γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Τα 9 γκολ παθητικό στις δύο τελευταίες αγωνιστικές φαντάζουν πολλά, και είναι άλλωστε, για τη Φράιμπουργκ. Η ανάγνωση, όμως, των δύο παιχνιδιών είναι διαφορετική και το ξεκαθάρισε ο Κρίστιαν Στράιχ. «Πληγωμένη» δεν τη λες, διαφορετική με πέρσι ούτε αυτό ισχύει στον απόλυτο βαθμό. Παρ’ όλα αυτά ο Ολυμπιακός υποδέχεται μία άλλη Φράιμπουργκ απόψε στο «Γ. Καραϊσκάκης»...
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
«Κάνουμε πολλά ατομικά λάθη και το... πληρώνουμε με το παραπάνω στα παιχνίδια μας». Τάδε έφη Κρίστιαν Στράιχ στις δηλώσεις του. Ασυνήθιστο στοιχείο. Θα έλεγε κανείς περίεργο κιόλας, για ένα σύνολο που επί χρόνια διατηρεί τον ίδιο προπονητή καθημερινά στις προπονήσεις και μεταφέρει με τις αγριοφωνάρες του τις οδηγίες προς τους ποδοσφαιριστές. Κι’ όμως, από τη θεωρία στην πράξη, δεν είναι ένα τσιγάρο δρόμος.
Η Φράιμπουργκ καθιερώθηκε στα υψηλά στρώματα της Bundesliga. Τρεις μονοψήφιες θέσεις στις τέσσερις τελευταίες σεζόν στη Γερμανία, ένας χαμένος τελικός Κυπέλλου και μία ακόμα παρουσία στα ημιτελικά. Η ευρωπαϊκή διάκριση δεν άργησε να έρθει. Πέρσι ήταν σαφώς σε καλύτερο ρυθμό. Φάνηκε και στην πρεμιέρα με τον Ολυμπιακό και το τελικό 3-0. Άλλος Ολυμπιακός τότε, ήταν, όμως, και άλλη η Φράιμπουργκ πριν από έναν χρόνο. Ας δούμε τι συμβαίνει απόψε με τους Γερμανούς...
Βασικό κεφάλαιο, ο γκολκίπερ. Ο βασικός Φλέκεν, διεθνής με την Ολλανδία, αποχώρησε. Η εμπιστοσύνη στις εξαιρετικές Ακαδημίες του κλαμπ φτάνει τόσο, που το χρίσμα για το νο1 έφτασε στο Νόα Ατουμπόλου, στη μόλις δεύτερη σεζόν του ως επαγγελματίας, φτάνει και στην παρθενική ευρωπαϊκή συμμετοχή του απόψε. Είναι 21ος ετών και διεθνής με την U21 της Γερμανίας. Το άγχος, η ανασφάλεια και οι νέες ευθύνες τον έχουν λυγίσει. Γκάφες μικρές και μεγάλες υπάρχουν. Έχουν κοστίσει; Μάλλον ναι. Έχει σώσει την ομάδα του έως τώρα με τις αποκρούσεις του; Όχι. Παράλληλα, η δυσκολία στο build up είναι εμφανέστατη. Άλλο Φλέκεν, άλλο Ατουμπόλου, αν και το έχει στη φαρέτρα του ως δυνατό στοιχείο. Αδυναμία υπάρχει ούτως ή άλλως στις κινήσεις του εντός περιοχής.
Η άμυνα είναι μεν ίδια, αλλά λείπει ένα σημαντικό εργαλείο. Το πιο χρήσιμο. Ο αρχηγός, Κρίστιαν Γκίντερ ταλαιπωρείται με πρόβλημα στον αγκώνα και θα απουσιάσει. Τρεχαντήρι, αστείρευτες δυνάμεις και ηγέτης εντός και εκτός αποδυτηρίων. Προφανώς και λείπει. Ο Κίμπλερ δεν είναι ισάξιος αντικαταστάτης. Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Ματίας Γκίντερ και Λίνχαρτ. Εκεί καταλήγουν τα ατομικά λάθη που ανέφερε ο Στράιχ. Σαφώς και ήταν πιο αποτελεσματικό κάποτε το εν λόγω ζεύγος. Φέτος δεν νιώθεις ότι μπορείς να βασιστείς πάνω του.
Χέφλερ και Έγκεσταϊν είναι εγγύηση στο κέντρο, με τον δεύτερο να έχει παραπάνω αρμοδιότητες. Ο Σάλαϊ ναι μεν σκοράρει, αλλά δεν βοηθάει αμυντικά. Ο Γκρίφο είναι ντεφορμέ, οι Ντοάν και Φίλιπ έρχονται από τον πάγκο, εντούτοις δεν κάνουν τη διαφορά, αν και ο τελευταίος πέτυχε το γκολ της νίκης κόντρα στη Βέρντερ. Ο Λούκας Χέλερ θα αναλάβει το έργο του γκολ, μιας και ο (άσφαιρος φέτος) Γκρέγκοριτς λείπει λόγω τραυματισμού. Τώρα μπήκε σε ρυθμό ο νεοφερμένος μεσοεπιθετικός Αντάμου (Σάλτσμπουργκ).
Ο μέσος όρος ηλικίας της ομάδας παραμένει χαμηλός, η εμπιστοσύνη στις Ακαδημίες είναι πάντα υπαρκτός, ως κλαμπ γέμισε με εμπειρίες και ο κόουτς Στράιχ μπαίνει στην 13η σεζόν του στον πάγκο της Φράιμπουργκ. Αυτές είναι οι σταθερές της ομάδας. Ο... αέρας, όμως, με τον οποίο αφίχθη πέρσι στο Φάληρο, δεν υφίσταται. Γνωρίζει ότι είναι ευάλωτη, έστω κι’ αν έκανε μόνο ένα κακό ματς φέτος. Αγνώριστη και αδιανόητα κακή στο 0-5 με τη Στουτγκάρδη. Η ήττα από την Ντόρτμουντ (2-4) δεν κατατάσσεται από τον Στράιχ στα «κακά» παιχνίδια. Άλλωστε το 0-1 έγινε 2-1, δέχτηκε το 2-2, η αποβολή του Χέφλερ στο 83’ λογικά την επηρέασε και δέχτηκε δύο γκολ στο τέλος. Ευάλωτη στις στατικές φάσεις, όσο απειλητική είναι, όμως, και η ίδια μέσω αυτών.
Το δια ταύτα, σε μία λάιτ ανάγνωση, αναφέρει ότι ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος από πέρσι και η Φράιμπουργκ χειρότερη. Δεν απέχει από την πραγματικότητα. Η επόμενη σελίδα, ωστόσο, καταγράφει επίσης ότι πρόκειται πάντα για μία γερμανική ομάδα, ένα άριστα οργανωμένο κλαμπ, δουλεμένο ρόστερ, στο οποίο οι απουσίες παίζουν (πιο) ελάχιστο ρόλο απ’ ότι σε άλλους συλλόγους και συνάμα η ευρωπαϊκή αύρα της είναι αρκετή για να θεωρείται πάντα μία απειλή.