γράφει : Φανης Τσοκανάς
Πόσο έτοιμοι είμαστε για έναν προπονητή που «ζει» και «πεθαίνει» με τις ιδέες του, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη;
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Οι δηλώσεις του Γκουστάβο Πογέτ στη Sun είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Δείχνουν άνθρωπο που «ζει» και «πεθαίνει» με τις ιδέες του. Από αυτούς που μαγεύουν στη σκέψη, αλλά στην πράξη, δεν είναι τόσο εύκολο να γίνουν αποδεκτοί.
Πόσο σπουδαίο ακούγεται το «δεν επιλέγω όλους τους παίκτες που αποδίδουν καλά τη δεδομένη στιγμή, για να μην διαταράξω την ομάδα μου»; Πόσο έτοιμοι είμαστε, όμως, να «ζήσουμε» και να «πεθάνουμε» κι εμείς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
Δεν έχει περάσει ούτε πολύς, ούτε λίγος καιρός με τον Πογέτ στον πάγκο. Αισίως συμπληρώθηκαν 18 μήνες. Θυμόμαστε πού βρισκόταν η Εθνική όταν την ανέλαβε, θυμόμαστε πού βρίσκεται τώρα;
Επί Πογέτ, η Ελλάδα έχει δώσει δέκα επίσημα ματς, έχει επτά νίκες, μία ήττα από την Κύπρο -εκτός προγράμματος όταν όλα είχαν κριθεί στο Nations League- κι άλλες δύο, από Γαλλία και Ολλανδία, στις έδρες τους!
Ο καθένας ας βάλει το δικό του πρόσημο στον έως τώρα απολογισμό του, αλλά όλοι μαζί, ας συμφωνήσουμε πως ο συγκεκριμένος απολογισμός, μόνο δεδομένος δεν ήταν, στην προ-Πογέτ εποχή!
Και με το έργο του τοποθετημένο στη βάση της συζήτησης, για να είμαστε δίκαιοι προς όλες τις πλευρές, ας δούμε και τις κλήσεις.
Η κριτική είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Πρώτα για τον Κώστα Φορτούνη, που εν τέλει, αποσύρθηκε από την Εθνική Ελλάδας. Συνεχίστηκε με τον Γιάννη Κωνσταντέλια, τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο, τον Γιάννη Βαγιαννίδη και συνεχίζεται, λόγω του Τάσου Δουβίκα.
Κανείς δεν διαφωνεί -πιστεύω- πως και οι τέσσερις αξίζουν να βρίσκονται στην Εθνική Ελλάδας. Οι Κωνσταντέλιας και Αλεξανδρό
Στα δικά μου μάτια, ο σέντερ φορ της Θέλτα είναι ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας επιθετικός στην παρούσα φάση. Περίμενα πως σε αυτές τις κλήσεις, ειδικά μετά τις πρώτες του γεμάτες εμφανίσεις στην Ισπανία, θα βρίσκεται στην ομάδα. Τελικά, δεν ήταν ούτε τώρα. Προσπαθώντας να αφήσω εκτός συζήτησης την καχυποψία, επιχειρώ να καταλάβω τον προπονητή.
Συμφωνούμε, πως ο Βαγγέλης Παυλίδης με τις επιδόσεις του δεν γινόταν να μείνει εκτός. Ούτε ο Φώτης Ιωαννίδης. Ο Γιώργος Γιακουμάκης είναι ο μόνος που έχει τον όγκο και τη δύναμη, για να γίνει «αισθητός» απέναντι και σε θηριώδη στόπερ, όπως ο Φαν Ντάικ και αυτά της Ιρλανδίας, άρα είναι χρήσιμος, ενώ ο Ταξιάρχης Φούντας, είναι με διαφορά ό,τι πιο γρήγορο διαθέτει αυτή η τετράδα, για να «χτυπήσει» στην κόντρα, δίνοντας μία έξτρα-δοκιμασμένη λύση στα άκρα.
Οι δηλώσεις του Γκουστάβο Πογέτ στη Sun είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Δείχνουν άνθρωπο που «ζει» και «πεθαίνει» με τις ιδέες του. Από αυτούς που μαγεύουν στη σκέψη, αλλά στην πράξη, δεν είναι τόσο εύκολο να γίνουν αποδεκτοί.
Πόσο σπουδαίο ακούγεται το «δεν επιλέγω όλους τους παίκτες που αποδίδουν καλά τη δεδομένη στιγμή, για να μην διαταράξω την ομάδα μου»; Πόσο έτοιμοι είμαστε, όμως, να «ζήσουμε» και να «πεθάνουμε» κι εμείς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
Δεν έχει περάσει ούτε πολύς, ούτε λίγος καιρός με τον Πογέτ στον πάγκο. Αισίως συμπληρώθηκαν 18 μήνες. Θυμόμαστε πού βρισκόταν η Εθνική όταν την ανέλαβε, θυμόμαστε πού βρίσκεται τώρα;
Επί Πογέτ, η Ελλάδα έχει δώσει δέκα επίσημα ματς, έχει επτά νίκες, μία ήττα από την Κύπρο -εκτός προγράμματος όταν όλα είχαν κριθεί στο Nations League- κι άλλες δύο, από Γαλλία και Ολλανδία, στις έδρες τους!
Ο καθένας ας βάλει το δικό του πρόσημο στον έως τώρα απολογισμό του, αλλά όλοι μαζί, ας συμφωνήσουμε πως ο συγκεκριμένος απολογισμός, μόνο δεδομένος δεν ήταν, στην προ-Πογέτ εποχή!
Και με το έργο του τοποθετημένο στη βάση της συζήτησης, για να είμαστε δίκαιοι προς όλες τις πλευρές, ας δούμε και τις κλήσεις.
Η κριτική είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Πρώτα για τον Κώστα Φορτούνη, που εν τέλει, αποσύρθηκε από την Εθνική Ελλάδας. Συνεχίστηκε με τον Γιάννη Κωνσταντέλια, τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο, τον Γιάννη Βαγιαννίδη και συνεχίζεται, λόγω του Τάσου Δουβίκα.
Κανείς δεν διαφωνεί -πιστεύω- πως και οι τέσσερις αξίζουν να βρίσκονται στην Εθνική Ελλάδας. Οι Κωνσταντέλιας και Αλεξανδρό
Στα δικά μου μάτια, ο σέντερ φορ της Θέλτα είναι ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας επιθετικός στην παρούσα φάση. Περίμενα πως σε αυτές τις κλήσεις, ειδικά μετά τις πρώτες του γεμάτες εμφανίσεις στην Ισπανία, θα βρίσκεται στην ομάδα. Τελικά, δεν ήταν ούτε τώρα. Προσπαθώντας να αφήσω εκτός συζήτησης την καχυποψία, επιχειρώ να καταλάβω τον προπονητή.
Συμφωνούμε, πως ο Βαγγέλης Παυλίδης με τις επιδόσεις του δεν γινόταν να μείνει εκτός. Ούτε ο Φώτης Ιωαννίδης. Ο Γιώργος Γιακουμάκης είναι ο μόνος που έχει τον όγκο και τη δύναμη, για να γίνει «αισθητός» απέναντι και σε θηριώδη στόπερ, όπως ο Φαν Ντάικ και αυτά της Ιρλανδίας, άρα είναι χρήσιμος, ενώ ο Ταξιάρχης Φούντας, είναι με διαφορά ό,τι πιο γρήγορο διαθέτει αυτή η τετράδα, για να «χτυπήσει» στην κόντρα, δίνοντας μία έξτρα-δοκιμασμένη λύση στα άκρα.
Η απάντηση του Πογέτ πως «πρέπει να επιλέξω αυτούς που χρειάζομαι γι' αυτά τα δύο παιχνίδια», είναι το κλειδί στον γρίφο. Θα μου πεις, πώς γίνεται να μην χρειάζεται τον πιο ολοκληρωμένο Έλληνα φορ; Όπως γινόταν να αφήνει εκτός ένα από τα ποιοτικότερα ελληνικά «10αρια» της σύγχρονης εποχής: τον Κώστα Φορτούνη. Γιατί είχε ένα πλάνο στο μυαλό του και πίστευε, πως κάποιος άλλος, μπορούσε να το υπηρετήσει καλύτερα. Κι όσο τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν, ποιος να του προσάψει τι; Η Νο.1 έννοια μας είναι να επιστρέψει η Ελλάδα, πάση θυσία, σε μία μεγάλη διοργάνωση.
Ως προς το κομμάτι των κλήσεων, πάντως, αξίζει να σταθεί κάποιος στο εξής: από τις πρώτες κλήσεις του Μαρτίου, έως αυτές του Οκτωβρίου, ο Πογέτ «βγάζει» τις αποστολές από μία... πηγή 31 ποδοσφαιριστών. Μέσα στην οποία είναι και οι τρεις που προαναφέρθηκαν, μιας και ο Φορτούνης αποσύρθηκε, με τον Βαγιαννίδη να είναι στα ραντάρ, αλλά να περιμένει ακόμη.
«Η πόρτα της Εθνικής Ελλάδας είναι ανοιχτή για όλους» τόνισε, αλλά από την άλλη, ξεκαθάρισε πως δεν θα την «ανοίξει» τόσο εύκολα, για να διασφαλίσει την ομοιογένεια. Ακόμα και αν αποδίδεις καλά σε εκείνο το χρονικό διάστημα. Άδικο και απαραίτητο μαζί, γιατί όσο κι αν δυσκολεύει ένα όνειρο ζωής, οι μεγαλύτερες επιτυχίες μας, μέσω αυτής της διαδικασίας ήρθαν.
Και ο Ρεχάγκελ με τον Σάντος «έχρισαν» παίκτες διεθνείς. Μόνο που ο αριθμός των παικτών που έκαναν ντεμπούτο στα δικά τους 13 χρόνια (συνολικά), ισοφαρίστηκε στα 7.5 που ακολούθησαν, μέχρι να έρθει ο Πογέτ!
www.bnsports.gr
Ως προς το κομμάτι των κλήσεων, πάντως, αξίζει να σταθεί κάποιος στο εξής: από τις πρώτες κλήσεις του Μαρτίου, έως αυτές του Οκτωβρίου, ο Πογέτ «βγάζει» τις αποστολές από μία... πηγή 31 ποδοσφαιριστών. Μέσα στην οποία είναι και οι τρεις που προαναφέρθηκαν, μιας και ο Φορτούνης αποσύρθηκε, με τον Βαγιαννίδη να είναι στα ραντάρ, αλλά να περιμένει ακόμη.
«Η πόρτα της Εθνικής Ελλάδας είναι ανοιχτή για όλους» τόνισε, αλλά από την άλλη, ξεκαθάρισε πως δεν θα την «ανοίξει» τόσο εύκολα, για να διασφαλίσει την ομοιογένεια. Ακόμα και αν αποδίδεις καλά σε εκείνο το χρονικό διάστημα. Άδικο και απαραίτητο μαζί, γιατί όσο κι αν δυσκολεύει ένα όνειρο ζωής, οι μεγαλύτερες επιτυχίες μας, μέσω αυτής της διαδικασίας ήρθαν.
Και ο Ρεχάγκελ με τον Σάντος «έχρισαν» παίκτες διεθνείς. Μόνο που ο αριθμός των παικτών που έκαναν ντεμπούτο στα δικά τους 13 χρόνια (συνολικά), ισοφαρίστηκε στα 7.5 που ακολούθησαν, μέχρι να έρθει ο Πογέτ!
www.bnsports.gr
