γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Βγήκα «γεμάτος» από το παιχνίδι. Ένιωσα ότι είχα συνεισφέρει και εγώ - ο καθένας από το μετερίζι του - στην αποκορύφωση της προσπάθειας παραμονής μίας εκ των δύο ομάδων. Βασικά, το μόνο που έκανα ήταν να παρασυρθώ από τον ρυθμό που έδωσαν οι δύο μονομάχοι. Γήπεδο Νεάπολης, «τελικός» παραμονής, Ιωνικός - Λαμία. Η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη. Οι Νικαιώτες ήθελαν μόνο νίκη, οι Φθιωτείς να μη χάσουν.
Πάνω από δύο ώρες πριν το παιχνίδι οι φίλοι του Ιωνικού ένιωσαν την αγωνία. Ήταν κοντά στην ομάδα τους, τη στιγμή ακριβώς που τους χρειάστηκε. Όχι ότι στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μαζεύτηκαν για να μεταβούν το γήπεδο. Όχι, αυτό έγινε πολύ νωρίτερα. Ήδη ήταν μέσα στο γήπεδο, για να πάρουν... άρωμα Super League, για μία τελευταία φορά φέτος, ότι κι’ αν γινόταν στο παιχνίδι. Ένιωθες ότι απόψε (σ.σ. το Σάββατο) ήταν ένα διαφορετικό παιχνίδι. Ο Λεβαδειακός μας είχε αποχαιρετήσει και ψάχναμε την δεύτερη ομάδα που θα τον ακολουθούσε στη 2η τη τάξει κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το διακύβευμα μεγάλο. Τα οικονομικά μεγέθη των δύο κατηγοριών ουδεμία σχέση έχουν. Ο υποβιβασμός σημαίνει δύσκολες εποχές, τουλάχιστον για μία σεζόν. Αν πάρουμε ως δεδομένο ότι η ομάδα που «κατεβαίνει» από τη Super League, θεωρείται έστω και στο ελάχιστο φαβορί για να ανέβει στο... καπάκι. Κακά τα ψέμματα, όλες οι ομάδες προσπαθούν να αποφύγουν το εν λόγω σενάριο, για να μην διαπιστώσουν πόσο δύσκολο είναι το συγκεκριμένο εγχείρημα. Το ίδιο προσπάθησαν Ιωνικός και Λαμία.
Η αρχή του παιχνιδιού άφησε υποσχέσεις. «Μαρακανά» θύμισε το γήπεδο της Νεάπολης. Καπνογόνα παντού, γύρω γύρω στις κερκίδες, σαν ένα μεγάλο φλογοβόλο. Ο αέρας βοήθησε ώστε να καθαρίσει σύντομα η ατμόσφαιρα και να έχουμε παιχνίδι. Διστατικό στην αρχή. Αλλά μετά πήρε... φωτιά. Το 2-0 έως το 37’ έδινε βάσεις παραμονής στον Ιωνικό. Στο ημίχρονο, τα χαμόγελα από τους φίλους των γηπεδούχων, «κολλημένα» στο πρόσωπό τους. Το δεύτερο ημίχρονο διαφορετικό. Καμ-μπακ η Λαμία και 2-2. Τι ματσάρα...
Γκολάρες από Κάνιας και Τόσιτς, δύο έμπειροι ποδοσφαιριστές, που έδωσαν το... είναι τους, πήγαν να αλλάξουν τη μοίρα των κλαμπ. Τελικά χαμογέλασε ο Σέρβος. Κομβικός στα δύο τελευταία ματς της σεζόν. Γκολ στις καθυστερήσεις με τον Λεβαδειακό, γκολ και με τον Ιωνικό για το 2-2. Άργησε, αλλά «μίλησε» την κατάλληλη στιγμή. Οι μονομαχίες οριακές, το fair-play σε πρώτο πλάνο, τα σφυρίγματα μοιρασμένα, οι κάρτες το ίδιο. Διαπιστώσατε κάτι; Δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ΜΙΑ ΦΟΡΑ το VAR. Δεν χρειάστηκε. Καμία αμφισβητούμενη φάση. Σ’ έναν «τελικό» παραμονής, ούτε μία φορά κλήθηκε ο Διαμαντόπουλος από τον Σιδηρόπουλο να δει εκ νέου μία φάση, μία ανατροπή στην περιοχή, ένα χέρι, ένα σπρώξιμο, μία κίτρινη που ήταν για κόκκινη. Προφανώς ο Τάσος Σιδηρόπουλος τσέκαρε μερικές φάσεις, αλλά μας στέρησε τον... εκνευρισμό από τις συνεχόμενες διακοπές και της αναμονής. Πείτε μου εσείς, από πότε έχετε να το νιώσετε αυτό;
Το τέλος του αγώνα. Συγκίνηση, δάκρυα, κοντράστ συναισθημάτων. Το απόλυτο. Γρήγορα οι παίκτες της Λαμίας μετέβησαν προς τα αποδυτήρια. Ουδείς τους ενόχλησε, ουδείς τους αποδοκίμασε. Στο γήπεδο επικρατούσε η απόλυτη βουβαμάρα. Τίποτα. Νεκρική σιγή. Κανείς δεν ήθελε (δεν μπόρεσε επίσης) να πιστέψει πώς χάθηκε το 2-0 και η παραμονή. Το καζάνι που βράζει, έγινε... εκκλησία. Απορημένα πρόσωπα, δάκρυα λύπης, ένας Τσιγκρίνσκι, με τόσες και τόσες παραστάσεις, να «λυγίζει». Ο Κάνιας να χάνεται στις αγκαλιές των κοντινών προσώπων του. Άλλοι όρθιοι, άλλοι καθισμένοι στο χορτάρι. Απογοήτευση, οδύνη, λύπη. Όλα (ΚΑΙ) αυτά τα περιλαμβάνει το ποδόσφαιρο. Επαναλαμβάνουμε, εικόνα από τους παίκτες της Λαμίας και το πάρτι τους, δεν έχουμε. Αρκούσε βέβαια το «φωτεινό» πρόσωπο του Λεωνίδα Βόκολου στις δηλώσεις μετά τον αγώνα, για να πιστοποιήσει ότι το βάρος και το άγχος, εξαφανίστηκαν μονομιάς.
Περνώντας στον αγωνιστικό χώρο μετά το τέλος της εκπομπής στην Cosmote TV, δηλαδή σχεδόν μία ώρα μετά τη λήξη του παιχνιδιού, είναι συγκινητικό να βλέπεις τον Μιχάλη Γρηγορίου καθισμένο ακόμα στον πάγκο, μαζί με το επιτελείο του, στην προσπάθεια να αντιληφθεί τη χαμένη ευκαιρία του Ιωνικού. Δύο Έλληνες προπονητές, γύρω στα 50 τους, έδωσαν το «είναι» τους για να σωθεί μία από τις δύο ομάδες. Να το τονίσουμε και αυτό.
Ήταν ένας «τελικός» παραμονής όπως τον φανταζόμασταν. Πολλοί, το πιστεύω αυτό, δύσκολα θα έβρισκαν καλύτερο σενάριο για την τελευταία αγωνιστική των Playouts. Να που βρήκε θέση στο χορτάρι ένα τέτοιο παιχνίδι. Κάπως έτσι γυρίζεις «γεμάτος» στο σπίτι σου...
www.bnsports.gr
