γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Κακά τα ψέμματα, το ταβάνι της Ίντερ ξεπεράστηκε προ πολλού. Καμία αδικία βέβαια δεν θα αποτελούσε αν κατακτούσε εν τέλει το Champions League. Ίσα-ίσα, πόσες και πόσες ομάδες ακούμπησαν την κορυφή με... πλάγιο τρόπο, βρέθηκαν στον τελικό και ήταν ίσως μία ανάσα πιο κοντά στο να «σηκώσουν» το τρόπαιο. Οι «νερατζούρι» ήταν πιο τίμιοι στην πορεία τους!
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Ο τρόπος της Ίντερ ήταν πιο ευθύης, πιο άμεσος, πιο συγκεκριμένος. Οι αρετές της ομάδας του Σιμόνε Ιντζάγκι μπορεί να μην έπιασαν τόπο στη Serie A, κυρίως λόγω δικών της λαθών, αλλά και της υπεροχής της Νάπολι, εντούτοις στην Ευρώπη όρθωσε ανάστημα. Μπήκε στον τελικό κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι ως αουτσάιντερ. Ένα σύνολο που γνωρίζει να παίζει και ως φαβορί και με την... πλάτη στον τοίχο. Φυσικά φρόντισε να πουλήσει ακριβά το τομάρι της. Το DNA της δεν επιτρέπει κάτι διαφορετικό.
Αν θέλετε, οι περιβόητες λεπτομέρειες της στέρησαν το τρόπαιο μετά την ξέφρενη πορεία της ομάδας του Μουρίνιο το 2010. Η έλλειψη οξυδέρκειας του Λαουτάρο Μαρτίνες, ο μοιραίος Λουκάκου, ο άτυχος Ντιμάρκο. Κατάφερε να διαψεύσει αρκετούς όσοι πίστευαν ότι η Μάντσεστερ Σίτι θα προχωρήσει σ’ έναν περίπατο. Παρουσίασε ισάξια εικόνα με τους Άγγλους, την υπερ-ομάδα του Πεπ. Το winning mentality επίσης υπήρχε. Και πώς αλλιώς με τόσες προσωπικότητες στο χορτάρι. Τα έσοδά της κυμαίνονται στο μισό (και πιο κάτω) απ’ αυτά της Σίτι, το κόστος του ρόστερ επίσης, το μπάτζετ των Άγγλων είναι 70% πιο ακριβό.
Καταλαβαίνει κανείς τους... άνισους όρους των «νερατζούρι» απέναντι στη - μετέπειτα εν τέλει - νικήτρια. Όλα αυτά τα χρόνια άλλωστε, όποια ομάδα κι’ αν αντιμετώπιζαν οι «πολίτες», ήταν - στα χαρτιά - σε πιο ευνοϊκή θέση. Προς τιμήν του, ο... τσαλακωμένος φέτος Σιμόνε Ιντζάγκι κατάφερε να εκμηδενίσει τη συγκεκριμένη διαφορά. Εν τέλει τα... μακρινά τρίγωνα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και το «διαμάντι» των τριών παικτών στο κέντρο, για να περιορίσει των παιχνίδι των Ιταλών, αποτέλεσε το κλειδί της λύτρωσης για τη Σίτι με το γκολ του Πέδρι.
Στο post του Νικολό Μπαρέλα συνοψίζεται όλη η υπερηφάνεια για τη συγκεκριμένη ομάδα. Παρά την απογοήτευση του χαμένου τελικού, διότι όταν φτάνεις εκεί ψάχνεις και τρόπο να τον κατακτήσεις, υπερισχύει το αίσθημα του «έκανα ότι καλύτερο μπορούσα». Δεύτερη στον όμιλο και άνευ ήττας με την, έστω μέτρια τότε, Μπαρτσελόνα. Στα 5 από τα 6 ματς των νοκ-άουτ (Πόρτο, Μπενφίκα, Μίλαν) δεν δέχτηκε καν γκολ. Μόνο στο 3-3 με την Μπενφίκα θύμιζε... παιδική χαρά η άμυνά της. Στα 8 clean sheets ο Ονάνα. Το πλάνο της ήταν βασισμένο στα μετόπισθεν. Και είχε επιτυχία.
«Το ασημένιο μετάλλιο θα βρίσκεται πολύ κοντά με τις επιτυχίες μας και όχι κρυμμένο σε μία γωνιά». Ο Μπαρέλα αποτυπώνει στα γραφόμενά του απόλυτα το απόσταγμα που μας άφησε η πορεία της στο φετινό Champions League. Άξιζε να το πάρει! Κυρίως, με την εμφάνιση στο φινάλε της Κωνσταντινούπολης. Κι’ αν συνέβαινε αυτό, ελάχιστοι θα έμεναν με την εικόνα «το έχασε η Σίτι», αλλά περισότερο με την ατάκα «το σήκωσε η Ίντερ».
