γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Ρεαλισμός και ποδόσφαιρο ίσως και να μην «τρέχουν» πάντα μαζί. Αλλιώς κανένα αουτσάιντερ δεν θα έφτανε στην πηγή, για να πιει νερό. Δεύτερο όνομα η πρωταγωνιστής, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ έμειναν εκτός ομίλων του UEFA Champions League. Είτε το άξιζαν, είτε όχι. Είτε - ρεαλιστικά - μπορούσαν να τα καταφέρουν, είτε - ρεαλιστικά πάλι - όχι.
Σχετικά Άρθρα
Σε αυτό το επίπεδο το λάθος το πληρώνεις, αλλά η ΑΕΚ έχει ανάγκη από ακραία μπακ που να δημιουργούν!
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Αν βάλουμε δίπλα-δίπλα την παρουσία της μίας και της άλλης εκπροσώπου μας στο UEFA Champions League, τότε στα σημεία μάλλον ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που σου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση. Γλυκιά γιατί αντιστάθηκε σε ένα οργανωμένο και top selling club όπως η Μπράγκα (κι ας μη γεμίζει στον κόσμο το όνομά της), πικρή γιατί παρά τις ευκαιρίες δεν φρόντισε να προκριθεί. Η ΑΕΚ είχε μία αντίπαλο που επίσης είναι στα... πάνω της, υπολογίσιμη δύναμη από το Βέλγιο, εντούτοις το σύνολο του Ματίας Αλμέιδα μας καλοέμαθε και φάνηκε σε δύο παιχνίδια, να μη βρίσκει λύσεις για την υπέρβαση. Και αυτό είναι κάτι ασυνήθιστο για την ομάδα.
Στο τέλος της ημέρας, καταλήγουμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο μένει χωρίς παρουσία στο UEFA Champions League. Εκεί όπου βρίσκονται οι Μπράγκα και Αντβέρπ. Κρίνοντας από τα ονόματα, ίσως και άδικο, αλλά φταίει κανείς άλλος εκτός από τις ίδιες τις ομάδες της Super League; Όχι βέβαια. Μήπως φταίει η υπερφίαλη αισιοδοξία μόλις αντιμετωπίζουμε έναν αντίπαλο που (υποτίθεται) είναι ασθενέστερος από την ίδια την ελληνική ομάδα, στα χαρτιά ή και στο χορτάρι; Ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τη Μαρσέιγ και θεώρησε ότι διατηρεί βάσιμες ελπίδες πρόκρισης κόντρα στους Πορτογάλους. Αυτούς που εισπράττουν κάθε χρόνο εκατομμύρια από τις μεταγραφές παικτών τους οποίους οι ίδιοι έχουν εκπαιδεύσει. Κι’ όμως, μία φάση ήταν, ένα γκολ, μία κεφαλιά, ένα σωστό πλασέ. Ακόμα και στο ΟΑΚΑ, μετά το 0-1, μπορούσε άμεσα να ισοφαρίσει και να γίνει ροντέο το ματς.
Ότι πήγε να κάνει η ΑΕΚ κόντρα στην Αντβέρπ στο φινάλε μετά το 1-1 του Αραούχο. Όπως και οι «πράσινοι» απέναντι στη Μαρσέιγ, η Ένωση πήρε την πρόκριση κόντρα στην Ντινάμο Ζάγκρεμπ στο τέλος, στις καθυστερήσεις, δίκαια ή μη, δεν εξετάζουμε αυτό. Ποιος τα θυμάται άλλωστε; Το αγωνιστικό κομμάτι είναι το ένα. Προσωπικά περισσότερο με ενδιαφέρει να κατανοήσουν οι ομάδες το που βρίσκονται, από το να... μιζεριάζουν, γιατί δεν τοποθετήθηκαν ανάμεσα στα μπαλάκια ομάδων τα οποία θα μπουν στην κλήρωση της Πέμπτης για το νέο Champions League.
Ο συντελεστής της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη ήταν χαμηλότερος και της Ντινάμο Ζάγκρεμπ και της Μαρσέιγ και της Αντβέρπ και της Μπράγκα. Η ευρωπαϊκή παρουσία στην τελευταία 5ετία είναι αυτή που είναι για τους δύο μονομάχους των... αστεριών. Άρα καμία έκπληξη δεν προκαλεί ο αποκλεισμός από μία ομάδα με 2πλάσιο (Αντβέρπ) και μία με 4πλάσιο (Μπράγκα) συντελεστή. Απειρία και μη απειρία είναι έννοιες που αποδεικνύονται από τη συνέπεια του κάθε κλαμπ. Η νταμπλούχος Βελγίου έχει κάθε λόγο να θεωρείται βασική υποψήφια για τους ομίλους. Έτσι και έπραξε. Με καλό ή μη καλό ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ τι έκανε γι’ αυτό; Αυτή είναι άλλη κουβέντα.
Ο Παναθηναϊκός γνώριζε (ή έπρεπε να γνωρίζει) ότι η Μπράγκα αποτελούσε πιο σκληρό καρύδι από τη Μαρσέιγ, όσο οξύμωρη κι’ αν αποτελεί αυτή η πρόταση. Απείχε καιρό από μία τέτοια προκριματική διαδικασία. Πήρε πρόκριση επί της Ντνίπρο, πήρε πρόκριση επί των Γάλλων και προχώρησε. Ένα βήμα πριν από τους ομίλους. Μπορεί να μείνει με το «αχ» της καλής εμφάνισης σε δύο παιχνίδια, εντούτοις δύσκολα παραβλέπεις και ποιός είναι απέναντί σου, όπως επίσης που βρισκόσουν εσύ τα προηγούμενα χρόνια.
Θεωρώ, εν κατακλείδι, ότι ήταν νωρίς για ΑΕΚ και Παναθηναϊκό να μπουν στους χρυσοφόρους ομίλους. Για οικονομικούς λόγους, φυσικά θα ήταν προτιμότερο. Από αγωνιστικής άποψης, πιθανός καταποντισμός να τους απογοήτευε και να μην συνέχιζαν την εξέλιξή τους. Διότι πρωτίστως αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος. Η εξέλιξη, η διάρκεια, η συνεχόμενη παρουσία σε ευρωπαϊκό όμιλο. Είτε στο Champions, είτε στο Europa, είτε και στο Europa Conference League. Μικρή σημασία έχει.
Πλέον, όλες οι διοργανώσεις είναι δύσκολες. Ούτε στο Γιουρόπα θα κάνουν περίπατο. Διότι μπαίνει ξανά στη μέση ο περίφημος συντελεστής, που θα τις ρίξει στο 4ο γκρουπ δυναμικότητας και με μίνιμουμ στόχο την 3η θέση, θα έχουν μπροστά τους πιο σταθερές (σε ευρωπαϊκή παρουσία) ομάδες. Λέγε με Λίβερπουλ ή Μπέτις, λέγε με Σπόρτιγνκ ή Μόλντε. Δεν εξετάζουμε αυτή τη στιγμή τη δυναμική των πιθανών αντιπάλων της. Το γράψαμε πιο πάνω, άλλο κομμάτι αυτό.
Σκοπός είναι να καταλάβουν όλοι οι εκπρόσωποί μας ότι θέλει κόπο, ιδρώτα και πλάνο για να προχωρήσεις στην Ευρώπη. Όπου κι’ αν καταλήξεις, μιλώντας για τις τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είσαι κερδισμένος. Δείτε πόσες και πόσες ξεκίνησαν με στόχο το Champions League και κατηφόρισαν στα χαμηλά. Από ομάδες με μεγαλύτερη παρουσία στην Ευρώπη, από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ την τελευταία 5ετία. Μία μόλις σεζόν ανταγωνισμού στα ενδότερα και όλοι διαπιστώσαμε πόσο ανέβηκε το επίπεδο. Η συνέχεια, η διάρκεια, η επιμονή των κλαμπ είναι το ζητούμενο. Καμία πρόκριση δεν ήρθε από μόνη της, έτσι απλά. Ρωτήστε και τον Άρη.
ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ (εφόσον με το καλό προκριθούν οι δύο τελευταίοι) οφείλουν να κάνουν το καλύτερο δυνατό σε νίκες και συγκομιδή βαθμών για την Ελλάδα. Ώστε τα επόμενα βήματα να είναι πιο βατά στην προκριματική διαδικασία. Όλοι δουλεύουν για όλους. Αυτό θα έπρεπε να είναι το σύνθημα. Και όχι να γίνεται ιερά εξέταση σχετικά με αποκλεισμό από το Champions League, ούτε να αντιμετωπιστεί ως κάτι υποδεέστερο το Europa League.
