γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Οι περιπτώσεις των προκριματικών περιλαμβάνουν κάποιες βασικές και αποδεκτές παραμέτρους: αυτό που σε ενδιαφέρει είναι η νίκη, γιατί έτσι μόνο μαζεύεις τους βαθμούς για να προκριθείς, σκέφτεσαι πάντα το ματς που παίζεις και ποτέ δεν βλέπεις μπροστά στο επόμενο και προσπαθείς να αποφύγεις τις κακοτοπιές! Αυτά είναι τα πολύ βασικά και αν προστεθεί σε μία νίκη και μία καλή εμφάνιση, είναι μπόνους και βοηθάει σαφέστατα στην διατήρηση του καλού κλίματος.
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η επικράτηση της Εθνικής μας ομάδας επί της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας με 2-1 (16/06) συνδυάστηκε με μία πολύ καλή εμφάνιση! Αυτό είναι κάτι που βοηθάει πάρα πολύ και τον κόσμο να παραμείνει ζεστός για τους αγώνες του φθινοπώρου, αλλά ταυτόχρονα και την διατήρηση της καλής εικόνας που υπάρχει μέσα στην εθνική ομάδα από πέρσι τέτοια εποχή και τις τέσσερις νίκες που σφράγισαν την πρωτιά μας για τον όμιλο του Nations League.
Θα ξαναπώ αυτό που έχω υποστηρίξει πολλές φορές και που έχω γράψει κατ’ επανάληψη, πως στα προκριματικά κάθε διοργάνωσης εθνικών ομάδων, μόνο το αν προκρίθηκε η ομάδα σου θυμάται ο κόσμος και όχι το πώς προκρίθηκε! Εάν είσαι στην τελική φάση, τότε θα αρχίσει να ασχολείται και ο υπόλοιπος κόσμος με τη δική σου ομάδα, αλλά μέχρι τότε, το βασικό είναι να μπορείς να πάρεις την πρόκριση! Κάτι που με απόλυτη συνέπεια έκανε η εθνική ομάδα επί Ρεχάγκελ και μετά επί Σάντος, μέχρι το 2014 και την καταστροφική έλευση του Ρανιέρι.
Αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο με τον Πογέτ στον πάγκο έχει αρχίσει να χτίζει κάτι καλό! Οι πέντε νίκες στα έξι παιχνίδια που μας έφεραν στην πρώτη θέση του ομίλου μας, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον το μαξιλαράκι των μπαράζ στον δρόμο για την Γερμανία και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2024, έχει καινούργια αρχή στα προκριματικά που μέχρι τώρα κρίνεται θετική. Η νίκη επί του Γιβραλτάρ είναι κάτι που πρέπει να θεωρείται πάντα δεδομένο και συνέβη, αλλά για τους γνωστούς… γκρινιάρηδες, πως η ομάδα «σκότωσε το θηρίο με 3-0», κάποιος να τους δείξει πως η Εθνική Γαλλίας κέρδισε με το ίδιο σκορ!
Επίσης, πάντα να έχουμε υπόψη μας πως παραμονεύει η γκέλα! Αυτό που συνέβη στην πρώτη μετά Γκάρεθ Μπέιλ διοργάνωση για την Ουαλία είναι διδακτικό. Τέσσερις τελικές και τέσσερα γκολ από την Αρμενία. Το τελικό 2-4 των Αρμενίων επί των Ουαλών να υπενθυμίζει πόσο εύκολα σε μία Ευρώπη με είκοσι ομάδες περίπου σε ίδιο επίπεδο, μπορείς να πάθεις ζημιά!
Όταν λοιπόν παίξεις και καλά σε έναν αγώνα και κερδίσεις, η διάθεση βελτιώνεται κατά πολύ και ταυτόχρονα η εμπιστοσύνη του κοινού προς την ομάδα ανανεώνεται! Σε ένα γήπεδο, στη Νέα Φιλαδέλφεια, που πραγματικά είναι έδρα, η εθνική ομάδα που για πρώτη φορά σε αυτό το γήπεδο έδωσε επίσημο ματς στην ιστορία της, πήρε αγάπη, αλλά και η ίδια ζέστανε τον κόσμο με μία πολύ όμορφη εικόνα, ορθολογικό ποδόσφαιρο και δημιουργικό! Οι πολλές φάσεις και μία νίκη με 2-1 επί μιας πολύ σκληροτράχηλης ομάδας, όπως η Ιρλανδία, δίνει τρεις βαθμούς, αλλά και πολύ αισιοδοξία! Τώρα στο Παρίσι απέναντι στη Γαλλία, πρωτεύων στόχος είναι μία καλή εμφάνιση και ό,τι έρθει, αφού σαφέστατα δεν είναι στόχος μας να εκθρονίσουμε τους Γάλλους στον όμιλο, αλλά ό,τι μπορέσουμε να πάρουμε απέναντι τους, μπορεί να μας δώσει ώθηση για να ξεπεράσουμε τους Ολλανδούς!
«Σεβαστήκαμε το παιχνίδι μας» είπε ο Πογέτ και είχε δίκιο, εννοώντας πως η ομάδα ήθελε να παίξει μπάλα, για αυτό και ένας μόνο αμυντικός χαφ ο Κουρμπέλης, που ήταν εξαιρετικός και δύο δημιουργοί στο πρόσωπο των κορυφαίων της ομάδας, Μπακασέτα και Μάνταλου. Ο τρόπος που κυκλοφόρησε η μπάλα, η πάρα πολλή δουλειά των ακραίων, Μασούρα (που πέτυχε και ένα πολύ ωραίο γκολ) και Πέλκα, η ακούραστη παρουσία του Παυλίδη, η συνεισφορά των ακραίων Μπάλντοκ και Τσιμίκα, η σιγουριά που προσφέρουν Χατζηδιάκος και Μαυροπάνος, δίνουν την εικόνα μίας ομάδας που ξέρει από ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Αλλά κάθε ομάδα χρειάζεται πάντα και σπουδαίο τερματοφύλακα. Και ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος σε δύο περιπτώσεις έδειξε χθες το βράδυ (16/06) την κλάση του, ειδικά στην φάση των καθυστερήσεων, που η μπάλα από το σουτ του Ντόχερτι πέρασε κάτω από διάφορα πόδια. Ένας τερματοφύλακας που δεν «σβήνει» ποτέ από το παιχνίδι και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο συν, εκτός της ικανότητας του να παίζει και με την μπάλα στα πόδια!
Οι επιλογές που έχει στον πάγκο ο Πογέτ βοηθούν επίσης, γιατί με το που μπήκαν τα φρέσκα πόδια του Γιακουμάκη και του Φούντα, πιέσαμε και πλησιάσαμε και στο τρίτο γκολ. Το κυριότερο η σωστή διαχείριση των αλλαγών, που βοήθησε και περιορίσαμε έτσι και την κυκλοφορία της μπάλας από πλευράς Ιρλανδών. Αυτό που πρέπει να κοιτάξει ο προπονητής και οι ίδιοι οι παίκτες, κυρίως οι πιο έμπειροι, είναι γιατί δώσαμε γήπεδο στην Ιρλανδία στο πρώτο ημίχρονο, αμέσως μόλις προηγηθήκαμε και ενώ ήταν φανερό πως μπορούσαμε να συνεχίσουμε την πίεση για να φτάσουμε σε ένα δεύτερο τέρμα. Για πάρα πολλή ώρα, περίπου 70 λεπτά, οι Ιρλανδοί είχαν μόνο μία τελική προσπάθεια: αυτή που έφερε το γκολ του Κόλινς! Απέναντι σε μία καλύτερη ομάδα πιθανώς αυτό θα το πληρώναμε! Ωστόσο, δεν μπορεί να μην υπογραμμίσει κανείς πως η ομάδα διαρκώς βελτιώνεται.
Γενικά είναι μία εθνική ομάδα που θέλεις να βλέπεις και αυτό είναι ένα όμορφο συναίσθημα! Και σαφέστατα, πρώτος στόχος πρέπει να είναι η νίκη σε κάθε παιχνίδι! Μόνο οι βαθμοί θα μας φέρουν την πρόκριση, όμως, η συνήθεια του να παίζεις καλά και να θέλεις την μπάλα στα πόδια σου, μακροπρόθεσμα είναι κάτι που προσφέρει σιγουριά και αυτοπεποίθηση και έτσι έρχονται πιο εύκολα τα αποτελέσματα!
Η επικράτηση της Εθνικής μας ομάδας επί της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας με 2-1 (16/06) συνδυάστηκε με μία πολύ καλή εμφάνιση! Αυτό είναι κάτι που βοηθάει πάρα πολύ και τον κόσμο να παραμείνει ζεστός για τους αγώνες του φθινοπώρου, αλλά ταυτόχρονα και την διατήρηση της καλής εικόνας που υπάρχει μέσα στην εθνική ομάδα από πέρσι τέτοια εποχή και τις τέσσερις νίκες που σφράγισαν την πρωτιά μας για τον όμιλο του Nations League.
Θα ξαναπώ αυτό που έχω υποστηρίξει πολλές φορές και που έχω γράψει κατ’ επανάληψη, πως στα προκριματικά κάθε διοργάνωσης εθνικών ομάδων, μόνο το αν προκρίθηκε η ομάδα σου θυμάται ο κόσμος και όχι το πώς προκρίθηκε! Εάν είσαι στην τελική φάση, τότε θα αρχίσει να ασχολείται και ο υπόλοιπος κόσμος με τη δική σου ομάδα, αλλά μέχρι τότε, το βασικό είναι να μπορείς να πάρεις την πρόκριση! Κάτι που με απόλυτη συνέπεια έκανε η εθνική ομάδα επί Ρεχάγκελ και μετά επί Σάντος, μέχρι το 2014 και την καταστροφική έλευση του Ρανιέρι.
Αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο με τον Πογέτ στον πάγκο έχει αρχίσει να χτίζει κάτι καλό! Οι πέντε νίκες στα έξι παιχνίδια που μας έφεραν στην πρώτη θέση του ομίλου μας, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον το μαξιλαράκι των μπαράζ στον δρόμο για την Γερμανία και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2024, έχει καινούργια αρχή στα προκριματικά που μέχρι τώρα κρίνεται θετική. Η νίκη επί του Γιβραλτάρ είναι κάτι που πρέπει να θεωρείται πάντα δεδομένο και συνέβη, αλλά για τους γνωστούς… γκρινιάρηδες, πως η ομάδα «σκότωσε το θηρίο με 3-0», κάποιος να τους δείξει πως η Εθνική Γαλλίας κέρδισε με το ίδιο σκορ!
Επίσης, πάντα να έχουμε υπόψη μας πως παραμονεύει η γκέλα! Αυτό που συνέβη στην πρώτη μετά Γκάρεθ Μπέιλ διοργάνωση για την Ουαλία είναι διδακτικό. Τέσσερις τελικές και τέσσερα γκολ από την Αρμενία. Το τελικό 2-4 των Αρμενίων επί των Ουαλών να υπενθυμίζει πόσο εύκολα σε μία Ευρώπη με είκοσι ομάδες περίπου σε ίδιο επίπεδο, μπορείς να πάθεις ζημιά!
Όταν λοιπόν παίξεις και καλά σε έναν αγώνα και κερδίσεις, η διάθεση βελτιώνεται κατά πολύ και ταυτόχρονα η εμπιστοσύνη του κοινού προς την ομάδα ανανεώνεται! Σε ένα γήπεδο, στη Νέα Φιλαδέλφεια, που πραγματικά είναι έδρα, η εθνική ομάδα που για πρώτη φορά σε αυτό το γήπεδο έδωσε επίσημο ματς στην ιστορία της, πήρε αγάπη, αλλά και η ίδια ζέστανε τον κόσμο με μία πολύ όμορφη εικόνα, ορθολογικό ποδόσφαιρο και δημιουργικό! Οι πολλές φάσεις και μία νίκη με 2-1 επί μιας πολύ σκληροτράχηλης ομάδας, όπως η Ιρλανδία, δίνει τρεις βαθμούς, αλλά και πολύ αισιοδοξία! Τώρα στο Παρίσι απέναντι στη Γαλλία, πρωτεύων στόχος είναι μία καλή εμφάνιση και ό,τι έρθει, αφού σαφέστατα δεν είναι στόχος μας να εκθρονίσουμε τους Γάλλους στον όμιλο, αλλά ό,τι μπορέσουμε να πάρουμε απέναντι τους, μπορεί να μας δώσει ώθηση για να ξεπεράσουμε τους Ολλανδούς!
«Σεβαστήκαμε το παιχνίδι μας» είπε ο Πογέτ και είχε δίκιο, εννοώντας πως η ομάδα ήθελε να παίξει μπάλα, για αυτό και ένας μόνο αμυντικός χαφ ο Κουρμπέλης, που ήταν εξαιρετικός και δύο δημιουργοί στο πρόσωπο των κορυφαίων της ομάδας, Μπακασέτα και Μάνταλου. Ο τρόπος που κυκλοφόρησε η μπάλα, η πάρα πολλή δουλειά των ακραίων, Μασούρα (που πέτυχε και ένα πολύ ωραίο γκολ) και Πέλκα, η ακούραστη παρουσία του Παυλίδη, η συνεισφορά των ακραίων Μπάλντοκ και Τσιμίκα, η σιγουριά που προσφέρουν Χατζηδιάκος και Μαυροπάνος, δίνουν την εικόνα μίας ομάδας που ξέρει από ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Αλλά κάθε ομάδα χρειάζεται πάντα και σπουδαίο τερματοφύλακα. Και ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος σε δύο περιπτώσεις έδειξε χθες το βράδυ (16/06) την κλάση του, ειδικά στην φάση των καθυστερήσεων, που η μπάλα από το σουτ του Ντόχερτι πέρασε κάτω από διάφορα πόδια. Ένας τερματοφύλακας που δεν «σβήνει» ποτέ από το παιχνίδι και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο συν, εκτός της ικανότητας του να παίζει και με την μπάλα στα πόδια!
Οι επιλογές που έχει στον πάγκο ο Πογέτ βοηθούν επίσης, γιατί με το που μπήκαν τα φρέσκα πόδια του Γιακουμάκη και του Φούντα, πιέσαμε και πλησιάσαμε και στο τρίτο γκολ. Το κυριότερο η σωστή διαχείριση των αλλαγών, που βοήθησε και περιορίσαμε έτσι και την κυκλοφορία της μπάλας από πλευράς Ιρλανδών. Αυτό που πρέπει να κοιτάξει ο προπονητής και οι ίδιοι οι παίκτες, κυρίως οι πιο έμπειροι, είναι γιατί δώσαμε γήπεδο στην Ιρλανδία στο πρώτο ημίχρονο, αμέσως μόλις προηγηθήκαμε και ενώ ήταν φανερό πως μπορούσαμε να συνεχίσουμε την πίεση για να φτάσουμε σε ένα δεύτερο τέρμα. Για πάρα πολλή ώρα, περίπου 70 λεπτά, οι Ιρλανδοί είχαν μόνο μία τελική προσπάθεια: αυτή που έφερε το γκολ του Κόλινς! Απέναντι σε μία καλύτερη ομάδα πιθανώς αυτό θα το πληρώναμε! Ωστόσο, δεν μπορεί να μην υπογραμμίσει κανείς πως η ομάδα διαρκώς βελτιώνεται.
Γενικά είναι μία εθνική ομάδα που θέλεις να βλέπεις και αυτό είναι ένα όμορφο συναίσθημα! Και σαφέστατα, πρώτος στόχος πρέπει να είναι η νίκη σε κάθε παιχνίδι! Μόνο οι βαθμοί θα μας φέρουν την πρόκριση, όμως, η συνήθεια του να παίζεις καλά και να θέλεις την μπάλα στα πόδια σου, μακροπρόθεσμα είναι κάτι που προσφέρει σιγουριά και αυτοπεποίθηση και έτσι έρχονται πιο εύκολα τα αποτελέσματα!
