γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Παιχνίδι στα μέτρα του. Ο θεσμός ο «δικός» του. Ένας τελικός, ένα ματς, ένα τρόπαιο, μήπως και... γλυκάνει τη σεζόν. Το Κύπελλο χάθηκε από μία στατική φάση, από τις πάμπολλες ευκαιρίες που δεν έγιναν γκολ και από τη μη ετοιμότητα του Ραζβάν Λουτσέσκου. Στην ουσία, αυτό είναι και το ρεζουμέ όλης της χρονιάς για τον «Δικέφαλο».
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Υποτίθεται μία αποβολή στο 6’ είναι ευνοϊκό, αν όχι ιδανικό, σενάριο σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Όταν μιλάμε για έναν τελικό Κυπέλλου, προφανώς ακόμα περισσότερο. Για να το πάμε παραπέρα. Ο ΠΑΟΚ όφειλε, ως ομάδα-Κυπέλλου των τελευταίων ετών, να είχε αξιοποιήσει καλύτερα το «δώρο» που του έγινε. Εν τέλει, αποδείχτηκε ως μέτρο πίεσης προς το παιχνίδι του.
Τα φετινά ντέρμπι άλλωστε δεν είναι το φόρτε του, γνωστό σ’ όλο το ποδοσφαιρικό κοινό της χώρας. Ανατρέξτε στα αποτελέσματά του κόντρα στους άλλους «μεγάλους» της Super League και θα έχετε τις αποδείξεις σας. Ο τελικός είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι. Βασικά, το λέει και η λέξη, είναι «τελικός». Ένα σημαδιακό ματς. Σου δίνει ένα τρόπαιο, σου προσφέρει φήμη και δόξα. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου απόλαυσε αμφότερα, με τα Κύπελλα που κατέκτησε τα προηγούμενα χρόνια. Να τονίζει στο τέλος του αγώνα ότι: «η ΑΕΚ ήταν πιο δυνατή πνευματικά», αποτελεί φάουλ!
Φάουλ δικό του, προσωπικό. Δείγμα ότι κάτι χάθηκε στο... δρόμο προς το Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου. Να το γενικεύσουμε και να μιλήσουμε για όλη τη (μεταβατική) σεζόν που διανύει ο ΠΑΟΚ; Δε χρειάζεται. Και ο ουραγός της βαθμολογίας να έπαιζε στον τελικό, γνωρίζοντας πως τη νέα αγωνιστική περίοδο θα βρισκόταν στη Super League 2, όφειλε να είναι έτοιμος πνευματικά, ώστε να αποδώσει στο 100% μέσα στο χορτάρι. Το γιατί δεν ήταν ο «Δικέφαλος του Βορρά» χρίζει μεγαλύτερης ανάλυσης. Εκ μίας πρώτης όψεος, αν ευθύνεται ή έχει «αδειάσει» ο Λουτσέσκου, χρειάζεται αλλαγή προπονητή. Αν απαιτείται φρεσκάρισμα ή το φετινό είναι «παρωχημένο» ρόστερ, τότε κρίνονται ο Μπότο και η διοίκηση. Απλό...
Επιστροφή στον τελικό. Αριθμητικό πλεονέκτημα από το 6ο λεπτό. Σαν να μην βολεύτηκε με το εν λόγω σενάριο ο ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου ήθελε πρέσινγκ στην ανάπτυξη της ΑΕΚ και αντεπίθεση. Τελικά του βγήκε να οργανώσει ο ίδιος παιχνίδι. Δεν απέτυχε στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Διότι οι ευκαιρίες υπήρχαν. Όντως δέχτηκε ένα χαζό γκολ, αχρείαστο, σαν να έλειπε η αυτοσυγκέντρωση στην άμυνα, σαν να είχαν στο μυαλό τους (με το αποτέλεσμα στο 0-0) μόνο, «ωχ, τώρα πώς θα σκοράρω κόντρα σε μία οργανωμένη ΑΕΚ;». Αν η υπόθεσή μας είναι σωστή, αυτή εν τέλει επαληθεύτηκε έως το τέλος. Δοκάρι, μοναδική φάση με Ντόγλας Αουγκούστο, κι άλλες ευκαιρίες. Χωρίς Ολιβέιρα κιόλας, με τον Μπράντον εγκλωβισμένο. Γκολ δεν μπήκε.
Θα έλεγε κανείς ότι δεν τα πήγε άσχημα ο ΠΑΟΚ, τηρουμένων των αναλογιών σε ρόστερ και απουσίες, κόντρα σε μία «αέρινη» ψυχολογικά πρωταθλήτρια ΑΕΚ. Αλλά ένας χαμένος τελικός Κυπέλλου, όπου μένει η πίκρα των χαμένων ευκαιριών, παίζοντας με παίκτη παραπάνω από το 6’, έχω την εντύπωση ότι δεν αρμόζει στα «θέλω» των Θεσσαλονικέων...
www.bnsports.gr
