γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Θυμάμαι εκείνη τη μέρα σαν να είναι μόλις λίγους μήνες πίσω και όχι 38 ολόκληρα χρόνια! Παρουσιάζοντας την Αθλητική Κυριακή, ξεκίνησα το κομμάτι των ξένων πρωταθλημάτων με τις εικόνες που έστελνε η RAI και την επιβεβαίωση για το Σκουντέτο της Βερόνα! Το παιχνίδι που έπαιζε η ομάδα του Οσβάλντο Μπανιόλι στο Μπέργκαμο με την Αταλάντα είχε τελειώσει 1-1 και η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ιταλικού πρωταθλήματος είχε ολοκληρωθεί!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Όταν ξεκίνησε η σεζόν 1984/85, οι σκέψεις για πιθανή κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν πολύ μακριά από το μυαλό όλων στη Βερόνα! Όπως όμως θα συνέβαινε και με τη Λέστερ στην Αγγλία, τριάντα χρόνια αργότερα, όσο κυλούσε η σεζόν, οι παίκτες ανταποκρίθηκαν όλο και περισσότερο στα νέα δεδομένα και άρχισαν να το πιστεύουν!
Εκείνη η ομάδα είχε δημιουργηθεί σχεδόν τέσσερα χρόνια! Όταν την ανέλαβε ο Οσβάλντο Μπανιόλι έπαιζε στην Serie B. Είχε καταφέρει να την ανεβάσει κατηγορία και μάλιστα βγήκε και στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1983-84.
Απόλυτοι σουπερστάρ της ομάδας ήταν ο Γερμανός μπακ, Μπριγκέλ και ο Δανός Έλκιερ, αλλά και κάποιοι σημαντικοί Ιταλοί, όπως ο Φάνα, ο Γκαλντερίζι, που ήταν ο πρώτος σκόρερ με 11 γκολ και τέσσερις ασίστ, και ο Ντι Τζενάρο.
Εκείνη τη σεζόν η ομάδα από την πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας έδωσε μερικά αξιομνημόνευτα ματς. Η πλέον αποφασιστική νίκη ήταν με 2-0 επί της Γιουβέντους με ένα από τα κορυφαία στιγμιότυπα της σεζόν: το θρυλικό γκολ «χωρίς παπούτσι» που σημείωσε ο Έλκιερ. Ο Δανός ποδοσφαιριστής για την εποχή είχε ξαφνιάσει άπαντες, αφού είχε επιλέξει να πάει στο πρωτάθλημα που είχε τους καλύτερους παίκτες αλλά να αγωνιστεί στην Βερόνα, ενώ είχε προτάσεις ακόμα και από την Γιουβέντους και την Ίντερ! Απόλυτος πρωταγωνιστής της εθνικής Δανίας που είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που είχε διεξαχθεί στην Γαλλία το καλοκαίρι του 1984 και είχε τελικά αποκλειστεί στα πέναλτι από την Ισπανία!
Σε εκείνο το παιχνίδι ο Έλκιερ που κάπνιζε ασταμάτητα, αλλά είχε τεράστιες αντοχές και φοβερή επιτάχυνση με τη μπάλα στα πόδια, είχε ξεκινήσει μια από τις χαρακτηριστικές κούρσες, σμπαραλιάζοντας την άμυνα της Γιούβε. Αλλά ένα μαρκάρισμα τον έκανε να χάσει ένα παπούτσι, ως αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης τελευταίας προσπάθειας της άμυνας της «Vechio Signora» να τον εμποδίσει να μπει στην περιοχή του πέναλτι. Ασταμάτητος ο Έλκιερ, διατήρησε την ισορροπία του, χάιδεψε απλά την μπάλα και νίκησε τον γκολκίπερ, Τακόνι! Αν ποτέ ένα γκολ περιείχε την απόλυτη νοοτροπία μιας ομάδας και τα «πιστεύω» του προπονητή της, ήταν αυτό. Ο τέλειος συνδυασμός σθένους, επιμονής, ταλέντου και μιας φλόγας, που όλα έδειχναν πως θα ήταν ο κινητήριος μοχλός για να πάρει τον τίτλο!
Υπήρξαν και άλλες αξέχαστες νίκες. Η εκτός έδρας επικράτηση με 5-3 επί της Ουντινέζε αναζωογόνησε την ομάδα, καθώς κάποια στιγμή έδειξε σημασία κούρασης μέσα στη σεζόν και οι αρθρογράφοι της Gazzetta dello sport έγραφαν πως έχανε τον έλεγχο του τίτλου, χρίζοντας φαβορί την Ίντερ! Στη συνέχεια όμως τρεις νίκες, συμπεριλαμβανομένης μιας πολύ δύσκολης με 1–0 εναντίον της πρωταθλήτριας του 1983, Ρόμα, απέδειξαν ότι η ομάδα είχε διατηρήσει την προσοχή της! Όταν πια ήρθε το 1–1 στο Μπέργκαμο κόντρα στην Αταλάντα, που εξασφάλισε τον τίτλο με ένα παιχνίδι να απομένει, όλοι παραδέχτηκαν πως κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν αυτό που είχε συμβεί!
Οι παίκτες του Μπανιολι ολοκλήρωσαν εκείνη τη σεζόν με 15 νίκες, 13 ισοπαλίες και μόνο δύο ήττες! Μια ισχυρή άμυνα που δέχθηκε μόνο 19 γκολ σε 30 αγώνες και ένα σύνολο 43 πόντων (Αφού τότε στην Ιταλία η νίκη έδινε δύο βαθμούς) ήταν αρκετοί για να στεφθούν πρωταθλητές καθώς τερμάτισαν τέσσερις βαθμούς μπροστά από την Τορίνο. Η Ίντερ και η Σαμπντόρια, που πήρε το Κύπελλο, συμπλήρωσαν την πρώτη τετράδα. Η έξοδος στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν το όνειρο και στον πρώτο γύρο κληρώθηκαν με τον ΠΑΟΚ. Η πρόκριση ήρθε με μία νίκη στο πρώτο παιχνίδι δύσκολα με 3-1, ενώ στην Τούμπα το γρήγορο γκολ του Βασιλάκου δεν είχε συνέχεια! Οι Ιταλοί πέτυχαν δυο γκολ, νίκησαν με 2-1 και μετά αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο από την κάτοχο του τροπαίου, Γιουβέντους.
Έψαξα να βρω τον Μπανιόλι, για να μου μιλήσει για αυτό το θαύμα της Βερόνα! Έναν άνθρωπο που ήταν 50 ετών όταν έκανε την μεγάλη έκπληξη και έκανε και του τεράστιο βήμα στην καριέρα του στον πάγκο της Βερόνα. Τα επόμενα χρόνια παραλίγο να κάτσει στον πάγκο της Μίλαν, αλλά τελικά ο Μπερλουσκόνι δεν τον προσέλαβε γιατί τον θεωρούσε… κομμουνιστή, ενώ δούλεψε στην Ίντερ. Η πιο μεγάλη όμως επόμενη επιτυχία του από τη Βερόνα ήρθε στον πάγκο της Τζένοα, με την οποία τερμάτισε τέταρτος το 1990-91 και την επόμενη χρονιά έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Στα 87 του χρόνια σήμερα απάντησε στο τηλέφωνο στο σπίτι του και ήταν πολύ ευγενικός! Δέχτηκε να κάνουμε μια σύντομη κουβέντα, αλλά μου ζήτησε να μην είναι συνέντευξη! «Όλο και περισσότερο η μνήμη μου με εγκαταλείπει. Τα ματς με την Γιουβέντους για το κύπελλο Ευρώπης που μου ανέφερες πριν, πλέον δεν τα θυμάμαι καθόλου πώς έγιναν, ούτε καν τα αποτελέσματα, αν δε μου τα πει κάποιος! Για εκείνη τη σεζόν με τη Βερόνα το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι ήμασταν μία ομάδα που λειτουργούσε σαν μία γροθιά! Και παίκτες που σε άλλες ομάδες δεν ήταν βασικοί, σε εμάς ήρθαν και ήταν σημαντικοί και μέχρι πριν από λίγα χρόνια με αρκετούς είχαμε μια πολύ στενή επαφή! Δε νιώθω όμως καλά πια για να τους συναντώ. Οπότε σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή την σύντομη κουβέντα μας αλλά δεν έχω να πω κάτι άλλο!».
