γράφει : Φανης Τσοκανάς
Ο καθένας έχει παλέψει με τους δικούς του «δαίμονες». Και εδώ που φτάσαμε, ειδικά όπως φτάσαμε, οτιδήποτε άλλο πλην της συνέχειας για ΑΕΚ, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, θα είναι κρίμα κι άδικο.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Δεν ήταν η Πέμπτη (09/11) που θέλαμε ή περιμέναμε. Εξαίρεση ο ΠΑΟΚ, που εξασφάλισε τα νοκ-άουτ στο Europa Conference League, και πλέον, πάει για το... μάξιμουμ.
ΑΕΚ, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, ηττήθηκαν και τώρα καλούνται να κάνουν σπριντ στις δύο τελευταίες αγωνιστικές των ομίλων του Europa League, για να μείνουν στην Ευρώπη και στις αρχές του 2024. Κι όσο κι αν οι πορείες τους διαφέρουν, υπάρχουν στιγμές υπέρβασης και ατυχίας, που θα αφήσουν τη «γεύση» της χαμένης ευκαιρίας αν δεν συνεχίσουν.
Η ΑΕΚ είδε τον Λιβάι Γκαρσία να «γίνεται» Γιόνσον. Δεν ήταν η μόνη μεγάλη στιγμή της στο ματς, αλλά σίγουρα, ήταν η μεγαλύτερη.
Όπως κόντρα στον Άγιαξ, έτσι και απέναντι στη Μαρσέιγ, είχε μία τεράστια ευκαιρία για να πάρει κάτι παραπάνω από το παιχνίδι. Και μόνο αυτές οι δύο φάσεις, θα ισοδυναμούσαν με τρεις παραπάνω βαθμούς και εξασφάλιση του Conference από την 4η αγωνιστική.
Σύμφωνοι, «θα» και ποδόσφαιρο, είναι λέξεις τσακωμένες. Αλλά...
Το σημαντικό είναι πως τίποτα δεν τελείωσε. Το ακόμα πιο σημαντικό, είναι πως με τις εμφανίσεις της εμπνέει εμπιστοσύνη. Στα ματς με Μπράιτον και Άγιαξ, οφείλει να ορίσει -και- η ίδια την τύχη της, με κυνισμό και αποφασιστικότητα, απλώς, τουλάχιστον σε ένα από τα δύο βράδια, ας της πάει και κάτι όπως το θέλει.
Από την άλλη, ο Ολυμπιακός. Νέα ομάδα, με «στραβό» ξεκίνημα στους ομίλους του Europa League, κι όμως, βρήκε τον δρόμο της. Ακόμα και στο δεύτερο ματς με τη Γουέστ Χαμ, που κυρίως απειλήθηκε, παρά απείλησε, είχε τόσο μεγάλη ευκαιρία με τον Καμαρά, να «κλέψει» τον βαθμό και να έχει ακόμα μεγαλύτερες βλέψεις, από το πρωί της Παρασκευής (10/11) κι έπειτα.
Αν στην περίπτωση της ΑΕΚ ακόμα και το Conference είναι στον «αέρα», εδώ είναι «κόκκινη γραμμή». Εκτός κι αν ο κόσμος γυρίσει ανάποδα και οι Σέρβοι πάρουν μεγάλα αποτελέσματα απέναντι σε Γουέστ Χαμ και Φράιμπουργκ.
Υπό... φυσιολογικές συνθήκες, όμως, στο ματς με την Μπάτσκα Τόπολα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Ολυμπιακός οφείλει στον εαυτό του, να «κλειδώσει» την ευρωπαϊκή συνέχεια. Ξεκάθαρα κι απλά.
Στο φινάλε, ο Παναθηναϊκός. Η τελευταία φορά που έπεισε και πήρε αποτέλεσμα, ήταν στο ΟΑΚΑ, κόντρα στη Βιγιαρεάλ. Με τη Μακάμπι ευτυχώς είχε σε μεγάλη βραδιά τον Μπρινιόλι, ενώ με τη Ρεν, και τα δύο ματς ήταν τουλάχιστον περίεργα.
Στο πρώτο, του άξιζε τουλάχιστον η ισοπαλία, βάσει απόδοσης και ευκαιριών. Ηττήθηκε. Στο δεύτερο, ισοφάρισε, φάνηκε να παίρνει και το momentum μετά την κόκκινη, αλλά ξαναηττήθηκε.
Δεν ανακαλύπτει κανείς την Αμερική, λέγοντας πως η Ρεν στα καλά της διαστήματα, έπαιζε σε άλλη ταχύτητα. Ακόμα και με δέκα. Είναι γνωστό πως τα ρόστερ των ελληνικών ομάδων γενικότερα, είναι δύσκολο να μπουν στο «ζύγι» της ταχυδύναμης, με ομάδα του Top-5 της Ευρώπης. Πρέπει, όμως, να βρουν τρόπο να διαχειριστούν τα «φόρτε» του παιχνιδιού τους.
Τέλος, οποιαδήποτε συζήτηση περίπου υποτίμησης του Conference, δεν έχει πραγματικό νόημα. Η απάντηση είναι μία: «ΠΑΟΚ 2021/22». Όποιος θεωρεί την ομάδα του τόσο ανώτερη που το Conference δεν την χωρά, ας απαιτήσει να ξεπεράσει και τα προημιτελικά του θεσμού...
Στα σοβαρά τώρα, ας «διαβαστεί» η φετινή σεζόν, ως μία καινούργια μέτρηση. Κάπου θα φτάναμε, κάπου όχι. Εδώ είχαμε ξεχάσει πώς είναι να παλεύουν τέσσερις σε ομίλους.
Ας το κυνηγήσουμε στο φουλ, ας θέσουμε τις βάσεις για συνέχεια και στο 2024, και από την επόμενη σεζόν, ανεβάζουμε τον πήχη. Προς το παρόν, το Europa Conference League και τα μάτια μας!
Γιατί με τόση προσπάθεια, και κάπου «υπέρ-προσπάθεια», θα ήταν κρίμα κι άδικο να ακούσουν το «δεν πειράζει» και να δεχθούν συμπονετικό «χτύπημα» στην πλάτη.
www.bnsports.gr
Δεν ήταν η Πέμπτη (09/11) που θέλαμε ή περιμέναμε. Εξαίρεση ο ΠΑΟΚ, που εξασφάλισε τα νοκ-άουτ στο Europa Conference League, και πλέον, πάει για το... μάξιμουμ.
ΑΕΚ, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, ηττήθηκαν και τώρα καλούνται να κάνουν σπριντ στις δύο τελευταίες αγωνιστικές των ομίλων του Europa League, για να μείνουν στην Ευρώπη και στις αρχές του 2024. Κι όσο κι αν οι πορείες τους διαφέρουν, υπάρχουν στιγμές υπέρβασης και ατυχίας, που θα αφήσουν τη «γεύση» της χαμένης ευκαιρίας αν δεν συνεχίσουν.
Η ΑΕΚ είδε τον Λιβάι Γκαρσία να «γίνεται» Γιόνσον. Δεν ήταν η μόνη μεγάλη στιγμή της στο ματς, αλλά σίγουρα, ήταν η μεγαλύτερη.
Όπως κόντρα στον Άγιαξ, έτσι και απέναντι στη Μαρσέιγ, είχε μία τεράστια ευκαιρία για να πάρει κάτι παραπάνω από το παιχνίδι. Και μόνο αυτές οι δύο φάσεις, θα ισοδυναμούσαν με τρεις παραπάνω βαθμούς και εξασφάλιση του Conference από την 4η αγωνιστική.
Σύμφωνοι, «θα» και ποδόσφαιρο, είναι λέξεις τσακωμένες. Αλλά...
Το σημαντικό είναι πως τίποτα δεν τελείωσε. Το ακόμα πιο σημαντικό, είναι πως με τις εμφανίσεις της εμπνέει εμπιστοσύνη. Στα ματς με Μπράιτον και Άγιαξ, οφείλει να ορίσει -και- η ίδια την τύχη της, με κυνισμό και αποφασιστικότητα, απλώς, τουλάχιστον σε ένα από τα δύο βράδια, ας της πάει και κάτι όπως το θέλει.
Από την άλλη, ο Ολυμπιακός. Νέα ομάδα, με «στραβό» ξεκίνημα στους ομίλους του Europa League, κι όμως, βρήκε τον δρόμο της. Ακόμα και στο δεύτερο ματς με τη Γουέστ Χαμ, που κυρίως απειλήθηκε, παρά απείλησε, είχε τόσο μεγάλη ευκαιρία με τον Καμαρά, να «κλέψει» τον βαθμό και να έχει ακόμα μεγαλύτερες βλέψεις, από το πρωί της Παρασκευής (10/11) κι έπειτα.
Αν στην περίπτωση της ΑΕΚ ακόμα και το Conference είναι στον «αέρα», εδώ είναι «κόκκινη γραμμή». Εκτός κι αν ο κόσμος γυρίσει ανάποδα και οι Σέρβοι πάρουν μεγάλα αποτελέσματα απέναντι σε Γουέστ Χαμ και Φράιμπουργκ.
Υπό... φυσιολογικές συνθήκες, όμως, στο ματς με την Μπάτσκα Τόπολα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Ολυμπιακός οφείλει στον εαυτό του, να «κλειδώσει» την ευρωπαϊκή συνέχεια. Ξεκάθαρα κι απλά.
Στο φινάλε, ο Παναθηναϊκός. Η τελευταία φορά που έπεισε και πήρε αποτέλεσμα, ήταν στο ΟΑΚΑ, κόντρα στη Βιγιαρεάλ. Με τη Μακάμπι ευτυχώς είχε σε μεγάλη βραδιά τον Μπρινιόλι, ενώ με τη Ρεν, και τα δύο ματς ήταν τουλάχιστον περίεργα.
Στο πρώτο, του άξιζε τουλάχιστον η ισοπαλία, βάσει απόδοσης και ευκαιριών. Ηττήθηκε. Στο δεύτερο, ισοφάρισε, φάνηκε να παίρνει και το momentum μετά την κόκκινη, αλλά ξαναηττήθηκε.
Δεν ανακαλύπτει κανείς την Αμερική, λέγοντας πως η Ρεν στα καλά της διαστήματα, έπαιζε σε άλλη ταχύτητα. Ακόμα και με δέκα. Είναι γνωστό πως τα ρόστερ των ελληνικών ομάδων γενικότερα, είναι δύσκολο να μπουν στο «ζύγι» της ταχυδύναμης, με ομάδα του Top-5 της Ευρώπης. Πρέπει, όμως, να βρουν τρόπο να διαχειριστούν τα «φόρτε» του παιχνιδιού τους.
Τέλος, οποιαδήποτε συζήτηση περίπου υποτίμησης του Conference, δεν έχει πραγματικό νόημα. Η απάντηση είναι μία: «ΠΑΟΚ 2021/22». Όποιος θεωρεί την ομάδα του τόσο ανώτερη που το Conference δεν την χωρά, ας απαιτήσει να ξεπεράσει και τα προημιτελικά του θεσμού...
Στα σοβαρά τώρα, ας «διαβαστεί» η φετινή σεζόν, ως μία καινούργια μέτρηση. Κάπου θα φτάναμε, κάπου όχι. Εδώ είχαμε ξεχάσει πώς είναι να παλεύουν τέσσερις σε ομίλους.
Ας το κυνηγήσουμε στο φουλ, ας θέσουμε τις βάσεις για συνέχεια και στο 2024, και από την επόμενη σεζόν, ανεβάζουμε τον πήχη. Προς το παρόν, το Europa Conference League και τα μάτια μας!
Γιατί με τόση προσπάθεια, και κάπου «υπέρ-προσπάθεια», θα ήταν κρίμα κι άδικο να ακούσουν το «δεν πειράζει» και να δεχθούν συμπονετικό «χτύπημα» στην πλάτη.
www.bnsports.gr
