γράφει : Maverick
Πριν αρχίσουμε να μιλάμε μέσα από αυτή την γωνία να σας συστηθώ. Είμαι ο Maverick, γεννήθηκα στη Νέα Σμύρνη και με μισό αιώνα ζωής, παρακολουθώ τα αθλητικά δρώμενα από τότε που ο Νικόλας Αναστόπουλος είχε κάνει άνω κάτω την άμυνα της ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου, μαζί με Λίμα, Παθιακάκη, Μαυρίκη, Εμβολιάδη και Μωραϊτέλη. Ο ιστορικός Πανιώνιος του Πάνου Μάρκοβιτς. Παρότι η ομάδα είναι στα χαμηλά πατώματα, προσπαθώ να την παρακολουθώ. Και μέσα μου, δεν αλλάζει εκείνο το μοναδικό συναίσθημα της χαράς που βίωσα τότε. Επειδή είναι σπάνια παραμένει ξεχωριστή!
Γράφει ο Maverick
Πλέον, εδώ και χρόνια, εργάζομαι σε μόνιμη βάση στο εξωτερικό, αφού οι δουλειές μου στον τομέα διαχείρισης κεφαλαίων, με φέρνουν μεταξύ Μιλάνου, Γενεύης, Ζυρίχης, Λουξεμβούργου και Παρισιού. Όποτε βρίσκομαι στην Ελλάδα, προσπαθώ να παρακολουθώ αγωνες και πάω γήπεδο στην πρώτη ευκαιρία.
Πλέον, εδώ και χρόνια, εργάζομαι σε μόνιμη βάση στο εξωτερικό, αφού οι δουλειές μου στον τομέα διαχείρισης κεφαλαίων, με φέρνουν μεταξύ Μιλάνου, Γενεύης, Ζυρίχης, Λουξεμβούργου και Παρισιού. Όποτε βρίσκομαι στην Ελλάδα, προσπαθώ να παρακολουθώ αγωνες και πάω γήπεδο στην πρώτη ευκαιρία.
Έχω διαρκείας στη Μίλαν και στην Ίντερ ( ξέρω ακούγεται κάπως) όμως η ομάδα της καρδιάς μου είναι η Σαμπντόρια. Για γέλια ή για… κλάματα θα πείτε. Εγώ, όμως, θυμάμαι την εποχή του Βιάλι και του Μαντσίνι με τον τελικό που χάσαμε από την Μπαρτσελόνα, με το σουτ του Κούμαν το 1992 και μελαγχολώ.
Το όνομα Maverick, που σημαίνει αντικομφορμιστής, για να σας εξηγήσω, το διάλεξα γιατί είναι ουσιαστικά κάποιος που κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο! Βλέποντας ως νέος την ταινία Dead Poets Society (ή Ο Κυκλος των χαμένων ποιητών, όπως είναι στα ελληνικά η μετάφραση) εντυπωσιάστηκα από τον δάσκαλο που έπαιζε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς.
Άδραξε τη μέρα δίδασκε στους μαθητές και ένιωθα έτσι, ταξιδεύοντας από τα 20 μου χρόνια και δουλεύοντας στο εξωτερικό! Ξεκινάμε, λοιπόν, σε αυτή την στήλη. Διευκρινίζω πως δεν είμαι δημοσιογράφος, ούτε θέλω να έχω κάποια σχέση. Μέσα από μέιλ που έστειλα με καποιες αιρετικές απόψεις μου, για θέματα ελληνικά και ξένα, στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, αφού πρώτα είδε πως σε ελάχιστα ταίριαζαν οι απόψεις μας και στα πιο πολλά διαφωνούσαμε, με ξάφνιασε λέγοντας πως αυτό θα ήταν ενδιαφέρον για το σάιτ!
Να ακούγονται κάποιες από αυτές τις απόψεις δημόσια και έτσι μου έγινε η πρόταση να γράφω. Δεν θέλω να βάλω το όνομά μου, γιατί δεσμεύομαι, επειδή περνούν από τα χέρια μου πράγματα, σε οικονομικό επίπεδο, νομικά γραφεία, με πελάτες μεγάλες ομάδες, εταιρείες, και μεμονωμένα άτομα που θα ήταν άβολο.
Το σκέφτηκα, λοιπόν, πολύ, είναι αλήθεια. Τον ρώτησα, επίσης, αν θα μπορώ να λέω αυτό που θέλω χωρίς λογοκρισία. Μου το εγγυήθηκε. Συμφώνησα. Άρα ξεκινάμε και όπου μας βγάλει. Καλή αρχή!
