γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Είδα το ισπανικό ντέρμπι μετά από καιρό. Τουλάχιστον πέντε χρόνια δεν είχα παρακολουθήσει ολόκληρο ματς και ομολογώ, πως το επίπεδο το περίμενα καλύτερο, αλλά το να γράφουν οι Ισπανοί αρθρογράφοι πως έχει κατέβει όλο το επίπεδο στη La Liga, επιτρέψτε μου να μη το συμμεριστώ. Πρόκειται για άκρατο πεσιμισμό! Ναι, το ματς αυτό δεν είχε σύγκριση με τις ματσάρες που απολαύσαμε με Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα, Μπουσκέτς, Πουγιόλ από τη μία, και Ρονάλντο, Μπενζεμά, Ράμος, και Κρόος - Μόντριτς νεότερους από την άλλη, ωστόσο, μια στιγμή: μην είμαστε και μηδενιστές!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η σύγκριση είναι κακό πράγμα. Δεν σου επιτρέπει μερικές φορές να βγάλεις το συναισθηματικό φίλτρο εκτός κουβέντας και να δεις τι ακριβώς βρίσκεται μπροστά σου. Ναι, οι ομάδες δεν έχουν σχέση με την εποχή, που και η μία και η άλλη, για περίπου 10 χρόνια, κυριάρχησαν σε εσωτερικό επίπεδο και εναλλάξ, και σε διεθνές.
Ο Τσάβι είναι έξυπνος ως προπονητής και γνωρίζει πως είναι ανώτερη η Ρεάλ στις θέσεις από την μέση και μπροστά. Έτσι, προτίμησε να βαλει μέσα πολλή τακτική. Σκάκι! Τόσο πολύ που καταντά σχολή Ζοσέ Μουρίνιο αυτό. Ή και Ράφα Μπενίτεθ. Έως ένα σημείο λειτούργησε.
Στο πρώτο ημίχρονο, η Μπαρτσελόνα ήταν ανώτερη. Κατάφερε και κυριάρχησε στο παιχνίδι, με ένα Γκάβι πραγματικά εξαιρετικό. Καλός και o Φερμίν, με τον Γκουντογκάν. Το γκολ, βέβαια, μπήκε από λάθος γράφουν οι Ισπανοί. «Ε και;» απαντάω εγώ. Δεν σημαίνει πως δεν είχε τροπο να σκοράρει η Μπαρτσελονα. Ακούω και την αντίρρηση. Κάτι πάει λάθος στο δημιουργικό κομμάτι. Πιθανότατα ναι, αλλά χωρίς λάθη, δεν θα υπήρχαν γκολ στο ποδόσφαιρο!
Η Ρεάλ Μαδρίτης που δεν…εμφανίστηκε στο πρώτο ημίχρονο, με τις αλλαγές του Κάρλο Αντσελότι τα κατάφερε στο δεύτερο. Και άθελα του «βοήθησε» και ο Μεντί, που με τον τραυματισμό ανάγκασε τον Κάρλο σε αλλαγή.
Ο Τσάβι είχε κερδίσει τον Αντσελότι στην αρχική προσέγγιση, αλλά όχι μετά και στις αλλαγές. Αν φυσικά ο Μπέλινγχαμ δεν εξαπέλυε το σουτ κεραυνό στο 68’, ίσως το παιχνίδι να ήταν διαφορετικό. Και αυτό το δέχομαι, αλλά πιο σίγουρο στοίχημα, από το πως θα σκόραρε ο Άγγλος, υπήρχε;
Αυτός ήταν το στοιχείο διαφοροποίησης στο δεύτερο ημίχρονο. Η Ρεάλ, με 25 λεπτά καλό ποδόσφαιρο, χωρίς να κανει εξαιρετική εμφάνιση, κέρδισε ένα ντέρμπι που υπό κανονικές συνθήκες, θα μπορούσε να είχε χάσει. Η γνώμη μου είναι πως υπήρξαν και δύο πέναλτι, ένα για κάθε ομάδα, που ο Χιλ Μανθάνο, ο κορυφαίος ίσως Ισπανός ρέφερι, δεν τα έδωσε.
Αν βρει η Ρεάλ εναν επιθετικό ολκής, και πάρει ας πούμε τον Μπαπέ, ειναι κομπλέ. Αυτός μοιάζει να είναι ο πιο πιθανός που έχει προκρίνει ο Πέρεθ και οι άνθρωποι γύρω του, για το νούμερο εννιά. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχει ομάδα με θηρία σε φυσικά προσόντα παικτών. Το έγραψαν και οι Άγγλοι, το λένε και οι Ιταλοί. Οι Ισπανοί εχουν… κολλήματα. Η στρατευμένη δημοσιογραφία που υπάρχει ανάμεσα σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη δεν επιτρέπει σε κάποιους να γράψουν το προφανές. Υπάρχει επίσης, και ένας κόσμος που δυσανασχετεί στα social media για την «παγκόσμια λεγεώνα θηρίων». «Πολλοί ξένοι στη Ρεάλ» λένε. Θα ήθελαν να δουν παίκτες των ακαδημιων στην ομάδα. Το αυτί του Αντσελότι δεν ιδρώνει με σχόλια στο Twitter, ουτε στα ραδιόφωνα.
Οι Καταλανοί γράφουν πως η Μπαρτσελόνα προωθεί δικά της παιδιά συνέχεια. Αυτό είναι ένα μεγάλο αβαντάζ. Αν οι παίκτες είναι καλοί, δεν υπάρχει συζήτηση. Αν δεν είναι, όμως; Ο Φάτι τελικά τι ήταν; Καλός, κακός, άτυχος; Ο γρίφος μένει άλυτος.
Η Μπάρτσα σε αυτό το ματς δεν είχε προσωπικότητα στα τελευταία 20 λεπτά. Περίμενα καλύτερη αντίδραση μετά το 1-1. Αυτό το μισάωρο φάνηκε εξαιρετικά δύσκολο, στη διαχείριση για τους γηπεδούχους. Τα δύο γκολ, που είναι διαφορετικά σε εικόνα, αλλά απεικονίζουν την ποιότητα του Μπέλινγχαμ, έδειξαν και τις κρυμμένες αδυναμίες της Μπαρτσελόνα. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών, συμφωνούμε όλοι. Αν παίζεις, όμως, για την ισοπαλία, όπως φάνηκε στο τέλος, και σου συμβεί αυτό στο 90ο λεπτό, τότε δεν έχεις δικαιολογία!
Ναι, λοιπόν, θα συμφωνήσω το παιχνίδι ήταν κατώτερο ποιοτικά, από αυτά που βλέπαμε κάποτε. Πουθενά δε γράφει, όμως, ότι υπάρχει εγγυημένη ποιότητα, πριν δεις έναν αγώνα. Και επίσης, πουθενά δε γράφει, ότι αυτό που είδαμε, επειδή ήταν χαμηλότερο από κάποια πολύ σπουδαία ματς του παρελθόντος, δεν ήταν και αυτό ένα πολύ ωραίο παιχνίδι.
Ας καταλάβουμε μερικές φορές, πως η μόνιμη παρελθοντολογία δε βοηθάει ούτε στην εποικοδομητική κριτική, ούτε σε αυτό το οποίο πρέπει να συνηθίζουμε, όταν τελειώνει μία πραγματικά απίστευτα σπουδαία εποχή, γιατί τέτοια ήταν η δεκαετία 2008-2018.
www.bnsports.gr
Η σύγκριση είναι κακό πράγμα. Δεν σου επιτρέπει μερικές φορές να βγάλεις το συναισθηματικό φίλτρο εκτός κουβέντας και να δεις τι ακριβώς βρίσκεται μπροστά σου. Ναι, οι ομάδες δεν έχουν σχέση με την εποχή, που και η μία και η άλλη, για περίπου 10 χρόνια, κυριάρχησαν σε εσωτερικό επίπεδο και εναλλάξ, και σε διεθνές.
Ο Τσάβι είναι έξυπνος ως προπονητής και γνωρίζει πως είναι ανώτερη η Ρεάλ στις θέσεις από την μέση και μπροστά. Έτσι, προτίμησε να βαλει μέσα πολλή τακτική. Σκάκι! Τόσο πολύ που καταντά σχολή Ζοσέ Μουρίνιο αυτό. Ή και Ράφα Μπενίτεθ. Έως ένα σημείο λειτούργησε.
Στο πρώτο ημίχρονο, η Μπαρτσελόνα ήταν ανώτερη. Κατάφερε και κυριάρχησε στο παιχνίδι, με ένα Γκάβι πραγματικά εξαιρετικό. Καλός και o Φερμίν, με τον Γκουντογκάν. Το γκολ, βέβαια, μπήκε από λάθος γράφουν οι Ισπανοί. «Ε και;» απαντάω εγώ. Δεν σημαίνει πως δεν είχε τροπο να σκοράρει η Μπαρτσελονα. Ακούω και την αντίρρηση. Κάτι πάει λάθος στο δημιουργικό κομμάτι. Πιθανότατα ναι, αλλά χωρίς λάθη, δεν θα υπήρχαν γκολ στο ποδόσφαιρο!
Η Ρεάλ Μαδρίτης που δεν…εμφανίστηκε στο πρώτο ημίχρονο, με τις αλλαγές του Κάρλο Αντσελότι τα κατάφερε στο δεύτερο. Και άθελα του «βοήθησε» και ο Μεντί, που με τον τραυματισμό ανάγκασε τον Κάρλο σε αλλαγή.
Ο Τσάβι είχε κερδίσει τον Αντσελότι στην αρχική προσέγγιση, αλλά όχι μετά και στις αλλαγές. Αν φυσικά ο Μπέλινγχαμ δεν εξαπέλυε το σουτ κεραυνό στο 68’, ίσως το παιχνίδι να ήταν διαφορετικό. Και αυτό το δέχομαι, αλλά πιο σίγουρο στοίχημα, από το πως θα σκόραρε ο Άγγλος, υπήρχε;
Αυτός ήταν το στοιχείο διαφοροποίησης στο δεύτερο ημίχρονο. Η Ρεάλ, με 25 λεπτά καλό ποδόσφαιρο, χωρίς να κανει εξαιρετική εμφάνιση, κέρδισε ένα ντέρμπι που υπό κανονικές συνθήκες, θα μπορούσε να είχε χάσει. Η γνώμη μου είναι πως υπήρξαν και δύο πέναλτι, ένα για κάθε ομάδα, που ο Χιλ Μανθάνο, ο κορυφαίος ίσως Ισπανός ρέφερι, δεν τα έδωσε.
Αν βρει η Ρεάλ εναν επιθετικό ολκής, και πάρει ας πούμε τον Μπαπέ, ειναι κομπλέ. Αυτός μοιάζει να είναι ο πιο πιθανός που έχει προκρίνει ο Πέρεθ και οι άνθρωποι γύρω του, για το νούμερο εννιά. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχει ομάδα με θηρία σε φυσικά προσόντα παικτών. Το έγραψαν και οι Άγγλοι, το λένε και οι Ιταλοί. Οι Ισπανοί εχουν… κολλήματα. Η στρατευμένη δημοσιογραφία που υπάρχει ανάμεσα σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη δεν επιτρέπει σε κάποιους να γράψουν το προφανές. Υπάρχει επίσης, και ένας κόσμος που δυσανασχετεί στα social media για την «παγκόσμια λεγεώνα θηρίων». «Πολλοί ξένοι στη Ρεάλ» λένε. Θα ήθελαν να δουν παίκτες των ακαδημιων στην ομάδα. Το αυτί του Αντσελότι δεν ιδρώνει με σχόλια στο Twitter, ουτε στα ραδιόφωνα.
Οι Καταλανοί γράφουν πως η Μπαρτσελόνα προωθεί δικά της παιδιά συνέχεια. Αυτό είναι ένα μεγάλο αβαντάζ. Αν οι παίκτες είναι καλοί, δεν υπάρχει συζήτηση. Αν δεν είναι, όμως; Ο Φάτι τελικά τι ήταν; Καλός, κακός, άτυχος; Ο γρίφος μένει άλυτος.
Η Μπάρτσα σε αυτό το ματς δεν είχε προσωπικότητα στα τελευταία 20 λεπτά. Περίμενα καλύτερη αντίδραση μετά το 1-1. Αυτό το μισάωρο φάνηκε εξαιρετικά δύσκολο, στη διαχείριση για τους γηπεδούχους. Τα δύο γκολ, που είναι διαφορετικά σε εικόνα, αλλά απεικονίζουν την ποιότητα του Μπέλινγχαμ, έδειξαν και τις κρυμμένες αδυναμίες της Μπαρτσελόνα. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών, συμφωνούμε όλοι. Αν παίζεις, όμως, για την ισοπαλία, όπως φάνηκε στο τέλος, και σου συμβεί αυτό στο 90ο λεπτό, τότε δεν έχεις δικαιολογία!
Ναι, λοιπόν, θα συμφωνήσω το παιχνίδι ήταν κατώτερο ποιοτικά, από αυτά που βλέπαμε κάποτε. Πουθενά δε γράφει, όμως, ότι υπάρχει εγγυημένη ποιότητα, πριν δεις έναν αγώνα. Και επίσης, πουθενά δε γράφει, ότι αυτό που είδαμε, επειδή ήταν χαμηλότερο από κάποια πολύ σπουδαία ματς του παρελθόντος, δεν ήταν και αυτό ένα πολύ ωραίο παιχνίδι.
Ας καταλάβουμε μερικές φορές, πως η μόνιμη παρελθοντολογία δε βοηθάει ούτε στην εποικοδομητική κριτική, ούτε σε αυτό το οποίο πρέπει να συνηθίζουμε, όταν τελειώνει μία πραγματικά απίστευτα σπουδαία εποχή, γιατί τέτοια ήταν η δεκαετία 2008-2018.
www.bnsports.gr
