γράφει : Φανης Τσοκανάς
Από το ΟΑΚΑ στο Δημοτικό γήπεδο Σερρών κι από λουκέτο σε λουκέτο. Τα γήπεδα «φωνάζουν» βοήθεια. Και μαζί με αυτά, κάτι πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Η Πέμπτη (19/10) ήταν άλλη μία ημέρα στη «δουλειά» για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα ματς της πρώτης κατηγορίας, της «βιτρίνας», αναβλήθηκε, ή τουλάχιστον, αναγκάστηκε να αλλάξει έδρα, λόγω ακαταλληλότητας του Δημοτικού γηπέδου Σερρών, όπου αγωνίζεται ο Πανσερραϊκός.
Εκεί όπου παίχτηκαν δύο ματς στη φετινή σεζόν, μετά τις πυρετώδεις εργασίες του καλοκαιριού. Εκεί όπου φιλοξενήθηκαν χιλιάδες κόσμου, αλλά μετά τις 20 ημέρες της διακοπής, κρίθηκε ως επικίνδυνο λόγω προβλημάτων στατικότητας και μπήκε «λουκέτο». Κι όλα αυτά, χωρίς να έχουμε «κλείσει» έναν μήνα, από τις ανάλογες εξελίξεις στο ΟΑΚΑ.
Είναι οφθαλμοφανής η αδυναμία που υπάρχει στη συντήρηση περιουσίας, πόσω μάλλον δημόσιας. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, το παρατηρείς. Χωρίς ιδιωτική πρωτοβουλία και κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, λειτουργούμε στον αυτόματο πιλότο. Υπάρχει ένα πρόβλημα, όμως, μεγαλύτερο της φθοράς: ο «πόλεμος» προς κάθε τι καινούργιο!
Δεν θα πάμε μακριά. Ας δούμε το παράδειγμα της ΑΕΚ. Είκοσι χρόνια κόντεψε να κλείσει χωρίς γήπεδο κι αν δεν υπήρχε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η επιμονή του και οι προσωπικοί του χειρισμοί, δεν θα τα είχε «κλείσει», απλώς, αλλά θα τα είχε ξεπεράσει!
Και τι εμπόδια δεν εμφανίστηκαν στον δρόμο. Ας αναλογιστεί κανείς πως τα σχέδια της «Αγιά Σοφιάς» παρουσιάστηκαν το 2013, το γήπεδο πήρε οικοδομική άδεια το 2017 και άνοιξε τις θύρες του το 2022! Και μένουμε στα τωρινά. Χωρίς να κοιτάξουμε τα γεγονότα στις κοντινές χρονιές, μετά την κατεδάφιση του Νίκος Γκούμας.
Έχοντας ζήσει, έστω και απ' έξω, μέσω άλλου συλλόγου, αυτήν την εμπειρία, ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους «δύσπιστους», για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό; Μήπως κι αυτός ο σύλλογος δεν βρήκε εμπόδια στην προσπάθειά του να χτίσει νέο γήπεδο; Ξεχνιούνται οι περίφημοι κορμοράνοι;
Και κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται να αγωνίζεται στην εμβληματική Λεωφόρο, έναν χώρο ιερό για τον σύλλογο μεν, αλλά κι ένα γήπεδο δε, που έκανε εγκαίνια το 1922!
Ακόμα και τώρα, που όλα δείχνουν να έχουν πάρει τον δρόμο τους, φαίνεται από την αντιμετώπιση του κόσμου, έως και αυτήν των ΜΜΕ, πόσο άγχος και αμφιβολία υπάρχει. Λες και ο Δήμος Αθηναίων, είτε με τη νέα, είτε με την παλιά διοίκηση, θα μπορούσε να έχει άλλες βλέψεις, πέραν της κοινής προσπάθειας δημιουργίας ενός υπερσύγχρονου γηπέδου, για έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ελλάδας. Ενός πόλου έλξης αθλητικού, τουριστικού και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος.
Για την περίπτωση του ΠΑΟΚ και τη Νέα Τούμπα, τι να πει κανείς; Πήγα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, έφυγα, πήγα στρατό, ξανασπούδασα στην Αθήνα και ακόμα είναι στις μακέτες. Απόλυτα λογικά, στην πόλη να το λογίζουν ως ένα νέο «Μετρό». Και τώρα που και το Καυτατζόγλειο έχει περιέλθει, μαζί με τον Ηρακλή, σε οριακή κατάσταση, δημιουργείται νέο καυτό ζήτημα.
Με λίγα λόγια, πριν έρθει το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια το 2022, οι τελευταίες μεγάλες ανεγέρσεις ή σχεδόν ολικές ανακατασκευές γηπέδων (Γεώργιος Καραϊσκάκης, Παγκρήτιο, Παμπελοποννησιακό), εντοπίζονται στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, δηλαδή είκοσι χρόνια πριν, μιας και το AEL FC Arena, αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση.
Ο χρόνος στην κλεψύδρα είναι φανερό πως τελειώνει. Σε ένα ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που καλπάζει και εμείς το κυνηγάμε, και όχι μόνο αγωνιστικά όπως φαίνεται από τα γεγονότα, υπάρχει και η πρόκληση των υποδομών.
Σύσσωμος ο ποδοσφαιρικός κόσμος οφείλει να υποστηρίξει, αλλά και να απαιτήσει κάτι καλύτερο. Για τις γενιές που έρχονται, για το άθλημα που αγαπά. Και για να μην παρεξηγούμαστε...
Κανείς δεν αναφέρεται σε «άνευ όρων» ανεγέρσεις γηπέδων, που στην ιεραρχία των προσδοκιών, η ασφάλεια και η εμπειρία του θεατή, ή η συμβολή στην ανάδειξη του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα είναι στον «πάτο». Προς Θεού.
Όχι, όμως, και να πυροβολάμε τα πόδια μας, όσο το πρόβλημα «φωνάζει».
www.bnsports.gr
Η Πέμπτη (19/10) ήταν άλλη μία ημέρα στη «δουλειά» για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα ματς της πρώτης κατηγορίας, της «βιτρίνας», αναβλήθηκε, ή τουλάχιστον, αναγκάστηκε να αλλάξει έδρα, λόγω ακαταλληλότητας του Δημοτικού γηπέδου Σερρών, όπου αγωνίζεται ο Πανσερραϊκός.
Εκεί όπου παίχτηκαν δύο ματς στη φετινή σεζόν, μετά τις πυρετώδεις εργασίες του καλοκαιριού. Εκεί όπου φιλοξενήθηκαν χιλιάδες κόσμου, αλλά μετά τις 20 ημέρες της διακοπής, κρίθηκε ως επικίνδυνο λόγω προβλημάτων στατικότητας και μπήκε «λουκέτο». Κι όλα αυτά, χωρίς να έχουμε «κλείσει» έναν μήνα, από τις ανάλογες εξελίξεις στο ΟΑΚΑ.
Είναι οφθαλμοφανής η αδυναμία που υπάρχει στη συντήρηση περιουσίας, πόσω μάλλον δημόσιας. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, το παρατηρείς. Χωρίς ιδιωτική πρωτοβουλία και κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, λειτουργούμε στον αυτόματο πιλότο. Υπάρχει ένα πρόβλημα, όμως, μεγαλύτερο της φθοράς: ο «πόλεμος» προς κάθε τι καινούργιο!
Δεν θα πάμε μακριά. Ας δούμε το παράδειγμα της ΑΕΚ. Είκοσι χρόνια κόντεψε να κλείσει χωρίς γήπεδο κι αν δεν υπήρχε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η επιμονή του και οι προσωπικοί του χειρισμοί, δεν θα τα είχε «κλείσει», απλώς, αλλά θα τα είχε ξεπεράσει!
Και τι εμπόδια δεν εμφανίστηκαν στον δρόμο. Ας αναλογιστεί κανείς πως τα σχέδια της «Αγιά Σοφιάς» παρουσιάστηκαν το 2013, το γήπεδο πήρε οικοδομική άδεια το 2017 και άνοιξε τις θύρες του το 2022! Και μένουμε στα τωρινά. Χωρίς να κοιτάξουμε τα γεγονότα στις κοντινές χρονιές, μετά την κατεδάφιση του Νίκος Γκούμας.
Έχοντας ζήσει, έστω και απ' έξω, μέσω άλλου συλλόγου, αυτήν την εμπειρία, ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους «δύσπιστους», για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό; Μήπως κι αυτός ο σύλλογος δεν βρήκε εμπόδια στην προσπάθειά του να χτίσει νέο γήπεδο; Ξεχνιούνται οι περίφημοι κορμοράνοι;
Και κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται να αγωνίζεται στην εμβληματική Λεωφόρο, έναν χώρο ιερό για τον σύλλογο μεν, αλλά κι ένα γήπεδο δε, που έκανε εγκαίνια το 1922!
Ακόμα και τώρα, που όλα δείχνουν να έχουν πάρει τον δρόμο τους, φαίνεται από την αντιμετώπιση του κόσμου, έως και αυτήν των ΜΜΕ, πόσο άγχος και αμφιβολία υπάρχει. Λες και ο Δήμος Αθηναίων, είτε με τη νέα, είτε με την παλιά διοίκηση, θα μπορούσε να έχει άλλες βλέψεις, πέραν της κοινής προσπάθειας δημιουργίας ενός υπερσύγχρονου γηπέδου, για έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ελλάδας. Ενός πόλου έλξης αθλητικού, τουριστικού και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος.
Για την περίπτωση του ΠΑΟΚ και τη Νέα Τούμπα, τι να πει κανείς; Πήγα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, έφυγα, πήγα στρατό, ξανασπούδασα στην Αθήνα και ακόμα είναι στις μακέτες. Απόλυτα λογικά, στην πόλη να το λογίζουν ως ένα νέο «Μετρό». Και τώρα που και το Καυτατζόγλειο έχει περιέλθει, μαζί με τον Ηρακλή, σε οριακή κατάσταση, δημιουργείται νέο καυτό ζήτημα.
Με λίγα λόγια, πριν έρθει το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια το 2022, οι τελευταίες μεγάλες ανεγέρσεις ή σχεδόν ολικές ανακατασκευές γηπέδων (Γεώργιος Καραϊσκάκης, Παγκρήτιο, Παμπελοποννησιακό), εντοπίζονται στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, δηλαδή είκοσι χρόνια πριν, μιας και το AEL FC Arena, αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση.
Ο χρόνος στην κλεψύδρα είναι φανερό πως τελειώνει. Σε ένα ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που καλπάζει και εμείς το κυνηγάμε, και όχι μόνο αγωνιστικά όπως φαίνεται από τα γεγονότα, υπάρχει και η πρόκληση των υποδομών.
Σύσσωμος ο ποδοσφαιρικός κόσμος οφείλει να υποστηρίξει, αλλά και να απαιτήσει κάτι καλύτερο. Για τις γενιές που έρχονται, για το άθλημα που αγαπά. Και για να μην παρεξηγούμαστε...
Κανείς δεν αναφέρεται σε «άνευ όρων» ανεγέρσεις γηπέδων, που στην ιεραρχία των προσδοκιών, η ασφάλεια και η εμπειρία του θεατή, ή η συμβολή στην ανάδειξη του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα είναι στον «πάτο». Προς Θεού.
Όχι, όμως, και να πυροβολάμε τα πόδια μας, όσο το πρόβλημα «φωνάζει».
www.bnsports.gr
