Το δημοσίευμα με το οποίο βοήθησα τον Νίκο Αναστόπουλο, να μη χάσει το «χάλκινο παπούτσι»!

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Ολόκληρη την ιστορία που ακολουθεί την είχα γράψει στο βιβλίο μου «ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ» που εκδόθηκε το 2011 από τις εκδοσεις «ΤΟΠΟΣ». Επεξηγούσα πώς κατάφερα ουσιαστικά να επιβεβαιώσω ότι ο Νίκος Αναστόπουλος είχε 27 γκολ και του έλειπαν δύο ακόμα, για να πιάσει τον Σκωτσέζο Τσάρλι Νικόλας που είχε 29.  Το κείμενο ακολουθεί οπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο:

«Υπάρχουν στιγμές σε αυτή τη δουλειά που νιώθεις ξαφνικά να σε πλημμυρίζει ένα ανείπωτο συναίσθημα. Μία από αυτές βίωσα εκείνο το απόγευμα Δευτέρας, στα τέλη Ιουνίου του 1983, παίρνοντας στα χέρια μου, στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, τις καινούργιες εκδόσεις του ξένου περιοδικού τύπου. Ένας εσωτερικός συναγερμός με προειδοποιούσε πως αυτό που θα έλεγα στη συναδελφική ομήγυρη θα ακουγόταν παράταιρο, αλλά δεν πτοήθηκα. «Θα ακουστεί γελοίο», άκουσα τη φωνή μου να λέει, και είδα τα κεφάλια να σηκώνονται από τα χειρόγραφα και να με κοιτάνε με απορία. Περισσότερο σκεφτόμουν φωναχτά και λιγότερο εξηγούσα τι ήταν αυτό που με απασχολούσε.

Ο αρχισυντάκτης του τμήματος, ο Ηρακλής Κοτζιάς, έσπασε την αμηχανία και με ρώτησε τι εννοούσα. «Γράφουμε όλοι  από προχτές πως ο Νίκος Αναστόπουλος πήρε ήδη το χάλκινο παπούτσι, αλλά δεν νομίζω πως είναι έτσι», ψέλλισα και κοίταξα προς το μέρος του Κώστα Μυλωνά, του ρεπόρτερ του Ολυμπιακού της εφημερίδας.

Με μάτια γεμάτα απορία εκείνος με ρώτησε τι ακριβώς είχε γίνει λάθος. Βλέπετε, ο επιθετικός του Ολυμπιακού είχε φτάσει τα 27 τέρματα, σκοράροντας στο ματς με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, και όλοι είχαμε μείνει με την εντύπωση πως είχε πια ισοβαθμήσει με τον κυνηγό της Σέλτικ Τσάρλι Νίκολας, ο οποίος είχε ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του από τον Μάιο. Καθώς με κοιτούσαν απορημένοι, προσπαθώντας να καταλάβουν τι έλεγα και από πού προερχόταν η σκέψη πως το σύνολο του ελληνικού Τύπου είχε κάνει ένα τόσο σημαντικό λάθος, προχώρησα στις ενδείξεις που με οδηγούσαν στο συμπέρασμα. Τους έδειξα τη λίστα των πρώτων σκόρερ στην Ευρώπη που δημοσίευε το ιταλικό περιοδικό GUERIN SPORTIVO, αλλά και το αγγλικό MATCH, σύμφωνα με τα οποία ο Σκωτσέζος είχε δύο γκολ παραπάνω από τον Αναστόπουλο, που βρισκόταν με 27 τέταρτος στη λίστα. «Μήπως είναι τυπογραφικό λάθος;» με ρώτησε ο Κοτζιάς, αλλά κάτι μέσα μου με διαβεβαίωνε πως δεν υπήρχε περίπτωση να συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Εκείνο που με «μάγκωνε» ήταν πως το καθ' ύλην αρμόδιο έντυπο, το γαλλικό περιοδικό FRANCE FOOTBALL που διοργάνωνε από κοινού με την ADIDAS τον διαγωνισμό, είχε και τους δύο με 27 γκολ στο σχετικό πίνακα.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα μουδιάσματος αποφασίσαμε να ενεργοποιηθούμε. Ο Κώστας κάλεσε τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, τον Σταύρο Νταϊφά, μήπως ήξερε κάτι, αλλά δεν έβγαλε άκρη καθώς ήταν απόλυτα φυσιολογικό να μην τον είχε απασχολήσει το ζήτημα.

Ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης, οξυδερκής ρεπόρτερ, είπε πως καλό θα ήταν να τηλεφωνήσουμε και να τσεκάρουμε το τι ακριβώς είχε γίνει, ξεκινώντας με κάποιον από το γαλλικό περιοδικό. Αυτό το ανέλαβε ο γαλλομαθής του τμήματος, ο Γιώργος Βλαβιανός, που  πολλά χρόνια δούλεψε στον ΑΝΤ1 και έκανε τότε τα πρώτα του βήματα στον χώρο. Ούτε από εκεί όμως βγάλαμε άκρη. Βλέπετε, σε εποχές προ ίντερνετ και κινητών τηλεφώνων, σε ένα εβδομαδιαίο περιοδικό, ήταν δύσκολο έως αδύνατο, Δευτέρα απόγευμα να βρεις κάποιον να εργάζεται εκείνη την ώρα.

Η επόμενη κίνηση ήταν να βρούμε κάποιον στη Βρετανία. Εύκολα το λες, αλλά δύσκολα το κάνεις. Ποιον; Θυμήθηκα πως είχα γνωρίσει, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στο Αμβούργο και τη Γιουβέντους τον Μάιο στο ΟΑΚΑ, τον Φρανκ Μαγκί, υπεύθυνο του αθλητικού τμήματος της DAILY MIRROR, έναν ωραίο τύπο που απολάμβανε τη ζωή του, έχοντας καλύψει επί τρεις δεκαετίες τα πάντα. Μου είχε δώσει το τηλέφωνο του σπιτιού του και δοκίμασα δύο με τρεις φορές πριν ακούσω κάποιον να απαντάει. Μου τον έδωσαν στο τηλέφωνο και του εξήγησα τι ψάχνω.

Δεν είχε ιδέα, όπως ήταν φυσικό, αλλά με παρέπεμψε εκ μέρους του σε μία σκωτσέζικη εφημερίδα, την DAILY RECORD της Γλασκώβης, όπου μίλησα με τον διευθυντή της. «Ο Φρανκ σου είπε να με πάρεις;», ήταν τα λόγια του με τη χαρακτηριστική παχιά προφορά των συμφώνων, που συνηθίζεται στην περιοχή του Strathclyde. Τα δευτερόλεπτα που έκανε να μου μιλήσει ξανά, έμοιαζαν με αιωνιότητα, επιβεβαιώνοντας τη θεωρία της σχετικότητας του χρόνου! «Λοιπόν, θα μιλήσεις με έναν συνάδελφο, τον Χένρι Ντάβιντσον, που κρατά το αρχείο μας και ελπίζω να βρει άκρη», είπε και έβαλε την κλήση στην αναμονή για να περάσει τη γραμμή αλλού.

Η φωνή του Sting και ο ήχος των Police, που είχαν μόλις κυκλοφορήσει την κορυφαία έως τότε επιτυχία τους, το «Every breath you take», με ξάφνιασε, αφού για πρώτη φορά άκουγα μουσική από ένα τηλεφωνικό κέντρο, κάτι άγνωστο τότε στην Ελλάδα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο Χένρι απάντησε και όταν του είπα τι ήθελα, δεν δίστασε να μου δώσει άμεση απάντηση. «Ξέρω πόσα έχει ο Νικόλας! Είναι 29 γιατί έβαλε δύο με πέναλτι την τελευταία αγωνιστική στο 4-2 της νίκης της Σέλτικ επί της Ρέιντζερς, αλλά οι Γάλλοι δεν το μετράνε, γιατί επίσημα δεν το έχει περασμένο η ομοσπονδία στα κιτάπια της ακόμη», μου είπε. Μπίνγκο!



Το χαμόγελό μου έως τα αυτιά, πρέπει να με... πρόδιδε αμέσως στους υπόλοιπους του γραφείου. Ήταν κάτι που δεν περίμενα και έβαζε τάξη στο μπέρδεμα. «Γιατί έχει γίνει αυτό», ήταν τα λόγια μου και τα κάποια ελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι να ακούσω την εξήγηση, με έκαναν να πιστέψω πως είχε πέσει η γραμμή! «Γιατί το ματς δεν έληξε κανονικά, αλλά διακόπηκε ένα λεπτό πριν το τέλος όταν οι οπαδοί της Ρέιντζερς πέταξαν μπουκάλια στον επόπτη. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην ισχύσει το σκορ, όπως και τα γκολ», ήταν η κάθετη απάντησή του.

Πλέον ήταν ξεκάθαρο τι είχε γίνει. Ο Αναστόπουλος βρισκόταν σε πλάνη, πιστεύοντας πως είχε εξασφαλίσει το παπούτσι και θα παρουσιαζόταν χαλαρός στο τελευταίο ματς με τη Δόξα Δράμας στο Στάδιο Καραϊσκάκη, όπου θα γινόταν και η απονομή για το τέταρτο σερί πρωτάθλημα που μόλις είχε κατακτήσει ο Ολυμπιακός. Το δημοσίευμα στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, την Τρίτη 21 Ιουνίου, δεν είχε ούτε μεγάλη έκταση, αν και έγινε βασικό, ούτε είχε τη σφραγίδα του αποκλειστικού, γιατί ο διευθυντής του τμήματος, ο Χάρης Λυμπερόπουλος, έλειπε στο εξωτερικό και δεν ήταν εύκολο να τον βρούμε στο τηλέφωνο. Με τον φόβο να έχει γίνει κάποιο λάθος, προτιμήθηκε μία πιο χαμηλών τόνων προσέγγιση, αφού θεωρήθηκε από τους παλιότερους πως καλό ήταν να μην ξανοιχτούμε στο... πέλαγος!

Την επόμενη μέρα της δημοσίευσης, το κείμενο δημιούργησε ντόρο. Το ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ κράτησε μία διακριτική επιφύλαξη, αλλά η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ και ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ επέμειναν πως ο Τσάρλι Νίκολας είχε 27, αφού το FRANCE FOOTBALL δεν επιβεβαίωνε τον αριθμό των δύο παραπάνω τερμάτων του σέντερ φορ της Σέλτικ. Μέχρι τη στιγμή που ο Ολυμπιακός κατ' εντολή του Σταύρου Νταϊφά έκανε επίσημο αίτημα και περίμενε την απάντηση, δύσκολα κάποιος θα έπαιρνε όρκο τι ακριβώς συνέβαινε.

Τελικά  μόλις ήρθε από την ADIDAS με τέλεξ η επίσημη λίστα που είχε τον Νίκολας με 29, ο Ολυμπιακός ενημέρωσε τους ρεπόρτερ του. Ο Νίκος Αναστόπουλος δήλωνε αισιόδοξος πως θα έβαζε όσα γκολ χρειαζόταν, αλλά κρατούσε και μία επιφύλαξη! Μάλιστα, σε συνέντευξή του στον Βαγγέλη Κουκούλογλου, ανήμερα του τελευταίου αγώνα, την Κυριακή 26 Ιουνίου 1983, ρωτούσε ξανά για να είναι σίγουρος: «Τελικά πόσα γκολ έχει ο Νίκολας;» «Έχει σίγουρα 29 Νίκο, θέλεις άλλα δύο», του είπε ο συνάδελφος. «Καλά τότε, θα τα βάλω», ήταν η κάθετη απάντηση του σέντερ φορ ο οποίος έγινε ο πρώτος Έλληνας που έπαιξε στο Καμπιονάτο το 1987, όταν η Αβελίνο τον απέκτησε από τον Ολυμπιακό.

Η ιστορία έγραψε πως το ματς τελείωσε με 5-1 και ο Αναστόπουλος (που έχασε και ένα πέναλτι) σκόραρε τελικά δύο φορές, πιάνοντας τον Σκωτσέζο φορ στην τρίτη θέση. Λίγες μέρες μετά, χτύπησε το τηλέφωνό μου στο γραφείο. Το σήκωσα και άκουσα τη χαρακτηριστική φωνή του Νικόλα να με ζητάει. «Εγώ είμαι», είπα και πριν προλάβω να ολοκληρώσω αυτό που έλεγα, άκουσα να μου λέει: «Ευχαριστώ, αυτό πήρα να πω. Τίποτα άλλο, καληνύχτα». Ήταν αναπάντεχο, αλλά πολύ σημαντικό… και είναι οι στιγμες που νοιώθεις πως αυτή η δουλειά ίσως είναι τελικά η καλύτερη στον κόσμο οπως λέω και γραφω συχνά!»



www.bnsports.gr