γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Τώρα που θα κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για το πρώτο τρόπαιο που πήρε η Αγγλία σε επίπεδο εθνικών ομάδων Ελπίδων έπειτα από το 1984, καλό είναι να κοιτάξουν όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές το πώς θα εξελιχθεί το μέλλον τους και κυρίως να δούμε πως θα το αντιμετωπίσουν και ίδιες οι ομάδες. Γιατί από εκείνη την ομάδα του ’84, πραγματικά μεγάλη καριέρα έκαναν τρεις, το πολύ τέσσερις παίκτες, ενώ από την προηγούμενη φουρνιά της Αγγλίας που έπαιξε τελικό το 2009, χάνοντας από τη Γερμανία με 4-0 στο Μάλμε, μόνο ο Τζέιμς Μίλνερ έκανε μεγάλα πράγματα στη συνέχεια!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η ηττημένη ομάδα της διοργάνωσης, που είναι η Ισπανία, είναι αλήθεια πως έχει πολύ καλύτερα στατιστικά στο να εκμεταλλεύεται τους ποδοσφαιριστές της που πηγαίνουν στα τουρνουά των μικρών ηλικιών και μελλοντικά να τους αξιοποιεί.
Είναι πολλά τα παραδείγματα, με κυριότερο εκείνο της ομάδας του 2008 που πήρε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Βιέννη και του 2010 που έγινε πρωταθλήτρια κόσμου στη Νότια Αφρική! Και τα δύο ρόστερ των Ισπανών ήταν γεμάτα από ποδοσφαιριστές που είχαν κάνει επιτυχίες είτε στο πρωτάθλημα Νέων και Παίδων στην Ευρώπη, είτε είχαν αναπτυχθεί οι παγκόσμιοι πρωταθλητές το 1999 σε επίπεδο κάτω των 19.
Ο Αμπέλ Ρουίθ, ο μοιραίος παίκτης του τελικού, αφού έχασε το πέναλτι στο τελευταίο λεπτό, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά, αλλά στάλθηκε στην Σπόρτινγκ Μπράγκα, μαζί με 30 εκατομμύρια, ως αντάλλαγμα για τον Τρινκάο, με τον οποίο η Μπαρτσελόνα δεν ξέρει ακόμα τι να κάνει.
Πλήρης ασυνεννοησία μέσα σε μια ομάδα που πάντα στήριζε τα δικά της παιδιά και από εκείνες της φουρνιές των ταλαντούχων Ισπανών πριν από 25 χρόνια προέκυψε η βάση της εθνικής ομάδας, αλλά και της ιδίας της Μπάρτσα, των τόσων τίτλων!
Ο Τσάβι, ο Ινιέστα, ο Πουγιόλ, ο Μπουσκέτς, αλλά και εκείνοι που έπαιζαν στη Ρεάλ, όπως ο Κασίγιας και ο Σαλγκάδο ή στο εξωτερικό και έγιναν βασικότατοι όπως ο Σεσκ Φάμπρεγας στην Άρσεναλ, ήταν παίκτες που έβρισκαν χώρο σε μεγάλες ομάδες.
Μπόρεσαν, μεγάλωσαν και εξελίχθηκαν σε ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής. Παρ’ ότι στην Ισπανία έπαψαν να το κάνουν τόσο συχνά, εξακολουθώ να θεωρώ πως τα φυντανάκια τους θα μπορέσουν να εξελιχθούν!
Η εθνική Αγγλίας, όμως; Θα μπορέσει αυτά τα παιδιά να τα εντάξει και να γίνουν, αύριο, μέλη μίας ομάδας που πλέον, η αλήθεια είναι, πως έχει καταφέρει να ξεφύγει από την μετριότητα, πηγαίνοντας στην τετράδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018 και στον τελικό του προηγούμενου Euro;
Κάποιοι από τους τωρινούς παίκτες ήδη παίζουν σε ομάδες της Premier League και είναι στελέχη, ενώ κάποιοι άλλοι παλεύουν να βρουν τον χρόνο τους. Ο απόλυτος MVP του τουρνουά, ο γκολκίπερ, Τράφορντ, θα βρίσκεται σύντομα στην Μπέρνλι, ενώ, ο Κέρτις Τζοόυνς είναι πάντα στα πλάνα του Κλοπ στη Λίβερπουλ.
Το γεγονός πως ξεκίνησε βασικός όλα τα παιχνίδια από τον Απρίλιο και μετά στους «κόκκινους», δείχνει πόσο πολύ τον μετράει ο Γερμανός τεχνικός και αυτό το σερί αγώνων ήταν που τον βοήθησε να ξεχωρίσει στην διοργάνωση που μόλις κατέκτησε η Αγγλία.
Ο Γκιμπς Γουάιτ έπαψε να είναι ένα απλό ταλέντο και βοήθησε τη Νότιγχαμ να μείνει στην Premier League, ενώ ο Πάλμερ είναι ολοφάνερο πως κερδίζει διαρκώς εμπιστοσύνη από τον Γκουαρδιόλα και το να είσαι στο ρόστερ της Μάντσεστερ Σίτι δεν είναι μικρό επίτευγμα!
Για τον Άντονι Γκόρντον, πλήρωσε ήδη πολλά λεφτά η Νιούκαστλ για να τον πάρει από την Έβερτον και θα μπορέσει να δουλέψει με τον Έντι Χάου για να εξελιχθεί.
Ο Μαντουέκε έπεσε στην κακή σεζόν της Τσέλσι, αλλά και αυτός πιστεύω ότι θα καταφέρει να βρει ισορροπία, ενώ, ο Έλιοτ, αν δεν είχε τον τραυματισμό τον Σεπτέμβριο του ’21, ήδη θα είχε εκτοξευτεί η καριέρα του!
Και πάλι, ο Κλοπ τον πιστεύει και σε μια δύσκολη χρονιά του έδωσε πολλές συμμετοχές. Ο Σμιθ Ρόου πέρασε μια πολύ δύσκολη περίοδο στην Άρσεναλ, βλέποντας την ομάδα του να διεκδικεί το πρωτάθλημα μέχρι τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να πάρει μέρος σε πολλά παιχνίδια λόγω τραυματισμού. Νομίζω πως αυτή η παρουσία του με την εθνική ομάδα κατακτώντας ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο θα τον βοηθήσει πάρα πολύ να βρει και πάλι τα πατήματά του και είναι πολύ σημαντικό πως ο Αρτέτα δεν έχασε ποτέ την εμπιστοσύνη του στον ποδοσφαιριστή.
Ο Γκόμεζ είναι ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να προσφέρει πολλά. Η μετακίνησή του στην Λιλ, τον βοήθησε πολύ και μην ξεχνάμε πως ήταν και στην ομάδα κάτω των 17 της Αγγλίας που αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2017!
Στην διοργάνωση ξεκίνησε βασικός και έμεινε μέχρι το τέλος, κάνοντας καταπληκτικά παιχνίδια ο Λιβάι Κολγουιλ. Από την ηλικία των εννέα ετών μεγάλωσε στις ακαδημίες της Τσέλσι, όμως, η προηγούμενη χρονιά ως δανεικός στην Μπράιτον ήταν αυτή που μπόρεσε να βγάλει το ταλέντο του στον αφρό!
Οι «γλάροι» δίνουν 30 εκατομμύρια λίρες στους «μπλε» για να τον αποκτήσουν γιατί τον πιστεύει πάρα πολύ ο Ντε Τζέρμπι, αλλά η απάντηση παραμένει αρνητική. Θα είναι μεγάλο λάθος του ίδιου να μην πάει κάπου που θα παίζει και απλώς να επιστρέψει στην Τσέλσι για να είναι στον πάγκο.
Πολλές φορές αυτές οι δύσκολες αποφάσεις είναι και τα κλειδιά σε μία καριέρα!
Αυτή η φουρνιά μπορεί πραγματικά να κάνει τη διαφορά στην Αγγλία κάνοντας το επόμενο βήμα και πολλοί απ’ αυτούς να γίνουν βασικοί και στην εθνική ανδρών. Κακά τα ψέματα, ωραίοι οι τίτλοι στις μικρές ηλικίες, αλλά εάν κάποιος δεν κάνει καριέρα μετά στο επίπεδο των αντρών στην εθνική ομάδα και δεν πάει σε μεγάλα τουρνουά, σε Παγκόσμιο Κύπελλο και σε Euro και αν κάποια στιγμή δεν γίνει και πρωταθλητής στο υψηλότερο επίπεδο δεν έχει καμία σημασία το να έχεις διακριθεί ως παιδί και έφηβος!
Καλύτερο παράδειγμα από την εθνική Γερμανίας, εκείνη που διέλυσε την Αγγλία στο Μάλμε το 2009 σε επίπεδο Ελπίδων δεν υπάρχει! Έναν χρόνο μετά, στο Μουντιάλ στη Νότιο Αφρική, όταν η Γερμανία νίκησε την Αγγλία 4-1, μόνο ο Μίλνερ ήταν στην αποστολή των «λιονταριών», ενώ τέσσερις Γερμανοί έπαιζαν βασικοί!
Και πέντε χρόνια αργότερα, το 2014 στην Βραζιλία, από εκείνη την φουρνιά των Ελπίδων της Γερμανίας, ο Μεσούτ Εζίλ, ο Κεντίρα, o Νόιερ, ο Μπόατενγκ, ο Χέβεντες και ο Χούμελς, έγιναν Παγκόσμιοι Πρωταθλητες! Και αυτό είναι που τελικά μετράει περισσότερο απ’ όλα!
