γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Κάθε χρόνο μετρούσαμε τις μέρες με προσμονή όταν πλησίαζε η εβδομάδα του ματς και όταν έφτανε η ώρα που η κρατική τηλεόραση, συνδεόταν με το γήπεδο, μέναμε εκστασιασμένοι και προσηλωμένοι στην μυσταγωγία που ακολουθούσε...
Ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας συνδυάστηκε με τη φωνή του Γιάννη Διακογιάννη, που συνόδευε στα 70s όλες τις αθλητικές τηλεοπτικές περιπλανήσεις μας.
Το σήμα της Eurovision μας μετέφερε σε έναν άλλο κόσμο με τελετουργικό όπου η ίδια η βασίλισσα χαιρετούσε τους παρατεταγμένους παίκτες, οι αρχηγοί έκαναν τις συστάσεις, η μπάντα έπαιζε τον ύμνο και το Abide with me με όλους να τραγουδούν μαζί στις εξεδρες! Επικό!
Όλα ήταν διαφορετικά από αυτά που ξέραμε εμείς. Αυτός ο πρώτος τελικός πάντα θα είναι χαραγμένος στη μνήμη όλων που τον είδαν και θα τον βάλω μαζί με μία άλλη πεντάδα στο τραπέζι ως τα ματς που προσωπικά μου έκλεψαν την καρδιά!
Ξεκινάω λοιπόν με αυτόν του 1970. Όπως μου έλεγε πάλι ο Γιάννης Διακογιάννης, ο οποίος περιέγραψε 17 τελικούς για την ελληνική τηλεόραση, η μετάδοση του πρώτου εκείνου παιχνιδιού προέκυψε από… σπόντα! Ήρθε η πρόταση από την Eurovision ότι το ματς ήταν διαθέσιμο και η ελληνική τηλεόραση που εκείνη την εποχή ήταν στα σπάργανα έχοντας συμπληρώσει μόλις τέσσερα χρόνια ζωής, πήρε το ρίσκο να μεταδώσει το παιχνίδι γιατί δεν γνώριζαν αν θα ενδιέφερε τον κόσμο!
Σε αυτόν τον πρώτο τελικό, είδαμε την εκπληκτική εκείνη την εποχή, Λιντς Γιουνάιτεντ, να συγκρούεται με την Τσέλσι και το πρώτο παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο 2-2 και έτσι θα υπήρχε επαναληπτικός κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά μεταπολεμικά! Λίγες μέρες μετά η τηλεόραση μετέδωσε και το δεύτερο παιχνίδι που έγινε στο Μάντσεστερ και εκεί η Τσέλσι ανατρέποντας το σκορ πήρε το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της νικώντας με 2-1.
1979: Άρσεναλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-2
Στον πρώτο έγχρωμο τελικό που είδαμε στα μέρη μας, η Άρσεναλ εύκολα προηγήθηκε 2-0 μέχρι το 86' και έμοιαζε να έχει κλειδώσει το ματς. Από εκεί και μετά όμως αντέδρασε η Γιουνάιτεντ και ισοφάρισε σε 2-2.
Πριν όμως οι δύο ομάδες πάνε στην παράταση, οι «κανονιέρηδες» σε μία σέντρα που δεν υπολόγισε καλά ο γκολκίπερ Μπέιλι της Γιουνάιτεντ, σκόραρε ο Άλαν Σάντερλαντ και οι Λονδρέζοι κατέκτησαν το Κύπελλο στο πιο τρελό τελευταίο πεντάλεπτο στην ιστορία των τελικών!
1981: Τότεναμ - Μάντσεστερ Σίτι 1-1 και 3-2
Ακόμα ένας τελικός που είχε επαναληπτικό. Στο πρώτο ματς σκόραρε ο... ίδιος άνθρωπος. Στη ρεβάνς είχαμε ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουν σημειωθεί ποτέ!
Ο Χάτσινσον ήταν αυτός που έβαλε μπροστά τη Σίτι αλλά σε ένα φάουλ προς το τέλος, κατά λάθος έβαλε το κεφάλι του σε σουτ του Χοντλ και το ματς έληξε 1-1. Στη ρεβάνς είχαμε ένα φοβερό μακρινό σουτ από τον Μακένζι της Σίτι, η οποία προηγήθηκε 2-1 αλλά την παράσταση έκλεψε ο Αργεντινός Βίγια που με σλάλομ ανάμεσα στους αμυντικούς πλάσαρε γράφοντας το τελικό 3-2.
1986: Λίβερπουλ - Έβερτον 3-1
Ο τελικός του 1986 είδε για πρώτη φορά αντιμέτωπες τις δύο ομάδες του Λίβερπουλ οι οποίες δύο χρόνια νωρίτερα είχαν συναντηθεί στον τελικό του Λιγκ Καπ.
Εκείνη την εποχή ήταν και οι δύο καλύτερες ομάδες στο νησί, με την Λίβερπουλ να έχει μόλις κερδίσει το πρωτάθλημα μία εβδομάδα νωρίτερα την τελευταία αγωνιστική, κερδίζοντας την Τσέλσι με ένα γκολ του παίκτη προπονητή της, Κένι Νταλγκλίς 1-0 στο Λονδίνο αφήνοντας την πρωταθλήτρια του 1985, Έβερτον, στην δεύτερη θέση.
Στον τελικό, ο Λίνεκερ έβαλε τα «ζαχαρωτά» μπροστά στο σκορ αλλά δυο γκολ του Ίαν Ρας και ένα του Κρεγκ Τζόνστον έδωσαν στη Λίβερπουλ τη νίκη 3-1 και το νταμπλ.
1990: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Κρίσταλ Πάλας 3-3 και 1-0
Είναι η χρονιά που άλλαξε η σύγχρονη ιστορία της Γιουνάιτεντ και μαζί της όλου του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στο πρωτάθλημα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, τερματίζοντας 13η και κάθε εβδομάδα ο Φέργκιουσον ακροβατούσε σε τεντωμένο σχοινί. Οι προκρίσεις στο Κύπελλο του έδιναν το φιλί της ζωής.
Στον πρώτο τελικό η Πάλας παίζοντας εκπληκτικά προηγήθηκε 3-2 και όλα της πήγαιναν πρίμα, μέχρι που κατάφερε και ισοφάρισε η Γιουνάιτεντ με τον Μαρκ Χιουζ, στέλνοντας το ματς σε επαναληπτικό. Ήμουν στη θέση του σχολιαστή λίγες μέρες μετά όταν ένα γκολ του αριστερού μπακ, Λι Μάρτιν έδινε στην Γιουνάιτεντ ένα τρόπαιο μετά από πέντε χρόνια και στον Φέργκιουσον την ευκαιρία να μείνει ακόμη ένα καλοκαίρι στη θέση του. Ο Σκωτσέζος τεχνικός με τα χρόνια έγινε Σερ, οδηγώντας τη Γιουνάιτεντ σε άλλους 26 τίτλους μέχρι το 2013. Κάπως έτσι αλλάζει συχνά η ιστορία!
2006: Λίβερπουλ - Γουέστ Χαμ 3-3 (3-1 πέναλτι)
Έναν χρόνο μετά την Πόλη και την επική νίκη επί της Μίλαν η Λίβερπουλ του Μπενίτεθ βρέθηκε ξανά με την πλάτη στον τοίχο όταν η Γουέστ Χαμ του Άλαν Πάρντιου την έβαλε από την αρχή κάτω στο Κάρντιφ και την χτυπούσε ανελέητα! Ο Κάραγκερ έβαλε ένα αυτογκολ από εκείνα που λες «δεν είναι η μέρα μου», τα «σφυριά» πέτυχαν και ένα ακόμη γκολ με τον Άστον από λάθος του Ρέινα, πριν μειώσει ο Τζιμπρίλ Σισέ και ισοφαρίσει ο Στιβεν Τζέραρντ με ένα πολύ ωραίο σουτ.
Εκεί όλοι πίστεψαν πως το ματς είχε γείρει οριστικά υπέρ των «κόκκινων», από το πουθενά ο Κοντσέσκι με μακρινή μπαλιά νίκησε τον Ρέινα και οι Λονδρέζοι πήραν κεφάλι ξανά με το 3-2. Την στιγμή που από τα μεγάφωνα ακουγόταν η φωνή που έλεγε πόσες θα είναι οι καθυστερήσεις ο Τζέραρντ με βολίδα από 35 μέτρα νικούσε τον Χίσλοπ ισοφαρίζοντας! Στα πέναλτι ο Ρέινα αποζημίωσε τους φίλους των «reds» αποκρούοντας τρία χτυπήματα!
