γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Το σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί ο κάθε ποδοσφαιριστής να γνωρίζει τουλάχιστον δύο θέσεις, καθείς στον τομέα του. Η περίπτωση του Τιν Γιέντβαϊ είναι ακόμα πιο σύνθετη και η χρησιμότητα που θα προσφέρει στον Παναθηναϊκό μεγάλη. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κλείνει κενά στην άμυνα, ενίοτε και στο κέντρο μπροστά απ' αυτήν, μ' έναν πολύ πιο έμπειρο παίκτη, απ' ότι δείχνουν τα 27 χρόνια του Κροάτη.
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Η καριέρα του Τιν Γιέντβαϊ περιλαμβάνει αρκετά σκαμπανεβάσματα. Από σούπερ ταλέντο στην Ντινάμο Ζάγκρεμπ, έως την κλασική πώληση ως πιτσιρικάς στη Ρόμα (17 ετών, 5 εκατ. ευρώ) προ 10ετίας, ο δανεισμός και η εν τέλει... μετακόμιση στη Λεβερκούζεν, η άνθηση στην Άουγκσμπουργκ και το νέο περιβάλλον στη Λοκομοτίβ Μόσχας. Θα έλεγε κανείς πώς η 6μηνη πρόσφατη στάση στην Αλ Αίν μοιάζει με έναν αρχικό κατήφορο για τον Κροάτη. Αλλά σαν να βρήκε τη στροφή που ήθελε, με τον Παναθηναϊκό να είναι εδώ, έτοιμος να του προσφέρει το οξυγόνο που χρειάζεται στην καριέρα του.
Το γιατί ο Γιέντβαϊ είναι στον Παναθηναϊκό και δεν παρέμεινε στα γήπεδα της Bundesliga, είναι ένα ερώτημα που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Είναι σε σούπερ ηλικία, στα 27 του χρόνια έζησε σπουδαίες στιγμές σε εγχώρια πρωταθλήματα και ευρωπαϊκές διοργανώσεις, φυσικά και ως μπακ απ με την Εθνική ομάδα. Βρήκε καταφύγιο νωρίς στη Γερμανία, την ώρα που το πρώτο βήμα προς Ρόμα μεριά, του φάνηκε... βουνό. Ίσως μερικές φορές το γεγονός ότι δεν διέθετε μία κλασική θέση, να του βγήκε σε κακό. Στόπερ ναι, αλλά χρήσιμος και ως δεξιός μπακ, βολικός και στα αριστερά, άμα κάτσει και υπάρξει ανάγκη, ως 6άρι σκούπα θα δώσει τη λύση.
Η οπτική γωνία της κάθε ομάδας φυσικά είναι διαφορετική. Το προαναφερόμενο μειονέκτημα το κατατάσσουν άλλοι στα συν του Γιέντβαϊ. Να καλύπτει δηλαδή αρκετές θέσεις, κάτι που εν τέλει απαιτεί το ποδόσφαιρο της εποχής μας. Ο προπονητής να βλέπει στο πρόσωπό σου περισσότερες από μία επιλογές στο χορτάρι. Δεν πάει πολύς καιρός, πέρσι δηλαδή, που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα παρακαλούσε να είχε 2-3 αντίστοιχους παίκτες ακόμα στους «πράσινους». Οι ανάσες των υπολοίπων θα ήταν σαφώς πιο πολλές για το «καυτό» φινάλε που μας επιφύλαξε η περσινή σεζόν στη Super League. Και ουδείς γνωρίζει που εν τέλει θα είχε καθίσει η... μπίλια του πρωταθλητή, αν ο ΠΑΟ διέθετε πιο γεμάτο ρόστερ.
Αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που οφείλει να «κλείσει» ο Παναθηναϊκός ενόψει της νέας σεζόν. Στο πρόσωπο του Γιέντβαϊ κερδίζει σε εμπειρία, σε ηρεμία, ενίοτε και σε απρόσμενα εύκολα λάθη, εντούτοις μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που παίζει μία 10ετία στην Ευρώπη και αν τότε είχε επιλέξει την Τότεναμ αντί της Ρόμα, όλα θα μπορούσαν να είχαν κυλήσει διαφορετικά. Είναι, πάντως, εύκολος χαρακτήρας. Μοιάζει, λόγω έκφρασης στο πρόσωπο, ακόμα με φοιτητόπαιδο, φοράει μερικές φορές ακόμα τα γυαλιά του και παρουσιάζεται ως... σοφιστικέ. Γκρίνια και Τιν είναι δύο μη συμβατές έννοιες. Ο πολύς πάγκος ποτέ δεν τον ώθησε σε ακραίες αντιδράσεις, είτε στην προπόνηση, είτε σε διαφυγή προς media μεριά.
Το στιλ παιχνιδιού του άλλαξε σε σχέση με το πώς τον θυμόμασταν στα πρώτα χρόνια στην Bundesliga. Η τελευταία γεμάτη σεζόν του εκεί, ήταν στην Άουγκσμπουργκ, τη χρονιά 2019-20. Χρήσιμος τότε, κολώνα στην άμυνα, κέρδισε σε εμπειρίες, δυνάμωσε στις μονομαχίες, διορατικότητα διαθέτει ούτως ή άλλως. Η ταχύτητα δεν είναι το βασικό προσόν του. Ανέκαθεν ίσχυε αυτό. Αρκετά σημαντικός στη Λοκομοτίβ Μόσχας, ομάδα, όμως, που ψάχνει την ταυτότητά της μετά από τα πρωταθλήματα στα τέλη της προηγούμενης 10ετίας. Ο νέος δανεισμός του από τους Ρώσους αποδεικνύει ότι δεν τους «κάνει» πλέον, οι λόγοι προφανώς είναι δικαιολογημένοι, από την πλευρά τους.
Εκ πρώτης όψεος ο Παναθηναϊκός κερδίζει πολλά από την απόκτηση του Γιέντβαϊ. Το αν τελικά οι Ρώσοι έχουν δίκιο με τον παραγκωνισμό του ή αν πρόκειται όντως για κίνηση-ματ των «πρασίνων», θα φανεί - όπως πάντα - στο γήπεδο.
