γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Λένε συχνά και στο εξωτερικό πως στην περίπτωση «Εθνική ομάδα», όλοι μας κρύβουμε μέσα μας έναν Ομοσπονδιακό προπονητή! Και δέχομαι επίσης αυτό που χρησιμοποιούν παρά πολύ οι υπερασπιστές των προπονητών, δηλαδή το «εκείνοι ξέρουν καλύτερα» από οποιονδήποτε δημοσιογράφο ή φίλαθλο! Ωστόσο, συγνώμη αλλά υπό οποιοδήποτε πρίσμα κι αν δω τις κλήσεις της Εθνικής ομάδας, για τα επερχόμενα ματς με Ολλανδία και Γιβραλτάρ, αδυνατώ να κατανοήσω πως μπορεί να λείπουν ο Γιάννης Κωνσταντέλιας και ο Γιώργος Βαγιαννίδης. Το ίδιο ισχύει και για τον Τάσο Δουβίκα, ωστόσο το περίμενα να μην κληθεί, αφού ήδη δεν είχε συμπεριληφθεί σε προηγούμενα ματς.
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ξεκινάω από κάτι πάρα πολύ βασικό γιατί θέλω να είμαι δίκαιος σε αυτό που γράφω και σε αυτό που λέω: πραγματικά πιστεύω πως η Εθνική ομάδα βρίσκεται σε πάρα πολύ καλό δρόμο υπό τις οδηγίες του Γκουστάβο Πογιέτ. Η πρώτη θέση στον όμιλο του Nations League μας έδωσε αυτό το «μαξιλαράκι» για δεύτερη ευκαιρία πρόκρισης στο EURO 2024 και η αρχή στον προκριματικό όμιλο είναι καλή.
Αυτό από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να αποτελεί ένα «αλεξίσφαιρο γιλέκο» για οποιαδήποτε επιλογή γίνεται. Είναι πάρα πολύ διαφορετικό να γίνεται κριτική σε έναν προπονητή συλλόγου. Εκεί, πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε την ιδιαιτερότητα ότι μπορεί η διοίκηση να μην του έχει αγοράσει τους παίκτες που θέλει ή να μην γίνεται αυτό το πράγμα και να πρέπει να δουλέψει μόνο με αυτούς που έχει. Στις περιπτώσεις των εθνικών ομάδων όμως, ο Ομοσπονδιακός προπονητής έχει την ευκαιρία να διαλέξει οποιονδήποτε είναι διαθέσιμος για να παίξει με το εθνόσημο και στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, ειλικρινά πρέπει να κάνεις μεγάλη προσπάθεια, για να αγνοήσεις αυτό το μεγάλο ταλέντο που λέγεται «Κωνσταντέλιας». Και επίσης αν συζητάμε πως οι κλήσεις αφορούν και παίκτες που είναι σε φόρμα, τότε σε εκείνη την περίπτωση η εικόνα του Βαγιαννίδη στα καλοκαιρινά προκριματικά που αγωνίστηκε ο Παναθηναϊκός, κάνει ακόμα πιο ακατανόητη τη μη κλήση.
Στην περίπτωση του Δουβίκα, είχα εκφράσει και τον Μάρτιο και τον Ιούνιο την έκπληξη μου που έλειπε από τις κλήσεις! Φαίνεται πως το να είσαι ο πρώτος σκόρερ του ολλανδικού πρωταθλήματος δεν αρκούσε, ενώ είναι από μόνο του εύσημο. αλλά όταν έρχεται η Θέλτα και σε αγοράζει για να παίξεις στην La Liga τότε κάτι πάει στραβά.
Ο Κωνσταντέλιας, ακόμα και από τον πάγκο, γιατί δεν θα είχε κανείς την απαίτηση να ξεκινήσει βασικός, είναι ολοφάνερο πως μπορεί να σου δώσει μέσα στον αγώνα πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα και επιλογές, επειδή το παιχνίδι του είναι απρόβλεπτο! Και σε τέτοιο επίπεδο πολλές φορές μία έμπνευση μπορεί να κάνει και την διαφορά.
Ο Βαγιαννίδης έχει όλα τα στοιχεία του μοντέρνου ακραίου οπισθοφύλακα και προσωπικά η εμφάνιση του μέσα στη Μασσαλία στην πρόκριση του Παναθηναϊκού με τη Μαρσέιγ, θεωρώ πως ήταν η καλύτερη που έχω δει από έναν ακραίο οπισθοφύλακα στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Αυτή την ώρα έχουμε μπροστά μας το πολύ κρίσιμο ματς στην Ολλανδία και ακολουθεί το παιχνίδι με το Γιβραλτάρ, ωστόσο η αλήθεια είναι πως η συζήτηση ξεκίνησε, και σε περίπτωση που το αποτέλεσμα στο Αϊντχοβεν δεν είναι καλό, ο Ουρουγουανός τεχνικός θα νοιώσει και θα βιώσει κριτική.
Ας ευχηθούμε κάποια στιγμή να υπάρξει ορθολογισμός σε αυτές τις περιπτώσεις και χρόνος υπάρχει επίσης για οποιοδήποτε λάθος να βελτιωθεί και να διορθωθεί.
www.bnsports.gr
