γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Μπήκε ο Ιούλιος και ο Άρης συνεχίζει να συμπληρώνει τα - ελάχιστα η αλήθεια είναι - χαμένα κομμάτια του παζλ στο ρόστερ του. Λογικό, αλλά καθόλου συνηθισμένο για τους «κίτρινους» να έχουν βρίσκονται σε τόσο προχωρημένο στάδιο. Καθόλου εντύπωση δεν μας κάνει βέβαια, κρίνοντας από την ποιότητα, τις γνωριμίες και τις κινήσεις του Ρόμπερτ Παλικούτσα. Γιατί ένας τεχνικός διευθυντής, και δη καλός, είναι από χρήσιμος έως και υπερ-απαραίτητος.
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Ο Άρης ψάχνει την ευρωπαϊκή υπέρβαση φέτος και ο Τόλης Τερζής θα πρέπει να χαίρεται και με το παραπάνω, που είναι εκείνος ο οποίος θα οδηγήσει φέτος την ομάδα στο δύσκολο μονοπάτι, εντός και εκτός συνόρων. Διότι όσα χρόνια κι’ αν συμμετέχει στα κοινά του κλαμπ ο Έλληνας τεχνικός, σίγουρα δεν θυμάται να παρελαύνει τόσος (έτοιμος) κόσμος στο ρόστερ της ομάδας.
Διότι το ζητούμενο είναι να υπάρχουν παίκτες διαθέσιμοι, νεοφερμένοι που παίρνουν νωρίς άρωμα Θεσσαλονίκης και ποδοσφαιριστές μη επιθυμητοί ήδη να έχουν αποχωρήσει από τους «κίτρινους». Όταν τα άνωθεν στοιχεία συνδυάζονται με το αρχικό στάδιο της προετοιμασίας για τη νέα αγωνιστική περίοδο, τότε ακόμα καλύτερα.
Ο Ρόμπερτ Παλικούτσα, ο νέος τεχνικός διευθυντής του συλλόγου, σήκωσε μανίκια και κάνει δουλειά. Η πολύμηνη παρουσία του στα τέλη της προηγούμενης σεζόν, τον βοήθησε να εγκλιματιστεί, να καταστρώσει τα πλάνα του και να προχωρήσει, μαζί με τις επιθυμίες του Τερζή, τις μεταγραφικές κινήσεις του. Έφυγαν (Πίρσμαν, Μαζικού, Σιαμπάνης), ήρθαν (Ματαρίτα, Φεράρι, Αηδώνης, Πάβιτσιτς, Χουτεσιώτης, Σαβέριο, Φατόρε).
Μη νομίζετε, το να αδειάζει το ρόστερ από συμβόλαια παικτών οι οποίοι δεν υπολογίζονται ή δεν είναι πλέον χρήσιμοι στον εκάστοτε προπονητή, είναι το ίδιο σημαντικό (ίσως και πιο σημαντικό) από το να δελεάσεις κόσμο να έρθει στο Χαριλάου. Αν δεν εξασφαλίσεις χρήμα, δεν αγοράζεις. Απλό και κατανοητό...
Ο Παλικούτσα είχε χρόνο να τα σκεφτεί όλα αυτά. Έκλεισε τρύπες όπου απαιτούνταν, προχώρησε σε προσθήκες που μπορεί να μην εντυπωσιάζουν ως ονόματα, αλλά θα φανούν χρήσιμοι. Ο Άρης κερδίζει τον δίαυλο επικοινωνίας που έχει ο Γερμανοκροάτης παράγοντας με ομάδες της Bundesliga και όχι μόνο. Η περίπτωση του Αηδώνη είναι μία. Οι περαιτέρω προσθήκες από Στουτγκάρδη, βλέπε Ζιλ Ντίας (εξαιρετική περίπτωση) και Καστανάρα (όχι για βασικός), δείχνουν τον δρόμο στους Θεσσαλονικείς.
Μπορεί να στοχεύσουν ψηλά, να «διαφημίσουν» τον εαυτό τους με ότι διαθέτουν, κι’ ας μην καταλήγουν σε... γάμο όλα τα φλερτ τους. Προοπτική για καλύτερη πορεία στο ελληνικό πρωτάθλημα, προκριματικά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, «καυτή» έδρα, ωραία πόλη. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Κάθε νέος ποδοσφαιριστής άλλωστε επιθυμεί ένα καλό κλίμα και την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Το βασικότερο, κάθε παίκτης και ο ατζέντης του, πρέπει να δελαστούν με τον κατάλληλο τρόπο. Κι’ αυτός ο ρόλος ανήκει καταρχάς στον τεχνικό διευθυντή του συλλόγου. Ειδικά αν είναι δύσκολη περίπτωση, τότε η εμπειρία του Παλικούτσα θα είναι ακόμα πιο σημαντικό γρανάζι στην επίτευξη της συμφωνίας.
Κακά τα ψέμματα, στον τομέα του τεχνικού διευθυντή, υστερούν σχεδόν όλες οι ελληνικές ομάδες. Ευτυχώς πήραν... μπρος και βελτιώνουν την εικόνα τους, όπως και τις επιλογές τους. Ώστε αυτός να είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για καλές ή κακές μεταγραφές. Φυσικά χρειάζεται χρόνος. Κανείς δεν θα... ευστοχήσει στο 100% με την πρώτη. Ο Παλικούτσα ήρθε από τα γερμανικά γήπεδα στη Super League και τον Άρη. Άλλο τοπίο ναι, απαιτήσεις στα ύψη ναι. Και μπορεί τα μεταγραφικά δρώμενα των «κιτρίνων» να είναι σε πολύ καλύτερο δρόμο από τα προηγούμενα χρόνια, εντούτοις το θέμα του φορ, του 6αριού, των στόπερ και των ακραίων επιθετικών (ειδικά στο μεγάλο ενδεχόμενο της αποχώρησης του Λούις Πάλμα) αποτελούν ανοιχτά μέτωπα που χρίζουν δουλειάς. Έντονης δουλειάς.
Αλλά το γράψαμε και πιο πάνω. Ο Παλικούτσα σήκωσε μανίκια, ο Άρης θα επωφεληθεί και τουλάχιστον στα πρώτα ευρωπαϊκά ματς δεν θα υπάρχει (κατά τα φαινόμενα) η δικαιολογία, ότι το ρόστερ υπολείπονταν σε πρόσωπα και ποιότητα.
