείο και σε ένα άλλο κατάστημα της Ρώμης!
Ο θάνατος του Ρε Τσεκόνι ήρθε ως αποτέλεσμα της τεταμένης ατμόσφαιρας της εποχής, με τις δεκάδες ληστείες σε τράπεζες, που γινόντουσαν από τρομοκράτες σε μια εποχή που η Ιταλία είχε πληρώσει βαρύ φόρο αίματος!
Ο Λουτσιάνο άφησε πίσω του μία σύζυγο και δύο μικρά παιδιά. Πέθανε μόλις 47 ημέρες, αφού είχε σηκώσει το φέρετρο του δασκάλου του, του Τομάζο Μαεστρέλι, ο οποίος είχε βοηθήσει την καριέρα του φέρνοντάς τον από τη Φότζια στη Λάτσιο.
Το μνήμα του είχε την ακόλουθη επιγραφή: «Λουτσιάνο Ρε Τσεκόνι: Ποδοσφαιριστής, 1948-1977, έφυγε νωρίς… .Από ένα μοιραίο αστείο! Πόσο σκληρή μερικές φορές, μπορεί να γίνει η ζωή!»
www.bnsports.gr
Ο Λουτσιάνο Ρε Τσεκόνι είχε γεννηθεί στο Νερβιάνο -στην ενδοχώρα του Μιλάνου- το 1948. Ο πατέρας του ήταν εργάτης και ο ίδιος, βρήκε δουλειά στο εργαστήρι επεξεργασίας μετάλλων του ξαδέρφου του, αγωνιζόμενος, παράλληλα, στην τοπική ομάδα. Μέσος που έκανε πολλά χιλιόμετρα στο γήπεδο, σκόραρε σπάνια, αλλά ήταν -συνήθως- εντυπωσιακός ο τρόπος!
Ο Λουτσιάνο ήταν ψηλός και ξανθός. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Προ Πάτρια και στη συνέχεια, μεταγράφηκε στη Φότζια, που έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία. Εκεί, γνώρισε τον μέντορά του, τον Τομάζο Μαεστρέλι. Ο πατέρας του φίλου μου, που ήταν ο προπονητής που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της Λάτσιο, όταν πήγε στην Ρώμη το 1972, παίρνοντας και τον Ρε Τσεκόνι μαζί! Κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της ομάδας, το 1973-74, ράβοντας το Scudetto στη φανέλα και ο νεαρός χαφ, έχοντας 23 συμμετοχές στη δεύτερη σεζόν του στην ομάδα, είχε αποκληθεί «Τσεκονέτσερ»!
Σαφέστατα, η ξανθιά του κόμη και η εν γένει εμφάνισή του, έμοιαζε πολύ με τον Γερμανό σούπερ-σταρ της εποχής, Γκίντερ Νέτσερ.
Έγινε μέλος της εθνικής Ιταλίας, με την οποία έπαιξε σε δύο αγώνες, ενώ ο Φερούτσιο Βαλκαρέτζι τον πήρε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 (όπου έμεινε, όμως, στον πάγκο), αν και θα μπορούσε κάλλιστα να αγωνιζόταν πολύ περισσότερο.
Ο Ρε Τσεκόνι είχε παραδεχτεί πως δεν είχε ιδέα για την πολιτική, ωστόσο, του είχαν κολλήσει την ταμπέλα του φασίστα, εν μέρει, για την αγάπη του με τον αλεξιπτωτισμό, το λεγόμενο «παρά πέντε», μία ασχολία που είχε συνδεθεί στην Ιταλία με την ακροδεξιά. Στη Λάτσιο, ο Ρε Τσεκόνι είχε ενσωματωθεί στην ομάδα των «βορείων» και ο καλύτερός του φίλος ήταν ο Λουίτζι Μαρτίνι, ο οποίος είχε εκφράσει πολλές φορές ακροδεξιές θέσεις.
Ήταν τόσο δεμένοι, που τους αποκαλούσαν «δίδυμους». Πολλά στοιχεία για αυτό το κομμάτι, τα πήρα από το βιβλίο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου «Παιχνίδι χωρίς όρια», που κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ και η ιστορία του Ρε Τσεκόνι, ήταν ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου.
Ερχόμαστε στις 18 Ιανουαρίου του 1977, στις 7:30 το απόγευμα, όταν ο Ρε Τσεκόνι, ο συμπαίκτης του στην Λάτσιο, Πιέρο Γκεντίν και ένας φίλος τους, πήγαν να ρίξουν μια ματιά σε ένα κοσμηματοπωλείο, που δεν απείχε πολύ από το κέντρο της Ρώμης. Εκεί, συμβαίνει η στιγμή που επιβεβαιώνει πως όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος!
Ο Λουτσιάνο κάνει πλάκα και βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες, φώναξε: «Σταματήστε... Ληστεία!». Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, Μπρούνο Ταμποκίνι, είχε γυρισμένη την πλάτη του στους τρεις άνδρες, και αρχικά τράβηξε ένα όπλο και το έστρεψε στον Γκεντίν, ο οποίος σήκωσε ψηλά τα χέρια του! Στη συνέχεια έκανε το ίδιο και προς την πλευρά του Ρε Τσεκόνι, ο οποίος, όμως, δεν έκανε το ίδιο.
Ο κοσμηματοπώλης δεν δίστασε να τον πυροβολήσει από κοντινή απόσταση! Σε μία εποχή που η Ιταλία βίωνε την τρομοκρατία, οι ληστείες ήταν καθημερινό φαινόμενο και πολλοί καταστηματάρχες, είχαν πάρει τα μέτρα τους! Με την αστυνομία να έχει αποδειχθεί πολλές φορές εκείνη την εποχή, ανίκανη να αποτρέψει προβλήματα και να προστατέψει τους πολίτες, αυτό που έγινε ήταν απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη!
Ο Ρε Τσεκόνι πέφτοντας τραυματισμένος στο έδαφος ψέλλισε «... ήταν μόνο ένα αστείο, ήταν αστείο». Αυτές ήταν οι τελευταίες του λέξεις. Μισή ώρα αργότερα απεβίωσε. Ηταν μόλις 28 ετών. Φυσικά, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος συνελήφθη και κατηγορήθηκε για υπέρμετρη αυτοάμυνα!
Δείγμα του πόσο συχνά συνέβαιναν τέτοια πράγματα εκείνη την εποχή στην Ιταλία, είναι το γεγονός πως η δίκη έγινε μόλις 18 ημέρες μετά και αθωώθηκε! Όπως έγινε γνωστό στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ο ξανθός μέσος είχε προσπαθήσει να κάνει ένα αντίστοιχο αστείο και σε ένα άλλο κατάστημα της Ρώμης!
Ο θάνατος του Ρε Τσεκόνι ήρθε ως αποτέλεσμα της τεταμένης ατμόσφαιρας της εποχής, με τις δεκάδες ληστείες σε τράπεζες, που γινόντουσαν από τρομοκράτες σε μια εποχή που η Ιταλία είχε πληρώσει βαρύ φόρο αίματος!
Ο Λουτσιάνο άφησε πίσω του μία σύζυγο και δύο μικρά παιδιά. Πέθανε μόλις 47 ημέρες, αφού είχε σηκώσει το φέρετρο του δασκάλου του, του Τομάζο Μαεστρέλι, ο οποίος είχε βοηθήσει την καριέρα του φέρνοντάς τον από τη Φότζια στη Λάτσιο.
Το μνήμα του είχε την ακόλουθη επιγραφή: «Λουτσιάνο Ρε Τσεκόνι: Ποδοσφαιριστής, 1948-1977, έφυγε νωρίς… .Από ένα μοιραίο αστείο! Πόσο σκληρή μερικές φορές, μπορεί να γίνει η ζωή!»
www.bnsports.gr
