γράφει : Φανης Τσοκανάς
Η επιστροφή της ΑΕΚ στις πρωταθληματικές της «ρυθμίσεις», το πρωτοφανές standing ovation στον Στάνκοβιτς και ο Αλμέιδα που «άλλαξε» τα δεδομένα για τον Λουτσέσκου.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Το χθεσινό ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια, έχει μία και μόνο ανάγνωση: Η ΑΕΚ «κατάπιε» τον ΠΑΟΚ! Το πραγματικά σπουδαίο, όμως, δεν είναι πως το κατάφερε, αλλά πως το ξανά-κατάφερε!
Πέρυσι, ακριβώς την ίδια ημέρα (30/10), ακριβώς στον ίδιο χώρο, πριν τη «σέντρα», ο ΠΑΟΚ μετρούσε 13 σερί ματς αήττητος. Δύο ολόκληρα χρόνια! Στην έδρα της ΑΕΚ, από την άλλη; Αήττητος από το 2017!
Έναν χρόνο και έξι αναμετρήσεις μετά, η ΑΕΚ τον έχει κερδίσει κατά κράτος πέντε φορές. Ακόμα και στη μία που ηττήθηκε, ήταν εμφανές πως έχασε στα σημεία και άξιζε τουλάχιστον κάτι, από το ματς.
Ο Αλμέιδα, απέναντι στον Λουτσέσκου, έχει 83% ποσοστό νικών. Απέναντι σε ποιον; Στον προπονητή που είχε το «know how» και «ταλαιπωρούσε» την ΑΕΚ, αγωνιστικά και επικοινωνιακά! Και τώρα, από το ποδόσφαιρό της και μόνο, «αναγκάστηκε» να αποχωρήσει από την OPAP Arena, με αναφορές μόνο στην υπεροχή του αντιπάλου. Κι όσοι περίμεναν μία «έκρηξη», όπως στη Λεωφόρο, έμειναν με άδεια χέρια.
Πάντως, για εκείνο το ματς, ως ένα σημείο μπορείς να τον καταλάβεις. Όχι λόγω κακής διαιτησίας. Λόγω παραπόνου και μόνο. Όπως και να αναλύσεις το ματς, έχει χάσει μία τεράστια νίκη στη Λεωφόρο, στα τελευταία δευτερόλεπτα, στο 90+6'. Στη Νέα Φιλαδέλφεια, όμως, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά.
Η ΑΕΚ εξαφάνισε τα μεγάλα του επιθετικά ατού (Κωνσταντέλια και Ζίβκοβιτς). Προφανώς, στο πρεσάρισμα, στις ανακτήσεις μπάλας και σε μία καλή βραδιά, που δεν υστέρησε κανείς, τα εύσημα μοιράζονται. Όμως, δεν γίνεται να μην γίνει ειδική μνεία στον Νταμιάν Σιμάνσκι. Πραγματικά, κάποια κοψίματα του, όχι μόνο ήταν σεμιναριακού τύπου, αλλά οριακά, δεν εξηγούνται!
Η ΑΕΚ ήταν πολύ κυνική, ειδικά για τα φετινά της δεδομένα. Τις πολύ καλές της ευκαιρίες τις έκανε γκολ, ενώ έβγαζε την αυτοπεποίθηση, πως αν χρειαζόταν για τον οποιοδήποτε λόγο και τρίτο τέρμα, θα το έβρισκε.
Η δήλωση του Στάνκοβιτς πως πρόκειται για το καλύτερο ματς της φετινής ΑΕΚ, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Δεν ξέρω αν είναι η πιο εντυπωσιακή, είναι όμως ό,τι πιο κοντινό στα περσινά της στάνταρ. Δεν ξέρω αν θα είναι η πιο εντυπωσιακή της σεζόν, αλλά σίγουρα, είναι πολύ κομβική.
Και μιλώντας για τον Στάνκοβιτς...
Πέρυσι δεν έπαιζε. Έμεινε, δούλεψε κι έγινε βασικός. Σε μία εξαιρετική σεζόν, έως τώρα, ένα σοβαρό λάθος, θα μπορούσε να του βάλει φρένο. Δεν χρειάστηκε να κάνει θαύματα απέναντι στον ΠΑΟΚ, αλλά και μόνο που βγήκε στο χορτάρι, αποθεώθηκε και αποθέωσε, ίσως αρκεί για να αφήσει πίσω του ό,τι έγινε στη Μασσαλία.
Κι επειδή ο κόσμος πολλά ακούει και «φορτώνεται», αυτήν τη φορά πρέπει να του αναγνωριστεί πως ξέρει να εκτιμάει και να αγκαλιάζει. Πραγματικά, το χειροκρότημα που πήρε, δεν έχει δοθεί σε άλλον παίκτη έως τώρα. Κι αν δεν «πέρασε» στις οθόνες, όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο, ξέρουν...
Υ.Γ. Για την εικόνα του μικρού Γιάννη, τι να πεις; Πανέμορφη. «Μιλάει» από μόνη της σε όλους, αλλά κυρίως σε αυτούς, που θέλουν να την «ακούσουν». Είχα τη χαρά να γνωρίσω τόσο αυτόν, όσο και την οικογένειά του, πριν αρκετό καιρό. Εκτός αθλητικού πλαισίου. Μακάρι να είναι πάντα χαρούμενοι και να μας υπενθυμίζουν πού και πού, ποια είναι η φύση του αθλήματος.
www.bnsports.gr
Το χθεσινό ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια, έχει μία και μόνο ανάγνωση: Η ΑΕΚ «κατάπιε» τον ΠΑΟΚ! Το πραγματικά σπουδαίο, όμως, δεν είναι πως το κατάφερε, αλλά πως το ξανά-κατάφερε!
Πέρυσι, ακριβώς την ίδια ημέρα (30/10), ακριβώς στον ίδιο χώρο, πριν τη «σέντρα», ο ΠΑΟΚ μετρούσε 13 σερί ματς αήττητος. Δύο ολόκληρα χρόνια! Στην έδρα της ΑΕΚ, από την άλλη; Αήττητος από το 2017!
Έναν χρόνο και έξι αναμετρήσεις μετά, η ΑΕΚ τον έχει κερδίσει κατά κράτος πέντε φορές. Ακόμα και στη μία που ηττήθηκε, ήταν εμφανές πως έχασε στα σημεία και άξιζε τουλάχιστον κάτι, από το ματς.
Ο Αλμέιδα, απέναντι στον Λουτσέσκου, έχει 83% ποσοστό νικών. Απέναντι σε ποιον; Στον προπονητή που είχε το «know how» και «ταλαιπωρούσε» την ΑΕΚ, αγωνιστικά και επικοινωνιακά! Και τώρα, από το ποδόσφαιρό της και μόνο, «αναγκάστηκε» να αποχωρήσει από την OPAP Arena, με αναφορές μόνο στην υπεροχή του αντιπάλου. Κι όσοι περίμεναν μία «έκρηξη», όπως στη Λεωφόρο, έμειναν με άδεια χέρια.
Πάντως, για εκείνο το ματς, ως ένα σημείο μπορείς να τον καταλάβεις. Όχι λόγω κακής διαιτησίας. Λόγω παραπόνου και μόνο. Όπως και να αναλύσεις το ματς, έχει χάσει μία τεράστια νίκη στη Λεωφόρο, στα τελευταία δευτερόλεπτα, στο 90+6'. Στη Νέα Φιλαδέλφεια, όμως, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά.
Η ΑΕΚ εξαφάνισε τα μεγάλα του επιθετικά ατού (Κωνσταντέλια και Ζίβκοβιτς). Προφανώς, στο πρεσάρισμα, στις ανακτήσεις μπάλας και σε μία καλή βραδιά, που δεν υστέρησε κανείς, τα εύσημα μοιράζονται. Όμως, δεν γίνεται να μην γίνει ειδική μνεία στον Νταμιάν Σιμάνσκι. Πραγματικά, κάποια κοψίματα του, όχι μόνο ήταν σεμιναριακού τύπου, αλλά οριακά, δεν εξηγούνται!
Η ΑΕΚ ήταν πολύ κυνική, ειδικά για τα φετινά της δεδομένα. Τις πολύ καλές της ευκαιρίες τις έκανε γκολ, ενώ έβγαζε την αυτοπεποίθηση, πως αν χρειαζόταν για τον οποιοδήποτε λόγο και τρίτο τέρμα, θα το έβρισκε.
Η δήλωση του Στάνκοβιτς πως πρόκειται για το καλύτερο ματς της φετινής ΑΕΚ, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Δεν ξέρω αν είναι η πιο εντυπωσιακή, είναι όμως ό,τι πιο κοντινό στα περσινά της στάνταρ. Δεν ξέρω αν θα είναι η πιο εντυπωσιακή της σεζόν, αλλά σίγουρα, είναι πολύ κομβική.
Και μιλώντας για τον Στάνκοβιτς...
Πέρυσι δεν έπαιζε. Έμεινε, δούλεψε κι έγινε βασικός. Σε μία εξαιρετική σεζόν, έως τώρα, ένα σοβαρό λάθος, θα μπορούσε να του βάλει φρένο. Δεν χρειάστηκε να κάνει θαύματα απέναντι στον ΠΑΟΚ, αλλά και μόνο που βγήκε στο χορτάρι, αποθεώθηκε και αποθέωσε, ίσως αρκεί για να αφήσει πίσω του ό,τι έγινε στη Μασσαλία.
Κι επειδή ο κόσμος πολλά ακούει και «φορτώνεται», αυτήν τη φορά πρέπει να του αναγνωριστεί πως ξέρει να εκτιμάει και να αγκαλιάζει. Πραγματικά, το χειροκρότημα που πήρε, δεν έχει δοθεί σε άλλον παίκτη έως τώρα. Κι αν δεν «πέρασε» στις οθόνες, όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο, ξέρουν...
Υ.Γ. Για την εικόνα του μικρού Γιάννη, τι να πεις; Πανέμορφη. «Μιλάει» από μόνη της σε όλους, αλλά κυρίως σε αυτούς, που θέλουν να την «ακούσουν». Είχα τη χαρά να γνωρίσω τόσο αυτόν, όσο και την οικογένειά του, πριν αρκετό καιρό. Εκτός αθλητικού πλαισίου. Μακάρι να είναι πάντα χαρούμενοι και να μας υπενθυμίζουν πού και πού, ποια είναι η φύση του αθλήματος.
www.bnsports.gr
